Time flew quicker with the passing of each day being served by the lights from cameras instead of the rays of sun. Modeling was not only about taking pictures, but catching the interest of audiences to purchase the products that you promote. Alas-otso pa lang ng umaga kaya hindi pa masiyadong mainit ang sinag ng araw. I was holding a cup of iced coffee while walking on the streets of Vigan that was surrounded by huge buildings. Halos tumakbo na ako papasok sa agency dahil sa pagmamadaling mahabol ang oras.Hinahabol ko pa ang hininga ko nang salubungin ako nang kaguluhan sa loob ng studio. Other faces were showing disappointment, some were complaining, but there were also some of them who were sitting with their heads on their knuckles. "Anong ganap ngayon?" Nagtatakang pagtatanong ko kay Wendy nang makalapit ako rito. I placed my coffee on her desk.She was inside the room of our team, standing with a phone in her hand. Masiyado siyang abala sa pagtitipa doon at paminsan-minsang in
As part of my plans, I did the laundry as soon as I woke up and left the bed. Mahimbing pa rin na natutulog si Zeidan sa kuwarto hanggang sa matapos ako sa paglalaba. Alas-tres pa lang naman nang magising ako kaya maganda pa ang sikat ng araw para sa paglalaba. "Sakit," Mariin kong pagbigkas nang maramdam ang pananakit ng katawan ko.Nasa kalagitnaan na ako nang pagtitimpla ng kape nang lumabas si Zeidan mula sa kuwarto. Kunot-noong tumingin ito sa'kin. Pagkatapos kong isampay ang panghuling damit na nilabhan ay dumiretso kaagad ako sa kusina para kumuha ng inumin. "Bakit ka basang-basa?" He softly asked. Lumapit ito sa'kin habang pinapasadahan ng tingin ang buong katawan ko. He sniffed me. "Amoy sabon panlaba ka. Naglaba ka ba?" "Oo, kakatapos lang." Sambit ko rito bago kumuha ng isa pang tasa. "Gusto mo ba ng kape? Anong gusto mong inumin?" I asked while looking for the other jars of drink powders. I reached the other side of the countertop. Nanatili siya sa puwesto niya habang
Goodbyes sometimes could seem like a painted black and white room. Happiness doesn't remain the same each day. Mayroong mga panahon na nagkakaroon ito ng wakas para harapin naman ang totoong mundo. "Mamimiss ko kayo," Mangiyak-ngiyak na sambit ni Naiah. "I'll be leaving for Japan tomorrow." "Don't forget to buy me the products," Tumatawang usal dito ni Hailey. "Ibinilin ko na sa'yo 'yon." Tumatawang inirapan ni Naiah ang kaibigan. Hailey may seem to not care, but sadness was visible in her eyes. "Hindi mo ba ako mamimiss?" Naiah scoffed. "Parang hindi babalik, oh. Sobrang lala ng sepanx mo, girl." Hailey teased. Sinusubukan lang nitong pagaanin ang buong paligid. We have landed at the airport. Pabalik na kami ngayon sa kaniya-kaniyang mga bahay. Mabilis na lumipas ang mga araw. Gano'n nga siguro talaga kapag nagiging masaya ka kasama ang mga taong nagpapasaya sa'yo. Time will pass in a blink of an eye. "Wala akong separation anxiety, ha. Mamimiss ko lang talaga kayo. Sige, hind
Crackling sounds of fire kept entertaining the souls sitting in a circle. Maraming bonfires ang nakasindi sa tabing-dagat, sinasakop ng mga ito ang espasyong natitira. There were people from another group dancing and singing with their friends, while some kids were eating their marshmallows with their families. "Last night na natin," Malungkot na sambit ni Naiah. "Sana palagi tayong mayroong kalayaan na kagaya nito." "We'll come here often," Tugon ni Ismael. He was firmly staring at her. Malayo sa nakasanayan, ngayon na lang ulit ito tumingin sa gano'ng paraan kay Naiah. "Gusto mo ba?""P'wede naman," Tumatawang usal nito. "Gagastos ka na nga lang ulit, ayaw mo pang sa ibang pasyalan naman ng Siargao." "Kaya kitang dalahin sa kahit gaano karaming isla pa 'yan, Naiah." Mahinang sambit ni Ismael dito. "Basta ikaw ang gagastos. Sino ba ang nagsabing ako ang gagastos?" Naiah glared at him. Lumipad sa lalaki ang isang bote na wala namang laman. A soft, yet warm thing touched my skin. B
It was past five o'clock in the afternoon when we decided to stroll on the boardwalk. Kaninang tanghali pa sana pagkatapos namin kumain, ngunit dumating si Naiah na kasama si Ismael. They didn't want to stroll during the afternoon. Marami daw kasing mga tao at masiyadong tirik ang araw. Ngayon naman ay kakaunti na lang ang mga taong nasa boardwalk. Ismael stayed in his room since he had to attend a virtual meeting. Malamig na simoy ng hangin ang sumalubong sa'kin pagkatapak pa lang ng mga paa ko sa kahoy. Nasa gitnang bahagi nito si Hailey na abala sa pagkuha ng mga litrato, habang si Naiah naman ay kumakain ng pizza. "Zeidan," Sambit ko. His fingers were intertwined with mine."Hmm?" He hummed. Nakatanaw ito sa karagatan. "I'm curious about one thing." Mahinang usal ko. Suddenly, I've been noticing the changes in my body. Kahit hindi naman ako pagod ay kakaiba ang nararamdaman ko. I want to take a test. Natatakot lang ako sa maaari nitong maging resulta. "Have you ever thought
Ismael followed Naiah. Hindi ko alam kung saan silang dalawa pupunta. Sa tingin ko ay mayroon silang kailangang pag-usapan na silang dalawa lang kaya hindi na kami sumunod sa mga ito. "Mas masarap 'yung binili natin sa mall." Sambit ko kay Zeidan nang matikman ang dala nitong ice cream. "Patikim din ako." Usal ni Hailey. I gave her my spoon so she can try it. Kumuha siya mula sa kinakain ko. "Masarap naman, ah?" "Pero mas masarap 'yung sa mall." I uttered before giving the cup to Zeidan. "Ano pang gagawin natin?" "Last night natin mamaya, 'di ba?" Hailey asked. "Tara mag-bonfire. Gusto niyo ba?" The idea sounded good. Tumango ako rito bilang pagsang-ayon sakaniya. Zeidan did the same. "Magpapahinga muna ako sa room. Kayo ba?" Sambit nito. Bahagya siyang tumungo at hinawakan ang buto niya sa paa. "Surfing is not really for me." "Magaling ka naman mag-dive. Okay na 'yon." Tumatawang sagot ko rito. It was only a joke, but I'm worried about her. "Zeidan, you should check her." "H