Chapter 4

Ilang ulit kong tiningnan ang video na sinend sa akin ni Finn. Hindi man iyon kasing klaro ng inaakala ko'y riig ko pa rin ang boses ng kapatid kong nakikiusap. Hindi ko alam kung saang lugar nandoon ang kapatid ko, pero isa lang ang napansin ko. Limang kalalakihan ang nandoon, pero silang may tattoo na krus at sa ilalim nito ay isang ahas.

Nagulat ako nang bigla na lang may kumatok mula sa labas ng banyo.

"Chef Chan, nandiyan ka ba?"

"Oo, teka lang lalabas na ko." Mabilis kong pinahiran ang luha ko.

Kung sino man ang mga tao na yumari sa kapatid ko, hindi talaga sila makakawal sa akin. Wait and they'll see.

Lumabas ako ng banyo na parang wala lang. Nakasalubong ko rin si Trisha na halos magkarugtong na ang kilay at hindi makapaniwala sa ginawa ko ganina.

"What the f*ck is wrong with you, Chanty!? Alam mo ba kung paano kita pinagtakpan kanina..."

Hindi ko na pinakinggan si Trisha at dumeritso agad ako sa bintana upang tingnan ang board. Mabilis na dumapo rin ang tingin ko kay Gabriel na animo'y nangangampanya. Kumunot ang noo ko nang makitang may nakabitin na sa kaniyang dalawang babae sa magkabilang bisig.

Bakit hindi ko ata nakita na darating ‘to? Alam ko naman na famous ang mukong na ‘yon, but I didn’t expected na isa sa mga kaibigan niya ay si Travis.

Travis was there, watching silently.

Now, I have a feeling that sooner or later I’ll be dancing in my own fire. Burning.

Heaven knows how much I prayed not to cross our path again. I did all the possible way just to run away from him, but here we are. Natagpuan niya pa rin ako. I’ve been hiding from him after what happened to us. I know it’s not a big deal, one night stand lang naman kung matuturing ang nangyari sa aming dalawa noon.

But I’ll be hell if I say I wasn’t thinking about him, my first time. He’s so good to be true and I couldn’t help myself to grasp at the tiny little hope that perhaps he wasn’t just looking for someone to be fuck whenever and whatever they need. That, maybe. Just maybe he’s an exception of all my deception distress.

Mahina akong natawa sa sarili ko. Bakit ba inuunahan ko ang lahat. As long as he doesn’t interfere with my business, then we’re all good.

Umuwi na ko sa apartment ko matapos ang shift ko. This day is draining me. Nag-submit na rin ako ng resignation letter kanina bago ako umalis. I am dead serious about what I said earlier. Matagal ko na sana ito ginawa kung hindi lang ako pinigilan ni Jellay.

I didn’t hate the kitchen at all. As a matter of fact, it’s the thing I’m good at. But I just can’t be an employee forever. I want to do things out of my ifs and take a risk. And to begin with, I have to step out and start a new one.

I park my car in the empty lot. Napatingin ako sa bintana ng apartment ko nang mapansing bukas doon ang ilaw. I pulled out my phone and barked a message to Jellay.

Wala naman kasing ibang may susi, kundi siya lang. We used to be roommates back in college. Palagi rin kaming magka-kumpitensya sa pagiging-cum laude. Until she got pregnant by a womanizer and decided to stop studying. Nauna akong grumaduate sa kaniya pero mas nauna pa siyang na-promote sa trabaho kay sa akin.

“Nandito na ‘ko,” I said, tiredly.

A girl, with short pink hair, 5’7 ft, wearing an apron, playing her mother’s role, gazed at me. Suot niya rin ang apron ko’t pinapakialaman na naman ang kusina ko.

“Ano itong nabalitaan ko na nag-resign ka raw!?” Nakapamaywang niyang bungad.

“Oy, hey. Is Abigail there too?” hindi ko pinansin ang tanong niya.

