“ใครพูด!”ทันใดนั้นที่เสียงของฉันถึงหูพี่เคเขาก็ตะโกนอย่างไม่สบอารมณ์หาตัวคนที่พูดว่าเขาว่าดุจัง ฉันพูดความจริง ฉันผิดตรงไหน อาจจะผิดตรงที่ฉันพูดแทรกเขาไปก็เป็นได้
“ผมถามว่าใคร!!”พี่เคตะโกนดังขึ้นอีกทำให้ทุกคนต่างพากันหันมองมาที่ฉันเป็นจุดเดียว ฉันจึงต้องมองหน้าเพื่อนทุกๆคนและทำสายตาปริบๆให้พวกเขาเพื่อเป็นการขอโทษและรู้สึกผิด “ลุกขึ้นมา….”เสียงพี่เคเบาลงนิดนึงแต่ก็ยังคงดังอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ ฉันจึงต้องค่อยๆลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงสายตาของฉันก็ประสานเข้ากับนัยน์ตาสีดำที่ดุดันของพี่เคเข้าอย่างจังทำให้ฉันรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมา “ชื่ออะไร!”เขาถามฉัน ฉันก็มองหน้าเขา เขาก็รู้ว่าฉันชื่ออะไร ยังจะถามอีกเหรอ “ป้าย?”เสียงแผ่วเบาดังมาจากเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านข้างฉันเอ่ยขึ้นทำให้ฉันรู้สึกตัวทันทีว่าป้ายชื่อที่คอฉันมันหายไปแล้วที่จริงมันหายไปตั้งแต่แรกแล้วแต่ฉันแค่ลืมไม่รู้ตัว “ออกมา!!”เสียงตวาดอย่างออกคำสั่งทำให้ฉันต้องก้มหน้าก้มตาเดินไปหาพี่เคอย่างช้าๆมือก็บีบกันแน่นด้วยความกลัว พรึบ “ป้ายชื่อคุณ…ไปไหน?”เขากดเสียงต่ำถามฉัน ฉันก็ก้มหน้าก้มตาไม่ตอบเขาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปสบแววตาของเขาด้วย “รหัส2045ลุกขึ้น!”พี่เคเอ่ยขึ้นอีกครั้งแต่เสียงของเขาก็ยังคงโทนเดิมและความดังเท่าเดิม ตรงนี้เป็นลานเกียร์ซึ่งเป็นลานกว้างๆที่อยู่ตรงกลางของตึกเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ เสียงของพี่เคเลยไม่ดังสะท้อนเหมือนตอนที่อยู่ในโรงยิมของคณะวิศวะเหมือนเช่นทุกครั้งที่เข้าเชียร์ “ค่ะ”เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นดังมาจากปีหนึ่งแถวหน้า ฉันก็หน้าก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปเลย “คุณ…รู้จักปีหนึ่งคนนี้ไหม?”พี่เคเอ่ยถามผู้หญิงคนนั้นขึ้น ฉันก็แอบหันไปชำเลืองสายตามองเธอคนนั้นที่มองมาที่ฉันอยู่ ฉันมั่นใจว่าเธอรู้จักฉันและทุกคนในที่นี้ก็รู้จักฉันดีเพราะฉันเป็นดาวคณะและยังเป็นดาวมหาลัยด้วยนะ “เขาอยู่คณะนี้รึเปล่า?”