DZIANNA ZAPPHIRE MHRIZ
As our car entered the main city of Geordan, loud noises, the sound of breeze, people, chariots, stores, long gowns, classic houses, and a retro vibe welcomed us.
In the center of the mob, our car, which had a royal flag tied in front, came to a stop. The door was opened for me by my driver. To my amazement, they all bowed down. To prevent them from bowing, I made a hand gesture, and it worked!
“Ano’ng dahilan at naparito ka sa aming siyudad, your highness?” A man from the crowd asked. A tunic with hose, leggings, and breeches are all that the bald man is sporting. I believe he was born into an aristocratic family, perhaps a viscount.
“Wala akong balak na abalahin kayo sa inyong ginagawa. Narito lang ako upang magliwaliw,” I answered and smiled at them. “Go on, enjoy the celebration. I just need to unwind myself and go somewhere else.”
People begin to drift away from me. I scanned my surroundings and noticed my bodyguards were following me. Paano ako makakatakas nito kung nakasunod sila sa akin?
I stopped walking when my phone rang.
Easthella is calling…
“Hello, East?”
“Where are you? We’ve been waiting for you for hours! Kailan ka ba makakapunta rito? Kailangan na nating matapos ang misyon na naka-assign sa atin before the deadline. Ayokong maparusahan ’no!” sermon niya sa akin.
“Ano’ng magagawa ko? They were following me because of Mamita. Sige nga, paano ako makakatakas dito?” taas-kilay kong tanong, at pinaikot ang aking mga mata sa ere.
I heard a grasped from the other line of the call.
“Ang usapan natin, one year ka lang d’yan, ’di ba? Bakit hanggang ngayon ay hindi ka pa rin pinapayagan ng Reyna na mamuhay nang normal? O ’di kaya ay magsabi ka na lang kay Tito para payagan ka na uli sumama sa amin,” she suggested.
I sighed. “Ayaw na rin ni Daddy na bumalik pa ako sa trabaho natin. I’m a Princess with royal duties and their only heiress to continue the legacy of my family. They can’t afford to lose me because of this stupid job who are killing and prosecuting criminals.”
“So we are left with no choice, then. We’ll kick you out from our group,” East said, causing my eyes to widen. I was about to ask when she precede. “We don’t need a leader who thinks that our job was stupid.” She ended the call after that.
Inis kong ibinaba ang cellphone ko at tumulala sa mga taong naglalakad. I never thought that my life would be going this hard.
When I was young, gustong-gusto kong maging kabilang sa Royalties para hindi na mahirapan si Mommy sa pag-iisip kung paano kami makakakain sa isang araw, but when I was already one of them, parang gusto ko na lang mag-back out. Too many duties and since hindi ako lumaki sa palasyo, I need to learn a lot of things on how to be a Royalty, a Princess and an almost perfect granddaughter of the Queen.
If I’m going to choose what life would I pick…? I would repeatedly choose my life with Mommy. Hindi man kami mayaman noon, but at least, there’s no pressure and I’m free to do whatever I want…
I badly want to go back in time when I lived a normal life with Mommy.
🗡️
10 YEARS AGO…
“Mommy I want ice cream!” sabi ko, habang nakaturo sa isang ice cream shop.
Mom sighed. She kneeled down in front of me and touch me on my shoulder.
“Anak, wala tayong perang pambili n’yan. Bibili na lang tayo ng tinapay mamaya para mas nakakabusog. Okay ba ’yon?”
I rolled my eyes at masama siyang tiningnan.
“No! I want it now, Mom! You made a promise na kapag pumunta tayo rito sa Viegan, you’ll buy me ice cream,” pangangatwiran ko, habang ipinapadyak ang mga paa ko. Napayuko si Mommy at hindi makatingin sa akin. “You lied.”
Inis kong inalis ang paghawak niya sa aking kamay at mabilis na kumaripas ng takbo.
I stopped running when I realized that I lost her from my sight. Hindi ko na makita si Mommy.
I tried to roam my eyes around, but I only found an abandoned street. Napaupo ako dahil sa pagod habang hinahabol pa rin ang aking hininga. Nang makabawi, I roamed my sight again.
