AANB 1

Isang buwan ang lumipas matapos no’ng insidente. Pumasok ako sa kwarto ni sir Tim at as usual, madilim na naman. Na para bang ayaw niyang mapasukan ng liwanag ang silid niya.

Ang utos lang samin ni ma’am Rachelle ay ilagay ang pagkain sa mesa dito tabi ng kama at umalis na.

Tatlo kaming maid ang salitan sa paghatid ng pagkain dito kay sir. Ako, si Maria at Molly. Pero ngayon, ako ang nakatoka magdala ng breakfast niya.

Kapag hinahatid namin ang pagkain sa kwarto, madalas ay nakatalikod siya samin at tulog. Pero nagulat ako nang makitang gising siya ngayon at nakaupo sa kama pero nakatingin lang sa bandang bintana na hindi pa nabubuksan.

Makikita mo pa rin ang labas dahil tinted ang window glass dito. Hindi nga lang nakakapasok ang sinag sa loob pag hindi binubuksan.

Sumisikip ang dibdib ko sa nakikita. Matamlay na matamlay siya ngayon at mas lalo pang humaba ang buhok niya sa katawan.

Mas nagiging maputla na rin siya. Ayaw niya kasing kumain. Hindi siya kakain kung hindi iiyak ang mama