พี่เคถามเธอต่อ ทำให้ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆเพราะฉันรู้สึกอึดอัดมากเลยในตอนนี้อ่ะ “ไม่รู้จักค่ะ…”เธอคนนั้นตอบพี่เคมาเสียงเรียบๆทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเธออย่างไวอย่างไม่เข้าใจว่าเธอจะไม่รู้จักฉันได้ยังไง? ฉันหวันยิหวาไง “หึ!”เสียงพี่เคหัวเราะในลำคอก่อนจะหันกลับมาจ้องหน้าฉันแววตาที่เหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกันของเขามันกำลังให้ฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจขึ้นมา “แล้วคุณ….!”พี่เคจ้องหน้าฉันพลางยกนิ้วชี้มาที่ร่างของฉัน “รู้จักเขาไหม?”เขาถามฉันพลางชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงคนที่เธอบอกว่าไม่รู้จักฉัน ฉันอยากจะตอบว่าฉันไม่รู้จักเธอเหมือนที่เธอตอบว่าเธอไม่รู้จักฉัน “ตอบ!!”พี่เคตวาดเสียงดังลั่นจนฉันสะดุ้งสุดตัว “ไม่รู้จักค่ะ!!”ฉันตะโกนเสียงดังตอบพี่เคกลับไปทำให้เขามองฉันตาเขียวปัดแววตาจับจ้องที่ฉันแข็งกร้าว ฉันก็เม้มริมฝีปากตัวเองแน่นและจ้องตาเขากลับไป พรึบ “ไม่รู้จัก?”เขาทวนถามฉันพลางจับข้อมือฉันแน่นและออกแรงลากร่างฉันให้เข้าไปใกล้ร่างผู้หญิงคนนั้นที่ยืนมองเราสองคนอยู่ในขณะที่ฉันไม่ยอมตอบคำถามของเขาที่ทวนถามฉันอีกครั้งว่ารู้จักผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า “อ่าน” “ผมบอกให้อ่าน!!”พี่เคตะโกนใส่ฉันพลางปล่อยฉันและออกแรงผลักฉันจนร่างของฉันเซถอยหลังนิดหน่อย “เกวลิน….รหัส2045”ฉันอ่านป้ายชื่อของผู้หญิงคนนั้นที่พี่เคชี้นิ้วให้ฉันอ่าน เขาก็มองหน้าฉัน แววตาของฉันกำลังสั่นไหวน้ำตามันเอ่อคลอที่ดวงตาของฉันแล้ว และมันก็พร้อมที่จะไหลรินออกมาแล้วด้วย “แล้วผม…จะรู้จักคุณและคนอื่นๆจะรู้จักคุณได้ยังไง…” “ผมเคยบอกแล้วว่าป้ายชื่อคือสิ่งที่สำคัญ….ถ้าใครคนใดคนหนึ่งในพวกคุณทำมันหาย…พวกคุณทั้งหมด….” “จะต้องโดนลงโทษ”สิ้นเสียงของพี่เคเสียงฮือฮาของเพื่อนๆร่วมชั้นปีของฉันก็ส่งเสียงออกมาบางคนถึงกับไม่พอใจที่จะต้องโดนลงโทษหมู่แต่บางคนก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเราเป็นเพื่อนร่วมคณะกันก็เหมือนเป็นพี่น้องเพื่อนพ้องกัน พรึบ “มีอะไร!”