Allison University - School For Killers

Poverty, crimes, and over population. Ilan ito sa mga dahilan ng pagbagsak ng ating bansa, paano kaya ito malulutas at maso-solusyunan?Sa bagong administrasyon ng aming bansa ay layunin nitong matugunan ang pangangailangan ng mga mamamayan at masolusyunan ang kahirapan.Napag-usapan ng mga namumuno sa gobyerno ang pagtatayo ng isang paaralan. Paaralang kinatatakutan ng iba, ang iba naman ay tinitignan ang institusyong ito bilang isang bagong pag-asa.Itinayo ang isang malaki— napakalaking paaralan na malayo sa mga tao, malayo sa siyudad at halos iilan lamang ang nakakaalam ng eksaktong lokasyon.Taon-taon ay kumukuha sila ng isang daang mag-aaral sa iba't ibang paaralan sa buong bansa na papasok sa paaralang ito. At sa bawat taon na may guma-graduate ay nadadagdagan ang mga licensed killers sa kanilang bansa, na kung ituring nila ay mga bagong bayani.Criminal haunting ang tawag sa trabahong ginagampanan nila, kung saan nasusubok ang kakayah

Axelle's POVIsang black na van ang inabutan namin ni Kaye sa labas ng gate ng Lockwood University. Magkasama kami dahil naabutan niya akong naglalakad.Pareho kaming tig-dalawang bag, ngunit halata sa bag namin ang pagkakaiba ng estado namin sa buhay. May kaya sina Kaye kaya naman medyo maarte ito. Nagpatuloy lang kami sa paglalakad. Nang makarating sa room ay bumungad sa amin ang isang babae at dalawang lalaki na mukhang alalay niya."Goodmorning, Section A of Grade 11. I am Ms. Tilly and these guys are my assistants," pagpapakilala nito nang makaupo kami ni Kaye.Pumunta 'yong babaeng si Tilly sa gitna. Tuwid siya kung tumayo habang suot ang kanyang heels. She's wearing a black and white business woman attire. Malinis rin ang buhok niyang nakabrush-up."We are here to clear things out. Ms. Esguerra and Ms. Horrie, please stand up."Tumayo si Kaye habang tinitignan ang reaksyon ng mga kaklase namin. Tumingin din siya sa akin n

Yuhan's POV   Kailangan ko siyang mahanap. Bukas magsisimula na, kailangan naming maging maingat. Naglalakad ako ngayon pababa ng hagdan mula sa dorm. Tahimik ang paligid, halos parang haunted nga ang ambiance dito, marahil dahil magsisimula na ang unang gabi at lahat ay takot na takot. Habang naglalakad ay muli kong nakasalubong ‘yong dalawang babae, umiwas sila at nang bahagya akong makalampas sa kanila ay nagsalita ito. “Lalabas ka? Para pumatay?” tanong ni B-2 o Axelle Esguerra, habang pinipigilan siya ni B-34 o Kaye Horrie. Napangiti ako sa sinabi niya ngunit hindi ako lumingon. “Maybe,” saad ko at nagpatuloy sa paglalakad. Walang mangyayari sa mga babaeng ‘yon kung patuloy silang magpapasakop sa takot. Buong buhay ko ay ganito na, bale ang pasok ko dito is like hitting two birds with one stone. Una, hindi ko na kailangang magtago pa sa tuwing may papatayin ako, at kikita pa ako. I work as a private killer ng isang mayamang k

Kaye’s POV   Ikaw? I suddenly blushed when he smiled at me. I never expected him… to save me. “Ayos ka lang ba?” tanong sa akin ni Cedrick “Maraming salamat, wala naman akong sugat. Pero honestly, hindi ako okay. Akala ko mamatay na ako!” Hindi ko namalayang tumulo na ang mga luha ko, dahil na rin siguro sa kaba, takot at pag-aakalang ‘yon na ang katapusan. Pero wala na akong dapat ipangamba sa ngayon. Mas ikinagulat ko pa yung pagyakap niya sa akin. Naramdaman ko ang init ng katawan niya at narinig ang tibok ng puso niya. He’s so gentleman, napakaperpekto niya. My savior! “It’s okay, naiintindihan kita. Pero Kaye, kailangan mong lumaban.” Until may lumabas na 5 points sa B-34 do’n sa VTR. “Congratulations, it’s your first points.” Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa. Ngumiti ako ngunit hindi pa rin nawawala ‘yong kaba ko. Naglakad kami papunta sa dorm, habang naglalakad ay pati

  Axelle' POV "I can kill 2 people at a time, nothing to worry." Seryosong sambit nya, hindi ko alam kung tutuwa ako sa sagot nya. Kaya nya talagang gawin yun? Pero bakit ganun, kahit na alam kong may pinatay na sya at nakita ko pa pero... Walang takot, bakit ang gaan ng loob ko sa kanya? Nung una nagduda ako, pero nung mapindot ng hindi sinasadya ang relo at totoong dumating sya, nawala yung pagdududa. Ewan ko, ang alam ko lang makakatulong sya. "Sa tingin mo? Anong gagawin nila sa bagong recruit?" Pagiiba ko sa usapan, ang tahimik kase sa mga corridor na to. "Ewan ko, maybe fraternity type lang naman. Saka kapag kasali kana dun, hindi sila titigil hanggang sa hindi ka nakaka abot ng Ranking, just like the First B in the top 10." Bakit ganun? Kahit anong sabihin nya parang walang nagbabago sa ekspresyon nya. Hindi ata to maru