A/n: Hello. Advance happy new year po. Pakisuyo naman oh. Paki rate comment po ng book na ito. 🥰
Worthless “Fvck, Brianna! I don’t need any protection, now bend down!” sabi niya saka muli akong ibinalik sa pwesto ko kanina. “Ouch!” Napaigik ako nang dire-diretso siyang pumasok sa aking loob. My God, hayop! Hindi man lang dinahan-dahan ang pagpasok sa akin. Fvck! Napahawak ako nang mariin sa stool at mariin ding pumikit. Marahas akong huminga nang sunod-sunod dahil sa kaunting kirot na aking nararamdaman. It is not my first time, pero bakit ganoon pa rin kakirot iyon para sa akin? Napapapikit pa rin ako sa kirot na aking nararamdaman habang siya ay nag-umpisa nang maglabas-masok sa aking loob. Tiniis ko ang kirot nang ilang sandali dahil alam ko naman na mawawala rin ang kirot na iyon. And I’m right, because it’s quickly fade in a few minutes. When Dave heard my loud groan, mas lalo pa niyang pinanggigilan at mas nilakasan ang pagbayo sa aking likod. I extra parted my thighs for him so that he may fvck and move at a high pace in my behind. Kahit medyo nangalay ang mga tuho
Stranger “Daddy, basta, you always take care, ha. I love you, Daddy.” Davvy kissed her daddy’s cheeks while she was on Dave’s arms. “Sure, baby. I’ll take care myself for you. Daddy loves you too,” tugon naman ni Dave sa anak niyang naglalambing. I was there observing their goodbyes conversation. Ngayon na kasi ang alis ni Dave patungong Bahrain para sa negosyo nito na bubuksan daw doon. “I love you more, Daddy.” “And I love you to the moon and back.” “Daddy, uwi ka kaagad, ha?” “Sure baby.” Yumakap dito si Davvy nang mahigpit at parang naiiyak sa lungkot. Inalis ko kaagad ang aking tingin sa mga ito nang sumulyap sa akin si Dave. Nagkunwari akong nagbabasa ng magazine sa sala. “Davvy.” “Yes po, Daddy?” “May I ask you something, baby?” “Ano po ’yon?” Kahit hindi ako nakatingin sa mag-ama ay nakatuon naman ang mga tainga ko sa usapan nila. I clearly heard their heart to heart goodbyes. Hindi kasi kalayuan ang mga ito sa akin since si Dave ay paalis na rin sa mga oras na iy
Effort“E-Eleanor Garcia, Elle na lang.” Tinanggap ko na rin ang pakikipagkamay nito dahil sa napahiya na ako.We slowly walked after our handshake.“Dito ka nakatira, Elle?”Umiling ako. “Hindi, nakabakasyon lang ako rito sa kakilala ko nang isang linggo. Ikaw?” “Yup, I live here alone and I owned one of the mansions here.”Hindi na ako nabigla nang sabihin niya iyon. Klaro naman sa pustura at labas na pagkatao nito na mayamang nilalang ito sa lipunan. “E di, swerte ng magiging asawa mo.”“Hmm? Bakit naman?” Nakakunot ang noo nitong baling sa akin.I rolled my eyes as if matagal ko na itong kilala at nakakausap. “Kasi mayaman ka. Hindi na siya mahihirapan sa buhay niya kahit hindi na siya magtrabaho at magbanat ng buto.”Napapailing ito. “Correction. Nakaangat lang sa buhay. But wait, because of that topic you open up with me, can I ask you something?”“Feeling close agad, Xavier? May pa tanong-tanong ka agad sa akin?”“It’s not that. I just want to know your side, Elle. Yeah, nga
FavorMarahan kong kinatok ang silid na nasa pinakadulo ng pasilyo. Kumatok ako dahil alam ko na sa mga oras na iyon ay nakatulog na ang bata.Maya-maya ay may nagbukas niyon at bumungad sa akin si Ate She. “Ma’am Brii?”“Tulog na ba si Davvy?”Tumango ito sa akin. “Kakapikit lang Ma’am, bakit ho?”“Sisilipin ko lang sana. Pwede bang pumasok?” tanong ko rito.“Si-sige ho, Ma’am. Pasok kayo.” At niluwagan nito ang bukas sa pinto.Sa aking pagpasok ay nakita ko agad ang ganda at laki na tila para sa prinsesa na silid nitong kulay pink at peach ang motif. Maraming laruan at iba’t ibang klaseng barbie. Hanggang sa dumako ang paningin ko sa iba’t ibang larawan nito sa iisang napakalaking picture frame na nakasabit sa wall. Tinitigan ko iyon at nilapitan nang bahagya. There, I knew it was her picture since she’s a month old ’till she turns into a year old girl. Puro iyon nakabungisngis sa larawan.I get my phone and I immediately captured her wonderful collages while Ate She was busy arra
Adorable “It’s not really what I mean, Brii. Nasabi ko lang ’yon dahil—” “Oh, come on Dave. I told you. Okay lang ’yon sa akin at wala ’yon sa akin.” “Nasa ugali mo pa rin ’yang okay na okay ka pero ang totoo—” “Ano ba naman, Dave. You know me, right? Hindi ako madramang tao, hindi ako maemosyonal at hindi ako mapagdamdam.” “Yeah, you’re not. Because you might good from hiding your real emotions . . . Ever since you’re still the most beautiful liar that I’ve ever known.” Tumawa ako nang bahagya rito. “Bakit, hawak mo ba ang nararamdaman ko at nasasabi mo ’yan ngayon?” “Nararamdaman ko lang.” “Walang patutunguhan ’tong usapan na ’to, Dave. Sige na at magpapahinga na ako.” “Okay, good night.” “Bye!” I said and I ended the call. Maybe you are right, Dave. Magaling lang siguro akong magtago ng totoong nararamdaman ko kaya pati sarili ko ay nalilinlang ko. But, surely, hindi mo ako makikitaan ng kahinaan sa harap mo and I will never show you my other side. Never! ***** “Good m
Playground“Where do you want to go before we go home, baby? Gusto mo kain ulit tayo sa Jollibee?” tanong ko sa bata nang ako muli ang sumundo rito sa pangalawang pagkakataon.Davvy gives me a sullen look saka tumingin sa labas ng bintana. “Ayaw ni Daddy ro’n, bawal daw ako ro’n. Hindi raw safe ang food na sini-serve doon.”Napapailing ako.Last night, Dave and I argue about what he learned—ang pagkain namin sa naturang kainan na pang-masa. Ang tagal naming nag debatehan sa phone pero hindi ako nagpatinag at nagpatalo sa discussion naming dalawa.“Alam mo, ang OA lang talaga ng Daddy mo. No, of course, he’s lying to you. Dahil ayaw lang niya. Kutusan ko kayong dalawa, e!”“Daddy loves me, ayaw lang niya magkasakit ako! So, no, I don’t want to eat to that cheap restaurant again! Ayoko magalit si Daddy!”“God, ang OA ng mag-amang ito!” I silently whispered. Natatawa namang napapailing si Ate She na kita sa reflection ng rearview mirror.“Davvy, hindi ka naman magkakasakit. Marami ngan
Remember Napangiti rin kami ni Agot nang mag hi-five ang dalawa matapos mag-promise sa isa’t isa. I feel sad again, kasi parang hindi na muli si Davvy makakalaro doon, iyon ay dahil sa isang linggo lang naman ako maglalagi sa bahay nila ni Dave. So, I guess, she could not fulfil her promise to her new friend, Arianne. Kumakaway pa rin sa isa’t isa ang mga bata kahit palayo na nang palayo ang distansiya ng mga ito sa isa’t isa. “Masaya ba ro’n, baby? Napagod ka rin ba sa paglalaro?” tanong ko rito nang nasa loob na kami ng kotse ko at binibihisan ko ito ng kanyang bagong damit pang-itaas. Ipinusod ko na rin ang buhok nitong alon-alon na saka inayos ang headband nito. “Bakit ka nagtatanong?” sabi nito sa maayos na tinig, ngunit may kunot na naman sa noo nito. “I’m just asking if I make you happy. Kung pagod ka, e di uuwi na tayo. Hindi na lang tayo kakain sa labas. So?” She crossed her arms and pout. “Okay lang.” “Ayaw mo nang kumain tayo sa labas?” “It’s okay with me if we eat
Jealous “Saan mo na naman ako dadalhin ngayon? Sabi pala ni Daddy hindi rin daw pwede sa McDo,” bungad agad ni Davvy nang mag-umpisa na akong mag-drive.“I know. We already talked about it last night,” I said and I rolled my eyes.Davvy’s eyebrow raised up at nag-crossed arms pa ito. “So?”Umangat din ang kilay ko na lumingon dito nang bahagya.“Uuwi na lang tayo agad para hindi na siya magalit.”“Hindi mo na ako dadalhin sa kahit saan?” Nakaangat pa rin ang kilay nito sa akin nang nilingon ko itong muli.“Hindi na. Sinusumbong mo naman ako sa Daddy mo, e. Kaya kahit gusto sana kitang isama sa public park, hindi na lang kasi ako pa ang masama.”“E di dalhin mo ako ro’n,” sabi nito ngunit nasa boses pa rin ang pagmamaldita.“Huwag na nga. Aawayin lang ako ng Daddy mo! Hmp!” Umirap pa ako rito.I did that not because I want to argue with her tantrums, but I did that to avoid making some memories with her sa kung saang lugar ko siya pwedeng dalhin.“E di huwag!” Umirap din ito sa akin a