พี่เคเอ่ยขึ้นหลังจากที่ใยไหมเพื่อนใหม่ของฉันยกมือขึ้นและตามด้วยร่างเล็กๆของเธอที่ลุกขึ้นยืนตาม “ฉันรู้จักค่ะ”ใยไหมตอบมาด้วยน้ำเสียงที่เสียงดังและแน่วแน่เธอมองตรงมายังฉันที่ยืนอยู่ด้านหลังของพี่เค “บอกชื่อ…บอกรหัส!”พี่เคตะโกนเสียงดังแต่ไม่ได้สบตาเข้ากับใยไหม “ใยไหม…รหัส2030 “คุณรู้จักอะไร?”พี่เคเอ่ยถามใยไหมไปแต่น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาลงอย่างเห็นได้ชัด “คนนั้นค่ะ…”ใยไหมชี้นิ้วมาที่ฉัน พี่เคก็หันมามองหน้าฉันสลับกับหน้าของใยไหม “เธอชื่อ…หวันยิหวา…ชื่อเล่นชื่อยี่หวา…” “เป็นดาวคณะของเราและเพิ่งจะได้รับตำแหน่งดาวมหาลัยอีกด้วยค่ะ”ใยไหมตอบเสียงดังฟังชัดเพื่อนๆทั้งหมดก็ต่างพากันหันไปมองหน้าใยไหม ฉันรู้ว่าไม่มีใครในที่นี้ที่ไม่รู้จักฉัน แต่ทุกคนต้องเอาตัวรอดฉันเข้าใจเพื่อนๆทุกคนนะ “รหัส?!”พี่เคตวาดเสียงดังถามแต่เขาไม่ได้หันหน้าไปหาใยไหมแต่เขากลับตะโกนใส่หน้าฉันแทน “คะ?”ใยไหมมองหน้าพี่เคอย่างสงสัยพลางเอ่ยถามพี่เคกลับมา พี่เคก็กระตุกยิ้มที่มุมปาก “รหัสของคุณคนนี้….”พี่เคเอ่ยขึ้นพลางตวัดหางตามองใยไหมและฉันอย่างคนที่เหนือกว่า “ไม่ทราบค่ะ..”ใยไหมตอบเสียงเศร้าแววตาที่เธอมองฉันมันกำลังบ่งบอกว่าเธอขอโทษฉัน ฉันสิที่ต้องขอโทษเธอ และขอโทษเพื่อนๆทุกๆคนที่ทำป้ายชื่อของตัวเองหายไปไหนก็ไม่รู้…. “หึ….”พี่เคแค่นหัวเราะในลำคอก่อนจะหันมาจ้องหน้าฉันและหันกลับไปจ้องหน้าใยไหมต่อ แววตาที่เขามองใยไหมแวบหนึ่งฉันรู้สึกเหมือนเขาตกใจและดีใจทำให้ฉันรู้สึกเกิดความสงสัยความสัมพันธ์ของสองคนนี้ ขึ้นมา แต่กฏของพี่ว๊าก มีไว้ว่าห้ามพี่ว๊ากจีบน้องปีหนึ่งเด็ดขาด….“นอน….”พีเคว่าพลางกดร่างของหวันยิหวาให้นอนหงายลงไปบนที่นอนตามเดิม ตามด้วยร่างกายของพีเคที่ขึ้นคร่อมร่างเล็กของหวันยิหวาทันที เขาใช้ขาแกร่งทั้งสองข้างของเขาแทรกกลางหว่างขาของหวันยิหวาและออกแรงดันให้เธออ้าขาออกเพื่อเขาจะได้แทรกกลางหว่างขาของเธอได้ง่ายขึ้น พรึบ“อื้อออ…มันจะใส่ได้เหรอคะ…”“เถอะนะ…นอนเฉยๆ”พีเคเอ่ยบอกหวันยิหวาไปในขณะที่เขาได้จับลำกายใหญ่ของเขาถูเสียดสีไปกับเนินสามเหลี่ยมของเธออย่างช้าๆก่อนจะค่อยๆจับลำกายใหญ่ของเขามาถูเสียดสีไปกับใจกลางร่องสวาทของเธอเพื่อเรียกน้ำหวานให้ไหลนองออกมามากขึ้นเพื่อการสอดใส่ที่ง่ายขึ้น ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งร่างขาทั้งสองข้างของเธอสั่นระริกด้วยความเจ็บเมื่อพีเคค่อยๆกดปลายลำกายใหญ่ของเขาเข้าไปในร่องสวาทของเธออย่างช้าๆเพื่อให้ด้านในของเธอคุ้นชินกับลำกายใหญ่ของเขาแต่เป็นเขาเองที่กับเสียวซ่านเมื่อด้านในของหวันยิหวาตอดรัดลำกายใหญ่ของเขาถี่รัวและเส้นทางด้านในก็คับแน่นจนเขาต้องเงยหน้าซีดปากอย่างเสียวซ่าน“อย่าเกร็ง…ฉันก็เจ็บ..”พีเคเอ่ยบอกหวันยิหวาไป เพราะเขาสอดใส่ลำกายของเขายังไปไม่สุดลำเพราะด้านในของเธอถูกห่อหุ้มด้วยเหยื่อพรหมจรรย์ ทำให้พีเคต้องค่อยๆถอ
“หึ…เดี๋ยวฉันจะเปิดให้เธอดู…และทำตามนะ..รู้ไหม?”“ค่ะ…”หวันยิหวารับคำง่ายๆก่อนจะมองพีเคที่เอื้อมมือไปกดแป้นพิมพ์ของคอมพิวเตอร์เพื่อหาวีดีโอหนังผู้ใหญ่ เขาพิมพ์มันแปปหนึ่งพอเจอเรื่องที่ถูกใจก็กดเปิดดูทันที“ดูนะ…”พีเคเอ่ยบอกหวันยิหวาและเขาก็ขยับตัวมานอนมองร่างของหวันยิหวาที่เกือบเปลือยเปล่า หวันยิหวาก็ตั้งอกตั้งใจดู ในจอคอมพิวเตอร์สี่เหลี่ยมกำลังฉายภาพวิดีโอเคลื่อนไหวของผู้หญิงเปลือยที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวแพงในห้องนั่งเล่น โดยที่มือข้างหนึ่งของเธอลูบไล้ไปตามหน้าอกอวบอิ่มของเธอที่พลางใช้นิ้วเกี่ยยอดปทุมถันสีดำของเธอที่มีจุกใหญ่และขนาดใหญ่กว่าของหวันยิหวา และผู้หญิงคนนั้นก็ค่อยๆอ้าขาออกเผยให้เห็นเนื้อโหนกนูนที่มีขนนุ่มปกคลุมแต่ของหวันยิหวาไม่มี“เธอคงยังเด็ก….ก็เลยยังไม่มีเหมือนของเขานะ..แต่ฉันชอบแบบนี้มากกว่านะ…มองอวบอูมดีกว่า”พีเคว่าทำให้หวันยิหวาแอบยิ้มออกมา เธอค่อยๆอ้าขาตามแบบผู้หญิงในจอคอมพิวเตอร์และเธอก็ค่อยๆลูบปลายนิ้วชี้ไปกับสีข้างของกลีบกุหลาบงามก่อนจะส่งปลายนิ้วลูบไล้ไปตรงกลางร่องสวาทของเธอที่เธอเขี่ยทำไหลน้ำสีเหนียวเยิ้มก็ไหลซึมออกมาจนติดปลายนิ้วของหวันยิหวาแจ๊ะๆๆๆ“อื้ออ”หวันยิ
“อ๊ะๆๆๆๆเสียวหัว…เหมือนน้ำจะแตกแล้ว…”พีเคตะโกนเสียงดังออกมาเขามีความรู้สึกเหมือนตอนที่เขาเริ่มช่วยตัวเองครั้งแรกมันเสียวซ่านไปทั่วทั้งลำกายใหญ่น้ำเริ่มปริออกมาจากตรงรอยแยกและไม่นานร่างของพีเคก็สั่นสะท้านชักกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเต็มช่องปากของหวันยิหวา“อึก…”หวันยิหวาที่ลิ้นของเธอรับรู้ถึงรสชาติที่ฝาดแต่พออยู่ไปสักพักก็เป็นรสชาติหวานออกมา