Chapter 10

I WAS SILENT the whole ride until, finally, the car stopped. Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba na sa kotse ni Miko sumakay si Aira o mas nanaisin kong sumama na lang siya sa amin. The long stretch of silence between us was awkward. Mas nanaisin ko pa na marinig ang ingay at panunukso ni Aira kaysa mabingi sa sobrang katahimikan.

"Is this the bar that Miko mentioned?"

Finally, he found his own voice. Not that I want to talk with him while we are riding on the EDSA. Hindi lang ako sanay na tahimik siya. O ganito talaga siya. Isang araw pa nga lang pala kami nagkakasama. Hindi ko pa siya kilala nang lubusan.

Pasalamat na rin ako na hindi mabigat ang traffic papuntang BGC, kaya mabilis kaming nakarating rito. Hindi tulad nang biyahe namin papunta sa condominium.

I looked at the window on my side. At nang makita ang iba’t ibang ilaw na kumikislap at binabalot ang buong building, I confirmed that this is the new bar in the city. Pasado alas diyes na, pero marami pa rin ang pumapasok