JENNIFER POV "WALA nga akong kasalanan! Hindi ko kasalanan ang nangyari sa anak mo! Siguro naman nagpa-imbistiga ka na diba? Kaka-start lang ng duty ko noong nakita kong nasa dagat na si Ezekiel at ginawa ko naman ang lahat para maisalba siya pero hind na nangyari!" seryoso kong sagot sa kanya! Once and for all, gusto kong magkalinawan kami dahi pati ako biktima din sa mga nangyari! Dapat nga sa akin siya may utang dahil pinakulong ako at napagkamalan pa akong ex convict ng Tatay ko pati ng step mother ko! Nakulong lang ako ng isang linggo, pati ang boyfriend kong si Robin naagaw na ng malandi kong half sister na si Madelyn! "Shut up! Ang lakas ng loob mo para bangitin ang pangalan ni Ezekiel gayung pareho nating alam na nawala siya dahil sa kapabayaan niyong dalawa n Ethel!" galit niyang sagot sa akin! Muli, nakita ko ang galit sa mga mata niya habang nakatitig sa akin kaya hindi ko na mapigilan pa ang mapalunok ng sarili kong laway! Nagtatapang-tapangan lang ako pero takot d
JENNIFER POV "Hindi ka nabubuntis? Baka hindi marunong mambuntis ang boyfriend mo?" kaswal pero may diin sa boses niya habang sinasabi niya ang katagang iyun! Hindi naman ako makapaniwala sa narinig mula sa kanya! Ang bastos ng bunganga niya! Parang hindi siya edukado kung magsalita! "Ayusin mo iyang sarili mo! Sumama ka sa akin, may pupuntahan tayo!" seryoso niyang bigkas!Mula sa pagkakaupo sa kabilang bahagi ng kama, tumayo siya at mabilis na naglakad palabas ng kwarto! Naiwan naman akong tulalang nasundan ko na lang siya ng tingin! So totoo lang, kanina pa ako kinakabahan! Nararamdaman ko na seryoso siya sa kung ano man ang sinasabi niya kanina at ngayun pa lang sobrang natatakot na ako sa posibleng mangyari! Hindi ako palahian at lalong wala akong balak na ipagamit ang matres ko para masunod lamang ang kung ano man ang tumatakbo sa isipan niya! Siguro, ngayun pa lang kailangan ko nang planuhin ang pagtakas ko! Delikado ang taong iyun! Baka magising na lang ako isang uma
JENNIFER POV Tama si Manang! Pagkalabas ko kasi ng bahay, kaagad na sumalubong sa akin ang naiinip na si Mr. Valdez! Matalim na naman ang mga matang nakatitig sa akin na akala mo may nagawa na naman akong pagkakamali! "Why did you take so long to come down?" naiirita niya ng kaagad na tanong sa akin! English iyun ha? Yes, english nga pero pasigaw naman! Hayssst! "Naligo at nagbihis pa ako! Nag-ayos ng sarili! Binilisan ko na nga ang kilos may reklamo pa rin!" naiirita ko ding sagot sa kanya! Siya lang ba may karapatang magalit? Ako din dapat! "Fuck!" narinig kong bulong niya at mabilis akong tinalikuran! Nagtatakang nasundan ko na lang siya ng tingin! Akala ko ba aalis kami, eh bakit ako nilayasan? Hayssstt! Ang labo ng lalaking iyun! Bahala siya! Makaikot na nga lang sa paligid kaysa naman pansinin ko ang sabaw niyang pag-uugali! Nakangiti kong inilibot ang paningin ko sa paligid hangang dumako ang mga paningin ko sa isang fountain! Yes..fountain talaga at kay ganda! Akm
JENNIFER POV '"BOSS, nandito na po tayo!" natigil lang sa kakaikot ang paningin ko nang maramdaman ko na huminto ang sinasakyan namin sa isang mataas ng gusali! May kung sino ang nagbukas sa pintuan ng sasakyan kaya wala sa sariling napatingin ako kay Mr. Valdez! "Baba!'" pautos niyang bigkas kaya mabilis akong tumalima! Anong lugar kaya itong pinagdalhan niya sa akin? "Nandiyan ba si Director Elias Valdez?" narinig ko pa ngang tanong niya sa isang guard! Kaagad namang sinabi ng guard na nasa opisina daw kaya mabilis akong hinawakan ni Mr. Valdez sa aking braso at hinila papasok sa loob! "Teka lang, anong lugar ito?" naguguluhan kong tanong sa kanya! "Hospital! Hindi ka ba marunong magbasa or sadyang tanga ka lang?" maanghang niyang sagot sa akin! Hindi ko naman mapigilan ang mapangiwi! Kailan kaya ako makakarinig nang matinong salita mula sa kanya? Tsaka, ano ang ginagawa namin dito sa hospital? Don't tell me na tatangalan niya ako ng laman loob dahil galit siya sa akin?