“Tita Chanty!” Abigail pout at me while spreading her hands.

Agad kong binitawan ang bag ko para salubungin siya ng yakap.

“Oh my baby angel.” Agad ko siyang kinarga at pumasok sa loob. Dinaanan ko lang ang mama niya at nakipaglaro sa kaniyang anak.

“Hoy Chantydoll! Bakit ka ba nag-resign? Time mo na rin iyon para palitan ako at tumaas ang ranggo mo." Lumapit sa amin si Jellay. She joined our tea party with Abigail.

“Ang bilis naman nakarating ang balita.” Mahina akong natawa nang sinalinan ni Abigail ang laruang tasa ni Jellay. Sinabihan pa nitong manahimik at hindi gusto ni Mr. Bear, ang laruan niyang teddy bear, ng maingay.

"Travis is here." Nanlaki agad ang kaniyang mata. Tinaas ko ang laruan na tasa ni Abigail at kunwari may ininom doon.

“Cheers!” Tinaas ni Abigail ang kaniyang tasa kaya ginaya rin namin siya.

“This tea party is so much tea, huh?” Tumaas ang kilay ni Jellay, pertaining to me.

"Mommy, caefull its hot," wika ng bata.

"I'm careful, baby." She mouthed me We'll talk about later.

Matapos ang halos tatlong minuto na paglalaro ni Abigail ay nakatulog sa balikat ko ang bata. Mas gusto niya kasing magpakarga sa akin upang tingnan ang bago kong buhok.

Maingat ko siyang nilapag sa sofa at kinumutan. I drop her goodnight kiss. Mabilis naman akong hinatak ni Jellay sa balkunahe, malayo sa mahimbing na natutulog niyang anak. Tapos niya na ring linisin ang mga gamit at laruan ni Abigail.

“Are you serious!?”

“Alin doon? Ang pag-resign ko ba o ang pagkikita namin ulit ni Travis?” Dinukot ko ang nag-iisang stick ng segarilyo sa kaha’t sinindihan ito.

She immediately close the glass door, gently.

“Both!” Inagaw niya sa akin ang segarilyo, at inipit sa bibig niya.

“Yeah. I hear from Trisha earlier na si Travis daw ang nag-suggest sa iyo na magresign? The fuck is that guy.” I lean. Ako naman ngayon ang umagaw ng segarilyo.

“Fuck it! Siya pala ‘yon? Bakit parang iba ata sa sinabi mong maamo pero wild? You should have seen him how he said it straight into my eyes! Madulas ang dila ng isang 'yon!”

Mahina akong natawa. “I don’t remember that, but I remember how good his tongue was.”

Sinamaan niya ako ng tingin. I rised my hands, as if I held to surrender. I know how much he hates that guy from the very first time I told her about him. Tapos dumagdag pa itong pagtatagpo nila sa restaurant noong rest day ko.

Binuga ko ang usok. Napatingin din ako sa kalangitan. Muli kong naaalala ang mukha ni Travis kanina nang marinig niya ang pangalan ko.

Hindi ko alam kung naaalala niya pa ako, o ang nangyari sa amin noong araw na iyon. But the way he calls my name, para akong binabalik noong araw na iyon.

“Sinabi mo ba sa kaniya?”

“Para saan pa?” Binuga ko ulit ang usok. “I don’t need anything from him. What happened to us was just one night-stand.”

“And the baby?”

Bigla akong natahimik. It’s true that I once felt like a mother when I saw those two lines. I carried his baby without even knowing how to be a mother. I didn’t get abortion, pinilit kong buhayin ang bata sa sinapupunan ko, hindi dahil napipilitan ako, kundi dahil gusto ko rin maging ina. But I guess it wasn’t my time to be a mother. I can still feel his heartbeat, his warm hands, and the way he breathed. Walang katumbas ang kasiyahan ko, pero lahat ay gumuho nang makita kong hindi na humihinga ang anak ko. I survived an accident, but my son didn’t.

