Chapter 6

Habang sakay ng jeep ay parang ewan na iniisip ko parin ang estrangherong lalaking iyon.At bakit nakalimutan ko talaga siyang komprotahin sa ginawa nitong paghalik sa akin .Ano na lang iniisip noon sa'kin ngayon?

At tama bang may konting kilig at kiliti na hatid sa'kin kapag naalala ko ang pagdampi ng labi niya sa akin?Tulad ngayon na ramdam ko pa kung paano ang pakiramdam ng nakadikit ang labi niya sa'kin ,hindi ito tama ang sabi ko sa sarili mali na maramdaman ko ito sa isang taong hindi ko pa man lubusang kilala . Lalo't kung tutuusin ay isa pang pangahas na nagnakaw ng unang halik ko pa mandin .

Oh siguro dahil naaalala ko sa kaniyang mukha ang isang batang lalaking matagal ng nakatatak sa aking isipan at may maliit na bahagi sa aking puso .

Si Jefferson Alcantara . Isa sa anak ng dating amo ni Nanay bago ang kung saan ako nagtatrabaho ngayon .Bago manilbihan sa aking pinapasukan ngayon si Nanay ay naalala kong sa mga Alcantara kami nakatira .

Sa pagkakatanda ko hindi naman talaga kami mahirap noon ,sa katunayan nakatira kami sa isang malaking bahay at sa isang kompanya nagtatrabaho ang Tatay ko,na doon ay minsan na rin akong isinama.

Ngunit ng nasa anim na taong gulang na ako ay nangyari ang pinakamasakit na bagay na hindi namin inasahan ,namatay ang Tatay ko .Nabalitaan na lang namin na wala na siya at walang-awang binaril ng hindi namin malaman na kung sino. Ang sabi ni Nanay gawa ng isang taong may inggit sa Tatay. Mula noong nawala samin si Tatay ay unti-unti na ring nawala ang kung anong mayroon kami.Maging ang bahay na tinitirhan namin.

Nang araw na pinalayas kami ay wala kaming nagawa kung hindi magpalaboy-laboy sa kalsada at walang matuluyan.Nandoong hindi na rin kami makakain dahil hindi pa makahanap ng maaring pasukan si Nanay ,tanging sa mga may pusong nagbibigay ng limos sa amin noon kami

nakakaraos ng bawat araw namin.

Isang araw ay may nakita akong kausap si Nanay , isang ginang na ka-edad niya ,mukhang mayaman at mabait naman. Mula noon ay sumama na kami ni Nanay sa kaniya at tumira sa kanila kapalit ng pagtatrabaho bilang katulong ni Nanay .

At kapag walang pasok ay pinatutulong rin ako sa mga gawaing bahay at naging malapit na kalaro ng anak nilang lalaki .

Naaalala ko pa na may dalawang batang babae na kapatid pa ito . Madalas noon ay nasa ibang bansa ang mga magulang nila para sa pagpapalago ng kanilang negosyo,at lagi na'y kalaro ko sila.

Ngunit may isang bagay na hindi ko makakalimutan kapag nandiyan ang magulang nila Jefferson lalo na ang kanilang ama ay pinagsasabihan ako ni Nanay na huwag munang makipaglaro sa kanila dahil lagi na ang pagiging masungit at tila galit na trato nito sa kanilang dalawa ng Nanay niya .

At tanda niya na isang araw ay pinalayas sila ng Senyor at walang nagawa kung hindi na lang umalis at muling manirahan sa kalsada .Mabuti na lang at may isang kaibigan na nakilala si Nanay at doon ay inirekomenda sa kung saan siya nagtatrabaho na siyang pinagtatrabauhan kona nga rin ngayon .

Sa musmos kong isipan ay hindi ko alam kung bakit hindi ko nakalimutan si Jefferson marahil dahil sa isa siya sa naging mabait kahit may pagkamasungit na batang lalaki na nakilala ko.Siya lang din ang naituring kong kaibigan dahil wala rin naman akong nakilalang ibang bata .

Napailing na lang ako sa sarili dahil sa ang layo na pala ng tinakbo ng utak ko .Nagulat pa ako ng makita na bumababa na ang lahat ng mga nakasakay sa jeep na sinasakyan ko.Bumaba na rin ako at naglakad para marating ang paradahan ng mga tricycle para makauwi .

Tinignan ko ang oras sa cellphone at sobrang nanlaki ang mata ko dahil magaalas-otso na lang pala .Lagot ako nito panigurado kay Marisse .

