ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / Romance / Bon Appetit / Bon Appetit CHAPTER 33

แชร์

Bon Appetit CHAPTER 33

ผู้เขียน: MIKS DELOSO
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-13 18:02:51

Nasa loob ng kanyang sasakyan si John, namumula ang mga mata dahil sa pinaghalong alak, pagod, at sakit. Nanginginig ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa kanyang cellphone habang paulit-ulit niyang tinatawagan si Senyora.

Ring… ring… ring…

"Sagot naman, mahal… please…"

Nakapikit siya, nag-aabang, umaasang maririnig ang tinig ng babaeng mahal niya. Pero gaya ng dati, walang sagot. Walang kahit anong tugon mula kay Senyora.

Muli siyang sumubok.

Ring… ring… ring…

Hanggang sa biglang—

"The number you dialed is either unattended or out of coverage area…"

"PUTANGINA!" Sigaw niya, saka mariing hinagis ang cellphone sa dashboard. Nanginginig ang dibdib niya sa galit, sakit, at pangungulila.

"Bakit hindi mo ako sinasagot, Senyora?"

Hindi niya alam kung ilang oras siyang nakaupo roon, pinagmamasdan ang dilim ng kalangitan habang patuloy na umiinom. Ang bibig niya ay punong-puno ng pait, at ang puso niya, punong-puno ng panghihinayang.

"Bakit hindi ikaw ang asawa ko ngayon?"

Napapikit siya,
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทล่าสุด

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 192

    Maya-maya, isang tunog ang umalingawngaw mula sa pintuan. Mabilis, matalim, at hindi maikakaila ang boses mula sa likod nito.“Bakit ang ingay sa loob ng bahay natin?” mariing tanong ni Rose Han, habang pinipihit ang door knob. Kasunod niya si Jack, na may bahagyang kunot sa noo, at si Tony, tahimik ngunit alerto.Pagpasok nila, agad nilang nakita ang mga Tan—nakaupo sa sofa, may mga laruan sa mesa, at si Irene ay buhat si Alessia, inaalalayan ni Amanda.Tumigil ang mundo ni Rose. Kumunot ang kanyang noo, ang kanyang mga mata’y agad bumagsik.“Anong ginagawa nila rito?” halos pasigaw niyang tanong, ang boses niya’y matalim, puno ng pagkabigla.Tumayo si Fortuna, mabilis. Hawak niya ang bote ni Alessia at sinubukang ilihis ang tensyon. Ngunit huli na—nag-aalab na ang atmospera sa pagitan ng dalawang pamilyang matagal nang may kasaysayan ng banggaan.“Mom…” mahinang sabi ni Fortuna. “Pumunta sila para makita si Alessia.”“At sinong nagbigay ng permiso sa kanila?” sabat ni Tony, ang bose

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 191

    Kinabukasan.Alas-tres pa lang ng madaling araw, gising na si Madam Irene Tan. Tahimik siyang nag-aayos ng kanyang buhok sa harap ng salamin, habang ang kanyang isip ay lumilipad na sa California — sa bahay ng mga Han, sa mga matang matagal na niyang hindi nasisilayan, sa apong hindi pa niya nayayakap.Ilang sandali pa, bumaba si Leona mula sa ikalawang palapag ng mansyon, suot ang malinis at preskong damit na kulay ivory. Nakapulupot sa kanyang braso ang isang maliit na pink na teddy bear na may nakasulat na "I love you, Alessia" sa dibdib nito.“Ma,” bati niya, bahagyang inaantok pa, “ready ka na?”Tumango si Irene. “Handa na ako. Pero hindi ko alam kung handa na ba sila para sa atin.”Sumunod si Luigi, naka-itim na polo at maong. May kalmadong ekspresyon sa mukha, ngunit ang pagkakakuyom ng kanyang palad ay naglalantad ng tensyon sa dibdib.“Let’s go,” ani Luigi. “Ayokong abutan tayo ng trapik. Mas mabuti nang mas maaga tayo sa airport.”Habang nasa sasakyan patungong NAIA, tahimik

