ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV "Walang hiya ka! Ano ang ginagawa mo dito sa loob ng opisina ng asawa ko! Nilalandi mo siya? Ha?" galing ako sa conference room nang marinig ko ang kumosyon na nagmumula sa aking opisina. Hindi ko naman maiwasan na magtaka at dali-dali akong naglakad patungo sa aking opisina..May gulo na naman yata dahil naririnig ko ang galit na boses ni Rebecca at ang tili ng kung sinong babae mula sa loob. Pagkapasok ko sa loob ng opisina, hindi nga ako maaaring nagkamali. Nasa loob si Rebecca habang sabunot nito ang isa pang babae. "Rebecca?" dumadagundong ang boses ko sa buong paligid. Dali-dali niyang binitiwan ang naturang babae at mabilis na humarap sa akin. "Elias..akala ko ba nagbago ka na? Akala ko ba kami na lang ng anak mo ang priority mo? Ano ito? Ano ang ibig sabihin nito?" galit na tanong niya sa akin. Wala sa sariling napatingin ako sa babaeng sinabunutan niya at ganoon na lang ang gulat ko nang makilala siya.. Secretary ito ng isa pang Doctor dito s
AMERY HEART POV PAGKATAPOS ng kumustahan na may kasamang iyakan nagkaroon din kami ng time ni Mommy Miracle na magkausap ng masinsinan. Ikinwento ko sa kanya ang mga nangyari at mga pinagdaanan namin bago kami nakabalik. Walang dahilan para ilihim ko ang tungkol dito lalo na at deserve niya din naman na malaman ang lahat. “Ni hindi man lang nakatulong si Elias na mahanap kayo. Sorry kung bakit nangyayari ito, iha. Kung hindi lang sana nawalan ng memorya ang anak kong si Elias baka hindi mangyayari ito. Baka noon ka pa nakabalik na sa amin." Narinig kong sambit nito. Hindi ko naman mapigilan ang mapakunot noo dahil sa sinabi niya. Naguguluhan ako. Ano ang ibig niyang sabihin? “Aware ka ba na naaksidente si Elias pagkatapos niyang nalaman na nakidnap kayo ni Elizabeth?" seryosong tanong niya.Wala sa sariling kaagad akong umiling. "Kinuhang pagkakataon iyun ni Rebecca para bilugin ang ulo niya. Na kahit sa akin ayaw niya nang makinig dahil feeling niya, pinag iinitan lang namin
AMERY HEART POV “Amery, iha, ikaw ba iyan? Thanks God! Sa wakas bumalik ka din! Salamat dahil nakabalilk kang ligtas!”naluluhang wika ni Mommy Miracle! Pagkakita niya pa lang sa akin kanina, mahigpit niya na akong niyakap. Ni sa hinagap, hindi ko pa rin akalain na ganito ang magiging reaction niya pagkakita sa akin. Hindi ko akalain na ganito pa rin kainit ang pagtangap niya sa akin. Kagaya ng dati. Walang ipinagbago at kitang kita ko pa rin ang masayang expression ng mukha niya nang makita niya ako. “I am sorry Mom! I am sorry kung ngayun lang ako nakabalik. Patawad kung ngayung lang ako nagpakita.” Naiiyak ko ding sambit. Alam kong hinanap din talaga niya kami. Of course, maliban lang kay Elias na mukhang wala na yatang pakialam sa amin. It’s okay Iha! Hindi mo kailangan na humingi ng tawad sa akin. Kung ano man ang mga nangyari noon, naiintindihan ko. Walang mas mahalaga sa ngayun kundi ang nakabalik ka na sa amin. Na nandito ka na at nakabalik kang ligtas. Kayong dalawa ng
AMERY HEART POV "Amery, nakausap ko si Tita kahapon. Kinumusta niya sa akin kung ano na ang balita sa paghahanap sa iyo." seryosong wika sa akin ni Christopher habang nandito kami sa isang coffee shop. Sila Katrina at Elizabeth ay nasa kids zone kasama si Oliver dahil nagpahayag itong si Christopher sa akin na gusto niya daw akong kausapin ng masinsinan. "Kumusta siya?" seryosong tanong ko "Ayun, malungkot lalo na at ang apo niya kay Elias at Rebecca ay mas sakit na leukemia." seryoso nitong sambit. Hindi ko naman maiwasan na magulat. "A-ano? Anong sabi mo? May sakit na leukemia ang anak ni Elias at Rebecca?" gulat kong bigkas. Kaagad naman siyang tumango. "Yes...at Isa din sa dahilan ang bagay na iyan kung bakit hindi matuloy-tuloy ang plano nilang pagpapakasal." seryosong sambit nito. Hindi naman ako makapaniwala sa narinig. "Amery, hangang kailan mo sila iiwasan? Masyado na silang nag-aalala sa iyo. Gusto ka na nilang makita." seryosong muli niyang bigkas. Hindi ko na
AMERY HEART POV '"Ano ang gusto niyo? Shopping muna or kain muna?" nakangiting tanong ni Oliver sa amin. Nandito na kami sa loob ng mall habang as usual nasa bisig niya na naman si Baby Elizabeth. Ang hilig magpakarga ng anak kong ito. Habang nagtatagal, napapansin ko na palambing nang palambing siya kay Oliver. "Elizabeth, nakakahiya na si Tito mo....bumaba ka na diyan anak. Big girl ka na eh." nakangiti kong sambit. Imbes na sagutin ko ang tanong ni Oliver kanina, ang anak ko muna ang uunahin ko. Nakakahiya na kasi dito kay Oliver. Gusto lang naman niyang ipasyal kami pero hindi naman kasama sa usapan na maging kargador siya ng anak ko. "Mommy, Tito Oliver said na ayos lang daw po." nakagiting wika ni Elizabeth. "No! Not okay baby. Malaki ka na at iwasan mo nang magpabuhat kay Tito. Tsaka, tingnan mo ang ibang mga bata...ayaw nga din nilang magpakarga oh?" seryosong sambit ko. Ilang beses ko nang pinakiusapan itong si Oliver na huwag niya masyadong i-spoild itong si El
