Chapter 5

Last night was like a bomb that exploded in my face. I don’t know if this is just a coincidence that Travis, the PRIEST— the cause of my drought season, is here. Apparently, he’s next door.

Hindi lang iyon dahil hindi niya rin ako pinatulog sa mga ungol nila kasama ang babae na napulot niya lang kung saan-saan. For fuck sake, alas tres na’t dinig na dinig ko pa rin ang pag-uga ng kanilang higaan at ang malakas na ungol ng babae. He knows that this apartment isn’t soundproof. Kaya heto, para tuloy akong zombie na naglalakad.

“You look beautiful.” Gabriel smiled, opening his car door like a gentleman.

Inayos ko ang neck tie niya nang makitang nakatabingi ito. I saw him stiff, and I couldn’t even hear him breathe.

“You look awesome,” I complimented. Tiningnan ko ang labi niya bago pumasok sa mamahalin niyang kotse.

He closes the door gently and turned around, opening the driver’s seat. Ngumit na muna siya sa akin bago niya binuhay ang makina.

He drove to the nearest 5-star restaurants. Ayaw ko sana roon magpunta kasi bukod sa mahal ang bawat pinggan na sini-serve nila ay hindi ko rin mai-enjoy ang pagkain. They have the worst taste of food to be honest. Hindi ko nga alam kung paano niging 5-star ito.

“Do you like the place?” Ngumiti siya sa akin.

I unfold the table napkin and place it on my lap. Nagpasalamat na rin ako sa waitress na nagsalin ng wine sa glass ko.

“Okay lang.” I lied. Of course, hindi okay. Kingina mas maayos pa akong magluto kaysa sa mga chief nila rito. I remember when we were here with Jellay bigla ako nagkaroon ng reaction sa pagkain nila. Bigla akong nagsuka at magtae.

“That’s great! Let’s order?”

“Sure.” I scanned the menu and looked for something that would make a hole in his pocket.

Napangisi ako nang makita ang pinakamahal na nasa kanilang menu. “I’ll have this Almas caviar.”

Nakita ko kung paano manlaki ang mata ng waitress na kanina pa nagpapa-cute rito sa kasama ko.

“Pardon, ma’am?”

“Bingi ka ba o tanga?”

Agad namang humingi ng pasensya ang waitress. Hindi ko na uulitin ang sinabi ko. Manipis lamang ang pasensya ko sa mga tanga.

“Two Almas caviar, please.” Gabriel clear his throat.

Si Gabriel na ang pumili sa iba naming dishes, pati sa himagas at inumin. Kabisado ko naman lahat ng mga sinabi niya kaya walang problema sa akin.

“So, Chantydoll is your real name?” Pinagmasdan ko kung paano niya hiwain ang main dish na in-order niya.

“Yeah, if you ask me why? Just ask my mother. Close naman kayo.” I rolled my eyes.

“Well, it suits you. Mukha kang manika.”

“Napaka-plastik mo rin ‘no?”

Mahina siyang natawa saka pinunasan ang sulok ng labi niya. Akala ko’y na-offend ko siya dahil tumigil siya sa pagkain. Pero nagulat ako nang inabot niya ang table napkin niya’t pinunasan ang sulok ng labi ko.

“Do you know Chanti is a version of the biblical, durable and outstanding James. In Hebrew, the name Chanti means a small child and peace. I really like that name.” Ngumiti siya sa akin bago siya umupo nang maayos.

Nakatitig lamang ako sa kaniya. Okay sana kung hindi ko siya kilala pero ginawa na niya ito sa ibang babae na naikama niya. I did my research, pereho lamang ang kanilang statement. Pupunta kayo sa mamahaling restaurant, doing romantic stuff, bago niya pa iuwi sa kanila at kukunin ang hiyas ng sinilangan. PWEH!

“So your name is Gabriel?”

Umiling siya bago niya ininom ang wine niya. “As you can see, my full name is Christ Gabriel McNight.”

“Christ?” I mentally laughed.

“Surprising, right?” he scoffs.

“Actually it’s cool! Your name hold, value and holiness.” Sana ganoon din ang ugali mong demonyo ka!