JENNIFER POV '"SO, what do you want? Akala ko talaga habang buhay mo na akong hindi kikibuin pero heto ka ngayun! Nandito sa loob ng opisina at mukhang may kailangan ka?" nakangising tanong ni Mr. Elias Valdez! Kakambal nga siya ni Mr. Elijah Valdez! "Kailangan ko ng magaling na obgyne para icheck ang status ni Jennifer! Gusto kong ma-make sure kung kaya niya bang magbuntis sa magiging anak ko!" seryosong sagot ni Mr. Elijah sa kapatid niya na labis kong ikinagulat! Wala talaga akong idea kung bakit nandito kami ngayun sa hospital na ito! "Te-teka! Pumapayag na ba ako? Hindi pa ako pumapayag ah? Tsaka, ayaw ko! " kaagad ko ding sabat sa pag-uusap nila! Pambihira! Hindi ko akalain na sigurista pala itong Elijah na ito eh! Ni hindi man lang niya nabangit sa akin ang planong ito at mukhang desidido talaga siyang anakan ako bilang kapalit sa namatay niyang anak! "Hindi daw siya sang-ayon! Ang what is her name again?" seryosong tanong nI Doc Elias! Isa siyang doctor base na d
JENNIFER POV"Wala na akong nagawa pa nang sapilitian akong dalhin ni Mr. Eijah sa clinic ni Doctora Francisca Garcia! Ang obgyne na inirekumenda ni Doc. Elias!Narinig kong pag-aari pala nila ang naturang hospital. Wala talaga akong laban at kahit na ilang beses akong nakiusap kay Elijah na ayaw kong pumayag, nagmistula siyang bingi at ayaw akong pakingan!"Mamili ka...mabubulok ka sa kulungan or dadalahin mo sa sinapupunan mo ang anak ko!" seryoso niya pa ngang bigkas kanina bago kami lumabas sa opisina ni Doc. Elias!Parang gusto kong piliin na magpakulong na lang pero noong sinabi niya sa akin na mabubulok ako sa kulungan dahil kakasuhan niya daw ako ng murder doon na ako sobrang natakot! Wala akong balak na mamatay sa kulungan tsaka ano ba ang pwede kong maging laban sa kanya kung sakali?Mayaman siya at sigurado akong hawak niya din ang batas at mas pahihirapan niya lang din ako kung hindi ako susunod sa agos ng buhay!"She's healthy! Mabubuntis siya kaagad kung naisin niyo Mr.
