LOGINShare
Simula
Last Updated:
2023-04-20 08:41:50Two Years Ago
I just destroyed something beautiful, and the feeling was a lot worse than I could ever imagine. I killed him. I killed the only person who always sees the best in me. I killed my brother. I killed my best friend.
Pakiramdam ko ay isa akong duwag na nakatayo sa labas ng kotse ko, nakatanaw sa maraming taong nagmamahal sa kanya na ngayon ay nag-iiyakan habang inililibing siya.
Ni hindi ko man lang nagawang lumapit sa kabaong niya noong nakaburol siya, hindi ko rin magawang lumapit sa kanya ngayong inililibing na siya. Lagi lang akong nakatanaw mula sa malayo. Natatakot akong lumapit dahil alam kong galit sa akin ang lahat, maging siya.
If only I could exchange our fate, I’ll definitely put myself inside that coffin. Would these people be here too to mourn for me if I was the one who died? I don’t know…
The scene was heartbreaking, and hearing their sobs makes me want to just kill myself for putting my brother in that situation, but death would be too easy for me. If there is something worse than death and hell fire, then I think that’s what I deserve.
My brother is gone forever. Kahit na kailan ay hinding hindi ko na siya makikita ulit, hindi ko na maririnig ang tawa at halakhak niya. Wala na siya para kulitin at asarin ako. Wala na siya at kasalanan ko. Wala na…
Mariin akong pumikit habang ang mga luha sa mga mata ko ay walang hinto sa pagbuhos. Ramdam ko ang bigat ng mga mata ko dahil sa ilang araw na pag-iyak at kawalan ng tulog.
I badly want to punish myself but I don’t have any idea what to do and how to start doing it. I know that no amount of apologies could ever forgive me, and I don’t think I can even forgive myself.
Sobra akong nanghihina. Ni hindi ko magawang tumayo ng maayos dahil pakiramdam ko ay matutumba ako ano mang oras. Mariin akong kumapit sa pinto ng sasakyan ko habang nahihirapang huminga dahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon.
I didn’t know how long I was cowardly standing behind the shadow of my car, moments later people are starting to leave the place one by one until there’s only one left.
Alison…
Kahit na medyo malayo ako sa kanya ay rinig ko pa rin ang mahihinang hikbi niya habang nakaluhod sa harap ng puntod ng kakambal ko at marahang hinahaplos ito.
Nakakalungkot isipin na ipinangako ko sa sarili kong hinding hindi ko siya sasaktan kahit na hindi maging kami, basta lagi lang siyang masaya pero heto siya ngayon, nasasaktan dahil sa katangahang ginawa ko. Sinaktan ko ang babaeng pinakamamahal ko.
She loved my twin brother so much that she even thought of building her own family with him, that’s one of her dreams, a simple dream that I took away from her in just a snap of finger.
Nawalan ako ng kapatid at isang matalik na kaibigan, at hindi ko alam kung paano lalapitan si Alison ngayon para damayan siya dahil alam kong nawala ang lahat sa kanya dahil sa akin.
The heaven should hate me. How I wish for it to let out a lightning to strike me and lash me into millions of pieces. But somehow, I felt like it’s mocking me because it’s sunny even though I’m feeling gray.
“Wala kang karapatang umiyak dahil ikaw ang may kasalanan. Sana ikaw na lang ang nasa kabaong at hindi siya, sana ikaw na lang ang nawala!”
Sariwa pa sa alaala ko ang mga huling salitang binitawan niya sa akin ilang araw lang ang nakakalipas. Hearing those words from the one you sincerely love hurts so much but I deserve it. I deserve all these pain. I deserve her wrath and hate towards me.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa paghagulgol dahil sa sobrang sakit. Napaluhod na rin ako dala ng panghihina. Bakit kailangang siya pa ang mawala? Bakit hindi na lang ako? Kung ako na lang sana ang namatay, siguro ay mas madaling tanggapin iyon para sa kanilang lahat.
I slowly looked up as I saw someone stopped in front of me. I didn’t know how to react as I saw Alison’s eyes that’s full of rage. She even curled around her fists while her face was contorted with obvious hate and anger.
“I… I’m sorry…” nanghihinang saad ko.
