NAPALUNOK si Vivianne bago umiwas ng tingin. Hindi niya alam ang isasagot, at hindi niya rin alam kung bakit imbes na magalit siya dahil sa mga kahalayang sinasabi ni Beckett ay mas lalo pang nag-init ang katawan niya. “M-Manood ka na nga lang diyan!” singhal ni Vivianne bago inayos ang pagkakaupo at ipinagkrus ang magkabila niyang kamay. Natawa na lang si Beckett bago ipinagpatuloy ang ginagawa niya kaninang panonood ng movie, habang si Vivianne naman ay nag-soundtrip. Hindi na rin inisip ng dalaga ang tungkol sa suitcase niya dahil tulad nga ng sinabi ni Beckett, wala silang magagawa roon. Kaya ngayon, napagdesisyunan niyang i-enjoy na lang ang kanilang bakasyon, at huwag na munang mag-isip ng iba pa. MAKALIPAS ang labing-anim na oras, nakarating din sila sa wakas sa Venice Marco Polo Airport. Nasa Venice, Italy na sila, at walang pagsidlan ang saya ni Vivianne habang tinatanaw ang buong lugar. “Wow! Ang ganda naman dito!” ani Vivianne habang nakangiti nang malapad. “We’re just
BECKETT kissed Vivianne like it’s their last day on Earth, and Vivianne did the same thing. Nakapulupot ang magkabilang braso sa leeg ni Vivianne, habang ang mga kamay ng binata naman ay naglakbay sa kan’yang puwetan at bahagyang pinisil iyon.“Ah…” mahinang pag-ungol ni Vivianne. Nagugustuhan niya ang ginagawa ng binata, lalo na ang paraan ng paghalik nito sa kan’ya. Malalim ‘yon, mainit, at tila ay binabaliw siya. “M-More…”“As you wish, my wife.” Tinupad naman ni Beckett ang kahilingan niya. Mula sa labi nito ay dahan-dahang lumipat sa kan’yang leeg ang labi ni Beckett, habang ang kamay na nasa puwetan lang nito kanina ay nasa gitna na ng hita niya.He immediately found her sweet spot, at napangiti na lang ang lalaki dahil sa impit na pag-ungol ni Vivianne nang pasadahan ng kamay niya ang p.agkababae nito.“Even if you ask me to stop now, I won’t,” bulong ni Beckett sa isang nakakaakit na tono bago ipinasok ang dalawang daliri sa loob ng dalaga.As much as he wanted to pound Vivia
PAGKATAPOS nilang maligo, tila lantang gulay na humiga si Vivianne sa sofa. Naka-bathrobe pa ito at basang-basa pa ang buhok niya, pero hindi na talaga niya kaya ang tumayo pa.Hindi naman kasi natupad ang sinabi ni Beckett kanina na mags-shower lang sila. They ended up f.ucking each other in the bathroom, at hindi lang ‘yon isang round. Marami ‘yon. Karamihan pa sa mga posisyon ay nakatayo siya kaya nanginginig na ang legs niya.Sinamaan niya ng tingin si Beckett, at naramdaman naman ‘yon ng binata kahit nakatalikod ito habang nagpupunas ng katawan. “Why are you looking at me like that?” tanong ni Beckett pero hindi siya humarap sa dalaga.“Ang sabi mo, shower lang!” pagmamaktol ni Vivianne.“I said that, but you’re the one who requested me to enter my c.ock inside you.” Humalakhak ito.“You tricked me!” sagot naman ni Vivianne bago umupo nang maayos sa kama. “Y-You made me feel good!” nautal pa nga siya.Totoo naman kasi ang sinabi ni Beckett. Noong nadadarang na siya sa sarap ng g
PINANINDIGAN ni Beckett ang sinabi niya. Inilibot pa siya ng asawa sa iba’t-ibang lugar, at ipinaranas sa kan’ya ang mga kakaibang bagay dito sa Italy. Ni hindi siya hinayaan ni Beckett na mag-isip ng mga problema kahit sa loob lang ng ilang segundo. Kada matutulala siya saglit kapag naaalala kung kumusta na ang ina, kaagad ginigising ni Beckett ang diwa niya. “We’ll go back soon. For now, let’s enjoy the view.” Itinuro ni Beckett ang paintings sa loob ng Scuola Grande di San Rocco—Ang huling pupuntahan nila ngayong araw. Sinunod naman siya ni Vivianne. She let herself be immersed by the paintings’ elegance, and feel the emotions inside it. At habang nagtitingin doon, may isang painting na pumukaw sa atensiyon niya. [Miracle of The Slave by Jacopo Tintoretto] “A slave was punished by his master because he prayed to the tomb of San Marco, causing him to be blind and have his legs fractured… But San Marco appeared, breaking the instruments used to torture the slave before he freed h
NAPATINGIN si Vivianne sa asawa, at nakakunot ang noo nito. “Kilala mo siya?” “A former classmate,” sagot naman ni Beckett ngunit ang tingin nito ay nandoon pa rin sa kamay ni Laurel na nakahawak sa palad ni Vivianne. “Sorry, man. I didn’t know.” Laurel chuckled, at mabilis din naman nitong binitawan si Vivianne. “Your girlfriend?” Itinaas ni Beckett ang kanang kamay upang ipakita ang wedding ring nila ni Vivianne, at napaawang ang labi ni Laurel sa gulat. “Damn! You’re married! I will report this to everyone later!” “Maybe they already know. You’re just not watching the news.” Nagkibit-balikat si Beckett bago inilagay ang isang kamay sa beywang ni Vivianne, tila sinasabing kan’ya lang ang dalaga at walang puwedeng umangkin sa kan’ya na kahit sino. Bahagyang napangiti si Vivianne roon. Kahit naman guwapo rin si Laurel na nasa harapan nila ngayon, kay Beckett pa rin talaga siya babalik. “What are you doing here?” muling tanong ni Beckett sa lalaking tinawag nitong Laurel. “For fu
NAPATIGIL si Vivianne sa paglalakad nang sabihin ‘yon ni Beckett. “Magsasama na ba tayo?”“If you want to, why not?” seryosong sagot ni Beckett bago naglinga-linga sa labas ng airport.May kumaway sa kan’yang isang lalaki, at isa ‘yon sa mga tauhan niyang inutusan niya kanina para dalhin ang kotse sa airport. He doesn’t want to use Synverse’s car in personal errands like this, lalo na at kasama niya ang asawa. Mahirap na at baka kung anu-anong tsismis pa ang masagap ng mga ito.Beckett led Vivianne toward the car and opened the car door for her.“Hop in,” utos ni Beckett sa asawa.Ngunit matatag si Vivianne. Hindi ito sumakay at tumingin lang ito kay Beckett. Kita ang pagtataka sa mga mata nito. “Bakit ka sasama papunta sa bahay, at bakit kailangan kong kunin ang iba kong gamit?”“I’ll answer that once we’re on the ride back to your mansion. For now, just hop in,” sagot naman ni Beckett sa malamig na tono.Pero hindi siya sinunod ni Vivianne. Nanatili tuloy silang nagtititigan sa isa’
KATULAD ni Vivianne, nagulat din ang mga tauhan ni Alfred nang makita na nakatutok ang baril ni Beckett sa kanila. Matalim at nakatatakot ang tingin nito, dahilan para mapaatras sila nang bahagya. Walang nakapagsalita sa kanila sa takot na baka iputok ni Beckett ang baril niya at ubusin silang lahat. Hindi man alam ng mga katulong ang tunay na katauhan ng binata, ngunit alam ‘yon ng mga guwardiya.At alam din nila kung gaano kabrutal si Beckett ngayon sa mga nakakaaway niya. Hindi na siya takot sa dugo, at handa nitong gawin ang lahat para kay Vivianne.“Ibaba mo na ‘yang hawak mo. Mas lalo tuloy nilang tinututok ang baril sa atin,” utos ni Vivianne sa asawa habang palinga-linga ang tingin. “Mag-aalala si mama kapag nakarinig ng putukan dito sa ibaba.”“Then tell them to drop their guns first, because I’m not planning to be vulnerable while all their guns are pointing at us… Especially you,” sagot naman ni Beckett habang nakatuon pa rin ang atensiyon nito sa harap at binabantayan ang
“MADALING mamatay para sa taong mahal mo, pero kaya mo bang mabuhay at tiisin ang lahat ng paghihirap kasama siya?” muling tanong ni Ella.Natigilan si Beckett sa narinig. All this time, akala niya ay tama ang pag-iisip niya na walang pag-aalinlangan niyang ibibigay ang sariling buhay para sa kapakanan ni Vivianne.Pero kapag ginawa nga pala niya ‘yon, maiiwan si Vivianne mag-isa, at magkakaroon ng permanenteng sakit sa puso nito. Losing a loved one brings a permanent scar to someone, at alam na alam ‘yon ni Beckett. Ganoon kasi ang naranasan niya noong patayin ang kan’yang mga magulang.Ngumiti si Beckett bago muling nagsalita. “Let me rephrase it. I’m willing to live for a lifetime to be at your daughter’s side at all times.”Tumango-tango si Ella dahil nagustuhan niya na ang sinabi ng binata. Ganoon din si Vivianne. Tila napanatag siya nang marinig ang turan ni Beckett dahil ibig sabihin nito, hindi na niya basta-basta isasakripisyo ang buhay niya… Dahil may dahilan na rin siya par