10 years ago The sky is mourning. You see nothing but a glimpse of light behind the thick dark of columbus clouds. It's sparkling, causing sounds that brings fear and anxiety to everyone. The loud thunder that strikes in the sky gives scream to the hymn of a child from her deep slumber. People are running, putting their things above their head, covering it from the droplets that slowly pouring in the surface. She's sitting in the single seated chair outside the store. Holding the books tightly without minding the people surrounds her. Sa lahat ng mga taong tumatakbo sa labas, tanging siya lang ang bukod tanging pinagmamasdan ni Harold Oliver Shein sa harapan. Hindi niya magawang lapitan kahit gusto niyang payungan ito gamit ang payong na bitbit niya. Walang ulan ang pumatak sa kaniya, ngunit basa ang damit dahil sa pawis no'ng tinakbo niya ang bahay nila papunta sa pinapasukang paaralan ni Lorelay. "Hindi ako nakaabot." Munting bulong ni Mr. Shein habang patuloy na pinagmamasda
“You smell like strawberries,” I curse myself non-stop after my wife said that. Kakakain ko lang ng strawberries kanina when she’s washing the dishes. And literally forgot about it. I take a deep breathe and look at the mirror. Ang dami kong kapalpakan nagawa ngayon. I almost exposed myself earlier when Gregg called me. Kasamahan ko dati sa kampo when I joined the army. I never thought na magkikita kami sa gorcery store kanina. And I just realized lately na namali ako ng contact lens na suot. Kinuha ko ang cellphone sa drawer at nakitang may missed call si Lee. Tumingin muna ako kay Lorelay saka lumabas. Lee is calling again. Kinuha ko ang sinigang na dinala niya sa kwarto at ibinaba. Agad na sinalubong ako ni Oprah. I gained weight everyday. I need to go to gym to exercise or else tataba ako. I ate twice a night. I can’t say no to my wife. She cooked it for me so ayaw kong sayangin. “Shein,” “Yes?” “Where are you?” “Home. Why?” “I saw your brother,” -------------------------
“So voice actor ka na pala ngayon?” kumunot ang noo ko nang marinig ang dalawa sa kusina. Nakaayos na ako at ready to go na. Nang tignan ko ang sarili ko sa salamin kanina, napangiti ako nang makita na bumagay ang uniform sa ‘kin.Nakakapagtaka lang dahil hindi ko naman sinabi ang size ko but mukhang alam na ng asawa ko kung ano. ‘E bakit naman hindi? Nakita na niya ang buong katawan mo.’ Namula ako nang marinig ang sarili kong kinakausap ang repleksyon sa salamin.Pati na rin ang mga damit ko dito ay ka size ko. Parang lahat ay customized para sa ‘kin. Kahit sapatos o tsinelas. Lahat ay kasya.Bumalik ako sa kusina at narinig ang dalawa na nag-uusap. “Shut up,” angil ng kausap nito na ikinakunot ng noo ko. Boses ni Mr. Shein?! Nandito siya?Nagmamadali ako sa pagpunta sa kanila ngunit ang nadatnan ko ay si Richmoon at si Harold na kumakain. Sabay silang lumingon sa ‘kin. Parang nadismaya ako nang makita na wala si Mr. Shein kasama nila.Akala ko ay makikita ko na ang mukha niya.“Bak
Lahat ay hindi ko pa kilala sa loob. Tahimik lang ako habang pinupuntahan ang room ko. Halos lahat ng mga kaklase ko ay mga lalaki. Sobrang iingay nila at may mangilan ngilan na ka edad o di kaya ay mas matanda pa sa ‘kin ngunit ang karamihan ay halatang bata pa. Umupo ako sa pinaka dulong parte dahil halos lahat ay puno na sa harapan. Irregular student ako kaya may klase ako sa ibang department. Natahimik ang lahat no’ng pumasok ako at lahat ng mga mata nila ay nakatuon sa akin. May mga mangilan-ngilang kababaihan sa loob ngunit mga bata pa sa ‘kin. Lahat ay magkakilala at may kaniya-kaniyang groupo pwera nalang sa mga taong nasa dulo rin kagaya ko. “Irregular student ka?” tanong nong babae na matanda pa yata sa ‘kin. Tumango ako at ngumiti sa kaniya. “Same pala tayo,” aniya. Natahimik na ang lahat ng magsimula ang klase. Unang subject ngayon ay Solid Mechanics tapos mamaya ay Physics 2 ngunit mga BSED Science students naman ang makakasama ko mamaya. After 1 hour and a half ay nat
