Home / Romance / Bon Appetit / Bon Appetit CHAPTER 223

Share

Bon Appetit CHAPTER 223

Author: MIKS DELOSO
last update Last Updated: 2025-07-30 23:17:39

Habang naglalakad sila palabas ng bahay ng mga Tan, ang mga hakbang ni Señora ay mabigat, puno ng pag-aalinlangan. Ang bawat sandali ay tila tumatagal, at ang mga mata niya'y puno ng mga luhang pilit niyang pinipigilan. Ang pusong naglalaman ng kabiguan, pagsisisi, at takot ay tila lumalabo sa bawat hakbang na tinatahak niya. Si Marco, na nakasunod sa kanya, ay tahimik lamang, ngunit ang mga mata niya'y nagsasalita ng kabigatan ng sitwasyon. Para bang ang lahat ng nangyari, ang mga pagkatalo, ang mga pagkakamali, ay nagdulot ng isang sugatang mundong naguguluhan sa kanilang harapan.

“Alam ko na hindi niyo po ako mapapatawad ngayon, lalo na si John,” malungkot na sabi ni Señora, ang tinig niya'y puno ng kabiguan at pagsisisi. Ang mga salita ay malutong sa kanyang bibig, tila isang bigat na hindi kayang itago. “Huwag ka mag-alala, hindi ko na kayo guguluhin pa. Salamat sa lahat ng pagkakataon, kahit na hindi ko kayang itama ang lahat ng ginawa ko.”

Bumuntong hininga si Marco at hinawaka
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 225

    Isang maliit na bahagi ng kanyang puso ang nagsabi na hindi pa huli ang lahat. Ang daan na tinatahak niya ay hindi magiging madali, ngunit ito ang kailangan niyang pagdaanan upang makapagsimula ng bago.Si Marco, na nakatayo sa likuran ni Señora, ay hindi sumasagot. Alam niyang ito ang simula ng isang mahirap na laban. Tanging ang kanyang presensya ang naging sandigan ni Señora, ang kanyang mahinahong tinig at malalakas na mga mata ay nagsisilbing gabay sa kanya sa harap ng lahat ng galit at sakit na nararamdaman nila ni Fortuna.“Tama na, Señora,” aniya, mahina ngunit puno ng determinasyon. “Hindi mo kayang baguhin ang nakaraan. Pero hindi mo na kailangang mag-isa sa laban na ito. Ipagpatuloy mo lang ang paglaban sa sarili mong kaluluwa.”Si Señora ay hindi sumagot, ngunit ang mga mata ni Fortuna ay nagsilbing hangganan ng lahat ng kanyang kalungkutan at takot. Hindi madaling tanggapin ang mga pagkatalo at pagkakamali, ngunit sa mga sandaling iyon, natutunan niyang tanggapin na hind

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 224

    Muling nagsalita si Señora, ang boses niya’y puno ng kabiguan at takot. “Hindi ko kayang ipaliwanag kung bakit ko ginawa lahat ng iyon. Nagmamagaling ako, at sa kabila ng lahat ng kasinungalingan, naiwan ko si John at sinira ko ang buhay natin. Huwag mong gawing dahilan ang galit para magpatuloy sa mga pagkakamali ko.”Sa wakas, nagsalita si Fortuna. “Hindi ko alam kung paano ko matatanggap ang mga salitang iyon, Señora. Sobrang sakit… Sobrang sakit ng ginawa mo sa akin, sa pamilya ko, at kay John.” Ang tinig ni Fortuna ay nanginginig, puno ng galit at sakit.“Hindi ko kayang magpatawad ngayon,” dagdag ni Fortuna. “Hindi ko alam kung mabubura ko ang sakit na dala mo, pero mabuti naisipan mo ang pagkakamali mo. Sa ngayon, patawarin mo ako, hindi ko pa kaya..."“Ang kapal naman ng mukha mo, Señora, at bumalik ka pa dito!” sigaw ni Rose, ang ina ni Fortuna, habang ang mga mata niya’y naglalaman ng poot na hindi kayang itago. “Ano ba ang gusto mong mangyari? Hindi ka ba masaya na nagkawat