Napatingin ako kay Abigail. Siguro kasing laki na rin niya ang anak ko. Kasing liksi, at siguro kasing gwapo ng kaniyang ama.

“He wouldn’t know about it. I’ll make sure.”

"Small world, huh?" aniya.

"About my sister... My lead na ako."

"What do you mean?" Kumunot agad ang noo ni Jellay.

"Finn had the video."

"Saan daw galing?"

"Lost Angel."

"Lost Angel? The f*ck is that name?"

"It's a group chat. I't like a cybercrime. The victims? Students age twelve to sixteen, and novice."

"Hindi ba nag-aaral din si Melisa maging madre?"

"Hindi lamang si Melisa ang biktima rito. Sa palagay ko rin ay may kinalaman dito si mommy. At alam din iyon ng kapatid ko, but she refuses to tell me."

"The f*ck is this people. So, mga pari ang gumahasa sa kaniya?"

"I'm not sure, pero ito..." Pinakita ko sa kaniya ang larawan ng tattoo noong gumawa. Tiningnan ko rin ang ibang video na galing sa Lost Angel.

"I'm really confused. Saan mo naman nakuha ang video na ito at bakit parang napakarami naman ata nito?"

"Remember Remy from university?"

"Iyong weirdong prof natin dati?"

"Yup!"

"Paano mo nalaman?"

"I saw from his phone. F*ckbuddy niya siy Samantha noon. Ang gamit ni Remy ay gamit din ni Samantha."

"The angelic face na bini-b*tch ka dahil nangunguna ka sa exam natin dati? Gosh that girl is sus."

"Yeah. Dahil sa pag-copy niya sa style ko, pati phone ni Remy ay ayon ginaya niya rin. Tatanga rin kasi itong si Samantha pati password ko ginaya niya rin. Kaya ayon nagkapalit kami ng cellphone."

"Damn... That girl is f*cking obsessed with you. Buti ma lang at hindi na kayo ulit nagkita."

"I know it's crazy, right."

"Yeah. Hindi mo ba ito ipapakita sa mga pulis?"

"Hindi na muna. Kailangan ko pa nang matibay na katibayanan."

Matapos ang pag-uusap namin na ‘yon ay nagpaalam na si Jellay na uuwi na sila at kailangan niya pang maghanda para sa day care day bukas ng kaniyang anak. To be honest, I feel jealous of her. Kahit na tatanga-tanga siyang nagpabuntis sa isang dakilang babaero noon sa college ay nagawa niya pa ring palakihin ang anak niya.

Tiningnan ko ulit ang tattoo nila. I'm pretty sure nakita ko na ito noon pa. I pull my laptop and browse on the news. Hindi ko naman inaasahan na lumabas na sa buong internet ang pagkikita ng board. They are one of the famous stakeholders in the religious school, kung saan din nag-aaral si Melisa.

Kumunot ang noo ko nang may napansin doon. Kapareho ng tattoo ni Gabriel at ng buong board ang nasa larawan ng tattoo na siyang nagsamantala sa kapatid ko. Mabilis kong kinuyom ang kamao ko habang tinitigan ang masayang mukha ni Gabriel. Kung kasali man siya sa pangwawalanghiya sa kapatid ko ay mas mabuting magdasal na muna siya dahil ang emperno na mismo ang lalapit sa kaniya.

I pulled my phone out and texted my sister. But I didn’t expect I’d received a call from Gabriel. Speaking of the devil. I guess my probability doesn’t failed me again. Bago pa ‘yan ay marami na rin pala text si Gabriel simula kahapon. Hindi ko rin naman alam kung paano niya nakuha ang number ko. Siguro nakuha niya iyon kay Finn.

“Hey who’s this?” I closed my laptop and jumped on my bed.

“Hey, it’s me. Gabriel.” He breathe.

“Oh, good evening father. How did you get my number?”

“I asked your cousin.”

