CHAPTER THREE

SOPHIA'S POV.

Agad nyang pinatay ang alarm clock nyang kanina pa tumutunog. Iminulat nya ang kanyang mata at bumangon na. She looked at the watch hanging above her bedroom wall.

It's already six in the morning.

Umalis na sya ng kama at dumiretso sa cr. She did her morning routine.

She entered her walk-in closet, scanning the racks of clothes. Sa ilang minuto nyang paghahanap ng maisusuot ay napili nya ang emerald green na shirtdress.

Tinignan nya ang sarili sa harap ng salamin kung maayos ba ito o hindi. The collar of the dress stood proudly, the sleeves rolled up to her elbows. The skirt of her dress fell elegantly to her knees.

Nag makitang maayos na ang kanyang suot ay umalis sya harap ng salamin at sinimulang mag-ayos sa mukha. She only applied a light make up to her face.

Isinabit nya sa kanyang balikat ang bag na dala nya at naglakad palabas ng condo unit nya. Pumara sya ng taxi pagkalabas nya ng building, kahit malapit lang ang condo nya ang school kung saan sya nagta-trabaho ay pinili nya paring sumakay sa taxi para hindi sya pagpawisan agad.

Ayaw nyang mapagod agad bago magsimula ang klase.

Kahit sa labas palang ng school ay marami ng estudyanteng naglalakad papasok ng campus. Nang ihinto ng driver ang sasakyan sa loob ng campus ay naglabas sya ng pera tsaka inabot sa driver.

She stepped out of the car and walked towards her classroom.

"Good Morning, Ma'am Sophie.." one of the student greeted her.

She looked at the student; she remembered her as one of her former students.

She smiled sweetly at the student "Good Morning too, Miss Yesha.."

Yesha smiled back at her then waved her hand while walking away from me.

Pagkapasok ko sa aking silid-aralan ay nakita kong nasa lima palang ang mga estudyante ko, bale sampu silang lahat.

They were so busy at their own world so they didn't notice me entering the classroom.

"Good Morning, Kids!.." masigla nyang bati sa kanyang mga estudyante.

Mahina akong natawa nang mapaigtad ang iba dahil sa gulat. They all looked at me with their wide eyes.

I open my arms and they all started to run towards me. Argh! This kids are so cute!

"Teacher Sophie!!.." they all shouted and hug my legs.

Binalanse ko kaagad ang aking katawan dahil muntik na akong matumba sa ginawa nila. Paano ba naman? Nag-uunahan silang yakapin ako.

"Okay, stop na. Iha-hug kayong lahat ni Teacher Sophie" pag-aawat ko.

Niyakap ko sila isa-isa, they even give a kiss in the cheek!

"Teacher Sophie, I miss you" ani Izzy.

Aww..

"I miss you too, Izzy"

"Me too, teacher Sophie"

"Me too!"

"Even me teacher"

"I miss you teacher"

Natawa sya dahil sabay-sabay na silang nagsalita, namimiss daw ako. This kids are the sweetest.

"I miss you too Kids. Go back to your chair and let's wait for your classmates okay" she said.

Tumango silang lahat at nagsitakbuhan papunta sa upuan na. Tahimik lang silang nakaupo doon at kasama kong naghihintay sa lima pang estudyante.

Pumunta ako sa table ko sa may gilid. Inayos ko ang mga gamit ko para makapagsimula na kaagad mamaya.

I looked at my wrist watch, they still need to wait for thirty minutes.

Hinila ko ang upuan at umupo. Tinignan ko silang lahat.

Nasa seven to ten years old na bata ang tinuturuan ko. Minsan lang kami nagkikita dahil two months lang kami magkakasama dahil pumapasok sila sa paaralan nila. Bale nag-enroll lang sila dito dahil sa kagustuhang matutong tumugtug ng mga musical instruments habang bakasyon nila.

Karamihan sa mga nag-aaral dito sa pribadong paaralan na ito ay mga anak ng mayayamang negosyante o kaya ay anak ng mga sikat na artista.

