Chapter 6

Jhea Point Of View

Lumalakas ang kabog ng dib-dib ko habang palapit na kami sa bahay nila ni Jerome.

Halos hindi na rin ako makagalaw ng maayos sa inuupuan ko.

Nakaluwag ako ng maayos ng lumampas kami sa bahay nila Jerome. Huminto kami sa harap ng isang bahay.

Pinag buksan ako ni Caleb ng pinto ng sasakyan. Bago ay inabot sa akin ang isang susi.

"Para saan ito?" naguguluhang tanong ko.

"Para siguro i-bukas dyan?" turo nya sa gate.

Napailing na lang ako at tsaka binuksan ang gate. Pag pasok namin sa loob ay simple lang yong bahay. Same lang din yong style katulad kila Jerome. More on ganito kasi talaga ang style ng bahay dito sa subdivision.

Nandito na rin pala sa loob ang mga pinamili namin kanina.

"Ito na yong magiging bahay ko?"

Sa napag-usapan kasi talaga namin ni Caleb na dapat ay sa malapit lang ako tumira. Para alam ko ang magiging kilos ng family ni Jerome at syempre ay mas mapansin ako ni Jerome.

Maya pa ay may nag busina sa labas. Lumabas kaming pareho ni Caleb.

"Sir, ito na po yong pinapadala nyo." pagkatapos sabihin ito ng lalaki ay agad din naman itong umalis.

"Ano meron bakit iniwan nya yong kotse?"

"Because it is yours."

"Sa akin?"

Hindi pa man din ako marunong mag drive ng sasakyan tapos may ganito.

"Hindi ako marunong mag drive."

"Kaya mo na yan."

Aba! Ang laki ng tiwala sa akin ng lalaki na to! Itsura pa man din ay halatang bagong bili talaga.

"Bahala ka kapag nasira ko yan."

Hindi nya naman ako pinansin busy siya sa phone nya. Kaya naman ay inayos ko na lang ang mga pinamili kanina at nilagay ito sa room ko.

Tsaka ako lumabas ng may narinig ako na kausap si Caleb. Babae ang boses nito dahil sa tsismosa ako ay lumabas ako.

Siya yong girl kanina na kasama ko kanina na namili ng mga damit.

"Hi, Celeste." nakangiting bati nito sa akin.

"She's Aizel," pakilala ni Caleb. "Siya ang magiging mentor mo."

"Mentor saan?"

Hindi nya ako sinagot sa halip ay lumayas na siya. Hindi ko talaga maintindihan ang ugali nito may time na mabait may time rin na may topak siya.

"Saan pala yong mga pinamili natin kanina na damit and mga shoes?" tanong sa akin ni Aizel.

"Nasa loob na."

Inaya ko siya pumunta sa room ko at sumunod naman siya. Tinignan nya lang naman yong mga dress at isa-isa na inilagay sa harapan ko. Para bang isinusukat nya ito sa akin or tinitignan kong bagay ba.

"You need to try all of this tsaka yang heels. Tuturuan kita mag lakad ng maayos kahit naka heels ka. And also need mo rin mag work-out. When it comes to height may ibubuga ka naman."

Hindi naman kasi talaga ako maliit kahit pa paano ay malapit na rin mag 5'7 ang height ko. Pag mag heels pa ako for sure mas tatangkad ako.

Wala naman ako nagawa ng pinasuot nya na sa akin yong damit and heels. Sa sobrang taas ay hirap na hirap ako maglakad ng maayos.

Noong una ay pinapa dahan-dahan nya lang ako sa paglalakad. Hindi din ako makapag straight ng katawan ko dahil sa ang hirap talaga.

Pero nong maalala ko si Tiffany na kayang kaya yong mga ganito ay nilakasan ko ang loob ko na kaya ko rin to.

"Imagine you're balancing a book on your head. Keep your head held high, relaxed your shoulder and hips swaying gently." aizel said while gently adjusting my shoulder.

Pinanood ni Aizel bawat galaw ko minsan ay sinasabayan nya rin ako para matuto ako agad at ginagaya ko na lang bawat galaw nya.

Pagkatapos namin ay pinag pahinga nya muna ako. May dala din pala siyang mga foods sa akin na nilagay sa stock. Marami din siyang sinabi na mga bawal kong kainin.

Yong iba nga ay hindi ko na naiintindihan pa basta yon na yon.

Habang kumakain kami ni Aizel tinurian nya rin ako ng proper na pag upo. Maayos naman yong pag upo ko pero kailangan daw ay hindi ganon. Lalo na marami daw akong makakasalamuha na pupunain yong pag upo ko.

Tinuruan nya rin ako sa paggamit ng mga utinsils habang kumakain tsaka na rin yong table napkin cloth kong saan ko dapat ilagay.

Akala ko ay tapos na dahil napagod din ako. Pero hindi pa pala ng inaya nya ako lumabas.

"Time to learn how to drive, girl!" nakangiting saad nya sa akin.

Okay lang din naman kasi gusto ko rin talagang matuto mag drive. Tsaka hindi naman din siguro nakakapagod kasi nakaupo lang naman kami.

Una ay in-explained sa akin ni Aizel yong mga basic lang katulad na lang ng adjusting mirror to navigating the gears. Halos manginig rin ako nong una na pinag try nya ako paandarin ang kotse.

Kinabahan kasi ako what if mabangga ko? Wala pa man din ako pambayad. Ang dami ko na pa man ding utang kay Caleb. Tsaka bago to yong kotse sayang naman kong magasgasan.

Mabuti na lang din ay ang haba ng pasyensya sa akin ni Aizel kahit na ang dami kong mali. Natapos ang ilang oras na kahit pa paano ay naka pag drive ako ng sobrang bagal, na ako lang mag-isa. At least 'di ba may natutunan kahit pa paano. Hindi naman kasi talaga agad matututunan.

Matapos namin magawa ang lahat ay nag paalam na sa akin si Aizel. Babalik daw siya bukas ulit para ituro sa akin ang lahat.

"Thank you Aizel, I couldn't have done it without you."

Hindi ko nga pala nasabi na kaya pala dapat akong matuto ng ganito dahil sa need ko mag audition next week. Naghahanap kasi ang isang model agency ng pwede mag model sa gagawin nilang advertising.

Nakalimutan ko na kong anong company yon. Akala ko nga magiging backer ko si Caleb kaso wala. Kailangan ko raw pag hirapan na mag audition don kong gusto ko mag improved para sa sarili ko.

Pero okay na rin naman yon at least pinaghirapan ko ang lahat. Next week na nga yong audition kaya dapat ngayong week ay matuto ako.

Before ako natulog ay syempre nag skin care na muna ako. Balak ko nga rin mag pa curly hair para naman maging new look na talaga ang dating ko.

Napatingin ako sa bintana ng room ko ng mapansin ko ang kotse na dumaan. Sa itsura pa lang nun ay alam ko ng kay Jerome yon. Mukhang kakauwi nya lang.

Napapaisip ako kong anong gagawin ko kong sakaling magkita kami? Tsaka ano kaya magiging reaction nya pag nalaman nya na mag kapit bahay lang kami?

Bumalik ako sa reality ng makita ko si Tiffany na lumabas rin sa kotse ni Jerome. Sinalubong pa nga sila ng mama ni Jerome na ni minsan ay hindi man lang nito sa akin nagawa. Ang saya nila habang papasok sa loob ng kanilang bahay.

Hindi ko na pansin na tumutulo na naman pala ang mga luha ko.