“Hi, Marga.” Bati ng isa ng mapansin na kami.
“Hi guys, siya nga pala yung kwenekwento kong magaling na designer, bukod sa magaling siya ay napakaganda pang dalaga.” Saad pa niya.
“Oh really? Ikaw ba yun? You’re so gorgeous iha. Kung may binata pa sana akong anak naku irereto talaga kita.” Natawa naman ako sa sinabi ng isang babae. Lahat sila ay natutuwang makita ako.
“Iha, pwede bang sayo na lang din ako magpagawa ng dress ko for my 50th birthday? Talagang namangha ako sa mga gawa mo dinagdagan pa ng pagkwekwento sa amin nitong si Marga. Kung hindi ka naman busy but I really like you to make my dress. Handa akong magbayad ng doble at babayaran ko rin ang oras mo, just make my dress. Please.” Desidido niya talagang sabi.
“Of course, why not Ms?”
“Mrs. Sarmiento,” sagot niya naman.
“Okay, I will make your dress Mrs. Sarmiento.”
“Oh God! Thank you Ms. Montenegros, you’re such an angel.” Hinawakan pa niya ang kamay ko.
Abala ako sa pagtitingin sa mga gagawin ko ngayong linggo ng may kumatok sa pintuan ko. “Come in,” anas ko, pumasok naman si Janet ang sekretarya ko. “Nasa labas po kasi ma’am si Mr. Dela Vegas at kayo po ang hanap niya.” wika niya, napasandal naman ako sa upuan ko at napangisi. What he’s doing here at my office? “Sige, papasukin mo.” saad ko, tumango naman siya saka niya binuksan ang pintuan. Mabilis namang pumasok dun si Darren. Naupo naman na siya sa harapan ko at seryoso pa rin ang reaksyon ng mukha niya. Lumabas naman na si Janet at kami na lang ni Darren ang naiwan dito. “I have an offer for you.” diretso niyang saad, napagkrus ko naman ang mga braso ko saka ko siya diretsong tiningnan sa mga mata niya. Mga mata niyang wala kang mababasa tila ba ang dating walang pusong Darren at lumala. “What is it?” blangko kong tanong sa kaniya. Maliit lang itong pwesto ko saka bago pa kaya paano niyang nalaman na dito niya ako matatagpuan? “I
Well, let’s see then kung hanggang saan ang kaya mo. Tumayo naman na ako, kailangan ko ng makauwi at makaligo at makapag-ayos. Sumunod naman sa akin si Janet hanggang sa makarating kami ng bahay. Marami akong naririnig na kausap niya at iba iba ang mga iyun, malamang mga kilala niyang taong makakatulong sa kaniya. Mapagkakatiwalaan naman si Janet kaya wala akong problema sa kaniya, mabilis niyang nalulutas lahat at nalalaman ang mga gusto kong malaman. Dumiretso naman na ako sa banyo matapos kong makapaghanap ng isusuot ko. Malamang nagsisimula na ngayon ang show. Ibinabad ko pa sandali ang katawan ko sa tubig bago ko naisipang lumabas. Humarap na muna ko sa salamin, inayos ko naman na muna ang ayos ng mukha ko maging ng buhok ko bago ako namili ng mga alahas na isusuot ko. Tiningnan ko naman ang dress ko, isinuot ko naman na ang mga napili kong alahas saka kinuha ang dress at isinuot. Napangiti na lamang ako sa sarili ng sipatin ko ang sarili ko sa salamin. Iba din
“Siya nga pala, nagkita na kayo ni Darren pero bakit hindi mo pa sinabi kung ano talagang plano mo? kung tatanggapin mo o hindi yung offer niya.” nakalimutan ko na nga pala yun, nawala siya sa isip ko. “Well, I can go to his office then.” “Now?” “Yes,” nakangisi kong sagot sa kaniya, natatawa na lamang siya sa akin. Kinuha ko naman na yung folder na iniwan niya rito nung nakaraan saka ang bag ko. “Ikaw na lang ba ang pupunta sa kaniya o sasamahan pa kita?” “Kaya ko naman na ang sarili ko.” saad ko sa kaniya. “Okay.” Iyun lang at lumabas na ako ng office ko. Nasa labas naman ang isa kong kotse kaya hindi ko na kailangang magpahatid pa sa driver ko sa van. Ano nga bang magiging reaksyon ni Ate Joyce kapag nakita niya ako uli sa Dela Vegas group? Ako na rin ang hahawak sa kanila. Dumiretso naman na ako sa kompanya niya, sa labas ko na rin ipinarke ang sasakyan ko. Nang makarating ako ay pumasok na ako sa lobby, pansin ko naman ang tingina
“Hindi rin namin alam, kahit kami ay naguguluhan sa nangyayari. Pitong taon kang nawala iha, ni hindi namin alam kung saan ka nagpunta, kung bakit biglaan ang pag-alis mo.” wika ni chairman. “Hindi ba sinabi sa inyo ni Darren kung saan talaga ako nagpunta? Bakit parang wala kayong nalalaman?” naiinis ko ng tanong sa kanila. “What do you mean?” naguguluhan ding tanong sa akin ni Darren. Napahilot na lamang ako sa noo ko, para akong nangangapa sa dilim. Bakit parang ang daming nagbago, hindi ko naman na dapat iyun ipagtaka eh pero hindi ko inaasahan na magugulat na lang ako sa pagbalik ko sa mga nangyayari. “What is happening? Daddy, what happened?” muli kong tanong pero hindi nila alam kung anong isasagot sa akin. Pareho na kaming naguguluhan at nagtataka ngayon ni Darren pero ni isa ay wala man lang sumagot sa kanila. “Pwede bang kausapin ko na muna ang anak ko? May gagawin ba kayong dalawa?” tanong ni Daddy kay Darren. “Wala naman masyado, I
