Kabanata 5

Luna's POV

"Thanks for coming, Irhia." Nakangiti niyang sinabi sa kaibigan na hindi niya aasahang makakarating sa pinaka-importanteng parte ng buhay niya.

Although, hindi ito nakaabot sa mismong kasal, atleast nakadalo ito sa reception kahit na tapos na rin ang lahat, na tanging pakikisalamuha na lang ang ginagawa nila ni Brix sa mga bisita nila.

Nasa isa silang exclusive hotel. Kahit simpleng kasal lang ang gusto niya, naging magarbo pa rin iyon dahil sa asawa niya. Ayaw niya nga sana sa gusto nito but he just told her she deserves everything. That she's his queen, his wife kaya nararapat lang daw sa kanya ang pinakamagarbong kasal. And that's the least thing he could do, as what he said.

Well, she appreciates it. Bigla siyang na-touch sa mga sinabing iyon ni Brix kaya hinayaan na niya ito sa gusto. Tutal naman, gusto niya rin ang effort na ginagawa nito para sa kanya.

"Ano namang magagawa ko, 'di ba? That's your decision. Kahit anong pilit ko sayo, desisyon mo pa rin ang masusunod. Nirerespeto ko naman 'yon." Tugon nito, hawak na ang mga kamay niya't marahan iyong pinisil-pisil.

Even though she already told Brix that he has changed, she can still see worry in her eyes, as if she's not fully convinced of her decision. But at least, somehow, she has accepted that her decision will never change.

As for the reason why he suddenly asked her to marry him so quickly? She doesn't know. What she only knew is that Brix became sweeter.

He often visits her at work, at her house. He even picks her up and takes her out on dates, which is kind of strange because he never did that before. He always visits her. He also makes an effort, so it's puzzling why he's behaving like this now.

Ipinagsawalang bahala na lang niya talaga iyon dahil wala naman siyang makuhang tamang sagot kung bakit. Ang mahalaga ay hindi na ito nambababae. Sa kanya na talaga ang mga nalalabing oras nito and that's a good start with them.

"Don't worry about me. I can handle this." Nakangiting sabi niya at siya na ang humawak sa mga kamay nito't pinisil din iyon.

Nangunot ang noo ni Irhia. Parang may malalim itong iniisip. Tila parang naninimbang din ang mga mata nito na lubos niyang ipinagtaka.

"You seems not bothered by it. Parang may nag-iba sayo, hindi ko lang matukoy."

Lihim siyang napalunok. Parang bigla siyang nanlamig sa tinuran nito. Dahil ang isiping may posibleng nakaalam ng ginawa niya, pakiramdam niya ay mamamatay siya sa nerbiyos at takot.

Hindi naman siguro alam ni Irhia kung anong ginawa niya ilang buwan na ang nakaraan, 'di ba? Hindi niya naman ito nakontak noon. Kaya alam niyang wala itong alam! Wala rin naman siyang pinagsabihan sa nangyari at sa nagawa niya. At walang dapat makaalam noon.

Ni hindi niya nga kayang balikan sa isip niya ang mga kagagahan at katangahan niya nang mga sandaling iyon. Kaya bago pa siya mawala sa tamang pag-iisip, agad siyang lumipad patungong US dahil hindi niya yata kayang makasalamuhang muli ang estrangherong lalaking umangkin sa kanya ng paulit-ulit, na para bang wala itong kasawaan.

Halos hirap siyang maglakad noong nagising siya madaling araw pa lang noon. Pakiramdam niya'y namamaga ang pagkababae niya sa sobrang hapdi at sakit na halos maluha luha siya sa bawat hakbang na gagawin niya. Pinilit niya lang ang sarili niyang tumakas dahil hindi niya yata kakayaning humarap dito. Hindi niya kayang tanggapin na nagawa niya iyon, na niloko niya si Brix. Wala na siyang pinagkaiba sa kasintahan niya kung gano'n!

"You're just overthinking. Baka namiss mo lang ako't hindi ka na sanay sa presensya ko." Sabi na lang niya at pilit itong nginitian.

"No. I feel like you're not Luna I knew before. I mean, you're still you... but it's like something has changed. You can't even look at your husband the way you used to. Do you still love him? I mean, of course, right? You wouldn't marry him if you didn't! Oh my gosh, maybe I'm just being paranoid." She said, her words sending a chill down her spine, if only she hadn't realized that last part. She chuckled slightly, so she wouldn't notice her nervousness.

"Ikaw talaga!" Tanging naitugon niya.

"Well, should I say congrats, good luck or I pity you?"

Inirapan niya ito. Natawa si Irhia kaya sumimangot siya. Hanggang ngayon talaga, wala pa rin itong tiwala kay Brix.

"What? I'm just stating fact!" Nakakibit balikat na anito.

"Ewan ko sayo, Irhia." Nakasimangot pa ring aniya.

"Pero nakakapagtaka lang, why did you suddenly marry him? Hindi ka ba magsisisi? Luna, you know what kind of person is Brix... he's now your husband and this will be more hard for you."

Umiling siya. Nakangiti na rin siya para patunayan dito na maayos lang siya at magiging maayos lang siya. Kaya niya ito. Kung mambababae si Brix, hindi na siya papayag pang muli. Lalaban na siya. May sapat na siyang dahilan para lumaban dahil hawak na niya ito sa leeg. Asawa na niya ito kaya wala na itong magagawa.

"I will be fine." Tanging nasabi niya sa kaibigan na tinugunan lang nito ng malalim na buntong hininga.

"Love!"

Napalingon siya sa likuran niya kung nasaan nakangiting Brix ang bumungad sa kanya.

He swiftly snaked his arms on her waist. Napahilig naman siya sa dibdib ng asawa na hinalikan din ang tuktok ng ulo niya.

"I'm glad you made it." Nakangiting saad ni Brix sa kaibigan niya.

"For Luna, yes of course. She's my bestfriend you know." Sabi ni Irhia na bumalik na naman sa malamig na pakikitungo sa ibang tao kaya napailing na lang siya.

"Don't worry. She's in good hands. I'll take care of her." Nakangiting sabi ng asawa niya na mas hinapit pa siya palapit kaya natawa na lang siya.

Hanggang sa natapos ang buong araw na iyon, nagpaalam na rin si Irhia sa kanya. Sila namang mag-asawa, nanatili muna sa hotel. Ani Brix, bukas na lang sila mag-usap tungkol sa lahat. Kailangan din kasi nilang magpahinga dahil sobrang nakakapagod ang nangyari kanina kaya iyon nga ang eksakto niyang ginawa. Hindi na rin niya nahintay ang asawa dahil pagkahiga niya, agad din siyang hinila ng antok.