Chapter 5.3

-FOUR MONTHS LATER-

Ilang buwan na ang limipas at anim na buwan narin ang anak ko sa aking tiyan, mabigat na sila.

Minsan nga nahihirapan akong tumayo. Ikaw ba naman dalawa ang batang nasa tiyan diko lang alam kung dika mahirapan doon. 

“Wala kanang magagawa Bea, pupunta ako doon ngayon tapos,”

Nakauwi na 'rin sila Bea isang linggo matapos kong malaman na may kambal sa aking tiyan. Nung una hindi pa alam ni Dylan na buntis ako pero ng magsimula ng lumaki ang aking tiyan ay doon niya nalaman at nagulat din siya na kambal ang dinadala ko. 

Hindi siya nagtanong kung sino ang ama, malamang ay nirerespeto niyang ayaw kong sabihin dahil wala naman akong nababanggit sa kaniya. 

Nagtatalo kami ngayon ni Bea dahil gusto kong puntahan si Zekiel, matagal narin nang huli kong nakita si Zekiel ng personal.

Mas gusto ko siyang makita ng personal para akong mamamatay kapag hindi ko siya nakita. 

“Claire nasisiraan ka nanaman nang bait! Paano kapag napahamak ka nanaman?! Paano kung makilala ka niya?! Claire naman!” 

Malaki na ang tiyan ni Bea limang buwan na ito. Nauna lamang ako ng isang buwan sa kaniya. 

“Bea wag kang mag over think jan, kaya ko ang sarili ko at isa pa hindi ko papabayaan ang babies ko noh! Sinong may gusto na mapabayaan ang anak nila diba?”

Natahimik naman si Bea dahil sa sinabi ko, nagsuot lang ako nang isang black dress yung lagpas tuhod at dahil malaki ang tiyan ko ay naging hanggang tuhod ito. Isinoot ko narin ang flat shoes ko. 

“Tsk ang kulit mo talagang buntis ka, sige na nga basta tumawag ka agad kapag may problema ah! Alam mong hindi kita masasamahan hindi ako pwede,” 

Tumango ako sa sinabi ni Bea at niyakap ito, hindi pwedeng umalis si Bea nang wala ang asawa niya, yan ang usapan nila. Hinatid lang siya ni Dylan kanina dito sa bahay dahil may trabaho ito ngayon. 

“Sige na, tatawag ako agad wag kanang mag-alala malaki na ako,” bumaba na kaming dalawa at nagpaalam na ako kila mama at nanay.

Hindi nila alam kung saan ako totoong pupunta pero ang sabi ko sa mall lang dahil bored na ako sa bahay. 

“Sige mag-iingat ka Claire dalawa yang nasa tiyan mo,” bilin nila saakin na ikinatango ko lamang. Nag taxi lang ako dahil 'di naman ako marunong mag drive. 

Sa Gray Company ako nagpaderetsyo. Sigurado ako na andoon ito. Nang makarating ay agad akong bumaba at dumeretsyo sa loob.

Sana andito lang siya sa baba. Nililibot ko ang aking paningin sa paligid at sobrang laki nito. 

Andito palang ako sa pinakang lobby paano pa kaya sa taas diba?

Sa pagtingin ko sa paligid ay may nakita akong pababa ng escalator mula sa second floor. Mayroon kasing escalator sa gitna at meron din namang elevator. 

Open space siya sa gitna kung saan nakalagay ang escalator, napangiti ako sa aking nakita, maraming naka suit na lalaki it means andoon si Zekiel! 

Pumunta ako papunta sa gawi nila, hindi naman ako magpapakita pero gusto ko lang siya makita nang malapitan. 

Ngunit habang papalapit ay parang natigilan ako ng makita kong may kasama siyang babae na hapit na hapit ang soot na damit. Napahinto ako sa paglalakad at nanggigilid ang luha ko, bakit nga ba hindi ko na realize na baka may girlfriend ito? 

Hindi ako gumagalaw sa aking kinatatayuan, hindi naman ako pinaalis ng body gaurd ni Zekiel dahil nakita nilang buntis ako at isa pa sa gilid lang naman ako ng mga ito eh. Nasa gawi ko ang babae nakakapit sa braso nito habang si Zekiel ay parang walang pakialam na ewan sa mundo. 

Papalapit na sila nang papalapit.

“Honey pansinin mo naman ako!” narinig ko ang salita nung babae kaya nadagdagan ang sakit na nararamdaman ko. 

Sino bang mag-aakala na imbis na sumaya ako at nakita ko si Zekiel ay masasaktan pa ako. Hanggang sa makakatapat ko na sila mga kalahating metro ang layo ko sa kanila, hindi ko sila nilingon dahil masasaktan kang ako.

Deretsyo lang ang tingin ni Zekiel kaya ganoon din ako. 

Ngunit nagulat ako ng mayroong tumama mula sa aking likod na siyang sanhi nang pagkatumba ko sa sahig.

Agad akong nakaramdam nang sakit sa aking tiyan at napahawak doon. 

“You're so mean Kiel! Tinulak mo ako sa maruming babaeng to!” napatingin ako sa nagsalita at iyon pala yung babae na nakakapit kay Zekiel.

Nakita ko na nakatingin na saamin si Zekiel. 

“You two deserve it, wag kayong papansin nang papansin. Wh(o)re,” napahinga ako nang malalim dahil sa sinabi niya.

Pero mas masakit ang tiyan ko. Tama ang tiyan ko! 

Nagsimula ng tumulo ang luha ko, umalis narin si Zekiel at naglakad na habang yung babae naman ay tinignan ako nang masama bago tumayo. 

“This is your fault! Papansin ka kasing nakaharang sa daan!” 

Agad itong umalis ngunit hindi ko na ito pinansin at napahawak sa aking tiyan. Mas naging double ang sakit na nararamdaman ko. 

“T-tulong, tulungan niyo po ako," naiiyak kong sabi sa kanila. At agad naman silang nagsilapitan saakin. 

“Naku Ms! Buntis ka! Dinudugo ka!”

Nagsimula nang magsituluan ng mabilis ang aking luha, hindi ko alam ang gagawin parang wala na akong naririnig at puro sakit lamang ang aking nararamdaman. 

“Where is Kiel? Wait what is happening here?” 

“Sir Dylan! Yung babae po buntis!” 

Dylan... Si Dylan andito si Dylan! 

“Claire? Sh*t Claire! Dinudugo ka! Ang kambal!”

Hindi ko na alam ang susunod na nangyari dahil ng buhatin ako ni Dylan ay tuluyan na akong nawalan ng ulirat.