Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

'When life is getting harder, lahat nalang ay gagawin magka pera lang. Lorelay Sugala married to Oliver Shein na hindi pa niya nakikita kahit kailan. Marriage for convinience may say but her journey is not what she thinks it is. Marrying to unknown is the hardest thing to do. Living with the unknown is the craziest thing she can do, but falling for someone she didn’t see, drives her to find her lost sanity. She felt desire, pleasure, and love in the midst of darkness. She lives with the man who can’t bring himself to her front. Mr. Shein is a man who can make a life hell easily, and his wife is not an exception to what he has done in the past. The curse has been lifted, and it is up to them to break it. Tying in bed and moaning in your name won’t guarantee happiness. Loving endlessly won’t guarantee infinity. Acceptance will end the misery. Forgiveness is the key to a life of prosperity. ----------------------- “Run Oliver, run!” Agad akong nagmulat ng mata nang mapagtantong p

Bumalik lahat ng kaba sa dibdib ko nang sabihin niya na hindi siya si Mr. Shein. Kung ganoon ay maari ngang isang matandang hukluban si Mr. Shein?“Kumain ka muna. Mukhang na istorbo ko pa yata ang pagkain mo.” Nanlulumo akong umupo sa mesa at pinagpatuloy ang pagkain.Kinausap nong lalaki si manang habang ako naman ay sinusubukang pakalmahin ang sarili. Nananalangin na sana ay hindi isang mafia boss o drug lord o drug dealer ang totoong Mr. Shein.Baka nga naman kasi isang madman ‘yang si Mr. Shein kaya kailangan niya ng mag-aalaga sa kaniya. Bakit asawa ang kailangan niya? Bakit hindi nalang nurse o psychiatrist?Umupo ‘yong lalaki sa harapan. Nakatingin siya sa ‘kin. Sobrang gwapo niya talaga. Ang swerte ko na siguro kung siya nga si Mr. Shein.“By the way, ako si Richmoon. Nautusan ako ni Mr. Shein na paalalahanan ka sa mga dapat mong gawin sa bahay niya.” Napalunok ako ng ilang beses at napa inom ng tubig sa sobrang kaba.Paaanong nagagawa niyang makapag-utos sa iba? Hindi ba siy

Tumambad na naman sa akin ang kadiliman. Alam kong may ilaw sa kwarto niya kaya nagtataka ako kung bakit ayaw niya sa maliwanag. "Bakit ang dilim sa kwarto mo?" tanong ko. Baka isipin niya na paki-alamera ako. Ang totoo niyan ay wala naman akong pakialam sa kaniya. Curious lang ako. Kung wala lang akong autophobia ay hindi ako maglalakas loob na pumunta dito. "Don't like it," aniya. Kinumutan niya 'ko kanina kaya nakahiga ako habang nakatingin sa direction na pinanggalingan ng boses niya na balot na balot ng kumot. Nasa bintana siya. Nakabukas ang bintana niya kaya pumapasok ang hangin mula sa labas. Masiyadong maginaw dahil sa lakas ng hangin dahil sa paparating na ulan at mula sa aircon. Naka upo si Mr. Shein sa bintana niya. Hindi ko makita ang mukha but naaaninag ko ang hugis nito dahil sa konting liwanang mula sa pa minsan-minsang pagkidlat. Nakatagilid siya sa akin kaya alam ko kung gaano katangos ang ilong niya. Naaaninag ko rin ang mahahaba niyang pilik mata at ang bibig n

“Are you bored?” tanong ni Lorelay kay Harold na inilingan lang ng binata. Nasa sala ang dalawa. Nakaupo si Lorelay sa mahabang sofa at nanonood ng palabas sa malaking TV screen ni Mr. Shein sa bahay nila. Ibinalik ni Lorelay ang paningin niya sa palabas ngunit nakakunot na ang noo niya. “He’s weird. Bakit sa akin siya nakatingin lagi?” ani ng dalaga sa isipan nito. “Gusto mo bang ilipat ko ang palabas?” tumaas ang sulok ng labi ng lalaki nang makita kung paano nag ri-react ang asawa niya sa mga titig niya. Halos kada minuto ito nagtatanong sa kaniya. Kumuha siya ng papel saka sumulat ng ‘It’s fine. Don’t bother.’ Napabuntong hininga si Lorelay at tinignan ang orasan. Malapit ng mag alas otso ngunit wala pa rin si Mr. Shein. Tumayo siya para kumuha ng tubig. Nang makita ni Harold ang pag-alis ng dalaga ay saka ito tumayo at nagtutumakbo sa loob ng kwarto niya. Agad niyang hinubad ang damit niya at nagsuot ng magarang damit pang opisina. “If Richmoon and Lee know about this, I’m tot

"Happy birthday, Ho/Shein." "Happy birthday, bro!" Bati ng mga kaibigan ni Mr. Shein sa kaniya habang siya ay nakahilata pa sa sariling kama. "Hey, wake up. Baka mamaya darating sila tita dito." Pananakot ni Lee ngunit tulog mantika pa rin ang kaibigan. "I have cake here." "Can I eat it?" hirit ni Richmoon kay TG kaya sinamaan siya nito nang tingin. "Ikaw may birthday?" sumimangot ang binata na tinawanan lang ni Lee. "We travel for 4 hours Shein. Huwag mo naman kami tulugan." Ani ni Lee habang nakatingin sa kaibigan na nakapikit ang mata. "I slept late earlier. What you expect? You barged in and expect me to welcome you? Help yourself man. I'm so sleepy." Inaantok na sabi ng binata sa mga kaibigan. Napailing ang tatlo sa sinabi ni Mr. Shein at napagdesisyunan na bumaba. "Ang laki ng bahay niya dito." Komento ni Richmoon habang nakatingin sa malaking bahay ni Mr. Shein na agad namang sinang ayunan ni Lee. "Nagmumukha na nga itong haunted house dahil matagal ng walang nakatira