Chapter 12

Ava Sofia's POV

Nang makapasok ako sa kwarto ko ay nadatnan ko si Bailey na akap-akap ang isa kong unan at nakatagilid ng higa. I can still her sobs. Lumapit ako sa kanya at hinaplos ang balikat niya.

"Stop crying, baby." I whispered.

Napansin ko ang paggalaw ng kanyang kamay upang ipunas sa mata at naupo. Magkaharap na kami ngayon.

"Huwag ka na umiyak, nako, gusto mo bang pumanget?" natatawa kong tanong. Nailing siya at mahinang natawa. Niyakap niya ulit ang unan at tiningala ang ulo para magtama ang tingin namin.

"H-Hindi na po ata ako love ni Daddy," wika niya.

Nailing naman ako at inalis ang ilang takas ng buhok sa mukha niya, nagulo na rin kasi ang tali niya.

"Don't say that, your Daddy loves you. He's working really hard para sa'yo, para sa future mo," sambit ko.

"Bakit hindi siya nagpunta? Laging nangyayari 'yon, he's always busy!" she exclaimed.

"Y-Your daddy forgot. Pupunta naman talaga dapat siya,