“Saan ka galing?” kunot noong tanong ni Harold sa akin.“Nagkape lang,” sabi ko at agad na umikot sa likuran. Naisip ko pa rin si Edmund. Napa-praning na naman ako. Baka mamaya ay normal na tingin lang iyon at nilalagyan ko lang ng kahulugan.Hinintay kong makapasok si Harold sa harapan. Hindi siya kumilos kaagad kaya nagtataka ko siyang tinignan. “Hindi pa ba tayo aalis?” nagtataka kong tanong sa kaniya.“Sinong kasama mo sa loob ng café kanina?”“Bagong kaibigan lang,” sagot ko ngunit agad kong ibinaling sa kabila ang paningin ko.“Bakit hindi ka makatingin sa akin?”“E bakit? Anong koneksyon ng tingin?” medyo naiinis na rin ako sa kaniya.“Why are you talking to me like that?”“Ang kulit kulit mo na kasi,” naiinis na sabi ko. Bigla siyang tumahimik. Wala na rin akong imik dito sa likuran. Naramdaman ko nalang na pinaandar niya ang sasakyan paalis.Nang makababa na ay hindi ko siya hinintay na pagbuksan ako. Ako na ang nagkusang magbukas ng pinto at nag diri-diritso sa loob ng bahay
Kinagabihan, nakatulog ako sa sofa habang pilit na iniiwasan si Harold. Naiinis na nabi-bwesit ako sa kaniya kagabi. Kung anu-ano nalang ang pinaggagawa niya. Nagising nalang ako na nasa loob na ng kwarto ni Mr. Shein ngunit wala na siya sa tabi ko. Hindi na rin ako kinabahan dahil pakiramdam ko ay nasa baba na si Harold. Ganoon pa man, iniisip ko pa rin ang possibilidad na si Mr. Shein at siya ay baka iisa nga. Hindi naman kasi malabo. Pero nakakataka kung totoo man ang hinala ko. “Good morning,” agad akong nag angat nang tingin nang marinig ang sinabi ni Harold. Kumunot ang noo ko nang sumalubong sa akin ang nakakaloko niyang ngiti. Pinagsingkitan ko siya ng mata. Ano na naman kaya ang naiisip niya? Anong tingin tingin mo diyan? Gusto kong itanong sa kaniya ngunit nakaramdam ako ng hiya nang makita na bagong ligo ito at sobrang ayos ng pormahan. Saan kaya ang lakad niya? Umiwas ako nang tingin at dumiritso na sa kusina para uminom ng tubig. "Hey, I said good morning," huminto ak
“Ano bang kailangan mo at kanina ka pa nakasunod?” nakasimangot na tanong ko. Napaliguan ko na rin si Oprah at plano ko na rin sanang maligo ngunit nakukulitan na ‘ko kay Harold na kanina pa nagpapapansin sa ‘kin.“What? I just want to drink water.” Aniya ngunit nasa tabi ko siya dito sa CR.“So anong iinumin mo? Tub water?” agad siyang sumimangot ulit.“Ano ba kasing kailngan mo?” malapit ng maubos ang pasensya ko sa kaniya.“Date. I want us to date.” Nagulat ako sa sinabi niya.“Ayos ka lang? No. Ayaw ko!”“Bakit ayaw mo?” nakasimangot na aniya. Napanganga ako sa tanong niya. Bakit ayaw ko? Hindi ba obvious?“Dahil kasal ako!”“We won’t tell your husband that we date.” Bakit niya nasasabi ‘to? Is this his way para guluhin ako? Ang lakas ng loob niya.“Ikaw ba si Mr. Shein?” I expect na magugulat siya ngunit hindi. Bigla niya ‘kong nginisihan dahilan kung bakit napaatras ako.“What makes you think na ako siya?”Sinamaan ko siya nang tingin. “Bakit? Hindi nga ba?”“Hindi. Cause I’m be
“Stop it, Veron.” “What? I just saved your ass, Shein.” Napailing ako nang makita ang pag-ikot ng mata niya bago niya inumin ang cocktail sa baso. She’s putting my life at risk. My wife ignored me for whole fvcking day yesterday kahit kanina no’ng hinatid ko siya sa school dahil sa kagagawan niya. And now she’s telling me she saved my ass? She’s awful. “Sir,” nag-angat ako nang tingin and I saw Vicente, fixing his necktie, handling me the documents that I need to sign. “Good morning, ma’am Veronica.” “Hello, Vicente. You look good. How are you?” “Thank you. I’m fine.” “You know what, I’m offering you double. Iwan mo na si Shein. Work for me.” Nginisihan ko si Veronica. Try him Veron. You won’t succeed. She’s tripping me but I’m confident with Vicente’s loyalty to me. “I’m sorry ma’am but I need to take down your offer.” Inikutan ako ng mata ni Veron nang marinig ang pagtanngi ni Vicente sa knaiya. Hindi ko maiwasang ngisihan siya. “Here. Thank you for your hardwork, Vicente. An