Kanina pa ako nakarating dito sa office ko simula ng magkausap kami ni Daddy. Sa tagal ng panahon, alam kong minahal niya nga ang ina ko. Bakit ba ang higpit ng tadhana sa akin? hindi niya na ibinigay sa akin ang kompletong pamilya, hindi niya rin pinatagal sa akin si mama, ngayon naging biktima ako ng kasunduan, napagbintangan at nakalimutan ng sarili kong asawa. Ano pa bang dapat kong maranasan sa buhay ko? simpleng buhay lang ang hinihiling ko. I hope, this time maging maayos naman na ang lahat. Well, naging tahimik naman ang buhay ko this past few years. Napasandal na lamang ako sa upuan ko, napapangiti na lamang ako dahil alam kong hindi talaga kami kinalimutan ni Daddy. Hindi ko alam kung anong dahilan ni Mama kung bakit siya umalis ng walang paalam kay Daddy o baka naman nalaman niya na kung anong klaseng tao si Daddy o tungkol sa pamilya niya. Hindi ko naman siya masisisi kung ganun nga. “Come in,” anas ko ng marinig ko ang katok sa pintuan ko. Kinuha ko nama
“Kamusta ka naman dun? Madalas ko ng marinig minsan ang pangalan mo sa tuwing nasa event kami ni Darren.” “Well, I’m okay. Maganda naman ang Paris para sa akin.” “Good to hear that then. Until now, he didn’t remember you. Maganda na rin siguro yung umuwi ka baka sakaling mabalik ang mga ala-ala niya sayo kapag nakikita ka niya.” bahagya naman akong natawa sa sinabi niya. “Wala naman na sa akin iyun kung maalala niya ako o hindi.” “But I know, you’re in love with each other back then. Pinagkasundo kayo pero nagiging maayos ang relasyon niyong dalawa, right?” pilit ko naman siyang nginitian. Siguro nga, baka nga, hindi ko alam. But I really felt his love. Hindi naman na ako nakasagot sa kaniya ng bumukas na ang pintuan at iniluwa nun si Darren. Nang makita niya kaming dalawa ni Nick ay nagsalubong nanaman ang kilay niya. “Good morning,” bati sa kaniya ni Nick. “Do you know each other?” tanong niya sa aming dalawa saka naupo na sa upuan n
THIRD PERSON POV Naging abala si Trina sa gaganaping show ng Dela Vegas group. Nakamasid lang naman sa kaniya si Darren mula sa malayo, napapakunot na lamang siya ng noo dahil tila ba nakita niya na si Trina dati pa pero hindi niya lang matandaan kung saan at kailan. Naipipilig na lamang ang ulo niya sa tuwing sumasakit ito. Iyun kasi ang nangyayari sa kaniya sa tuwing may bagay siyang pinipilit na alalahanin pero hindi niya maalala. “Sigurado ka ba talaga sa bagay na ito? ipagkakatiwala mo sa kaniya ang buong show, this is a big show Darren.” Saad ni Nick habang nakatayo silang dalawa ni Darren sa pintuan at nakamasid kay Trina na hindi naman sila napapansin. “I know, I trust her.” iyun lang naman ang isinasagot sa kaniya ni Darren. Napakunot na lamang ng noo si Nick dahil parang nakita niyang ngumisi si Darren o baka guni-guni niya lang iyun. Simula ng maaksidente ito ay hindi na nagbago ang blangko at seryoso niyang mukha, kung magbabago m
“Wala po talagang nakakaalam, kaming dalawa lang po ang nag-usap nun kaso ganiyan naman po pala nangyari at madadatnan ko ngayon.” bahagya siyang ngumiti at tiningnan si Darren na salubong na salubong ang mga kilay niya. Wala siyang kaalam-alam na hindi na pala siya maalala dahil ang buong akala niya ay kinalimutan na talaga siya ni Darren. Sa unang taon niya sa Paris ay naghintay siya, naghintay siya na baka tawagan siya ni Darren pero lumipas na ang pitong taon pero walang Darren ang lumitaw sa harapan niya. “Kumain na tayo,” saad naman ng matanda. Tumahimik naman na silang lahat at kumain. Paminsan minsan ay nililingon ni Darren si Trina. Napapailing na lamang siya kapag may lumilitaw na mga imahe sa isip niya pero hindi malinaw. “Kamusta ka naman iha? Ang laki na ng pinagbago mo ah? Paniguradong nahirapan ka sa ibang bansa dahil ang sabi sa amin ng Daddy mo ay hindi ka niya man lang mabigyan ng pera dahil wala ka naman. Yung banko mo nablocked na raw after one ye