JENNIFER POV Dumaan lang kami sa drugstore para bilihin ang mga resetang vitamins na ibinigay ni Doctora Garcia bago kami umuwi ng bahay! As if naman na iinumin ko ang mga vitamins na iyan! Wala akong balak at bahala siya sa buhay niya! Hindi ako pwedeng magpaka-kampanti! Tatakas ako at bahala na kung ano man ang mangyari sa akin! Pagkahinto ng sasakyan sa parking area ng bahay ni Mr. Elijah mabilis na akong bumaba ng kotse! Kusa na kasing binuksan ang pintuan ng sasakyan ng isa sa mga gwardiya kaya malaya akong nakababa at inilibot ang tingin sa paligid! Hangat hindi pa nawawasak ni Mr. Elijah ang perlas ko kailangan kong pagplanuhan ang pagtakas! Hindi ako papayag na maisagawa niya ang maitim na balak sa akin! "Manang, samahan mo si Jennifer sa kwarto niya!" hindi ko mapigilan ang mapaiktad sa gulat nang bigla na lang nagsalita si Mr. Elijah sa likuran ko! Ni hindi ko man lang namalayan ang paglapit niya sa akin? Ang akala ko talaga nasa loob pa siya ng sasakyan eh! "
JENNIFER POV "Mam, hindi po pwede! Bilin ni Sir Elijah na dapat niyo daw po itong inumin ngayun!" bigkas ni Manang kaya naman wala na akong choice pa kundi ang damputin ang tableta kasama ng tubig! Pilit ang ngiti sa labi na tumitig ako sa kanya bago ako muling nagsalita! "Pwede mo na akong iwan, Manang! Iinumin ko na po ito!" palusot ko! Wala akong balak inumin ang tableta! Balak kong itapon sa basurahan pagkaalis niya! " Pasensya na po kayo Mam Jennifer! Utos po kasi ni Sir Elijah na kailangan niyo daw po itong inumin sa mismong harapan ko! Pasensya na po Mam, sumusunod lang po sa utos!" mahinang bigkas ni Manang! "Ha? Iinumin ko naman po eh!" giit ko "Inumin niyo po ngayun Mam! Pakiusap po!" seryosong sagot nito! Kahit na labag sa kalooban, wala na akong choice kundi ang isubo sa bibig ko ang tableta pagkatapos noon ininom ko ang isang baso ng tubig! Hindi ko pa nga mapigilan ang maluha pagkatapos kong gawin iyun! Shit lang talaga! Bakit ba napaka-segurista nila? Bakit
AMERY HEART POV SIX MONTHS LATER "KATRINA, saan ka galing? Ang tagal mong nawala ah?" seryoso kong tanong kay Katrina. Kanina pa ako paikot-ikot dito sa gubat para hanapin ito pero hindi ko siya makita. Sa loob ng anim na buwan, medyo nakabisado ko na din ang buong paligid. Nasanay na din ako sa bagong kapaligiran. "ATE, tulog pa kasi kayo kanina ni Baby Elizabeth kaya hindi ko na kayo ginising. Minsan po kasi, lumalabas po talaga ako dito sa gubat para manghingi ng limos at makabili ng mga bagay na kailangan natin." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. Napatitig pa ng ako sa suot nitong sira-sirang damit. Madungis din siya at ang buhok niya akala mo isang bruha. Madumi din ang kanyang mukha. Sabog-sabog ang buhok at kung hindi ko lang kabisado itong si Katrina baka hindi ko siya makilala. "Galing kang siyudad at namalimos ka? Katrina, alam mo ba kung gaano kadelikado iyang ginagawa mo?" seryosong tanong sa kanya! Hindi siya sanay sa siyud
THIRD PERSON POV "THIS is very impossible! Unacceptable ! Elijah, do something! Hindi pwedeng basta na lang ibahay ng kakambal mong Elias na iyan ang babaeng iyan. Paano na si Amery?" seryosong wika ni Jennifer sa asawa niya habang nagtitipon sila dito sa mansion Villarama. Isang buwan na ng matulin na lumipas at hangang ngayun, wala pa ring Amery na natagpuan. Na para bang tuluyan na itong naglaho na parang bula. Lahat sila ay nag-aalala na sa posibleng nangyari kay Amery sa mga kamay ng mga kidnappers. Wala na din silang naging balita at wala ding ransom na nagaganap which is mas lalong nakakatakot. Ayaw nilang mag-isip ng kahit na anong masama. Pero parang iyun na nga. Mukhang napahamak na yata si Amery at ito ang dahlian kung bakit hindi nila maikwento kay Elias ang lahat-lahat. Naaksidente ito noon dahil sa paghahanap sa mag-ina niya at kapag malaman nito na may masamang nangyari sa mga ito, baka lalong lumala ang sitwasyon. Tiyak silang masasaktan si Elias at ayaw nil