“That’s what they say..”

“And you actually believe it?” I immediately pursued my lips at my impulsive thought.

“Wow, you can’t even hold those words, huh?” Mahina siyang natawa.

“Well, it’s not my responsibility to hold my thoughts to speak loud, it’s a democratic country anyway.” Sinubo ko ang Almas caviar na nasa pinggan.

Napataas kilay ako nang makitang ang kutsara na pinapagamit nila sa amin. “They must be kidding me?”

“What’s the problem? Hindi mo ba gusto ang caviar?”

“Caviar should be served with a mother of pearl spoon and forks. Serving materials must be non-metallic to prevent the caviar from oxidizing and obtaining a metallic taste.” Mariin akong napabuga. Mabilis kong tinawag ang waitress na nag-serve sa amin nito.

“Excuse me? Are you fucking let us taste the caviar with this ordinary spoon?”

Nagulat naman ang waitress sa inakto ko. Maging ang mga kumakain dito ay hindi naiwasang umusisa sa skandalo na ginawa ko.

“I want to talk to your manager. NOW!” I didn’t let her speak at baka madagdagan lang ang init ng ulo ko.

Hindi nagtagal ay dumating ang manager. Great! Dahil isa na namang tanga ang dumagdag ngayong gabi.

“Ma’am, I’m really sorry for—”

“We paid thirty-five thousand DOLLAR for the caviar, and you’ll let us eat that with this spoon!?” pinakita ko sa kanila ang binigay nilang kutsara.

“Ma’am wala naman pong pinagkaiba ang kutsara na iyan, our spoons are high quality—”

“I don’t fucking care if it was high quality. I fucking know it! Walang pinagkaiba?” Binigay ko sa kaniya ang kutsara.

“Tikman mo.”

“Chanty, there’s no need to create a scene. The manager is sorry.”. Tiningnan ko masama si Gabriel.

“I wouldn’t create a scandal if they only knew the proper way to serve the caviar.” Binaling ko ang tingin ko sa manager.

I tilted my head to tell him to taste it. Tingnan natin kung magugustohan mo pa ang lasa. Tumalima siya at tinikman ang caviar gamit ang binigay nilang metallic spoon. Agad na niluwa ng manager ang kaniyang kinain na caviar sa tissue.

“What does it taste like?” I smirked at him.

“I am really sorry, ma’am. Let me just refund your menu for today.”

"Refund?" I simply glance at Gabriel, hindi niya rin siguro inaasahan ito.

"We drove here. We paid for your service, tapos ganito?"

"We're really sorry about it, Madam. This will never happen again..."

"Again?"

"Chanty calm down. There's no need for you to cause a scene." Gabriel tried to calm me down.

"We're really sorry about it sir." Mabilis na hinimas ng waitress ang braso ni Gabriel.

I mentally scoff in disbelief. Pinagalitan na nga itong kinginang babae na ito, ito at nagawa niya pang makipaglandian.

"Next time you f*cking touch me like that, I f*cking swear. I burry you alive." Mahinang babala ni Gabriel, his face may seems calm but his warning aren't. Mabilis na bumitaw ang waitress at yumuko.

Sinubukan naman na hipuin ng manager ang braso ni Gabriel nang magsalita siya ulit.

"I guess I need to give you zero star, because of your poor service? Don't worry I let Travis know about this para masesante kayo. You know him. He influence everything." Dagdag niya pa.

"Ma'am kami na lang po ang magbabayad. Tanggapin niyo na lang po ang refund."

“No need. But next time do your job property.” Tiningnan ko ang mga cook nila na nasa likod at ang waitress na halos mangiyak-ngiyak na sa kahihiyan.

I rolled my eyes, dinagdagan ko rin ang tips matapos bayarin ni Gabriela ang dinner namin. Kahit na maala demonyo ang ugali ko ay may natitira pa naman akong awa sa tulad nilang mga nagta-trabaho para kumita. Lalo na iyong mga chief.

