Hindi sinasadya ni Maxine ang sarili na mapabaling sa katabi at para siyang tinamaan ng kidlat ng makita ang mukha ng lalaki. His lips. His nose. His eyes. His face. His hair, His body. Everything about him was perfect in her eyes. And the way he smells, darn, hindi niya alam kung epekto yon ng alak pero para siyang naaakit sa bango nito. He has this bad boy aura and that made him even more sexier. And while looking at his very handsome face, she forgot her pain and anger. He looks familiar, tila may pagkakagawig panga ito sa lalaking nanloko sa kaniya kanikanina lang. Or was it the liquor erasing the pain and anger? Hindi niya alam. At hindi niya rin alam kung anong pumasok sa isip niya na inilahad niya ang kamay rito. "Hi. I'm Maxine. You look like my fcking fiance.” She said in a slurred voice. Bumaling sa kaniya ang lalaki at napatitig ito sa kaniya ng matiim. Nang hindi ito nagsalita at gumalaw para tanggapin ang pakikipagkamay niya, inilabas niya sa basa niyang p
Ilang araw ang nakalipas. Paunti-unti at paudlot-udlot ang ala-ala ni Law sa kaniya. Ni lang dalawa ng gabing iyon. Pinagsiklop ni Law ang kamay nila. "That's a promise?" "Promise." Hinalikan niya ulit ang binata saka hinila si Law patungo sa pinakamalapit na Hotel na nakita niya. Leander left her because she wouldn't let him have his way. Ang gagong 'yon! P'wes, ibibigay niya iyon sa iba. Ibibigay niya iyon sa pinakaguwapong lalaking nakilala niya. "Maxine? Bakit nakatulala ka riyan?" Napakurap-kurap siya at napatitig sa kaharap niya. Si Hera. "What?" Hera rolled her eyes. "Alam mo palagi ka nalang tulala. Is something bothering you?" Umiling siya saka sumimsim ng kape. "Don't mind me." She sighed. "I suddenly started remembering things from before." Tumaas ang kilay ni Hera. "Remembering? Bakit nagka-amnesia ka?" Siya naman ang umikot ang mga mata. "No. Its just that... i force myself to forget that day." Gumuhit ang lungkot sa mukha ni Hera.
"Law! Oh!" Malakas niyang sigaw ng mas isagad nito sa loob niya ang daliri nito. God. He really is big. She felt so full. So satisfied. And he feels so good inside her. Kala niya ay ang pagkalalaki na nito ang nakapasok sa kaniya. “Dammit, you’re so big.” "Law! Ohh!Fck!" Napasabunot siya sa sariling buhok ng maramdamang may sasabog na naman sa kaibuturan niya. Halos mamaos na siya sa lakas ng kaniyang ungol lalo na nang labasan na naman siya. Naramdaman niya ang pagdaloy ng kaniyang katas mula sa loob niya at lahat iyon ay sinipsip ni Law. Maxine felt drained. But Law was just starting to pleasure her. Kinubabawan siya nito saka hinalikan ang leeg niya patungo sa tainga niya at bumulong. This is what she needed. This is what she wants! Goodness! Bakit ba siya naghintay ng ganitong katagal para malasap itong sarap. Thank Goodness she found Law. The man with a wicked tongue and well experienced hands. "Spacing out again." Napakurap-kurap siya saka napailing-ilin
After what happened to them, tila may kung anong pumasok sa isip ni Maxine at na isip ang tattoo shop na malapit kung saan sila hotel na tumuloy. “Let’s have some tattoos together.” Ilang oras niya itong pinilit hanggang sa pumayag na rin si Law sa gusto niya. "I DON'T think you should, baby." Pigil ni Law kay na pumipili ng gustong disenyo ng tattoo. "Come on, baby, let's go." "No!" Uminom siya ng tequila mula sa boteng na hawak saka pinagpatuloy ang pagpipilian. "Maxine, baby, come on." Hinawakan siya nito sa kamay. "Halika na." "Ayoko nga." Nayayamot niyang sabi saka uminom ulit ng alak. Law groaned and tried to snatch the tequila bottle from her, pero mabilis niya iyong naiiwas. "Huwag mo akong pakialaman, Law." Pinandilatan niya ito. "I want to drink. Ang sarap kaya, sabayan mo na lang ako. Okay?” "Maxine, nakakatatlong bote ka na niyan." Umiling siya. "I can take it. My liquor tolerance is high." Law sighed. "Maxine
