An unforgettable night. A secret child. A man who could ruin everything. Mikaela Selin Lopez made a mistake, one she secretly longs to repeat. Who would have thought a single reckless night could change her life forever? She thought she could hide the truth, the child she bore in silence… until fate brought the man from that night back into her world. And this time, he’s not just anyone, he’s her new boss. How can she protect her secret when the man who unknowingly fathered her child is now standing right in front of her?
View MoreMorning came too fast. Para bang kagabi lang ay pilit kong pinipikit ang mga mata ko, pero hindi talaga ako dinalaw ng maayos na tulog. Every time I tried, bumabalik lang sa isip ko ‘yung katotohanang simula ngayong araw… araw-araw ko nang makakasama ang taong minsang kumuha ng pagkababae ko.At hindi ko pa rin alam kung paano ko siya haharapin na parang wala lang nangyari.“Hoy, tulala ka d’yan.”Naputol ang malalim kong pag-iisip nang marinig ko ang boses ni Monik. Umupo siya sa tapat ko, dala-dala ang plato niya. Amoy ko pa ang bagong prito kong spam at itlog habang umaangat ang usok mula sa sinangag sa gitna ng mesa.Nilingon ko siya, pilit kong pinipigilan ang pagbuntong-hininga. “Hindi ko kasi alam kung papasok ba ako ngayon,” mahina kong sabi, sabay tingin sa tasa ng kape sa tabi ko na kanina ko pa hindi nauubos.“Gaga ka,” sagot niya agad habang nagsasandok ng kanin. “Bakit naman? Naging personal assistant ka lang, eh. Ayaw mo ‘nun? Direct mong makakausap yung boss natin.”Nap
“How was your meeting with our new President?” I froze at the question, my throat tightening as if the words I wanted to say were lodged there, refusing to come out. I was still in shock, still trying to piece together how I ended up in this mess. Everyone’s eyes were on me, curious, expectant. Waiting. Pero paano ko sasabihin? Should I even say it? My heart was pounding so hard, I was sure the others could hear it. But no….I didn’t have to tell them. Not yet. I forced a faint smile, but it didn’t quite reach my eyes. “Miss Agnes… what if magreresign nalang ako?” My voice cracked slightly. Agnes’s brows furrowed. “Huh? Bakit? Napagalitan ka ba? Dapat nagsorry ka nalang.” Mabilis akong umiling, trying to hold my composure. “Hindi po.” “Eh, bakit ka magreresign?” Before I could think of an excuse, a deep voice cut through the air like a knife. “Sinong magreresign?” My blood turned cold. Parang lahat ng tao sa paligid ko ay biglang nagkandarapa sa pag-alis. Chairs scraped again
Chapter 3 Halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Nanlamig ang buong katawan ko, para bang may yelong dumaloy sa mga ugat ko. My chest tightened, my knees felt weak. I never expected to see him again-ever. “Ayos ka lang ba? Bakit ka nagtatago d’yan?” nagtatakang tanong ni Monik nang mapansin ang pagkailang ko. Nakasalubong niya ang mga kilay niya habang pinagmamasdan ako. “Okay lang ako. Matagal pa ba tayo dito?” bulong ko habang pilit kong idinidikit ang katawan ko sa likod ng mga kasama naming nakatayo sa unahan. Parang gusto ko na lang lamunin ng sahig. “Hindi ko alam, eh. Pero kung gusto mo nang bumalik sa office, baka pwede na tayong magpaalam…” alanganing sagot niya. Napangiwi ako. Imposibleng payagan kaming umalis hangga’t hindi pa kami ipinapakilala sa bagong boss. Pero ayoko, ayoko talagang humarap sa kanya. Paano kung makilala niya ako? Paano kung maalala niya lahat? Napapailing ako nang mariin, pilit tinataboy ang kinakatakutan ko. “Miss Lopez.” Para a
Monday came so fast. Kung wala lang siguro akong bills and dreams baka umabsent na ako. Pero I have bills to pay, and dreams to achieve. Hanggat hindi ko pa natutupad ang pangarap ko hindi ako pwedeng tamaring pumasok. “Monik, good morning.” masiglang bati ko sa kaibigan ko nang lumabas ito ng kwarto. Our apartment have 2 bedrooms, it wasn’t small but it’s also not big. Tama lang sa aming dalawa. May nakasabit pa na towel sa balikat niya. She’s wearing her pajamas. It was a pair of sleeveless and short silky pajamas. “Ang aga mo nagising ah. Ganyan ba kapag bagong dilig.” she teased but I only give her a look. “Shut up. Kinalimutan ko na nga eh.” “Ganun ba kabilis lumimot?” natatawang tukso niya. I was about to grab a spoon and throw it to her pero mabilis itong tumakbo papasok ng cr. Habang nasa shower it ay hinanda ko naman ang baon namin. Mas prefer kasi namin na magbaon kesa sa bumili sa canteen, doon kasi paulit ulit ang ulam. Siguro kumakain lang kami kapag tin
Ang sakit ng katawan ko nang magising ako kinabukasan. Kinusot kusot ko pa ang mata ko bago tuluyang ilibot ang tingin sa kwarto kong nasaan ako. I was about to scream when I feel something is moving besides me. Nanlaki ang mata ko. “S-Sino ka?” Mabilis kong hinila ang kumot ng mapagtanto ko na wala pala akong saplot. My dress is on the floor. “Anong ginawa mo sa akin at nasaan ako?” Natataranta kong tanong habang tinitingnan ang lalaking nakatalikod sa akin. “You’re so loud. Tss.” he coldly replied at bumangon, bumaba ng kama pero nanlaki ang mata ko ng makita ko ang kanyang morning glory. It’s standing proud and tall. “Bastos.” Binato ko siya ng unan at mahigpit na hinawakan ang kumot sa dibdib ko na para bang hindi niya pinagsawaan kagabi. Humarap sa akin ang lalaki. Ngayon, kitang kita ko na nang mas maliwanag ang kanyang mukha, napalunok ako. He was a perfect example of physical perfection. His eyes? It’s chinito. His nose? Ang tangos. His lips? Oh my God
“Kaela, sigurado ka bang kaya mo?” nag-aalalang tanong ni Monik, kasama ko sa trabaho. Nasa isang bar kami ngayon. Sa loob ng anim na buwan kong pagtatrabaho dito sa Maynila, ito ang unang beses na pinagbigyan ko siyang sumama sa kanyang mag-bar. Lumaki ako sa probinsya kaya wala akong alam kung anong kalakaran ang meron sa Maynila. Ang alam ko lang, masaya, mas malaki ang sahod, at mas maraming oportunidad kaysa sa probinsya. “Ano ka ba, kaya ko.” Tumayo ako mula sa upuan at pinilig ang ulo ko. Ang lakas ng tugtog ng musika, kumukutitap ang mga ilaw. Gusto ko pa nga sanang sumayaw, kaso parang naninikip ang sikmura ko at nasusuka na ako. “Kaela, nasusuka ka ba?” natatarantang tanong ni Monik, mabilis siyang tumayo para alalayan ako at hawakan ang braso ko. “Don’t worry about me, okay lang ako. Dito ka lang, wait mo ako.” Mahina ko siyang itinulak pabalik sa upuan namin at naglakad akong mag-isa papunta sa CR. Habang naglalakad, pinipilig ko ang ulo ko at pilit inaayos a
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments