Share

CHAP 4

Penulis: bitchymee06
last update Terakhir Diperbarui: 2023-03-08 05:27:22

One . . . two . . . three . . .

Three clicks of my pen and Zachary's eyes darted on me again. After disturbing his class, he continued teaching his so-called students. He didn't even bother to give me the momentum to introduce myself up front.

Hindi ko iniintindi ang itinuturo niya kahit na may kaunting interes ako roon. Nanatili lang nakasunod ang mga mata ko sa bawat galaw niya. Magaling siyang magturo, inaamin ko. Well, hindi naman siya magiging professor kung hindi.

I licked my lower lip and lazily leaned my back against my seat, exposing my leg under the slit of my fitted dress.

"Ms. Rodriguez, what the hell are you doing?"

A smirk crept into my lips when I heard his baritone voice. His eyes were glaring at me; it was as if he was killing me with them. The veins popping out on his neck didn't even escape my sight.

How many times will I watch him go to this state after I come back? I chuckled in the back of my mind.

Inosente akong nagtaas ng kaliwang kilay. "What do you mean, Sir?" tanong ko habang nanatili pa rin sa aking ayos.

His jaw was in a deep clench; he seemed to be running out of patience. "Sit properly, Ms. Rodriguez. You're in a school, not a club," he said directly, not minding if I might get offended.

I faked a gasp. "Grabe ka naman, Professor. Para namang hindi mo ako kilala, ganito talaga ako umupo, 'di ba?" I bit my lower lip as my eyes traveled to his lap.

Rinig ko ang ilang bulungan ng mga estudyante, halatang kuryoso sa nangyayaring sagutan namin ni Zachary. Natigil ang lahat at napaigtad nang malakas na ibagsak ni Zachary ang hawak niyang libro sa lamesa.

"Class dismissed. You can now go to your next class," he informed.

Nagsimula namang magligpit ang mga estudyante kahit takang-taka sila sa nangyayari. Ramdam ko ang pabalik-balik na tingin nila sa amin ni Zachary, pero nanatili lang ako sa aking p'westo habang 'di inaalis ang mga titig ko sa unahan.

What now, Zachary? Ito lang ba ang kaya mong gawin?

Tipid akong napailing saka tumayo, naghahanda sa aking pag-alis.

"You," mariin niyang sambit na ikinalingon ko. "Stay," he commanded, there's an evident warning in his tone.

Nagkibit lang ako ng balikat saka bumalik sa aking pagkakaupo. Pinagkrus ko ang aking mga braso saka siya tamad na tiningnan. Para inisin pa siya lalo ay mas idinepina ko ang aking hita mula sa suot kong damit.

Muling nag-igting ang panga niya. Marahas niyang hinaltak ang suot niyang necktie saka naglakad patungo sa pintuan. The next thing I heard was the click of the doorknob; he locked it.

"Did I do something wrong, Sir?" I asked, tilting my head sideway to glance at him. I couldn't hide my sarcasm as I uttered the last word.

Zachary watched me darkly as he walked closer to my seat. "What the hell are you doing here, Atasha?" he said nonchalantly.

I raised my brows. "Mag-aaral?" I chuckled. "Ano pa bang ginagawa sa school?" I even added.

Mayamaya ay napatakip ako sa aking bibig at namimilog ang mga mata ko nang tingnan ko siya. "Don't tell me . . . public sex is also allowed here?"

Bahagya akong nagulat nang marahas niya akong hilahin mula sa aking braso. Nakatayo na ako ngayon habang magkaharapan kaming dalawa. Katulad kanina ay tila punyal na tumatama sa mga mata ko ang paningin niya. Galit na galit.

"Wala akong panahong makipagbiruan sa iyo, Atasha," mariin na saad niya.

Natawa naman ako kahit pa ramdam ko ang sakit ng hawak niya sa aking braso. "Come on, Zachary. Masama bang mag-aral ng panibagong kurso?"

"Do you think I will buy that? That's a pure bullshit, Atasha," he stated.

Napanguso naman ako. "Well . . . okay. I surrender." Hinatak ko ang braso kong hawak niya saka maarteng sinuklay ang buhok ko gamit ang aking mga daliri.

Nanatili ang matalim na titig niya sa akin habang naghihintay nang sasabihin ko.

"Zachary, Zachary," I chanted and stared at him. "Paano kapag sinabi kong pumunta ako rito para . . ." I lifted my hand and slowly touched his chest. "Maangkin mong muli?" I continued. "Will you believe me?"

For the nth time, his jaw tensed up.

I chuckled and continued touching him, from his chest down to his belly. Mabilis niya namang hinawakan ang kamay ko nang patungo na iyon sa kaniyang sensitibong parte. Umakto akong nanghihinayang.

"Why the hell are you here, Atasha?" he repeated, demanding a right answer.

I smiled and moved closer to him, our bodies are almost touching. "I already told you, Zachary. I want you . . . to fvck me again," I answered. "Paulit-ulit . . . araw-araw," I added hoarsely.

"And why would I do that?" He maintained his stoic face, although I could see the desire in his eyes.

Gan'yan nga, Zachary. This is you. A womanizer.

"Don't you want me? Don't you want to fvck me again? You know . . . I'm good at bed," I said.

Kaya ka nga nag-stay sa akin noon, 'di ba, kahit magkarelasyon kayo ni Eunice? Kasi gustong-gusto mo kapag nagtatalik tayo.

"After all those years, Atasha. You're still like that? A whore?" He scoffed.

Palihim kong tiniim ang bagang ko at pekeng ngumiti sa kaniya. "Why, Zachary? Hindi ba't nagustuhan mo rin naman ang pagiging malandi ko?"

Hindi naman siya umimik at mas dumoble ang matalim niyang paninitig sa akin.

"Come on. Stop bringing up the past, Zachary. What I want is a pure fvck relationship, no feelings attached. So . . . hindi mo kailangang mamroblema sa . . . fiancee mo." I flirtatiously touched his chest again.

"We did it years ago. Kaya hindi naman siguro malaking bagay kung . . ." I tilted my head to look at him, faking a lust in my face. "Gagawin ulit natin? Right, Zachary?"

He averted his gaze. "You're doing this to ruin my upcoming wedding with your sister."

I let out a laugh. "Oh, please, I don't care about your relationship with Eunice," I stated.

Dahil nasisiguro kong hindi matutuloy ang kasal.

"Like I said, what I want is you, fvcking me again. Let's just say . . . I need a body pleaser." I shrugged. "And you are the best at it . . ."

He smirked then eyed me, shooting his death glare. "So, you really had a man after me?"

Hindi ko man inaasahan ang tanong niya at kung bakit napunta kami sa topic na iyon ay nanatili ako sa aking komposisyon.

"Yeah?" tamad kong sagot. "Why? Inaasahan mo bang maghahabol pa ako sa iyo?" tanong ko pa.

After what you did to my baby?

He gritted his teeth and then let out a mocking laugh. "Yeah right. Bakit mo nga ba ako hahabulin pagkatapos ng ginawa mo sa akin?"

For a moment, I was confused by what he said.

Ang lakas naman ng loob niyang gamitin ang tonong iyon sa akin.

Iniisip ko kung ano ang tinutukoy niya. Maybe, it's when I told my father about their relationship when I was admitted at the hospital two years ago. Iniisip niya sigurong plinano ko silang ilaglag ni Eunice. Sa huli, imbes na pagtuunan iyon ng pansin ay ipinagsawalang-bahala ko na lamang.

I heaved a deep breath. "What now, Zachary? Can't we just forget the past and let me share with my sister?" I licked my bottom lip. "You know . . . my body really wants you badly—"

My words became a shriek when he effortlessly carried me. Wala sa sariling napapulupot ang mga binti ko sa katawan niya habang hawak niya ako sa aking balakang. Walang emosyon niya akong tiningnan at saka inilapit ang mukha niya sa tainga ko. Ramdam ko ang mainit niyang hininga roon na nakapagpataas sa aking mga balahibo.

"You want this, right?" he murmured, I could feel the dripping coldness in his voice. "Then I'll give you the favor. I'll never stop fvcking you until you can't walk with your own feet," he declared.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • Beg Me, Professor (TagLish)   EPILOGUE

    Study, graduate school, and work. Actually, that's the only plan I have for my life. My studies come before anything else, no matter how much time my buddies and I spend hanging out or drinking. But I had a different goal when I met Atasha Rodriguez. She is simple but beautiful. Her appeal was so strong that even if she were just sitting and busy with what she was sketching, she seemed like an angel in my eyes."Ikaw, ah? Matagal ko na napapansin ang lagkit ng tingin mo roon sa fine art student na malimit nakatambay sa bench," puna ni Thelmo nang minsan kaming nag-inuman sa dorm niya.Mabilis namang umigting ang panga ko at matalim siyang tiningnan. "How did you know her?""Whoa! Chill, walang aagaw sa chikababe mo," aniya habang nakataas pa ang dalawang kamay sa ere. "Obvious naman kasi kung anong course ang kinukuha niya, bukod pa roon amoy ko na ang pasimple mong pagdaan sa room nila kahit mas mabilis doon sa kabilang pathway."Tumawa naman ang iba naming kasama at inulan ako ng ka

  • Beg Me, Professor (TagLish)   FINALE

    We won, and all the people who have sinned against us are already behind bars. I don't know how Zachary was able to sue Tita Ayna, but I am grateful to him anyway. I can now face our children in peace.Masama man maging masaya sa kalungkutan ng iba ay hindi ko maiwasan. Sa loob ng dalawang taon, nakuha ko na rin ang hustisya para sa amin. Para akong nasagip sa pagkalunod, nakahinga at nakakita ng bagong pag-asa para ipagpatuloy ang buhay na minsan ko ng sinukuan."W-We did it," utal at naiiyak kong sambit habang niyayakap si Zachary.Mabilis namang pumulupot pabalik ang kaniyang mga braso sa baywang ko at pinatakan ng halik ang aking buhok. "You are now free, baby . . ." rinig kong usal niya.Napahagulgol na lamang ako. Hindi ko mapigilan ang sayang kumakawala sa dibdib ko at alam kong gano'n din siya. Tapos na, tapos na ang laban naming dalawa."Thank you. Hindi ito magiging posible kung wala ka," ani ko sa pagitan ng aking paghikbi.Naramdaman ko naman ang pag-iling niya saka ako ma

  • Beg Me, Professor (TagLish)   CHAP 39

    The following weeks passed quickly. We stayed at Nanay Victoria's home for two days before returning to Manila. Zachary and I wasted no time; he underwent counseling after our assessment, while I, on the other hand, had a therapy session. It was a little difficult for me because I had to go over everything again so that the doctor who was looking at me could understand my condition. Nevertheless, I was comforted to know that I had someone by my side the entire time.I was diagnosed with PTSD. I'm not surprised because that's what my old doctor in America confirmed to me. Post-Traumatic Stress Disorder is not curable, but people with this condition can improve their symptoms significantly.Hindi ko maiwasang humanga kung gaano kapropesyonal si Thelmo sa trabaho. Magkakilala man siya ni Zachary ay hindi siya naging opinionated. Kaibigan siya sa labas ng hospital habang doktor naman sa loob. Hindi niya ako pinipilit magsalita sakaling hindi ako kumportable. Nakaalalay siya sa bawat sasab

  • Beg Me, Professor (TagLish)   CHAP 38

    I used to believe there was nothing more agonizing than what I went through, but now I'm being forced to feel it twice as much. It's been two days since I found out about the deaths of my pet kitten and my unborn child, but I still don't know how to accept it. I felt like I was losing my mind.Angel suffered a deadly wound that resulted in significant bleeding before she passed away. Unfortunately, I dropped her after getting hit on the head, and a shard of glass punctured her chest. While I lost my baby because my body was weak and I was under a lot of stress, I also had to be injected with some drugs.Wala sa sarili akong napahawak sa impis kong tiyan habang tulalang nakatanaw sa labas ng bintana. Hindi ko alam kung alin ang mas masakit, mawalan ng anak na alam mong dinadala mo o mawalan nang hindi mo man lang nalalaman na may buhay pa lang namumuo sa loob ng katawan mo. Napabuntonghininga ako at pilit na nilunok ang sakit na nagbabara sa aking lalamunan. Gusto kong umiyak, pero par

  • Beg Me, Professor (TagLish)   CHAP 37

    I'd be lying if I denied that I wasn't exhausted from the fight I was in. For two years, anger kept me alive, but that didn't mean I wasn't slowly being drained. The people I trusted betrayed me, and even if my anger towards them reached the sky, the pain they left in my heart is still there. I was always aware that the road I was going to take would not be easy. I didn't just want justice for my unborn child; I also wanted to destroy their lives in every way to satisfy myself. Now that I'm slowly getting it, I feel like I'm lost in nowhere."Wala naman kayong balak gawing hotel ang ospital, 'di ba?" pagsusumubok magbiro ni Aireen.Inirapan ko lang siya. "Umalis ka na nga, hinihintay ka na ng fvckbuddy mo sa baba."Akala ko ay papatulan niya ang pang-aasar ko, pero tumitig lang siya sa akin. Naroon ang lungkot sa mga mata niya na hindi ko alam kung para saan. Mayamaya pa ay isang pilit na ngiti ang pinakawalan niya bago ako tinapik sa balikat."Tawagan mo na lang ako ulit kapag may ka

  • Beg Me, Professor (TagLish)   CHAP 36

    I know I am enough for my child; however, sometimes I also thought that if I were to disappear, who would stay longer at Angelei's grave like I did? And right now, God has given me the answer to that. I smiled bitterly as I watched Zachary kneeling and silently crying in front of Angelei's grave. I don't know how many hours we have been here; after I was admitted to the hospital for four days, I asked him to drive here first. I know it's too late, but I still want to make up for it and clear his name.Sa buong dalawang taon na lumipas, naging karamay ko si Angelei sa lahat ng sakit at galit na dala-dala ko. Ipinadama ko sa kaniya na kaming dalawa lang ang magkakampi, ipinakargo ko ang puot na mayroon ako para kay Zachary. Kaya naman ngayong alam ko na ang katotohanan sa likod ng miserable kong pinagdaanan, alam kong kailangan kong ayusin ang lahat. Hindi lang ako ang nasaktan. Sa bawat luhang pumapatak sa pisngi ni Zachary alam ko na katulad ko ay hindi niya rin maiwasang sisihin ang

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status