Chapter 49

Camilla Point of View

Isang linggo mahigit ang lamay na naganap. Napakabilis ng araw… Sa isang iglap kaming dalawa lamang ni Lance ang magkasama kasama ang nasa sinapupunan ko.

Nailibing na si tatay, payapa na ang buhay niya ro'n. Sana kung nasaan man siya, sana kasama niya si Nanay.

Marahan kong pinahid ang luha ko bago tumayo sa harapan ng puntod ni tatay. Isang araw pa lamang ang lumipas nang ilibing siya. Pero hindi ko matiis na huwag bisitahin ang puntod ng ama. Dati kaya ko naman huwag makita si itay nang matagalan, kasi alam ko naman na maayos siya. Pero ngayon gusto kong dalawin maya't maya ang lapida niya.

Nailahad ko ang palad ko sa harap ko nang maramdaman kong may butil- butil na patak ng ulan ang bumabagsak mula sa itaas.

Malungkot din siguro ang langit?

“Hindi mo dapat pinapabayaang maambunan ka.”

Mabilis akong napalingon sa aking likuran nang marinig kong may nagsalita.

“Akihiro?”

Bakit s'ya nandito? May dadalawin ba siya rito?

“ Let's go, hindi ka