Unti-unti nang nagsisidatingan ang lima ko pang estudyante kaya nagsimula na akong magturo sa kanila. Una kong tinuro sakanila ang mga parted ng violin.

Nasusundan naman nila dahil nakatutok talaga sila sakin habang nagtuturo ako. Binibigyan ko sila ng star sa kamay kapag masagot nila ang mga tanong ko. Nakasagot naman silang lahat kaya meron silang star na nakatatak sa kamay nila.

I looked at my wrist watch, it's already three-thirty in the afternoon. 'Yon din ang oras ng uwian ng mga bata.

"Okay kids, itutuloy natin bukas ang lesson natin dahil uwian nyo na.." mahinahon kong saad sakanila "Iligpit nyo na ang mga gamit nyo"

"Yes, teacher" ani nilang lahat.

Habang nililigpit nila ang kanilang mga gamit ay inayos ko narin ang mga violins na ginamit ko. Nilagay ko ito ng maayos sa gilid atsaka inayos ko narin ang mga gamit ko.

Tinulungan ko narin silang gamitin ang mga gamit nila. Kagaya ng dati ay nag-uusap o naglalaro silang lahat habang hinihintay ang sundo nila.

Ilang minuto ang lumipas ay unti-unti nang dumadating ang mga sundo ng mga bata. Kasama ko silang lumabas sa classroom para makasigurong nasa maayos silang kalagayan.

Nang umalis na ang sundo ng huli kong estudyante ay huminga ako ng malalim. Nakakapagod din itong araw na ito pero nag-enjoy naman sya sa pagtuturo sa mga bata.

Tumalikod na sya at naglakad pabalik sa loob ng classroom nya.

Napaigtad sya nang bigla syang nakarinig ng katok sa pintuan nya. Hawak ang kanyang dibdib ay tinignan nya kung sino iyon.

She rolled her eyes jokingly.

"Buhay kapa ba?" birong tanong ng isa sa mga guro sa paaralang ito.

Nakita kasi nitong nagulat ako sa ginawa nyang pagkatok kanina.

"Oo naman... isusunod na nga kita eh" biro nya pabalik.

Natawa ito "Sige, hintayin kita"

Tumawa nalang ako sa sinabi nya. Inilahad ko ang upuan, pinapaupo sya doon.

"Kumusta ang unang araw?" tanong nito.

Umupo rin ako sa gilid nya "Okay lang naman Teacher Ana. Nakakapagod pero masaya naman ako at na kasama ko nanaman ang mga bata"

"Ako rin, masaya ako na nakakapagturo ako sakanila"

"Lalo na kung naka-focus sila sayo"

Nakita nya sa gilid ng kanyang mata na tumango ang kaibigan nya dito sa paaralan.

"Sya nga pala, narinig kong may bago ka daw'ng estudyante. Bukas daw papasok kasi kaka-enroll lang kanina" ani Teacher Ana.

Kumunot ang noo nya, nacu-curious sya sa nabalitaan nya kay Teacher Ana.

"Talaga?"

Tumango ito "Oo, violin daw ang gusto ng bata kaya pinunta sayo"

Bigla akong napa-atras na kinauupuan ko nang biglang lumapit si Teacher Ana sa tainga ko.

"Narinig ko din na gwapo daw yung kasama ng bata kanina habang nagpapa-enroll" bulong nito saakin

She leered upon hearing what Teacher Ana said.

Nabasa naman kaagad nito ang ekspresyon sa mukha ko.

"Totoo kaya! Nakita ko pa mismo yung mukha!" mas lumapit pa ito sakin "Dai! Ang gwapo!" mahina nitong sigaw habang kinikilig.

"Talagang yun pa ang tinignan mo ha" ani ko.

Kahit kailan talaga itong kaibigan kong ito. Feeling ko tuloy magiging magkaibigan kaagad sila ni Kate kung ipapakilala ko sila sa isa't-isa.