Third Person Point of ViewMALALIM na napabuntong hininga ang binata matapos siyang tawagan ng amang si Albert. He need to go in their parents house because his dad had important announcent. Gayunpaman hindi maganda ang kutob ng binata dahil bibihira lang kung tawagin siya ng dad niya para sa isang importanteng announcement. Hindi na siya nakapagpaalam sa kaniyang secretery na si Camilla dahil mahimbing na itong natutulog sa kaniyang king size bed na kama. Kakatapos lamang nilang magtalik at talagang hindi niya tinigilan ang dalaga hanggat hindi ito nawawalan ng malay. Hindi kasi mapigilan ng binata na huwag panggigilan ang kaniyang secretary dahil bukod sa perpekto na sa kaniyang paningin ang dalaga ay hindi rin ito nakakasawa. Kahit siguro maka-ilang round sila sa isang araw o araw- arawin pa ay hindi nakakasawa. Nang mai-park na ng binata ang kaniyang kotse sa tapat ng mansyon ng kaniyang magulang ay kaagad siyang bumaba. Nakasalubong niya ang ibang mga katulong sa pamamahay ng mag
CAMILLA POINT OF VIEWPalakad- lakad ako sa loob ng kuwarto ni Akihiro dahil sa sobrang pag-alala. Sino ba naman ang hindi mag-aalala kung alastres na ng madaling araw pero yung may-ari nitong condo ay hindi pa rin umuuwi.Nagising ako kanino sa kama niya ng wala akong kasama, as in nag-iisa lang ako. Hindi man lang ako iniwanan ng sticky note na aalis siya at may pupuntahan. Ang daming paraan para ipaalam niya sa akin. Ano pa ang silbi ng cellphone kung hindi gagamitin? Nag-aalala na ko! Baka may nangyari na sa kaniyang masama! Tapos nandito lang ako sa condo naghihintay na dumating siya. Tinawagan ko na rin ang number ni Akihiro pero hindi niya sinasagot. Nagmessage na rin ako kay Eunice nagbabakasali na nandoon sa bahay nila ang kuya niya. Pero hindi rin alam ni Eunice, nag-shopping daw kasi siya buong magdamag kasama ang mga kaibigan niya.“Nasaan ka na ba?” “Bakit ayaw mong sagutin ang mga tawag ko sa’yo?” “Nag-aalala na ko, Akihiro!”Malalim akong napabuntong hininga matapos
Camilla Point of ViewPagpasok na pagpasok ko pa lamang sa loob ng condo ni Akihiro ay siya namang pagbukas ng ilaw. Napapikit pa nga ako dahil sa sobrang liwanag, nakapatay kasi ang ilaw kanina kaya ganoon na lamang ang gulat ko ng magsindi ang ilaw. Nakasandal sa pader si Akihiro habang mariing nakatingin sa akin. Problema nito? Para kasing anumang oras ay kakainin ako nito ng buong buo. Lalampasan ko na sana ito ng magsalita siya. Pagod na tinignan ko ito. “Bakit?” “It's already 10:00 pm in the evening, do you think it's okay to me?” Aniya habang nanatili pa rin nakasandal sa pader. “Ano naman po kung late na ako umuwi? Kailangan ko bang iburo ang sarili ko dito sa condo mo?” pabalang na tanong ko. Nabigla naman siya sa sinabi ko dahil napaayos ito ng tayo. Siya nga, hindi na nga nagpaalam sa akin na aalis siya. Ang masaklap pa kasama niya pa ang ex niya habang abala sila sa isa't isa. “Why are you acting like that? I've been here at the condo for a while, and I've been w
CAMILLA POINT OF VIEWTahimik na nakikinig lang ako sa likuran ni Akihiro habang sila ng dad niya at ni Chrsitelle ay nag-uusap. Hindi ko lubusang maintindihan kung bakit gusto pa ng dad ni Akihiro na manatili ako dito sa loob ng office. Personal ang pinag-uusapan nila. Its mean private life! Ewan ko kung nananadya ba ang dad ni AKihiro at ni Christelle, alam ko naman kasi na ayaw sa akin ni Sir. Albert. Naalala ko pa noong isinama ako ni Akihiro sa family dinner nila, ipinakilala niya ko sa parents niya na soon to be his girlfriend niya ko. Kahit hindi sabihin sa akin ng dad niya na ayaw niya ko ay kitang kita ko na sa mukha nito na ayaw nito sa katuld kong mahirap, unlike Christelle. Christelle is a famour model over the world, kumbga parangipis lang ako, ganoon ako kaliit. “Are you happy Hija? Malapit ka ng ikasal sa anak ko, magiging isa ka ng Smith.” “Tito, naman. Ofcourse, I am very happy. Gusto ko ng tawaging pagmamay-ari si AKi,” maligayang sambit ni Christelle habang magkaha