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV KAKATAPOS lang namin mag-usap ni Christopher nang dumating naman si Rebecca at ang anak namin na si Liam. Mahigit dalawang taon pa lang si Liam at hindi ko mapigilan ang makaramdam ng habag dito nang mapansin ko kung gaano ito pinapahirapan ng sakit ng Leukemia. Yes...sa batang edad nito tinamaan ito ng ganoon kalubhang sakit. HIndi ko alam kung paanong nangyari pero simula noong ipinanganak ito mahina na talaga ang bata at three months ago, lumabas sa pagsusuri ng doctor na may sakit ngang leukemia ang anak ko. Masakit para sa akin. May ari ako ng isa sa pinakamalaking hospital ng bansa pero wala akong magawa para magamot ang anak ko. Wala akong magawa para maibsan ang paghihirap ng sarili kong anak. "Elias, gusto ka daw makita ni Liam." nakangiting wika ni Rebecca sa akin.. Mula sa pagkakaupo sa aking swivel chair, mabilis akong tumayo at nilapitan ang anak ko na nakaupo sa kanyang troller. "Da-ddy!" narinig kong tawag sa akin ng anak ko. HIndi k
ELIAS POV "I HATE YOU! Pinabayaan mo kami at hinding hindi kita mapapatawad!" umiiyak na bigkas ng isang babae na nasa harapan ko. Hindi ko mapigilan ang mapatakip sa magkabilaan kong tainga dahil doon. Pakiramdan ko, parang hinihiwa ng libo-libong karayom ang puso ko habang pinapakingan ko ang panaghoy niya. Ramdam ko sa bawat pag-iyak niya ng sakit na para bang ako na yata ang pinakawalang kwentang tao sa balat ng lupa. "Bakit...sino ka? Kilala ba kita?" hindi ko mapigilang tanong sa kanya. Akmang hahawakan ko sana siya kaya lang mabilis na siyang lumayo sa akin. Wala akong ibang nariring mula sa kanyan bibig kundi ang salitang galit siya sa akin. "Miss, saglit! Hintayin mo ako! Miss!" tawag ko sa babaeng unti-unting naglalaho na sa paningin ko. Gusto ko siyang habulin kaya lang wala sa sarilng napamulat ako ng aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtapik ng kung sino sa balikat ko "Elias...cous! nightmare?" seryosong tanong ng taong nasa harapan ko. Kunot noo kong inili
AMERY HEART POV PAGKALABAS namin ng hospital, direcho kami sa bahay na sinasabi ni Christopher. Tama siya...mas magiging kumportable kami sa sinasabi niyang bahay kaya pumayag na din ako. Sa bawat desisyon na gagawin ko, itinatak ko sa isipan ko na palagi kong isaalang-alang sila Katrina at Baby Elizabeth. Sakto naman dahil ang bahay na ito ay halos kalapit lang ng isang private School kung saan balak kong i-enroll si Baby Elizabeth sa susunod na pasukan. Ilang araw lang din ang lumipas, dumating ng bansa si Kuya Luis. Muling bumaha ng luha sa pagitan naming dalawa nang magkita kami. Kahit na pareho kaming umiiyak, hindi pa rin nawala ang sermon niya sa akin. Kagaya lang din naman sa mga tanong sa akin ni Christopher ang mga tanong ni Kuya Luis kaya pahapyaw ko na ding kinwento sa kanya kung anong naging buhay ko sa gubat. "I am totally healed pero wala akong balak na mag stay dito sa Pinas ng matagal. Pwede kang sumama sa akin kung gusto mo." seryosong wika nito sa akin per
AMERY HEART POV "I already talk to your Doctor. Sinabi niya sa akin na pwede ka na daw makalabas ng hospital." seryosong wika ni Christopher sa akin. Ito pala ang isa sa mga pakay niya sa pagdalaw niya sa akin ngayung araw. Hindi ko mapigilan ang mapatingin kay Baby Elizabeth nang bigla nalang itong nagpakandong kay Oliver. Napansin ko na simula noong nailigtas nila kami sa gubat, nagiging malapit si Elizabeth kay Oliver since ito ang may karga noon sa kanya noong nillisan na namin ang gubat. "Okay...pero bago iyan, pwede bang pahiramin mo ako ng cellphone mo? Gusto kong tawagan ang kapatid ko. Si Kuya Luis." seryonsong bigkas ko. Kaagad niya namang iniabot sa akin ang kanyang cellphone. "Si Luis Delgado?" seryosong tanong niya. Kaagad namana kong tumango "Kilala mo siya?" tanong ko "Yes, of course...ka tandem ko siya sa paghahanap sa iyo at sa paghuli sa mga kidnappers." seryosong sagot niya sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. "Bumalik ng bansa si Kuya? I mean,