“Hindi ka makalapit dahil alam mong kasalanan mo, tama?” mariin akong pumikit sa sinabi niya, “You are a coward, Dmitri. You should be ashamed of yourself. Pagkatapos ng ginawa mo hindi mo man lang nagawang lapitan ang kakambal mo kahit na isang beses? Nakakahiya ka!” dagdag pa niya na mas lalong nakapagpabigat sa nararamdaman ko.
Tama siya. Masakit pero alam kong tama siya.
“I’m sorry,” mahinang saad ko ulit. Wala akong ibang alam sabihin kung hindi ang sorry, kahit na alam kong hindi naman niya ako mapapatawad.
“I don’t need your sorry!” sigaw niya, “Sa tingin mo ba maibabalik ng sorry mo si Drake, ha? Sa tingin mo ba mapapatawad ka ng lahat sa pagpatay mo sa kanya dahil lang sa sorry? Kahit na ilang bilyong sorry pa ang sabihin mo hindi mo na mababago ang katotohanang wala na siya dahil sa ‘yo! You are worse than a criminal!”
I can feel her pain on every word she’s throwing at me, and I want to embrace her tight to lessen it but I know for a fact that it won’t do any good. At kahit na hilingin ko na saktan niya ako ngayon ay alam kong hindi rin mababawasan ang sakit na nararamdaman niya.
“I don’t want to see you again, Dmitri. Kalimutan mo na na naging magkaibigan tayo. You should live your whole life alone, without any friends or family, that’s what you deserve for killing your own brother,” saad niya at nagsimula nang maglakad palayo sa akin, samantalang ako ay nakaluhod pa rin at hirap na hirap sa paghinga dahil sa sobrang sakit na nararamdaman.
“Drake… ang daya mo. Ang daya-daya mo. Sana ako na lang… pakiusap, kunin mo na ako,” mahinang bulong at pakiusap ko habang patuloy sa paghagulgol.
“Death would be too easy, Dmitri,” napalingon ulit ako kay Alison nang sabihin iyon, “I hope that Drake’s ghost will forever haunt you until you lose your sanity.” Pagkatapos ay tuluyan na niya akong iniwan.
She’s right. I should live my whole life without anyone but my brother’s ghost. I should keep it inside my head until I die as a way to punish myself.
I don’t deserve to be happy.
Latest chapter
Beastly: Dmitri Corcuera Wakas
“You are a coward, Dmitri. Nakakahiya ka!” “You should be ashamed of yourself!” “Sana ikaw na lang ang nawala!” “You killed your brother!” “You should live your life alone!” “You don’t deserve to be happy!” Those voices kept on coming back inside my head. Like a ghost that’s haunting me. Nakakabingi dahil paulit-ulit na. And I lived with those voices over the years, I felt like I’m going to lose my sanity. Boses ni Alison ang madalas kong naririnig, pero may mga pagkakataon na sarili kong boses ang nagsasabi no’n sa akin. At hindi ko siya masisisi kung bakit nasabi niya sa akin ang mga bagay na iyon noon. What happened was too hard to take. At alam ko na dala lang ng labis na galit kaya nagawa niya akong sisihin. Hindi ako galit sa kanya. Ni hindi ko magawang magalit sa kanya. Mas nangingibabaw pa rin ang pagmamahal ko para sa kanya. But she hated me because of what happened. So to make things easier, I left everything behind. I was ready to spend my whole life alon
Beastly: Dmitri Corcuera Chapter 100
“Are you sure you’re okay?” mababa ang boses na tanong ko kay Dim. Kapaparada lang niya ng sasakyan niya sa parking lot ng memorial park, dahil nga naisip ni Dim na pasyalan si Drake. “Yes, love,” malambing na sagot ni Dim. Nauna siyang bumaba sa akin tapos ay binuksan ang pinto ng backseat para kunin si Dave. Napangiti ako dahil sa nasaksihan tyapos ay bumaba na rin. Habang buhat naman ni Dim si Dave ay agad niyang hinawakan ang kamay ko tapos ay sabay kaming naglakad papunta sa puntod ng kaibigan ko, na kakambal niya. Ramdam ko ang lamig ng kamay ni Dim. Siguro ay kinakabahan siya. Pero hindi ako nagsalita. Hinigpitan ko lang ang pagkakahawak ko ro’n. Siguro ay sapat na iyon para sabihin sa kanya na okay lang ang lahat at nandito lang ako sa tabi niya. Ilang sandali lang ay nakarating na kami sa harap ng puntod ni Drake. Marahan namang ibinaba ni Dim si Dave tapos ay ngumiti pa sa bata. “Dave