A bling of light from afar caught my attention. Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa lupa at pumasok sa loob ng eskinita. At first, maliwanag at sementado pa ang daan na tinatapakan ko, pero habang patagal nang patagal ay nagiging madamong daan na ’yon.
Sa ’di kalayuan, natatanaw ko mula rito ang isang malaking kubo. Because of curiosity, naglakad ako palapit doon at pumasok sa loob.
Sira-sira na ang mga upuan dahil na rin siguro sa tagal nang panahon. Ang pinakasahig nito ay nababalutan ng makapal na damo. Mukhang walang napapadpad sa lugar na ito kaya napabayaan na ang kubo.
Napatigil ako sa paglilibot ng paningin nang biglang kumirot ang paa ko. Sinubukan kong maghanap ng mauupuan at hindi naman ako nabigo. May isang parte ng upuan ang hindi pa masyadong sira at pwede pang upuan.
I was about to seat when something from the grass tripped me. Muntik na akong masubsob sa lupa, but I was able to balance my body kaya hindi ’yon natuloy.
Masama kong tiningnan ang bagay na ’yon ngunit wala akong nakita. Lumapit ako roon at kinapa ang damo.
My forehead furrowed when I touch a box-liked thing underneath. Hinawi ko ang damo at mas lalong kumunot ang aking noo nang makitang may numbers ito, but it was almost faded, maybe because it was abandoned for years.
I was about to press it, when I realized that it’s already getting dark. I decided to come back from where I came from, which is outside this weird street.
Sa ’di inaasahan, paglabas ng eskinitang ’yon ay nagkita rin kami ni Mommy. She comforted me when I cried on her shoulder. Nang matapos ako sa pag-iyak, niyaya niya ako pauwi since malapit na ring dumilim at hindi kami maaaring abutin ng gabi.
We were about to leave, when we suddenly stopped. Napatingala ako ng tingin kay Mommy ngunit nakatingin lang siya sa loob ng eskinita.
“Anim na taon… anim na taon kitang binaon sa limot. Hindi ko alam na ang anak ko pa ang magiging dahilan ng pagbabalik ko rito.”
🗡️
I smirked nang maalala ko muli ang nangyari noon. I was too young that time at marami pa akong hindi alam, pero hinding-hindi ko makakalimutan ang sinabi ni Mommy bago kami umalis.
At first, hindi ko maintindihan ’yon noon, but now, alam ko na kung ano’ng ibig niyang sabihin.
It was all about the… Assassin’s World.
DZION's POV "Mahal na Hari, narito po ang inang Reyna," pag-aanunsyo ng isang kawal. Sinenyasan ko siya na papasukin si Mamita na agad naman niyang sinunod. Nang bumukas ang pintuan, iniluwa niyon si Mamita kasama ang isang maliit na batang lalaki. Nang makita ako nito ay bumitaw siya sa pagkakahawak ni Mamita at tumakbo papunta sa akin. Nang tuluyan na siyang nakalapit ay agad niya akong hinagkan. "Daddy..." sambit ng aking anak nang humiwalay siya sa akin mula sa pagkakayakap. "Yes, baby?" malambing kong tanong habang nakatingin sa kaniya ay nakangiti pa. "Nasaan si Mommy?" tanong niya. Agad namang kumunot ang aking noo nang dahil sa tanong ng anak ko. Nakita ko naman na tuluyan nang nakalapit sa akin si Mamita. Tumay
ZAFFRIE'S POVNakatulala akong naglalakad papasok sa aming bahay habang iniisip ang nangyari kanina nang magkita kami nina Terson. Bumalik ako sa katinuan nang maramdaman kong may biglang yumakap sa aking bewang. Nang lingunin ko kung sino iyon, nakita ko ang mukha ng inosente kong anak na nakangiti habang nakatingin sa akin.Nginitian ko rin siya at inilagay ang aking braso sa kaniyang balikat upang kayapin siya pabalik. Iginaya niya ako papunta sa sala at inalalayan pa ako sa pag-upo sa sofa."Mommy, how's your day po?" nakangiting tanong niya.Matapos niyon ay yumuko siya at nagulat ako nang bigla niyang kunin ang paa ko. Pinatong niya ang aking paa sa maliit niyang hita at hinubaran ng sapatos pati na rin medyas."Ang sabi ni teacher, kapag pagod daw ang parents namin
