Chapter 6

NAPATINGIN si Zahra sa isang sasakyan na hindi pamilyar sa kanya na naka-park sa kanilang garahe.

Kakarating niya lang dahil inutusan pa siya ng kanyang daddy na dumaan sa isang restaurant upang kunin ang in-order nito. Siya pa talaga inutusan at anong meron sa Italian foods? Kailan pa naging mahilig ang ama sa pagkain ng mga Italyano.

Nang makita niya ang kotseng naka-park ay nasagot niya ang sariling tanong. Mukhang para sa bisita ang order ng ama. Bakit hindi na lang ito nagpaluto? They have one of the best chef not only in the country but in the world. So…What with his dad?

Pagkapasok niya sa malaking pintuan ng mansion nila ay sinalubong siya agad ni Manang Aiza at dalawa pang katulong.

Nag-bless siya rito. Si Manang Aiza ay para na niyang pangalawang ina. Dito siya lumaki dahil laging busy ang mga magulang.

"Ito po ang susi, nasa kotse po ang mga pagkain na in-order ni Daddy," magalang niyang sabi rito.

"Sige, kami na bahala. Umakyat ka na sa taas at magpalit. Tatawagin kita paghanda na ang hapunan." Kinuha nito ang susi sa kanya.

"Nasaan po sina Daddy at Mommy?" tanong niya.

"Nasa may garden sila at may kasamang isang binata. Napakagwapo, iha," tila kinikilig na kwento pa ni Manang Aiza kaya napangiti siya. Hindi na ito nakapag-asawa dahil sa dedikasyon nito sa kanyang pamilya lalo na sa kanya.

"Gwapo, huh," sabi niya na nangingiti saka nagpaalam na rito na aakyat na at nang makapag-ayos na siya. Hindi naman niya kailangan magpaganda dahil may nobyo na siya. Na-cu-curious lang siya sa gustong pag-usapan nila ng daddy niya. Pero may bisita ang mga magulang.

Saktong tapos na siya mag-ayos nang makarinig ng pagkatok.

"Pasok," sigaw niya upang marinig siya.

Bumukas ang pintuan at iniluwal si Manang Aiza na ang lapad nang pagkakangiti. Humakbang ito palapit sa kanya.

Nagsalubong ang tingin nila sa repleksyon nila sa salamin. Hinaplos-haplos nito ang kanyang buhok. "Ang ganda talaga ng alaga ko. Napakaswerte talaga ng lalaking mapapangasawa mo, iha," sabi nito.

"Siyempre naman po, kayo nagpalaki sa akin," buong pagmamalaki niyang sambit na ikanalambot ng mukha ng matanda at niyakap siya mula sa likuran. Nakita niya namuo ang luha sa gilid ng mga mata nito. "Manang, nagdrama ka na naman. Senyales ba 'yan na tumatanda ka na," biro niya.

Mabilis naman bumitaw si Manang Aiza saka mahina siyang tinapik. "Kasalanan mo ito. Pinapaiyak mo ako. Ang beauty ko, may gwapo pa man din sa baba," ganting biro nito.

"Matingnan nga kung gaano kagwapo 'yan pinagmamalaki mo." Tumayo siya saka pinulupot ang braso sa braso ni Manang Aiza.

"Hindi ka magsisisi, gwapo talaga. May garter ba panty mo? Baka malaglag kapag nakita mo," sabi muli nito na ikinatawa niya.

Para sa kanya ay isang lalaki lang ang gwapo at walang iba kundi ang kanyang nobyo. Napangiti siya nang maalala ang kanyang bunny.

"Tingnan mo, wala pa man nangingiti ka na. Hawakan mo mabuti ang panty mo, ah," rinig niyang sabi pa ulit ni Manang Aiza kaya naman hinila na niya ito.

Habang pababa sa kanilang grand staircase ay hindi malaman ni Zahra kung bakit bigla na lang siyang kinabahan.

"Ayos ka lang, iha?" Napansin yata ni manang ang pagbabago ng kanyang pakiramdam dahil nga nakahawak siya rito.

Tipid siyang ngumiti. "Ayos lang po ako." Bumitaw na siya rito nang tuluyan makababa. Sinalubong sila ng isa pa sa kasambahay.

Bahagya pa itong yumuko. "Senyorita, diretso na raw po kayo sa dining area, pinapasabi ng iyong ama."

"Sige po, salamat," tugon niya at nilingon si manang. "Tayo na po," aniya rito na tinanguan naman siya at pinauna na siya maglakad.

Isinuot niya ang kanyang pinakamatamis na ngiti. Kung sino man ang bisita ng ama ay kailangan niya magbigay galang. Pinalaki siyang maayos at may mabuting asal.

Nang makapasok sa loob ng dining area ay nakita niya agad ang kanyang ama na nakaupo sa gitnang upuan habang ang kanyang ina naman ay nasa kaliwang bahagi at sa may bandang kanan naman ang isang lalaki. Nakatalikod ito mula sa kanyang kinaroroonan kaya hindi niya mahinuhan kung ano ang itsura nito. Bata ba o matanda na? Ngunit sa hitsura ng likod nito ay masasabi niyang matikas pa ito at mukhang nasa thirties.

