Chapter 7

Nagkakagulo na ang buong ospital dahil kay Aaliyah, ngunit blanko ang isipan ni Isabella. Maliban sa mga sigaw at yapak ng mga paa, wala siyang naririnig na kahit ano.

"Ayos ka lang ba, Miss Russo?"

Iwinagayway ng doktor ang kanyang kamay sa harapan ni Isabella.

Tumingin si Isabella sa doktor nang siya'y makabalik sa ulirat. Biglang nagbalik ang kanyang katinuan.

“Kumusta ang anak ko?”

“Sa ngayon ay ligtas na siya, pero bigla ang paglala ng kanyang kondisyon. Kailangan niyang manatili sa ICU. Seryoso na ang kanyang lagay. Saka lang natin malalaman kung posible ang operasyon kapag naging maayos ang kanyang vital signs.”

“Ms. Russo, ang kailangan sa kondisyon ng bata ngayon ay operasyon…”

Hindi na natuloy ng doktor ang sasabihin pa—alam na ni Isabella ang ibig niyang ipahiwatig. Wala rin itong saysay. Lalo lamang itong magiging pahirap para kay Aaliyah.

Hindi niya matatanggap na ganoon na lang ang katapusan. Kahit na pinakamaliit na pag-asa, hindi niya ito susukuan. Hindi niya kayang mawala na lang ng ganoon ang kanyang pinakamamahal na anak.

“Naiintindihan ko, Dok. Salamat.”

Biglang bumagsak ang luha ni Isabella nang siya’y lumingon. Agad niya rin itong pinunasan, ngunit mas lalo lamang siyang umiyak. Lumuhod siya nang dahan-dahan at niyakap ang sarili. Saka lang niya tunay na naramdaman ang sakit at kawalan ng pag-asa.

Nakasuot siya ng sterile suit at umupo sa tabi ng kanyang anak. Walang sigla ang maputlang mukha ni Aaliyah. Ramdam na ramdam ni Isabella ang unti-unting paglisan ng kanyang anak kahit na maraming tubo ang nakakabit sa katawan nito.

“Anak… Aaliyah, patawad. Kasalanan ko ang lahat. Naging maayos sana ang lahat kung hindi ko minahal ang ama mo.”

Puno ng panghihinayang ang kanyang puso habang inaalala ang nakaraan.

Kung hindi si Adam ang kanyang minahal, magiging masaya kaya si Aaliyah?

Tiyak na mamahalin ng isang ama ang isang mabuting bata tulad ni Aaliyah.

Ngunit maling tao ang kanyang minahal. Sa maikling panahon ng kanyang buhay ay nagdusa si Aaliyah dahil sa maling desisyong iyon.

Marahan niyang hinawakan ang maliit na kamay ng kanyang anak. Ramdam niyang anumang sandali ay maaaring mawala ito. Ang sakit na nadarama ni Isabella ay hindi niya kayang ipaliwanag.

Biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Nag-aalangan pa siyang tumayo, ngunit kinuha niya ito at lumabas ng ICU.

Paglabas niya, isang lalaking nakasuot ng itim na suit ang kanyang nakita. Biglang dumilim ang kanyang mukha. Kilala niya ito—siya ang legal officer ng kompanya ni Adam at isa sa pinakamagaling na abogado.

"Attorney Santos, ano ang sadya mo?"

Pilit niyang pinakalma ang kanyang boses upang hindi mahalatang nanginginig siya.

“Inutusan ako ni Boss Kingsley upang pag-usapan ang mga kondisyon ng inyong divorce. Walang bisa ang mga kondisyon mo noon dahil ilegal ito. Ngayon ang panahon para kanselahin iyon.”

Agad na inilabas ni Attorney Santos ang hinandang kasunduan sa diborsyo.

“Ang ibig sabihin ni Mr. Kingsley ay maaari nating pag-usapan ang mga kondisyon. Umaasa siyang hindi magiging matigas ang ulo mo.”

Matigas ang ulo? Ayaw magsisi?

Biglang natawa ng mapait si Isabella. Sa lahat ng taon, hindi ba siya ang naging matigas?

Kung hindi siya naging ganoon, hindi sana nauwi sa ganito ang lahat. Mula pa noong simula, isang trahedya na ang pagmamahal niya kay Adam—isang malaking pagkakamali.

“Maliban sa mga kondisyon ko, wala na akong ibang gusto. Pakisabi na lang sa kanya.”

“Iyon ang sabihin mo pagbalik mo sa kanya.”

“Ngayon, kung hindi niya kayang gawin, patatagalin na lang namin ito. Dahil hinding-hindi ako papayag sa divorce.”

Pinigilan niya ang lahat ng emosyon bago matigas na tumingin sa abogado.

Habang si Attorney Santos naman ay seryosong nagsalita, kunot-noo:

“Wala itong ibang kahulugan, Miss Russo. From a professional perspective, the divorce terms given to you by Mr. Kingsley are very generous. Walang saysay ang kasal kung wala itong pagmamahal.”

Sa mata ng lahat, ito ay tama. Nararapat lamang ang nangyayari kay Isabella—halos lahat ay alam na hindi siya mahal ni Adam.

Pero ngayon, hindi na mahalaga kung mahal siya ni Adam o hindi. Ang nais niya lamang ay magpakita si Adam ng kahit kaunting pagmamahal para sa kanilang anak sa huling sandali… kahit kunwari lang.

Ngunit tila hindi matutupad ang munting kahilingan ni Aaliyah.

“Malinaw ang paninindigan ko, Attorney. Pasensya na, abala ako. Aalis na ako.”

Tumalikod si Isabella at bumalik sa ICU.

Patuloy na lumalaban si Aaliyah sa pagitan ng buhay at kamatayan. Ngunit ang kanyang ama ay mas iniisip ang agarang divorce upang makalaya. Siya lang ang mahalaga kay Adam. Dahil para kay Adam, hindi sapat ang kanyang naging asawa upang pantayan si Bree Morgan.

Lalong humapdi ang puso ni Isabella. Tahimik niyang tinitigan ang kanyang anak habang unti-unting pumapatak ang kanyang luha.

Samantala, mabilis na nag-ulat si Attorney Santos kay Adam.

“Alam ko nang hindi siya papayag nang basta-basta,” malamig na tugon ni Adam, bakas sa kanyang mga mata ang matinding pagkamuhi.

Dumating si Secretary Dimagiba at nag-ulat:

“Sir, si Esmael Russo ay muling nagpakita. Mukhang nanghihingi siya ng pera kay Miss Russo.”

“Pera? In his dreams. Ipahinto agad ang lahat ng bank account ni Isabella. Gusto kong makita kung paano pa siya makakagawa ng gulo sa akin kapag wala na siyang pera.”

Payapa ang mukha ni Adam, tila para lamang siyang nag-uutos tungkol sa hapunan.

Tutal, isa lang naman siyang babaeng mukhang pera. Kapag wala na siyang maasahan, siguradong papayag din siyang makipag-divorce.

Wala siyang kahit katiting na awa para sa isang babaeng tulad niya.

Samantala, nananatiling kritikal ang kalagayan ni Aaliyah. Ayon sa doktor, kung hindi siya maoperahan agad, baka hindi na siya umabot hanggang bukas.

“Itutuloy niyo ang operasyon!”

Walang pag-aalinlangang nagpasya si Isabella. Hindi niya alam kung hanggang kailan mabubuhay si Aaliyah pagkatapos ng operasyon, pero bilang isang ina, hindi niya kayang hayaan na lang mamatay ang kanyang anak.