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 223

    Habang naglalakad sila palabas ng bahay ng mga Tan, ang mga hakbang ni Señora ay mabigat, puno ng pag-aalinlangan. Ang bawat sandali ay tila tumatagal, at ang mga mata niya'y puno ng mga luhang pilit niyang pinipigilan. Ang pusong naglalaman ng kabiguan, pagsisisi, at takot ay tila lumalabo sa bawat hakbang na tinatahak niya. Si Marco, na nakasunod sa kanya, ay tahimik lamang, ngunit ang mga mata niya'y nagsasalita ng kabigatan ng sitwasyon. Para bang ang lahat ng nangyari, ang mga pagkatalo, ang mga pagkakamali, ay nagdulot ng isang sugatang mundong naguguluhan sa kanilang harapan.“Alam ko na hindi niyo po ako mapapatawad ngayon, lalo na si John,” malungkot na sabi ni Señora, ang tinig niya'y puno ng kabiguan at pagsisisi. Ang mga salita ay malutong sa kanyang bibig, tila isang bigat na hindi kayang itago. “Huwag ka mag-alala, hindi ko na kayo guguluhin pa. Salamat sa lahat ng pagkakataon, kahit na hindi ko kayang itama ang lahat ng ginawa ko.”Bumuntong hininga si Marco at hinawaka

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 222

    Habang nagsasalita si Madam Irene, ang boses niya ay may kabigatan, puno ng sakit at pagnanasa na sana'y magbago ang lahat. Si Señora, na nakatayo pa rin sa gitna ng sala, ay hindi kayang tumingin kay Madam Irene. Ang bawat salita ni Madam Irene ay tila isang palaso na tumama sa kanyang puso, bawat hating linya ng pagnanais ng pagbabalik-loob ay nagsisilbing malupit na paalala ng mga pagkakamali niya.“Sinaktan mo kami, Señora,” muling sinabi ni Madam Irene, ang tinig ay kalmado ngunit ang pusong nasaktan ay halos magtataglay ng isang malupit na kabigatan. “Sinaktan mo si John, pati na kami ni Leona, lalo na si Fortuna. Hindi mo na kayang buuin ang mga sugat na idinulot mo, hindi mo kayang itama ang lahat ng ito.”Tahimik na umiling si Señora. Ang bawat salitang ipinapahayag ni Madam Irene ay nagsisilbing hamon sa kanyang konsensya. Hindi na niya kayang pagtakpan ang mga kasalanan niyang siyang nagdulot ng lahat ng pighati sa mga tao na minahal niya.“Hindi ko kayang ibalik ang lahat

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 221

    Pagpasok nila Marco at Señora sa bahay ng mga Tan, ang hangin ay tila napakabigat. Ang bawat hakbang nila ay bumabagsak na parang ang bawat segundo ay isang taon ng pagkatalo. Si Leona ay nakatayo sa harap, ang mga mata niya ay naglalagablab ng galit. Nakikita ni Señora ang poot na hindi na kayang itago, at ang sakit na dulot ng mga kasinungalingang nagpalasakit sa pamilya.Si John, na tahimik lang, ay tumayo sa tabi ni Madam Irene, ang kanyang lola, na may mga mata ng isang tao na matagal nang nakatanaw sa kaharian ng pighati at pagkawala. Ang mga mata ni John ay puno ng lungkot, hindi dahil sa galit, kundi dahil sa pagdududa sa kanyang puso dahil sa mga pagkakamali, at sa mga kabiguan na naganap.“Ang kapal naman ng mukha mo, Señora, at bumalik ka pa dito!” ang sigaw ni Leona. Ang boses ni Leona ay puno ng poot. “Ano na naman kasinungalingan ang sasabihin mo? Ano pa bang dahilan mo at nagbalik ka dito?”Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Señora ang bigat sa kanyang dibdib. Hindi na

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 220

    Si Marco ay tumigil sandali sa pagtanaw sa pinto, ang mga mata'y naglalaman ng kalungkutan at galit. Minsan, ang mga pagkakataon ay hindi nangyayari tulad ng inaasahan natin. Ang mga pangarap ay madalas na napupunta sa alapaap, na parang mga bula na unti-unting nawawala. Pero hindi siya titigil, hindi siya susuko. Para kay Alessia, para sa anak nilang dalawa, at para na rin sa huling pagkakataon na maaaring magbukas ang pinto ng pag-asa.“Kung hindi man, patuloy akong maghihintay para sa huling pagkakataon,” bulong niya sa kanyang sarili, ang tinig ay puno ng pananabik at pagnanais. Hindi na siya babalik sa nakaraan, pero hindi rin niya magagampanan ang lahat ng responsibilidad na ito mag-isa.Si Señora ay tahimik na nanatili sa kabila ng lahat ng sinabi ni Marco. Ang kanyang isipan ay puno ng magkasalungat na damdamin. Gusto niyang maging matatag, ngunit ang mga pagkakamali ay patuloy na bumabagabag sa kanya. Kung sa tingin niya'y napagod na siya, ito ay dahil hindi niya kayang tiisi

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status