REBECCA POV Ngayung umayon na sa akin ang kapalaran, kailangang kong sulitin ang pagkakataon. HIndi ako pwedeng patulog-tulog dahil kaunting kaunti na lang, mapapasa-akin na si Elias. Hyassst, nawalan siya ng alaala at mukhang hindi pa naikwento sa kanya ng kanyang pamilya ang nangyari kina Amery at sa anak niya. "So, bago ang aksidente, ikaw ang naging girlfriend ko?" seryosong tanong ni Elias sa akin. Naluluha naman akong tumango. "Yes...ako nga! Alam mo bang sobrang nag-aalala ako sa iyo, Elias? HIndi ko na alam kung ano ang gagawain ko kapag may masamang nangyari sa iyo. Alam kong ako ang dahilan kaya ka nagkakaganiyan dahil gusto kitang hiwalayan dahil ayaw nilang lahat sa akin, Elias. May iba silang babaeng gusto para sa iyo...'" umiiyak kong muling sambit. Napansin kong kaagad na nagsalubong ang kilay nito. Lalo namang nagdiwang ang kalooban ko. Alam kong maniniwala siya sa akin. Wala naman siyang choice kundi ang maniwala eh. Ang galing ko kayang umarte. Pang theatr
THIRD PERSON POV "Ano ang balita kina Amery? Kumusta sila? Nahanap na ba sila?" nag-aalalang tanong ni Miracle sa pamangkin niyang si Christopher. Mahigit isang linggo na ang lumipas simula noong nakidnap sila Amery at ang apo niya at hangang ngayun, wala pa ring balita sa mga ito Si Elias naman ay kasalukuyang nasa ICU. Hinihintay na magising ito dahil sa kinasangkutang aksidente. Doble-dobleng daguk ang nangyari sa pamilya nila at hindi na nga nila malaman pa kung ano ang uunahin. Masyado nang matagal ang isang linggo simula nang nakidnap sila Amery at hangang ngayun, wala pa ring naging balita sa kanila "Ginagawan na po namin ng paraan para mahanap sila, Tita. May man hunt operation na din po sa mga kumidnap kina Amery. Huwag po kayong mag-alalala, hindi po kami titigil hangat hindi sila mahanap." seryosong sagot naman ni Christopher sa tiyahin niya. Kung nag-aalala ito, ganoon din naman sila eh. Lalo na at hangang ngayun hindi pa rin nagigising si Elias. Kasalukuyan pa r
AMERY HEART POV "NANDITO na tayo, Ate." nakangiting wika sa akin ni Katrina. Halos bente minuto din ang itinagal ng aming paglalakad papasok pa sa gubat. Hindi ko maiwasan na magulat. Nandito lang naman kami sa harap ng bunganga ng isang kweba. Tulala tuloy akong napatitig sa kanya. "Sino ang kasama mo dito?" nagtataka kong tanong. "Dati, si Lolo! Pero ngayun mag-isa na lang ako. Namatay na kasi si Lolo noong nakaraang taon eh." nakangiti niyang wika sa akin. Sa hindi malamang dahilan, bigla akong nakaramdam ng habag sa kanya. Hindi ko akalain na sa gitna ng gubat na ito ay may nakatira pa lang isang dalagita. "Paano ka nakaka-survived? Ibig kong sabihin, paano ka nabuhay dito na mag-isa ka lang?" nagtataka kong tanong. "Sinabi sa akin ni Lolo dati na malupit daw ang mga tao sa patag. Tsaka nasanay na din po ako dito na wala akong ibang kasama kundi ang mga hayop dito sa kagubatan." nakangiti niyang sagot sa akin na lalong nagpadagdag sa habag na nararamdaman ko para