ZAFFRIE's POVKakatapos lang ng trabaho ko sa isang mall bilang isang promodiser. Nang makita kong wala nang customers ay dali-dali akong nagligpit ng mga gamit bago dumiretso sa locker room namin upang magpalit ng damit. Nang matapos na ako, dali-dali na akong lumabas ng store na iyon dahil gusto ko na ako ang magsusundo kay Yanna kahit alam kong susunduin naman siya ni Caz.Habang naglalakad ako palabas ng store ay napansin kong dumarami ang tao sa floor kung nasaan 'yung store na pinagtatrabahuhan ko. Dahil medyo chismosa ako ay medyo tumitingkayad ako para makita kung ano ang pinagkakaguluhan nila roon ngunit wala pa rin akong makita.Mayamaya lamang ay humawi ang dagat ng mga tao at nakita kong lumabas mula roon ang higit sa sampung mga guwardya na parang may pinoprotektahan sa kanilang likuran o gitna. Nang masiguro na nila na safe rito sa floor
ZAFFRIE'S POVIsinara ko ang aparador ng mga damit ni Yanna bago lumapit sa aking anak. Nakita ko si Caz na nakasandal sa dingding na katabi ng pintuan at kulang na lang ay panlisikan niya ako ng mga mata habang may laser na lumalabas doon at tatama sa akin."Ate, sigurado ka na ba talaga d'yan sa desisyon mo?" nag-aalalang tanong ni Caz habang binibihisan ko si Yanna ng kaniyang uniporme."Pang-ilang beses mo nang tinanong 'yan, Caz. Paulit-ulit ko na ring sinasagot. Nakakainis ka na," may bakas ng inis na sagot. Wala siyang nagawa kun'di ang mapakamot na lang sa kaniyang ulo. Pang-ilang beses na rin niyang ginagawa iyan tuwing sumasagot ako nang pareho pa rin ang sagot."Mommy at Tito, 'wag na kayong mag-away. Ang turo ninyo sa akin ay laging magmahalan tapos kayo pa 'yung nag-aaway d'yan," nakabusangot na pan
ZAFFRIE's POV"Mission succeeded!" sabay-sabay naming sigaw bago nagpalakpakan."Good job, everyone! Pwede na kayong umuwi," sambit ng Manager namin at iniwan na kami.Katatapos lang naming mag-intindi ng isang birthday party. Ang theme ng party niya ay cafè kaya naman ang buong crew rito ang nag-asikaso ng mga kailangan kanina. Kakatapos lang ng party niya kaya naman nagliligpit na kami upang makauwi na. Baka naghihintay na si Yanna sa bahay, kawawa naman at wala siyang kasama roon."Grabe! Ang yaman nila, ano? Nagawa nilang rentahan ang buong cafè at oras ng buong crew," napapailing na ani Hans. "Binibili lang nila ang oras natin nang walang pagod. Samantala ang mga katulad natin, kailangan pang kumayod nang kumayod para may maipangkain tayo.""Oo nga pala
ZAFFRIE's POVKakatapos ko lang maglako ng isda kanina. Kumukuha kasi ako ng iba't-ibang racket para may maitustos ako sa mga kailangan namin ni Yanna. Bilang isang ina, kailangan ko nang mas pagtuunan ang mga pangangailangan niya at hindi ko na dapat pairalin pa ang mga luho ko katulad nang dati kong buhay."One cappuccino, please," narinig kong sambit ng costumer na nasa harapan ko. Dumukot siya sa kaniyang wallet at iniabot sa akin ang pera kaya malugod ko namang tinanggap iyon.Sanay na ako sa ganito dahil ganito rin naman ang mga nagiging trabaho ko habang Assassin ako noon. Medyo nakakapanibago na nga lang ngayon dahil tanging ang trabahong ito na lang ang inaasahan kong magbibigay ng pera sa akin."Miss, nasaan na 'yung order ko? Ang tagal naman!" narinig kong reklamo ng nag-order kanina dahilan upang bum