น้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาจากช่องปากของเธอ พีเคปล่อยศีรษะของหวันยิหวาให้เป็นอิสระก่อนที่เขาจะถอดถอนลำกายใหญ่ของเขาออกมาจากช่องปากของหวันยิหวาเขานอนหอบหายใจถี่รัวลำกายใหญ่กระตุกไปมาน้ำสีขาวขุ่นยังคงติดอยู่ตรงรอยแยกของส่วนปลายลำกายใหญ่“แผล๊บๆๆ”หวันยิหวายื่นปลายลิ้นเลียไปตามริมฝีปากของเธอเองเพื่อชิมรสชาติและดื่มกินนำ้สีขาวขุ่นที่พุ่งออกมาจากเจ้าโลกยักษ์ของพีเค ทำให้เธอรู้สึกว่ามันอร่อยทั้งหวานทั้งหอมทั้งมันส์…“มานี่สิ….ขอดูของเธอหน่อย…”พีเคว่าก่อนที่เขาจะยันตัวลุกขึ้นนั่งและจับร่างของหวันยิหวามานอนหนุนหมอนแทนที่เขา เธอก็ว่าง่ายยอมทำตามคำสั่งของพีเค“อื้อออ…”“จับตรงนี้…เสียวไหม…”พีเคเอ่ยถามหวันยิหวาไปในขณะที่เขายื่นมือทั้งสองข้างไปบีบคลึงเต้านม
พรึบ “อย่างงั้นแหละครับ….ค่อยๆแบบนี้..” “เด็กดี….”พีเคกระซิบเสียงกระเส่าเมื่อเขาจับทาบทับมือของหวันยิหวาให้รูดขึ้นรูดลงไปกับขนาดกำลายของเขาที่เธอยิ่งรูดขึ้นลงเท่าไหร่มันก็เหมือนจะขยายตัวใหญ่ขึ้นเเข็งขึ้นและดูน่ากลัวขึ้น พรึบ “พี่ขอดูหัวนมหน่อยนะ….ว่าหัวนมของยี่หวาสีอะไร..”พีเคว่าและไม่ได้รอให้คนร่างเล็กเอ่ยอนุญาตเขาก็จับชายเสื้อยืดของเธอถลกขึ้นทำให้เขามองเห็นเอวคอดหน้าท้องที่แบนราบจนมาหยุดอยู่ที่หน้าอกหน้าใจที่เริ่มแข็งของเธอเพราะเธอใกล้จะแตกเนื้อสาวเข้าไปทุกที พรึบ “หัวนมสีชมพูซะด้วย….”พีเคว่าพลางใช้ปลายนิ้วของเขาเขี่ยไปมากับยอดปทุมถันสีชมพูสดของเด็กอายุสิบห้าที่เริ่มรู้จักความเสียวร่างเล็กสั่นสะท้านทำให้พีเคเริ่มขยับใบหน้าหล่อกดปลายจมูกโด่งซุกไซ้ไปกับซอกคอของหวันยิหวาที่เธอนอนทำหน้าเหยเกอย่างเสียวซ่านและรู้สึกว่าที่ความเป็นสาวของเธอจะเริ่มเปียกแฉะมือเล็กก็ยังคงทำตามที่พีเคจับให้รูดขึ้นรูดลงไปกับลำกายใหญ่จนเธอเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มแข็งขึ้นและอุ่นขึ้นเรื่อยๆ “ยี่หวา….ทำให้พี่แบบนั้นได้ไหม?”พีเคละใบหน้าหล่อกระซิบเสียงกระเส่าไปที่ข้างหูของหวันยิหวาพลางชี้นิ้วไปที่หน้าจอคอม
ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งครั้งแรกของหวันยิหวากับพีเค….. “อ๊าๆๆๆๆๆ” “อื้ออออ…” “อ๊าาาาาห์….”เด็กหนุ่มที่วัยแตกเนื้อหนุ่มได้ร้องครวญครางออกมาเมื่อเขาได้ใช้มือหนานุ่มของเขากำเจ้าลำกายใหญ่ของเขาอยู่พลางรูดอุ้งมือขึ้นลงตามแรงอารมณ์ สายตาคู่คมนัยน์ตาสีดำก็จับจ้องไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองด้วยแววตาหวานเยิ้มเฉอะแฉะ วัยแตกเนื้อหนุ่มที่เริ่มฝันเปียกเริ่มรู้จักวิธีการช่วยตัวเองอย่างพีเคหนุ่มสิบเจ็ดหน้าตาดีที่มีลำกายที่ใหญ่โตเกิดอายุ เขาทำหน้าเหยเกเมื่อเขาเร่งมือของเขาให้เร็วขึ้นเพื่อสำเร็จความใคร่ให้ตัวเองน้ำตรงกลางส่วนรอยแยกเริ่มไหลซึมออกมาความเสียวแล่นไปทั่วทั้งปลายลำกายใหญ่ แต่แล้วความฝันของเขาก็ต้องเกือบดับลง เมื่อมีร่างเล็กของน้องสาวเพื่อนที่ร่วมอาศัยอยู่ในบ้านของเขาที่เขาเช่าให้เด็กกำพร้าทั้งสองคนได้อยู่ นานๆครั้งเขาถึงจะมานอนที่บ้านนี้ร่วมกับเพื่อนเขาสักครั้งในครั้งนี้ที่เขามาเพราะต้องมาอยู่เป็นเพื่อน หวันยิหวาน้องสาวของเพื่อนสนิทของเขา “พะพี่เค?”หวันยิหวามองหน้าพีเคตาใส ทำให้พีเคที่หาผ้าอะไรมาปิดเจ้าโลกของตัวเองไม่ทันแล้วจึงจับมันตั้งตระหง่านท้าทายสายตาเด็กสาววัยแรกรุ่นอย่างหวั
ภัตตาคารหรูใจกลางเมืองDชั้นที่3ยี่หวา หวันยิหวา19:30น.พรึบ“สวยมาก…ยี่หวา^_^”เสียงเอ่ยชมฉันดังขึ้นมาจากใยไหมที่เธอช่วยฉันแต่งหน้าทำผมและเสื้อผ้านี้เธอก็เป็นคนหามาให้ฉันเสร็จสรรพ ตอนนี้ผมของฉันที่เคยยาวตรงได้ถูกดัดเป็นลอนใหญ่มัดรวบไว้ด้านหลังเป็นหางม้าใบหน้าของฉันแต่งเติมให้เป็นสาวสวยหวานริมฝีปากสีชมพูของฉันถูกแต่งเติมด้วยลิปกลอสแค่นั้นแก้มที่อมชมพูของฉันก็ถูกปัดแก้มสีชมพูอ่อนๆนิดหนึ่งเสื้อผ้าที่ฉันใส่เป็นชุดเดรสสีขาวกระโปรงยาวเลยหัวเข่าแขนสั้นเป็นแขนกระปุกดูเป็นลุคใสๆน่ารักๆ“คุณพ่อของเธอจะชอบฉันไหม?”ฉันเอ่ยถามใยไหมไปในขณะที่เราสองคนเดินเคียงคู่กันเดินไปตามทางเดินของร้านอาหารหรูแห่งนี้ ซึ่งที่นี้มีทั้งหมดสามชั้นเป็นตึกที่ถูกสร้างอยู่ใจกลางเมืองกรุงและชั้นที่เราสองคนจะไปคือชั้นสามนั่นคือชั้นระดับลูกค้าวีไอพีเท่านั้น“ชอบสิ^_^”“ทำไมท่านจะต้องไม่ชอบเธอด้วย?”ใยไหมว่าพลางหันมาขมวดคิ้วมองฉันอย่างพินิจพิจารณา“ก็ดูที่พี่เคพูดออกสื่อไปสิ…ว่าเขาหนีตามฉัน”ฉันบอกใยไหมไปอย่างกังวลใจกับคำพูดที่พี่เคพูดออกสื่อว่าเขาหนีตามฉันตั้งแต่อายุสิบเจ็ด“อืม…ก็จริงนะว่าคุณพ่อของฉันก็รู้จักเธอในรายการสดที