AXECEL
"Top? Top, gising!" Inalog-alog ko siya para magising ito, subalit wala pa rin. Matapos ang inuman, nagsipasukan na rin ang mga kasamahan namin sa kani-kanilang mga kwarto. Si Gelo, binuhat nalang talaga ni Alfred dahil sa kalasingan nito. At ito ako ngayon, kargo ko na naman si Top. As usual, isang kwarto lang kami. Hindi ko naman siya kayang buhatin, kaya inalalayan ko nalang siya maglakad hanggang sa makapasok kami sa sariling kwarto. Hingal nang maibagsak ko ang katawan ni Top sa kama. Napailing nalang ako nang titigan ko ang walang malay nitong sarili."Iinom nang marami tapos magpapabuhat din naman pala," pailing-iling na sabi ko.Naghanap ako sa maleta ni Top ng pampalit niya ng damit nang bigla nalang may yumakap sa likuran ko. Ang bigat niya."Axecel?" Amoy alak talaga siya pero mas matapang ang pabango nito."Bakit ka bumangon? Bumalik ka dun, ang bigat mo, Top." Sabi ko.Akma sana akong tatayo nang mawalan akoYEAR 2026âONE YEAR HAD PASSED It's not easy to let go of someone who has been a part of your life. He has become your world, and he has given you the world. I almost gave up on my life when he was goneâI wanted to follow himâinto the afterlife. He is tiredâso he needs to restâforever. Collecting all his memories is one my best thing to do with my lige since he was gone. Ang hirap. Napakahirap. Sobrang hirap. Paano ba ako makakaalis sa isang nakaraan na puno ng masasayang pagsasama? I tried to hold my tears not to cry out loud, but I'm too weak. Hindi ako makabangon dahil sa sakit na aking nararamdaman. Para ba akong may kapansanan na nawalan ng mga paaâhindi makatayo mag-isa. Unang mga araw na hindi ko pa talaga kaya. Set bounderies without guilt. Let him go and move on. Pero hindi ko talaga kaya. Nasa pyso't isipan ko pa rin si Topâsiya at siya lang ang taong mamahalin ko. "Axecel? Tumatawag sa 'yo ang kliyenteâsi Misis Alegre. Tinatanong niya kung kailan raw ide-deliver 'yung
AXECEL Hampas ng tubig sa dagat. Huni ng mga ibon na nagsisiliparan, at ang hampas ng hangin sa aming pisngi ang siyang saksi kung bakit hindinkami sumusuko ni Top sa kanyang laban. Nag half-bind ako saka bumaling sa kanya. "Yesterday..." Panimula ko saka tumikhim. Mayamaya ay sumabay siya sa akin. "Yesterday, all my troubles seemed so far away. Now it tooks as though they're here to stay. Oh, I believe in yesterday. Suddenly, Iâm not half the man I used to be. Thereâs a shadow hanging over me. Oh, yesterday came suddenly." Mahinang tumawa si Top nang kantahan ko siya nang makalumang tugtugin ng âThe Beattles.â Hawak ang magkabilang kamay sabay namin tinatanaw ang paglubog ng araw sa Kanluran. "How does it feel na nakaamoy ka ulit ng dagat?" "Relaxing and very calm. I want to stay here for a while, Babe. Ayos lang ba?" "Sabi ng doktor mo, hindi ka pwedeng tumagal sa labas. Dalawang araw lang 'yung paalam natin at pagkatapos ng dalawang araw babalik na ulit tayo ng ospit
AXECEL Reality of Life? Always be ready to survive alone. Maliban sa pamilya, wala nang ibang tutulong sa iyo kundi ang iyong sarili. It's been a month since Top sent back to hospital. Admition ulit na maraming laboratory exam dahil sa sakit nito; blood, stool, urine at maging ang saliva nito ay hindi nalaligtas sa mga examine. CT-scanning, x-ray, and chemotherapy, too. Ang dami! Like, mapapatanong ka na lang talaga sa Diyos kung bakit sa dinami-rami ng masasamang tao sa mundoâbakit si Top pa ang pinarunasan nito. Oo, may isang beses na nagalit na ako sa kanyaâdapat hindi ko iyon ginawa at hindi ko siya dapat sunumbatan ng ganoon. Gusto konrin isisi sa kanya lahat, ngunit hindi ko rin owedeng gawin iyon dahil mas may alam siya kesa sa akin na nilikha niya langâinstrumento sa ibabaw ng mundo. Gabi-gabi akong umiiyak. Nagdadasal; humihingi ng kapatawaran, at gabay sa kanya. "Top? Gising na." Pabulong kong sabi sa kanyaâmalapit sa tainga nito. Dahan-dahan na iminulat ni Top an