"I insist." Huminga siya ng malalim saka tumango. "Sige." Maybe this guy can help lessen the pain she's feeling. Saglit lang naman or maybe ngayong araw lang then cut off na. Never again. I know, now ginagamit ko siya pero ngayong araw lang. "Where?" "Follow me." Hinawakan siya nito sa kamay ay masuyong hinila. Nagpaubaya naman si Maxine kay Michael hanggang sa makarating sila sa isang Cafe sa loob din ng Mall. Pagkatapos nilang mag-order, inukupa nila ang mesang nasa gilid, katabi ng salaming dingding ng cafe. "So?" Panimula ni Michael. "Why are you crying?" Huminga siya ng malalim. "Wala 'to. Napuwing lang ako kanina." "Are you sure?" Tumango siya. "Ayos lang ako." Pilit siyang ngumiti. "Salamat pala sa hot choco." Michael smiled. "Anything for you, Max.” “Don't call me Max, kung pwede lang.” ex niya lang kasi ang tumawag sa kaniya non. Nagbaba siya ng tingin. She can see affection on Michael's eyes and she doesn't want to see it. Nang dumating a
Mas mabilis ang hakbang niya paatras hanggang sa tinalikuran niya si Law at mabilis na tumakbo palayo. Tumakbo siya ng tumakbo hanggang sa muntik na siyang mabunggo sa taxi na padaan. At nang makitang wala iyong sakay, mabilis siyang sumakay doon at nagpahatid sa bahay niya. Pakiramdam niya ay lumalayo siya sa nakaraan. Pakiramdam niya ay iyon ang tamang gawin sa ngayon. Ang takbuhan si Law. This night... was a mistake. This whole day is a mistake. Since this morning 'till dawn. Lahat yon isang pagkakamali na ayaw na niyanh balikan pa. She wants to forget everything about Law. She wants to forget every pain she felt because of her scumbag ex-fiance. She wants to forget everything that has happened today. Everything. Malalim na napabuntong-hininga si ng matapos ang pagdaloy ng memorya niya sa nangyari sa kanila ni Law ng gabing iyon na pilit niyang winala sa isip niya. Now that she remembered, she realized, hindi naman niya kaagad nakalimutan si Law. She keeps on thinki
Ngayong araw ay abala si Maxine sa pag-aayos sa sarili para sa photoshoot niya ng tumunog ang cellphone niya. Nang tingnan niya kung sino ang tumatawag, nagsalubong ang kilay niya ng makitang unregistered number iyon. Hmm... Pinulot niya ang cellphone na nasa kama saka sinagot ang tawag. "Good morning. Who's this?" Tanong niya sa nasa kabilang linya. "May I speak to Miss Maxine?" "Here I am." "Oh, hello ma'am. This is Duke Hospital Main Branch, we are calling you to inform you that your husband is in the Hospital." Kumunot ang nuo niya. "Husband?" Ulit niya na nagtataka at naguguluhan, "I think you called the wrong number." "Are you Ms. Maxine?" "Yes." "Then you are the person we're looking for. Nandito nakasulat ang pangalan mo sa in case of emergency ng I.D. na nakuha namin sa wallet ng pasyente. Unless, you don't know Law? Law Del fierro" "What?" Kinain ng takot ang puso niya, "a-anong nangyari kay Law? Teka, a-anong... b-bakit siya nandiyan sa Hospital?
"MANANG nasa an si Law?" Tanong ni Maxine sa katulong ni Law ng pagbuksan siya nito ng gate. Kanina pa kasi siya nagdo-doorbell at walang nagbubukas sa kaniya. "Nasa loob po si Sir Law, ma'am." "Puwede ba akong pumasok?" Gaya ng maluwag na pag tanggap sa kaniya ng mga maids ni Law noon ay ganun pa rin siya nito tinggap. "Oo naman ho. Pasok po kayo." Nilakihan nito ang pagkakabukas ng gate at pinapasok siya. Nang makarating siya sa sala, tamang-tama naman na kabababa lang ni Lenzi sa hagdanan mula sa ikalawang palapag. Nang magtama ang mga mata nila, tumikwas pataas ang kilay nito at ngumisi na parang nang-uuyam. "Maiwan ko na ho kayo, ma'am." Paalam nito. "Marami pa kasi akong gagawin." "Sige po, Manang." Aniya. Nang makaalis si na ito, umakyat siya sa hagdan, wala siyang balak na pansinin si Lenzi pero wala talaga itong balak na padaanin siya ng walang gulo dahil hinawakan pa siya nito sa braso para patigilan siya. "At saan ka pupunta?" Mataray nitong tanong.