Hindi ko alam kung paano kami nakarating sa kwarto, rinig ko na lamang ang pagsipa niya sa isang pintuan. Para akong nalalasing sa paraan ng halik niya, ang paglaban ko sa mga halik niya kanina ay napunta sa paghalik ko sa kaniya pabalik. I circled my arm in his nape at tila pareho kaming uhaw sa halik ng bawat isa. Nalalasahan ko ang alak sa dila niya pero tila ang tamis ng panlasa ko. I don’t know what happened para bang may sariling isip ang katawan ko. Sinasabi ng isip kong tama na pero tila ayaw pumayag ng katawan ko. Naramdaman ko na lamang sa likod ko ang malambot na kama, patuloy lamang ang halikan naming dalawa hanggang sa bumaba ito sa leeg ko. Dahil sa ginagawa niya ay I moan.
“D-Darren,” tila nahihirapan pa akong banggitin ang pangalan niya.
“That’s right baby, just moan and call my name.” Saad pa niya sa mahinang boses. Gusto kong mahiya pero masyado na akong lunod dahil sa mga halik niya. We don’t love each other but what happened in just a blink of an
Isang oras pa akong nanatili sa banyo bago naisipang lumabas. Nabawasan naman na yung sakit na nararamdaman ko sa gitna ko at makakapaglakad na ako ng maayos. Naalala ko namang hindi ko tiningnan kanina kung may blood stain ba sa bed sheet ni Darren. Hindi pa kaya niya yun nakikita? Nakakahiya talaga. Lumabas naman na ako saka ako tumingin sa ibaba kung nandun ba siya pero wala siya, baka nasa garden. Dahan dahan ko namang binuksan ang kwarto niya saka pumasok pero napasandal na lang ako sa pintuan niya ng makita ko siya ron habang hawak hawak ang isang bed sheet. “What are you doing here?” malumanay niya namang tanong. Tiningnan ko ang isang bed sheet na nasa isang tray na at ang hawak niyang isa pa. “Don’t worry about this, ako ng bahala dito.” saad niya naman kaya mas lalo akong nahiya! Sana kainin na lang ako ng lupa! Ilang beses ba akong dapat mapahiya sa harapan niya mismo?! Ang malas ko naman oo, akala ko nasa labas siya nandito pala at nagpapalit ng bed sheet
Lumabas din ako kaagad ng tawagin niya ako, wala naman siyang ipapagawa kung bakit naman tinawag pa ako. Kabaliwan na lamang niya, ang dami kong gagawin dahil absent ako kaninang umaga, hindi niya naman ako katulad na Boss siya kaya kahit hindi niya tapusin ay ayos lang dahil marami siyang pwedeng utusan para tapusin iyun. “Anong sabi sayo ni Sir?” tanong nanaman ni Angel ng makaupo ako sa upuan ko. “Wala naman, may pinaayos lang siya sa akin tapos yun na. Mabilis naman kasing gawin eh.” Palusot ko kahit na wala akong ginawa, kita ko naman sa gilid ng mata ko na patango-tango na lamang si Angel. “Trina,” rinig kong tawag sa akin ni Lyndon kaya nilingon ko siya. “Come here,” anas niya naman, nandun kasi siya sa lamesa sa gilid. Tumayo naman ako saka ko siya nilapitan, tiningnan ko naman ang mga nagkalat na papel sa lamesa. “Ito yung mga guhit ko, yung iba luma na at ang iba ay nito ko lang ginawa. What do you think?” naupo naman ako sa upuan katabi niya
“We’re having a date.” Nakangiti pa niyang aniya saka kami naglakad. Ibinalik naman ng mga empleyado niya ang mga tingin nila sa computer nila at kunwaring nagtipa ang mga ito. Hindi naman iyun pinansin ni Darren at patuloy lang siya sa paglalakad. Kahit na nakalabas na kami ay sa bewang ko pa rin siya nakahawak kaya naiilang ako sa mga tingin ng mga tao rito sa kompanya, samantalang siya ay taas noo pang naglalakad. Nakapark naman na ang kotse sa harap ng building niya ng makalabas kami, napataas na lamang ang kilay ko ng pagbuksan niya ako ng pintuan. Ang bait naman talaga ng taong ito ngayong araw. “Saan ba talaga tayo pupunta?” tanong ko sa kaniya ng makasakay na siya sa kotse niya. “I already told you.” “Are you really serious?” “Do you think I’m not serious? I want to take my wife to eat outside, may masama ba ron? Gusto lang kitang makasama pero kung tingnan at kausapin mo ako parang may nagawa akong kasalanan.” “I mean, bakit p
“Bakit iisa lang yata yung kama ng kwarto natin?” tanong ko kay Darren ng makapasok na kaming dalawa sa kwarto. Binuksan ko na kasi yung mga pintuan dito pero wala talaga akong makitang isa pang kwarto. “I don’t know, ang sabi ko kay Nick na kunin niyang kwarto ay ang dalawa ang kama. Fuck you Nick.” Rinig ko pang mura niya, napairap na lamang ako. Kaya pala ganun ang ngiti niya kanina, tssss. “Maliligo ka na ba?” tanong ko na lang. “Mauna ka na siguro, mamaya na lang ako pagkatapos mo.” kinuha ko naman na ang mga damit ko saka ako pumasok sa loob ng banyo. Malawak naman yung kwartong kinuha ni Nick pero iisa lang yung bedroom. Malawak naman siya pero hindi ako sanay na may kasama sa iisang kama. Magsstay kami ng isang gabi at maghapon bukas, ano na lang gagawin naming dalawa? Kilalanin na lang siguro ng mabuti ang isa’t isa. Mas lalo pa akong nailang dahil nagtapat siya ng pag-ibig niya. Paano naman ako? paano ako na nalilito pa sa nararamdaman ko saka hindi