Pagkaparada ng tricycle na sinakyan ko sa mansiyon ng mga Salcedo ay nagmamadali akong bumaba nakapagbayad na naman na ako kanina pa.Dumiretso kaagad sa maid's quarter at nagbihis pagkatapos ay nagmamadali na namang pumunta ng kuwarto ni Senyorita .

Pupunta na sana ako sa kuwarto ni Senyorita Marisse ng may marinig ako nagsalita sa likuran ko "Bakit ngayon ka lang alam mo namang kabilin-bilinan sayo ni Senyorita Marisse na ikaw ang maglalaba ng mga uniform niya ?Lalo kana namang pagiinitan non"ang pabulong na sabi sa kaniya ni Leslie ,isang katulong din na nakapalagayan na niya ng loob mas bata lang ng tatlong taon sa kaniya .

"May nangyari kasi-"ang salita ko na balak sanang magkuwento subalit natigilan dahil naisip kung tama ba na ikuwento ko sa kaniya ang nangyari kanina basta pa naman may pagkamadaldal itong isang 'to .

"Anong nangyari ?"ang tanong na nga niya na may pakalabit pa ng hindi na ako nagsalita ",teka bakit parang nagba-blush ka yata ?Hoy ano yan ,huwag mong sabihin na nakita muna si bebe mo?"ang tanong niya sa'kin na tila kitikiti na kinikiliti na nagpipigil ng kilig .

Dahil matagal na kaming magkakilala at tinuturing na ring kaibigan ay nagawa kona ring ikuwento sa kaniya ang tungkol sa kay Jefferson,na siya pang nagpangalan na bebe ko daw .

"Wow at ngayon lang dumating ang mabait na katulong .Alam mo ba kung anong oras na ,ha Ella ,bakit ngayon ka lang?"ang pasupladang bungad na nga sa'kin ni Senyorita Marisse ang anak ng mga amo ko .

"Pasensiya na Senyorita marami lang akong tapusin sa school kanina at medyo tinraffic ."

"At ikaw anong ginagawa mopa rito ,hindi ba't nagluluto ka ?"napaismid na lang siya sa sinabi ko at sunod na tumingin kay Leslie .

"Babalik na nga po , Senyorita."at pumunta na nga si Leslie sa kusina kahit nasa hitsura nito na ayaw akong iwan alam kasi niya na may pagkamaldita lalo na sa'kin ito.

"Ikaw sa tingin mo palalampasin ko ang ginawa mo .At sa tingin mo maniniwala ako sayo ,pinagaaral kana nga nila Mommy ay nagagawa mo pang maglakwatsa .Pumunta kana ngayon din sa kuwarto ko at umpisahan mo ng labhan ang mga damit sa laundry basket ."Ang sabi niya sa'kin na pailing-iling ",at huwag kang gagamit ng washing machine .

Napabuntunghininga na lang ako ng makita siyang lumabas ,mukhang wala na naman ang magulang niya kaya ganito kalakas ang loob na utusan ako .

Pagkatapos kong maglaba ng halos sangkatutak nitong damit ay magpapahinga na sana ako at alas-onse na rin naman pero pinuntahan ako ulit ni Senyorita Marisse at galit na itinulak ako mabuti ay sa kama ako bumagsak .

"Kanina pa'ko naghihintay.Its already 11 gutom na'ko bakit hindi mo'ko dinalhan ng pagkain sa kuwarto ?"

"Pero hindi mo naman sinabi iyon sa akin kanina,Senyorita ."

"Hindi pa ba malinaw sayo na personal maid kita at Isa sa trabaho ang siguraduhin mong maasikaso ako ng maayos .Kailangan kopa bang sabihin sayo iyon?"ang sabi niya at idinuro pa ko sa may ulo .

Kaya kahit pagod na ay dinalhan kona lang siya ng pagkain sa kuwarto niya para wala ng gulo .Pero papasok kopa lang ang tray ng pagkain ng isa-isa niyang itapon sa sahig ang mga dala ko .

"Oops sorry natapon "sabi nito na nakangisi samantalang ako hindi na maipinta ang mukha sa inis sa ginawa niya ",linisin mona lang yan kanina pa kita hinihintay kaya bumaba nko at kumain."at umupo na lang siya sa kama nito at nagcellphone na may tinatagong ngisi sa labi .

Napakagat na lang ako ng labi dahil sa inis hindi na talaga maalis sa ugali ni Marisse ang mga ganito .Uutusan ako hindi dahil sa kailangan niya kung hindi dahil sa gusto niya lang akong inisin at

pagurin.

Pero kailangan kong magtiis dahil wala kaming mapupuntahan at maasahan ni Nanay kung hindi ang sweldo ko dito .