Nang makita siya ng ina ay ngumiti ito at tumayo. "Nandito ka na pala, iha. Come here, we want you to meet our guest." Naglakad ito upang salubungin siya. Humalik siya rito saka siya iginiya palapit sa kanyang ama. Binati niya rin ang ama at humalik sa pisngi.

"It's good you're here on time. By the way, I want you to meet, Lorenzo Costa," pagpapakilala ng daddy niya at inalalayan pa siya upang makaharap ang lalaki na tumayo naman.

Nagtagpo ang kanilang mga mata. At tila may biglang alaala ang bumalik sa kanya pagkakita sa mga mata nitong bughaw. Parang nakita na niya ang mga mata na 'yun, hindi niya lang alam kung saan at kailan.

"It's my pleasure to meet the only daughter of Mr. Baek."

Nabalik siya sa sarili nang magsalita ito. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit iba ang dating ng lalaking nasa harapan.

"Are you alright, iha?" tanong ng daddy niya.

"Ye-yes dad. I'm sorry, I thought I met him already. Baka nagkamali lang po ako." Muli niyang hinarap ang lalaki at inilahad ang kanang kamay upang makipagkamay rito.

Ngunit imbes na kamayan siya ay hinalikan nito ang likuran ng kanyang palad. Tila may kilabot na gumapang sa kanyang braso kaya mabilis niyang nabawi ang kamay mula rito.

"It's nice to meet you, Mr. Costa," pormal niyang sabi upang hindi ito magtaka sa paghila niya sa kanyang kamay mula rito.

"Renzo, will be fine. Mr.Costa is too formal for like us that—"

Pinutol ng daddy niya ang iba pa nitong sasabihin. "Let's eat. The food might get cold." Akmang uupo siya sa tabi ng mommy niya nang sabihan siya ng daddy niya na sa tabi ng lalaki siya mauupo. Salungat man sa kagustuhan ay sinunod niya ang sinabi ng daddy niya.

Nagpasalamat siya nang ipaghila siya ng upuan ni Mr.Costa. Hindi siya komportable na tawagin ito sa pangalan na gusto. Para kasi hindi tama.

Nagsimula silang kumain. Pero para sa kanya ay tila napakatagal ng oras kahit kakasimula pa lang naman nila.

"You don't like the food?" Untag sa kanya ng mommy niya kaya napatingin siya rito. Doon niya lang napansin na nasa kanya na nakatutok ang tingin ng tatlong tao.

"Sorry mommy, medyo masama po kasi pakiramdam ko," pagsisinungaling niya. Mas gusto niya sanang iwanan na lang ang mga ito. Hindi rin naman niya naiintindihan ang usapan ng daddy niya at ni Mr. Costa. She didn't force herself to study that language. Para saan? Kung may English naman. Hindi niya rin akalain na ganito kagaling ang daddy niya sa lenggwahe na 'yun. Just now.

"When are you planning to tell her the truth? Time is running." Naagaw ang atensyon niya sa sinabi ni Mr.Costa kaya naman nilingon niya ito para lamang muling magtagpo ang kanilang mga mata. At hindi niya nakayanan makipagtitigan dito kaya siya rin ang unang bumawi. May nakikita siya sa mga mata nito, isang emosyon na hindi niya mapangalanan.

"We will, just give us more time," sansala ng daddy niya. Kaya naman napakunot ang noo niya.

"You know we can't. The wedding must happen before the end of the mont—"

"Lorenzo!" sigaw ng kanyang daddy.

Nabitawan niya ang hawak na kubyertos at nanlalaki ang mga mata na nagpalipat-lipat ng tingin sa tatlong kasama. Naguguluhan siya. Pero hindi siya ganun katanga para hindi makuha ang sinabi ng lalaki. Kasal? Siya ba?

Huminto ang tingin niya sa kanyang daddy na ngayon ay hilot-hilot ang sentido habang ang kanyang mommy ay nasa tabi na nito at pinapakalma.

Napatingin siya sa lalaking katabi na parang wala lang ang sinabi at swabeng sumandal sa kinauupuan. May ngisi na tiningnan siya. Nakuyom niya ang kamao at ibinalik ang tingin sa kanyang daddy.

"Dad, what is he saying?" Naguguluhan niya pa ring tanong.

"Iha, go to your room. I will ask someone to bring your food—"

"Tell her, stop keeping her in the dark. Because no matter what you do, there's no way out to our deal. So, if I were you…I will tell her now. Or, you want me to tell her," nakakaloko pang ngumiti ito na ikinainis niya kaya pabalabag siyang tumayo. F*ck the good manners because the guy beside her doesn't deserve it.

"Go and tell me," panghahamon niya rito. Nakita niyang aawat ang daddy niya pero binigyan niya ito ng tingin na nagsasabing 'let her handle it'.

"Fierce. I like that." Hindi niya alam kung papuri ba o pang-iinsulto ang sinabi nito. Tumayo ito saka humarap sa kanya. Napaatras pa siya dahil nabigla siya sa lapit ng distansiya nilang dalawa. At aaminin niya sa tangkad niya ay tila siyang naging duwede sa mata nito.

"YOU.ARE.GOING.TO.BE.MY.WIFE."