Maya-maya pa ay may biglang tumugtog ng isang sweet music. Dito ba sa amin iyun o music talaga siya sa buong resort? Tapos na kaming dalawa na kumain, nagpapahindag na lang kaming dalawa. Napatingin na lamang ako kay Darren ng bigla siyang tumayo at lumapit sa akin. “Can I have this dance?” tanong niya saka niya inilahad sa akin ang kamay niya. Ang dami niya talagang alam. Tinanggap ko naman iyun saka kami naglakad sa gitna kung saan may red carpet din. Ngayon alam ko ng pati ang music na naririnig ko ay isa rin sa mga gawa niya. Humarap naman na kami sa isa’t isa, humawak na ako sa balikat niya habang siya naman ay sa bewang ko. “You’re so beautiful tonight, Trina. Akala ko pagsisisihan ko ang pagpayag kong pagpapakasal sayo but I’m wrong dahil sa kasal na ito ko mahahanap ang babaeng mamahalin ko. I don’t care if I need to court you kahit na asawa na kita, kahit magsimula tayo sa una I don’t mind para lang mapatunayan ko sayong totoo ang nararamdaman ko at ang ipinapakita
“Good morning.” Masiglang bati ni Darren ng magising na ako. Ganda ng umaga nito ah, ngumiti lang ako sa kaniya saka ako dumiretso sa cr para makapagsepilyo na ako. Napataas na lang ang kilay kong nakatingin sa kaniya habang nakaupo siya sa stool ng nakadekwatrong panglalaki. “Hindi ka ba mangalay niyan kakangiti? O baka naman katapusan na ng mundo dahil sa kakangiti mo?” pang-aasar ko sa kaniya, napangiwi na lang ako ng mas lalo pa siyang lumawak ang ngiti niya. “I just can’t help it whenever I see you.” sagot niya, ganito ba talaga to magmahal o umibig? Hindi nauubusan ng matatamis na salita. Agang aga iyun ang ibubungad sa akin. “Ewan ko sayo,” iyun na lamang ang nasabi ko saka umiwas sa kaniya. Tinalikuran ko naman siya at kunwaring nag-ayos ng pinaghigaan naming dalawa. Nagulat na lamang ako ng bigla niya akong yakapin mula sa likod ko. “Ano bang ginagawa mo?” inis kong tanong sa kaniya. Mahigpit niya namang iniyakap sa akin ang mga kamay niya. “
“Maayos naman ang pakikitungo ko sa mga empleyado ko, nagagalit lang ako kapag may mga nagagawa silang mali. Maganda rin ang mga benepisyong nakukuha nila sa kompanya namin, as long as naalagaan mo sila ng maayos hindi sila aalis sayo. Ayaw ko rin ng may nakikita akong nilalandi ako o kung ano pa man. Ang pagngiti ko, gusto ko isang dahilan lang kung bakit ako ngumingiti. That is because I’m happy, because there’s a reason behind that smile. That is because there is someone who can make me smile. I don’t want to be a plastic, I want them to see who I am. And I want to find someone else who can love me no matter who I am, a person who can love my flaws.” Mahaba niyang saad, napapatitig na lamang ako sa kaniya hanggang sa hindi ko namamalayan na nakangiti na pala ako habang nakatitig sa mukha niya. That is the real Darren, hindi ang Darren na palagi kong nakikita sa likod ng isang maskara. Lahat naman ng tao gustong ngumiti dahil may dahilan, dahil may nagpapangiti. Gusto niya l
Matapos ang araw na iyun ay naging magaan ang nararamdaman ko. Tila ba mas lalo ko na siyang naiintindihan sa mga bagay bagay. Hindi na rin ako naiinis sa kaniya. “Let’s go?” aya niya sa akin. Tumango naman ako sa kaniya saka ko ikinawit ang kamay ko sa braso niya. Kung dati masyado kaming tahimik sa isa’t isa, ngayon naman ay hindi na. Sabay na rin kaming nakain ng dinner at breakfast, halos maya’t maya rin ang ngiti niya sa akin. Napapailing na lang ako, sinong mag-aakala na ang isang Darren Dela Vegas pala ay isang sweet guy. Tatalunin niya na ang asukal sa sobrang tamis. Gaya ng una niyang ginawa ay hininto niya sa harap ng kompanya niya ang kotse niya saka niya ibinigay sa guard. Sabay na kaming naglalakad ngayon at ang mga empleyado niyang bumabati sa kaniya ay tinatanguan niya na, improvement ba? Kaming dalawa lang din ang laman ng elevator hanggang sa makarating kami sa department namin at sa office niya. Ramdam ko naman ang paghaba ng mga leeg nila n