Beastly: Dmitri Corcuera Chapter 99
The next day, I woke up abruptly and feeling empty. Sa kuwarto ako ni Dim natulog, magkatabi kami, pero ngayon ay iminulat ko ang mga mata ko na wala siya sa tabi ko. I had a bad dream. In that dream, he broke up with me and left me because… he was just confused about his feelings for me. Alam ko naman na napag-usapan na namin ang tungkol dito at okay na ang lahat, kaya hindi ko maintindihan kung bakit napanaginipan ko pa iyon. Dahil ba sa pagbubuntis ko? Hindi ko alam. Pero lagi kong naririnig at lagi nilang sinasabi na madalas daw sa buntis ang pagiging emosyonal. Marahan akong umupo sa kama at tahimik na umiyak. Alam ko na hindi ko dapat iniiyakan ang panaginip lang, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. I really feel sad and empty for no reason. Ilang sandali lang ay marahang nagbukas ang pinto ng kuwarto. Tumingin ako ro’n habang tahimik na umiiyak, nakita ko kung paano natigilan si Dim nang makita niya ako. May dala nga rin si
Beastly: Dmitri Corcuera Chapter 98
I couldn’t help myself but smile. Hindi ko inakala na may ganitong plano na pala si Dim. Kinausap pa niya ang mga kaibigan ko para matulungan siya sa balak niyang ito. The proposal in the office alone was so overwhelming, I mean, it’s too overwhelming in a good way. Tapos ay may pa-engagement party pa ngayon dito sa bahay nila. Halos mga malalapit na kaibigan at pamilya ang nandito, meron ding iilan sa mga nagtatrabaho sa Corcuera Constructions. As in! Grabe, sobrang saya lang. Oo, nagawa niya akong saktan dahil sa mga maling desisyon. Pero parang bawing-bawi naman na siya sa pagpapasaya sa akin ngayon. Kanina ay nagsalita sina Tita, Tito at Dim sa maliit na entablado malapit sa may pool na ginawa ng event organizer. They gave us some heartwarming speech. Naiiyak na nga lang ako habang nakikinig sa kanila. But everything just went well. Ngayon ay nagpa-party na ang lahat. May mga kumakain pa rin sa mga tables nila, may mga nag-iinuma
Beastly: Dmitri Corcuera Chapter 97
Inip na inip ako habang nakaupo sa sofa. Kasalukuyan akong nandito sa opisina ni Dim. Siya naman ay abala sa trabaho. He asked me to just stay still. Gusto ko nga sanang magtrabaho, kahit na ano lang ang ipagawa niya sa akin pero hindi siya pumayag. Alam ko na unfair kasi maayos naman akong sasahod, pero ayaw talaga niya na pagawan ako ng kahit na anong trabaho. Kaya naman sa huli ay napabuntong hininga na lang ako at humiga sa sofa. Binuksan ko rin ang company tablet para makapaglaro ng paborito kong detective game. Alas tres pa lang ng hapon. At kanina pa talaga ako inip na inip. After lunch nga ay sinubukan kong puntahan sa pantry ang tatlong monay, pero sumaglit lang sila kasi marami pa raw silang kailangang tapusin. Hindi ko naman sila gustong abalahin kaya hinayaan ko na lang. Ni hindi ko pa nga naikukuwento sa kanila ang nangyari nung gabing pinasama nila ako kay Henry sa event, eh. Pagkatapos ng ilang minutong pa
Beastly: Dmitri Corcuera Chapter 96
Nakakatawa dahil wala pang sampong minuto ay dumating na si Dim. Halata nga sa kanya ang pagmamadali. Ang akala ko nga ay hindi niya papansinsin ang mensahe ko dahil pagod siya sa trabaho, hindi lang pala talaga siya nag-reply. “Let’s cuddle,” agad na saad niya nang pagbuksan ko siya ng pinto. “Huh? Bakit nandito ka? May trabaho ka, ah?” kunware ay saad ko. “My baby wants to cuddle, and what my baby wants, my baby gets,” aniya kaya bahagya akong napanguso. “Just because I want to cuddle doesn’t mean I want to cuddle with you!” pag-iinarte ko pa kaya napangisi siya. “But you texted me.” “W-Wrong sent lang ako!” Napangiwi ako kasi mukhang mali ata ang nasabi ko. Tinaasan naman niya ako ng kilay na para bang hindi natuwa sa narinig mula sa akin. “Eh, sino pala ang gusto mong ka-cuddle?” tanong niya. Hindi pa ako nakakasagot ay sinara na niya ang pinto. Tapos ay muli niya a