Camilla Point of ViewKaagad kong sinunggaban ang inihaw na kakalapag pa lang sa desk ko. Hindi ko na nagawang magpasalamat pa kay Akihiro dahil naagaw talaga ng paningin ko ang binili niyang inihaw. Tulad nga ng sabi niya, ibibili niya raw ako. Kahit hindi pa okay ang puso ko dahil ikakasal na siya ay ipagpapaliban ko muna 'yon kahit ngayong araw man lang. “Take it easy,” aniya habang nakatayo sa harapan ko. Nilunok ko muna ang nasa bibig ko bago nagsalita. “Ang sarap. Gusto mong tikman?” alok ko. Siya naman kasi ang bumili dapat matikman niya ang inihaw na 'to. Mas nakakagana kasi kung may kasabay akong kakain. “Eating street food is not good for health,” Aniya. Napairap ako. “Hindi pala maganda sa kalusugan, bakit bumili ka pa?” I asked while eating. Bumuntong hininga siya. “Because you are begging my employee. You're like a kid asking for candy, you know?” napailing ito ng sabihin niya iyon. “Sa lagay na gusto ko ng inihaw e, bigla kasi akong nagutom.” “Didn't you eat ea
Camilla Point of ViewNapapikit ako ng tumama sa mukha ko ang malamig na simoy ng hangin. Nandito ako sa roof top sa rest house ni Akihiro sa Bacolod. Kaya pala sa private plane na niya piniling sumakay ay para hindi na hassle ang byahe. Kaya sa isang iglap nandito na kami, tanging kaming dalawa lamang ang narito. May caretaker naman dito sa resthouse niya kaso pinauwi muna ni Akihiro sa bahay ng mga ito. Nasa kusina siya habang nagpi-prepare ng tanghalian namin. Nagprisinta na nga akong magluluto kaso, ayaw niya. Siya raw ang mag-aasikaso sa akin habang nandito pa kami. Reyna niya raw ako dito sa resthouse niya. Kinilig naman ako dahil iyan na naman siya. Nagpapakilig na naman. Why naman 'di ba? Gusto ko nga habang buhay na niyang reyna e. “You're my king, you're my lover. I am yours, I am your queen.”“You're my king, you're my lover. I am yours, I am your queen.”Habang nakapikit ako, kumakanta ako.“You're good to sing huh?” napamulat ako ng aking mata nang may yumakap sa a
Isang mansyon na may mahabang hagdan ang aking nakikita. Dahil sa sobrang taas ng hagdan ay kulang na lamang matumba ako sa lula. Tirik na tirik ba naman ang araw at ito ay tumatama sa kulay ng mansyon. Nakatayo kaming dalawa ni Akihiro sa ibaba ng hagdan habang hinahayaan niya akong libutin nang paningin ang nasa paligid. “Sobrang yaman niyo talaga!” Akmang maglalakad na ako sa hagdan ng pigilan ako ni Akihiro. Kaya nagtataka ko itong nilingon. “Hindi pa ba tayo maglalakad?” ani ko. “Hindi tayo pupunta diyan,” tukoy niya sa mansyon. “Bakit? Dinala mo lang ba ako dito para pagmasdan sa malayo ang mansyon mo? Edi sana tumambay na lang ako sa resthouse mo,” masama ang loob na sabi ko. “Easy. Makakapasok ka rin d'yan mamaya, may pupuntahan pa tayo.” “Saan?” excited kong sabi. Siguro kakain kami sa isang resort? Tapos may isang buong lechon sa table namin. Bigla akong natakam sa pagkaing iniisip ko. Ano ka ba Camilla? Kakakain mo pa lang pero gutom ka na kaagad! Dinaig mo
Ibinaba ako ni Akihiro mula sa pagkakapasan sa balikat niya nang tumigil kami sa harapan ng isang bahay kubo. May matandang nag-aabang sa pinto at mukhang inaasahan na kami ay darating. Nakakamangha lang dahil kahit na kawayan lamang ang ginamit para makabuo ng isang barung-barong ay napakaganda pa rin. Marami rin ang nakatanim na halaman sa gilid ng kawayang bahay.“Nandito na kayo. Kayo'y pumasok,” anyaya ng matandang lalaki sa amin. Nagkatinginan kami ni Akihiro at sumenyas ito na pumasok na kami sa loob ng kawayang bahay. Tumango lang naman ako kahit puno ako ng pagtataka.“Pasensya na at hindi kami nakapaghanda ng Nanay Elly mo, Hijo.” Pinaupo ako ni Akihiro sa kawayang upuan ng makapasok kami sa loob. “It's okay, tay. Hindi ko naman nasabi sa inyo kaagad na darating ako dito sa Bacolod,” nanatili akong tahimik at hinahayaan lamang si Akihiro na magsalita. “Kumusta na pala? Matagal-tagal din noong huli mong punta dito ah?” nilingon ako ng matandang lalaki at ngumiti ito ng pag