AXECEL POINT OF VIEWS Nakatanga sa pulang ilaw. Hindi ko alam kung ilang oras na iyon tinititigan dahil sa walang hulog sa sarili. "Hey? Are you okay? You're spacing out, Akel." "Alfred, nandiyan ka pala. Pasensya na kung hindi kita napansinâmay iniisip lang." "Maya't maya ka naman may iniisip. Don't wprry, he'll be fine. Trust him." Peke akong ngumiti. Halos maiiyak na naman ako dahil halos tatlong oras na akong nakatayo at paroon-parito sa harapan ng sliding door ng operating room. Hindi ako mapakali; kinakabahan at natatakot. Risks. Gastric bypass is major surgery and it has many risks. Some of these risks are very serious. Kaya hindi ko maiwasan mag-isip nang nakatatakot. "Axecel? Maupo ka muna, anak. Magiging maayos din ang lahat. Basta magtiwala ka lang kay Christopher sa sinabi niyang malalampasan niya ang lahat ng ito." Wika ng aking ina saka iginaya paupo sa mahabang bangko. "Tama ang mama mo anak. Kaya tatagan mo lang ang sarili mo diyan. Kapag natapos na ang op
AXECEL Stomach ulcer or severe gastritis. Ayun sa diagnose ng doktor ni Top matapos namin siyang isugod ng hospital dito sa Batangas. Hindi ako makapaniwala. Bakit nagka-ulcer? "Babe, I'm okay." Salita ni Top nang magising ito makalipas ang kalahating araw. Kaagad ko siya pinainom ng maaligamgam na tubig pagkagising niya. "Hindi ka okay, e! Bakit ka nagka-ulcer? Iyan ang tanong ko!" "Hon? Please, don't get mad. Hindi ko din alam." Medyo naiinis lang talaga ako kay Top kapag may pinagdadaanan siya; hindi siya madalas nagsasabi sa akin. Minsan kailangan ko oang hulaan para lang may pag-uusapan kaming dalawa. Tumayo ako't dumulog sa lamesa kung saan may iilang pagkain na dala sina Alfred at Gelo galing sa restaurant. "Pwde kang kumain, pero hindi ka pwedeng maparami ng kain. Kapag nasubra sa busog, sasakit ang tiyan mo. As of now, lugaw ka na lang muna." Tipid na ngumiti si Top, at suminyas na lumapit ako sa kanya. "Yes Boss, masusunod po." Mayamaya sumeryoso ulit ako. Hinawaka
AXECELIt's been a week since napuntahan namin ni Top iyong resort sa Batangas. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na meron na kaming ganun bahay at lupa; business resort. Masyadong malawak ang pag-iisip ni Top sa ganun bagay at napagporsigehan nitong maipatayo at maipaayos."Talaga? Hoy! Gusto namin punthan ang lugar na iyon." Magiliw na sabi ni Gelo."Yeah! Next week kapag puntahan natin. Wala akong work nun bakla." Suhisyon naman ni Mariam.Napangiti ako. "Tatanungin ko muna si Top kung pwede na. Hindi pa kasi masyadong na organize, kaya kailangan pa ng kaunting linis." Wika ko."Ganun ba? Baka this coming December pwede na, ano? Sige na Akel, excited na kaming makita ang pinatayong bahay ni Top saka syempre ang resort din, ano.""Gelo is right. Next week bisitahin natin."Tatango-tango nalang akong sumang-ayon kahit na alanganin dahil hindi naman ako ang makapagdesisyon ng buoâkailangan ko rin ng permiso galing kay Top. Siya ang totoong may-ari ng properties sa Batan