I lick my lips. Of course, you’ll do that.

“Ano pong kailangan ninyo?”

“Uhm. Nothing. I want to check you.” He paused. “It’s nice seeing you today. Are you free tomorrow?”

“Uhm. Let me check.” I pause. Nakatitig lang ako sa kisame habang nakangiti. We’re down to the exciting part.

“Yeah. I guess.”

“Right. Cool. Can I pick you up tomorrow?”

“Wait are you asking me for it date?” Mahina akong natawa.

“I’m not really used to it. So, are you down to it?”

“I don’t know. Wala ka bang date bukas kasama ang girlfriend mo?”

“Francisca? No. She’s not my girlfriend.”

Jerk!

Napatango ako. “If you say so. I’ll send you my address.”

“See you tomorrow, Chanty.”

I suddenly licked my lips after hearing my name. Napatango ako bago ko pinatay ang tawag.

This is it.

I tried to close my eyes, hoping my insomnia wouldn’t kick again. Pero kahit anong pilit ko’y ayaw talaga ako patulogin. I end up cleaning my entire house, throwing away my garbage and even taking a shower, again. Nagawa ko na lahat, pero wala talaga. Ayaw akong patulogin. The more I get tired, the more I can’t sleep.

I only have one option left. I pulled up my laptop, open my secret files and watched him crying in my hands. It’s the only memory I have before my son took away.

Agad na nangilid ang luha nang masilayan ang ngiti niya. Kung alam ko lang na kukunin ka rin sa akin agad, hindi sana’y dinamihan ko ang pagkuha ng litrato. Para kahit dito lang ay maramdaman ko ang pagiging ina ko.

The tears wouldn’t stop as well as my shattered heart. I still keep on dreaming of becoming a mother, yet, it took it away.

Motherhood is the most exciting part of being a woman. From being 9 months pregnant, to pushing ‘til your veins pop, is all worth it. Worth it lahat.

I slowly close my eyes, cuddling my favorite pillow, when someone knocked at my door. AT THIS HOUR!

I throw my gaze at the clock beside me. It’s fucking 2:00 AM!

2:00 AM!

Who the fuck would knock at my door this late? Imposible naman si Jellay dahil sa pagkakaalam ko’y hindi naman ‘yon magpapatalo sa tulog lalo na’t pagod din siya sa pag-aalalaga ng anak niya buong maghapon.

Padabog akong bumangon sa aking kama. I wore my robe and cover myself.

Mabilis kong binuksan ang pinto, without even thinking straight.

“Yes?” bungad ko.

Natigil ako nang makita kung sino ‘yon. His Irish eyes met. A smile grew on her lips. Para bang binalik ako sa unang pagkikita namin noon sa VIP room. All those moans, all the sweat that he dried using his tongue. His tongue. How would I forget how what it tastes like when it plays around my wetness?

My heart race. No! I have moved on.

“I know it’s you.” He smiles at me.

“wha—I’m sorry, do I know you?” Marahan akong kumurap, trying my best acting to win.

Dumaan ang sakit sa kaniyang mata, kahit anong pilit niya iyong takpan.

“I think, nasa maling room ka ata, Mister.” I smiled at him.

“Don't you recognize me?” he hesitated.

“Excuse me? I think you mistake me for someone.”

“Yeah, I guess so. Uhm. Sorry.” Ngumiti siya sa akin.

I followed him ‘til he stopped at next door. Kumunot ang noo ko’t napamura sa isip ko.

Did he fucking live next door?

Mabilis kong sinarado ang pinto. At halos madurog ko na ang doorknob.

What the fuck? Hindi ko alam kung pinaglalaruan ba ako ng kalangitan at siya pa talaga ang bagong may-ari ng apartment next door.

Napasambunot ako ng buhok. I did my best not to be frantic when I met him earlier, and now, he’s here!? Right at the next door!? How am I supposed to live a peaceful life?

“Is this my Karma?”