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 190

    Habang binabaybay ni Senyora ang palikong daan pababa ng Tagaytay, tila wala siyang kamalay-malay sa tanawin sa labas. Ang mga punong kahoy na dati’y nagbibigay sa kanya ng kapayapaan, ngayon ay tila mga multo ng mga desisyong hindi niya tiyak kung tama. Malamig ang simoy ng hangin, ngunit ang palad niya’y pinagpapawisan habang mahigpit na nakakapit sa manibela.Hindi pa man siya nakararating sa kalahati ng kanyang pag-uwi nang biglang umilaw ang screen ng cellphone na nakapatong sa gitna ng dashboard. Isang notification ang lumitaw. Isang pangalan na agad pumukaw sa puso niya.“Nasaan ka? Kanina pa ako tumatawag.”saad ni Marco.Napalunok si Senyora. Ramdam niya ang unti-unting paninigas ng kanyang katawan. Hindi siya agad nakasagot. Tinitigan lang niya ang mensahe na para bang isang susi sa katotohanang matagal na niyang gustong itago.Mabilis niyang tinipa ang sagot.“Sa clinic ako, may check-up lang konti.”Hindi pa lumilipas ang isang minuto nang muling umilaw ang screen.“Anong k

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 189

    Tatlong linggo na ang lumipas mula nang magdesisyon si Senyora na ituloy ang kanyang plano na magbuntis kay Marco. Ang bawat araw ay isang pagsubok—hindi lang para sa kanyang katawan kundi pati na rin sa kanyang kalooban. Sa una, nag-aalangan pa siya. Ngunit nang makita ang isang maliit na pagkakataon, isang lihim na laban, hindi na siya nakapagpigil. Hindi na siya makakapaghintay pa.Nagpunta siya sa isang klinika sa Tagaytay, isang lugar kung saan hindi siya sigurado kung makikita pa siya ni Marco o kung makakaya niyang magtago sa lahat ng mga mata. Isang klinika na puno ng mga lihim na nag-aantay ng paglalahad, tulad ng kanyang buhay.Sa loob ng klinika, habang ang mga tao’y abala sa kanilang mga gawain, si Senyora ay tahimik. Inaalala ang mga hakbang na ginawa niya. Minsan, nagdududa siya kung tama ba ang desisyon niyang gawin ito. Kung tama bang ipagpatuloy ang plano, o baka naman ito’y magtulak sa kanya sa mas malalim na pagkatalo. Sa kabila ng lahat ng alalahanin, tanging ang p

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 188

    “Baka dahil nakikita mo na ‘yung sinseridad,” sabi ni Amanda. “At baka… dahil may parte ka pa ring umaasa.”Napatingin si Fortuna sa malayo. Tahimik. At sa kanyang dibdib, hindi man niya aminin, may munting pintuang bumukas. Hindi pa siya handa. Pero baka—baka darating ang araw na hindi na siya matatakot muling umibig.Samantala sa Pilipinas.Madaling-araw ng PanlilinlangMalapit nang mag-umaga. Ang silid ni Senyora Abedida ay tahimik, ngunit sa kanyang dibdib ay may rumaragasang bagyo. Nakatayo siya sa harap ng malaking salamin, suot ang puting silk robe, habang pinagmamasdan ang sariling mukha — walang make-up, walang maskara. Wala ang karaniwang kumpiyansa. Ang babaeng nasa salamin ay tila dayuhan sa kanya.Mula sa kama, lumapit si Marco, yakap siya mula sa likod. “Senyora… bakit ka nagising?”Dumampi ang kanyang mga palad sa kamay nito, ngunit malamig ang kanyang tinig.“Hindi ako makatulog,” sagot niya. “Marami lang iniisip.”Hinaplos ni Marco ang kanyang balikat. “Tungkol ba kay

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 187

    Gabing-gabi na, ngunit ang bahay ng pamilya Han ay nananatiling gising—hindi sa ingay, kundi sa dami ng damdaming hindi masabi.Tahimik si Fortuna habang nakaupo sa kama. Hawak-hawak niya si Alessia na mahimbing nang natutulog sa kanyang dibdib. Sa kabilang gilid ng silid, nakaupo si John sa isang maliit na sofa, tahimik na pinagmamasdan ang mag-ina. Sa ilaw ng lampshade, malinaw niyang nakikita ang payapang mukha ng anak, at ang mga mata ni Fortuna—pagod, pero may ningning na bago sa kanyang pagkatao.Ang dating babae na sinaktan at iniwan ay isa nang ina na piniling maging matatag.“Bukas,” mahina ang tinig ni Fortuna, hindi lumilingon, “pwede kang pumunta dito ulit. Pero hindi araw-araw. Hindi pa kita kayang makita nang palagi.”Tumango si John. “Kahit kailan mo lang ako payagan. Basta alam kong may pagkakataon akong makita si Alessia, sapat na muna ’yon.”Nagtagpo ang kanilang mga mata. Isang saglit. Isang sulyap sa isang damdaming matagal nang itinago. Hindi ito romantiko—hindi p

บทอื่นๆ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status