AMERY HEART POV Muli akong nagkamalay na una kong narinig ay ang malakas na pagpalahaw ng iyak ng aking anak na si Elizabeth. Dali-dali ko siyang binuhat nang mapansin ko na nasa lupa na siya. Siguro nabitawan ko siya kanina noong nawalan ako ng malay. HIndi ko din mapigilan ang mapaiyak lalo na nang maalala ko ang mga nangyari. Hindi ko akalain na dadanasin namin ang ganitong sitwasyon. "Baby, tahan na! Sorry...sorry dahil naranasan mo ito. Sorry kung naging mahina si Mommy." mahina kong sambit. Mahigpit kong niyakap si Baby Elizabeth habang hilam ang luha sa aking mga mata. Mabuti na lang din at kahit papaano, tumahan na din naman siya noong kargahin ko siya. Hindi ko alam kung saang bahagi ng gubat kami ngayun. Mukhang tuluyan na din kaming nilubayan ng mga kidnappers. Mula sa pagkakasalampak sa lupa, dahan-dahan akong tumayo at hindi ko mapigilan ang mapangiwi nang maramdaman ko ang pagkirot ng aking binti. Nang tingnan ko iyun, hindi ko mapigilan ang lalong maiyak nang
AMERY HEART POV "No!" malakas kong sigaw pagkatapos ng sunod-sunod na tatlong putok. Mariin akong nakapikit habang tumatakbo sa isipan ko na ito na nga siguro ang katapusan ko. Naming dalawa ng anak kong si Elizabeth. Isang masakit na kamatayan ang maranasan ko mula sa kamay ng mga kidnappers na ito. Kasalanan ni Rebecca ito eh. Siya ang dahilan kaya nasa ganito kaming sitwasyon at kahit sa hukay, hinding hindi ko siya mapapatawad. HIndi! HIndi lang pala si Rebecca! Pati na din pala ni Elias. Nag refused siya na ibigay ang ransom na hinihingi ng mga kidnappers kaya nangyari ito sa amin. Naging pabaya siyang ama ng anak kong si Elizabeth at kahit siguro sa kabilang buhay, hinding hindi ko siya mapapatawad. Kinamumuhian ko siya! "Misis, kung gusto mong iligtas ang buhay mo at ng anak mo, tumayo ka na diyan. Bibilang ako ng sampu. Nasa mga kamay mo na ang buhay mo. Bibilang ako ng sampu at kapag mahagip ka ng bala ng baril ko, hindi ko na kasalanan pa kung hangang dito na lang an
AMERY HEART POV PANGATLONG araw na namin dito sa maliit na kubo at hindi ko na mapigilan ang makaramdam ng kaba. Natatakot na ako sa posibleng magiging kapalaran namin ni Baby Elizabeth. Kahapon ko pa napapansin ang kakaibang kilos ng mga taong kumidnap sa amin. Kanina pa rin ako nakakaramdam ng gutom. Kahapon pa ng tanghali ang huli kong kain. Kagabi at kaninang umaga, hindi nila ako binigyan pa ng pagkain kaya alam kong may mali. Alam kong may hindi sila magandang plano sa akin at sa anak ko. "Babae....sumama ka sa amin. Ito na iyung oras para ibigay namin sa iyo ang sentensya mo!'" takot akong napatingin sa may pintuan ng kubo ng biglang nagsalita ang isa sa mga lalaking kasama na kumidnap sa amin. "A-ano ang ibig mong sabihin? Nagbigay na ba ng ransom si Elias? Pakakawalan mo na kami?" seryoso kong tanong. Napansin ko ang isang ngisi na kaagad na gumuhit sa bibig nito "Ransom? Eh gago ang lalaking iyun eh. Wala na yatang pakialam sa inyo dahil kahapon pa namin tinataw
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV "Ano na ba ang nangyayari sa mag-ina ko? Bakit hindi pa rin tumatawag ang mga kidnappers?" puno ng pagkadismaya sa boses na tanong ko sa mga kaharap ko. Nandito na sa bahay ang mga pinsan kong sila Christopher at Charles at ang kakambal kong si Elijah. Nagsanib pwersa na sila para mahanap si Amery since pangalawang araw na ngayun pero wala pa ring mga kidnappers ang tumatawag sa amin. Pati si Uncle Rafael ay tinawagan na din ang kakilala niyang magaling na imbistigador para hanapin si Amery pero wala pa ring naging balita. Halos mabaliw na ako sa matinding pag-aalala. HIndi ko na alam kung ano ang gagawin ko dahil sa bawat oras na nagdaan alam kong nagiging mas delikado ang buhay ni Amery pati na din ng anak namin. "Ipagpalagay mo ang kalooban mo, Elias. Pasasaan ba at mahahanap din natin sila." seryosong sagot naman ni Chrsitopher. "Hindi ko na kaya pang maghintay. Mababaliw na ako. Pupunta ako sa police station at personal ko silang tatanungin