Nawalan na rin ako ng gana kumain sa restaurant na pini-reserve ni Gabriel. Baka rito pa lang baka mamatay na ko sa katangahan ng ibang restaurant. Naturingan pa naman silang 5 star.

“I didn’t know you had a sharp taste, Chanty.” Nakapamulsa na sabi ni Gabriel.

“I think you forget that I worked at a 5-star hotel before. It’s natural to be sharp, lalo na at pinag-uusapan dito ay pagkain.” Inayos ko ang buhok ko. He opens the door for me.

“Alam ko naman na sa una pa lang maling utensil ang binigay ng waitress. I just don’t want to create a scene.” He scratches his nose.

“So, you just let everyone take advantage of you?” Mas lalo ata akong nairita sa taong ito.

“No. I’m just thinking about the brighter perspective. If I make a scene, there’s a possibility they’ll get fired and become. . . Jobless.”

"Jobless talaga sila dahil sa sinabi mo rin kanina. Dinamay mo pa naman ang world famous food critic. Na si Travis."

"That's the only to releave your anger earlier, right?"

"Hindi rin. Gusto ko sanang ingudngud ang mga nguso nila sa pagkain ko."

"That's brutality."

"But, I like that. No one will take advantage of you."

"Tapos ikaw naman itong hinayaan na i-take advantage ka?"

"Like a said, ayaw ko silang mawalan ng trabaho. Tao rin sila at may pangagailangan, lalo na at may mga anak... pamilya silang binubuhay. Hindi ko naman talaga balak na sabihin iyon dahil alam kong manganganib ang mga pwesto nila kapag nakarating ito kay Travis."

Nakatitig lang ako sa kaniya. Kung siguro wala akong alam sa buhay niya at hindi siya naging sangkot sa krimen ng kapatid ko'y aakalain kong mabuti siyang tao. Hindi rin malabong maantig ako lalo na at sa sinabi niya. Pero hindi. Hindi niya mabibilog ang ulo ko para lang makuha ang gusto niya.

“God! This is so embarrassing.” Mabilis na tinakpan ni Gabriel ang kaniyang mukha na para bang may nasabi itong nakakahiya.

“You know what? Forget about what I said. That’s not cool.” Marahan niyang kinagat ang labi niya habang natatawa pa rin ako.

“Hindi pa ‘to ang huli nating date, ‘di ba?”

Napahinto ako sa pagtawa. Tiningnan ko siya na nakatitig sa aking labi. He ranks his eyes from my lips up to my eyes.

“Well, it depends. Maybe”

“Maybe. It is much better than, NO.” Ngumiti siya bago niya binuhay ang makina.

“I’ll take you home,” he said.

Habang sa sasakyan ay hindi ko maiwasan na isipin na kung sakaling makakuha ako ng sapat na ibedensya laban sa kaniya at sa iba pa ay ako na ang magiging pinakamasaya na tao sa buong mundo.

"Napansin ko lang, parang napaka-close mo ata kay sir Travis?"

"Well, hindi naman ganoon kasama ang ugali niya. Sa totoo lang, ay sa aming dalawa, siya ang pinakamabait... I heard he's still looking for a girl."

"A girl?"

"Yup. That motherf*cker is still in love sa taong nakilala niya lang nang ilang beses. That weirdo! Hindi niya pa rin sinasabi sa akin hanggang ngayon kung sino iyong malas na babae na hinanap niya buong Europe sa loob ng maraming taon."

"He went to Europe?"

"Yeah. Austria, Bulgaria, Belgium, Denmark, Croatia, Republic of Cyprus, Czech Republic, Estonia, Finland, France, Germany, Greece, Hungary, Ireland, Italy, Netherlands, Latvia, Lithuania, Luxembourg, Malta, Poland, Portugal, Romania, Slovakia, Slovenia, Spain and Sweden. That man is in love that he spend his whole life searching for a girl."

"That's crazy."

"It is."

Hindi man ako makapaniwala sa narinig ko ay hindi ko rin dapat isipin na ako iyong babaeng hinahanap niya. Sa mukha at postura pa lang nang lalaki na iyon alam kong marami na siyang naikama. Hindi lang naman siguro ako 'yon.