Beastly: Dmitri Corcuera Chapter 95
Marahan kong iminulat ang mga mata ko at agad na kumunot ang noo ko nang mapansin na pamilyar ang kuwarto. Bumaling ako pakaliwa at nakita ko na nahiga rin si Dim, nakatagilid siya at nakangiti akong tinititigan. “Good morning,” may halong lambing na bati niya. Agad naman akong napaupo sa kama dala ng gulat. And then it hit me! Nandito ako ngayon sa bahay nila. Natulog ako sa kuwarto niya! Agad akong tumingin sa wall clock at napansin na alas siete na ng umaga. “Bakit dito mo ’ko dinala? Sabi ko gusto kong umuwi!” reklamo ko. “Hindi kasi kita magising kagabi. Hindi ko rin naman alam kung saan ang apartment ni Gigi,” aniya kaya napangiwi ako. “Hindi man lang siya tumawag sa akin? Because, Dim, I’m pretty sure she did!” may halong pang-aakusa na saad ko. “She did,” aniya at marahan pang tumango. “She called you but I didn’t answer. Nag-send na lang ako ng text sa kanya gamit ang phone mo. Ang sabi ko hindi ka
Beastly: Dmitri Corcuera Chapter 94
“Are you okay?” tanong ni Henry sa akin pagkaparada niya ng sasakyan niya sa parking lot ng isang malaking hotel. Ngumiti naman ako sa kanya bago marahang tumango. “Yeah, thank you for asking,” sagot ko kahit na ang totoo ay medyo kinakabahan ako. As soon as he turned off the car’s engine, we both stepped out of the car. Huminga pa ako ng malalim habang nakatingin sa entrance ng hotel. Ang daming mga bisita. Bihis na bihis silang lahat at mukhang galing lahat sa mayayamang mga pamilya. “Let’s go,” ani Henry. Sabay naman kaming naglakad papasok. He even offered his right arm on me. Kahit na nagdadalawang isip ay kumapit pa rin ako ro’n. “Kung hindi lang dahil sa request ng magaling at tsismosa mong girlfriend, hindi ako papayag dito,” mahinang saad ko kaya natawa siya. “At kung ako naman ang hindi pumayag baka isang linggo akong awayin no’n,” sagot naman niya kaya sabay kaming natawa.
Beastly: Dmitri Corcuera Chapter 93
“Tell me what really happened that day,” utos ko. Katatapos lang naming kumain ng lunch. Hindi marami ang nakain ko kahit pa sobrang gutom ako. Mas importante kasi sa akin ang mapag-usapan namin ang nangyari mahigit dalawang taon ang nakakalipas. “I… I was having a yacht party with them,” aniya at huminga pa ng malalim na para bang sobrang hirap sa kanya na balikan ang lahat. But I want to hear his thoughts. Kahit pa naaawa ako sa kanya, at kahit na hindi ko siya gustong pilitin na pag-usapan ang mga bagay na ito ay alam kong kailangan para alam ko rin kung paano ko siya matutulungan. This has been long overdue, to be honest. “I saw him kissing a girl,” aniya at mariin pang pumikit. “I got mad because… he’s in a relationship with you. Kahit na sinabi mo na ako ang mahal mo noon, nagalit ako kasi… kasi bakit ka niya lolokohin samantalang ako… pangarap kita,” aniya at muling huminga ng malalim. “So you challenged him on a
You may also like
Miracle Twins(Tagalog)
B.NICOLAY/Ms.Ash586.3K viewsEx-Husband's Regret
Evelyn M.M229.0K viewsPakawalan mo ako, Mr. Hill
Shallow South779.2K viewsThe Billionaire's Son
Rhea mae822.5K viewsDivorcing The Forgotten Heiress
novelYsta7.0K viewsScumbag Fiancée:Claimed by the Coldhearted Multimillionaire
JMG XXVIII31 viewsThe Cassanova's Regret: The Runaway Wife with their Twin
Shea.anne25.1K viewsSTIPULATED LOVE
ho_mnemsis72 views
