Chapter 4

Kahit nanginginig ang kamay ay pinilit ni Kristen ang sarili niya, hinanda niya na ang kutsilyo na gagamitin pero bago niya ito ihiwa sa bandang natamaan ay pina-init niya muna ito gamit ang lighter to prevent infection.

Nagsuot na din siya ng gloves, “Endure the pain idiot.” mahinang bulong niya bago dahan dahan na hiniwa ang kanyang balat, maliit lang na hiwa ang ginawa niya.

Saksi siya sa kanyang sakit na reaksyon lalo na noong hiniwa niya ang kanyang balat, ngunit hindi siya pwedeng tumigil. I need to get the bullet inside him dahil kung hindi, mamatay siya.

Gamit ang kaliwang kamay ay nagtangka si Kristen hugutin ang bala mula sa kanyang sugat. Dahil nahihirapan siya, “I need help,” ani niya sa mga kasama niya na nakatalikod. Wala man lang sa kanila na nagbolunteer kanina upang tulungan siya.

Nakita niya naman na siniko ng isang lalaki ang kasama niya, kaya sa inis niya ay napairap na lang siya. “Do you want him to be safe or not?” gigil na wika niya sa kanila. Mamamatay na yong tao tapos nagtutulakan pa sino ang tutulong.

Sa huli ay ang isang lalaki ang lumapit sa kanya, wala kasi silang Elijah at Alex nakikipaglaban pa sa labas habang si Emilia at ang dalawang lalaki naman ang naiwan rito kay Kristen.

“Ano ang gagawin ko ma'am?” magalang na tanong nito sa kanya, tinuro niya naman ang gloves upang suotin niya iyon. Mabuti na lang at naiintindihan niya naman ang ibig-sabihin niya. Pagsuot niya sa gloves ay tinuro niya naman ang alcohol upang mag alkohol siya, para walang bakterya ang makakapasok sa sugat ni Damon.

“Hold this,” turo niya sa hinawakan niya ngayon. Ang kabilang hiwa sa sugat ni Damon, kaagad naman niya iyon sinunod. “I will get the bullet, kahit anong mangyayari huwag mong bitawan kahit tumalsik pa ang dugo, naiintindihan mo ba ako?”

Hindi siya umimik ngunit tumango naman ito, huminga si Kristen ng malalim bago ipinasok ang dalawang daliri, hinanap ang bala. Kahit gustong-gusto niyang hawakan ang noo niya upang malinis iyon dahil sa pawis ay hindi niya ginawa.

Mabilis siyang napatingin kay Damon nang umuungol ito sa sakit. Naluluha na siya dahil sa pag-alala sa kanya. Umaagos ang dugo mula sa sugat kaya naman ay mariin niyang tinignan ang lalaking kaharap niya nang tinangka nitong tanggalin ang kamay na nakahawak sa sugat.

Ilang ulit pa niyang tinangkang hanapin ang bala nang sa wakas ay nahawakan niya ito, “I got it— Stay still!” Sigaw niya nang muntik na nitong bitawan ang pina-hawakan niya sa kanya. Napayuko naman agad ito kaya napapailing na lang siya. Sobrang bilis ng kalabog ng dibdib niya, para namang anumang oras ay lalabas na ito sa kanya.

She get the bullet and bandage him, using the clean towel. Mabuti na lang at may tape sila rito kaya iyon na muna ang ginamit niya upang hindi mahulog ang towel. “Emilia, call Elijah, please? May medical kit kasi doon sa kwarto sa dressing room ni Damon.” ani niya, dahil hindi pwedeng bandage lang ang gagawin niya na walang gamot na nilagay sa sugat niya.

Kaagad namang tumango sa kanya si Emilia at inilabas ang phone. Binalik niya ang mata kay Damon at gusto niya na lang umiyak nang makitang nakadilat ang kanyang mata habang nakatingin sa kanya. Kaagad niyang napansin ang sakit sa kanyang mata, sino ba ang hindi masasaktan kung inoperahan ka habang walang anesthesia?

Tumango ito upang bigyan siya ng permiso na ipagpatuloy ang ginagawa. Ang sunod na ginawa niya ay ang sa bandang dibdib niya, ito ang pinaka delikadong parte, isang pagkakamali ay mamamatay siya. “This is the hardest part, keep your ass up. If you pull your hand, he will die, do you understand?!” Mariin na sabi niya sa lalaki, kaagad naman itong tumango sa kanya. “Alam kong nag-alala ka sa amo mo, kaya kailangan mong ayusin ang parte mo.”

Sinimulan na niya ang gagawin at katulad kanina ay dahan dahan niyang hiniwa ang balat nito gamit ang maliit na kutsilyo. Same procedure, nang pinasok niya ang dalawang daliri niya ay napaigtad siya nang tumalsik ang dugo sa mukha niya. I secretly calm myself down, dapat hindi siya magpanic dahil panigurado na mawawala siya sa mundo.

“Get your head down!” Biglaang sigaw ni Emilia. Kung hindi siya hinila payuko ng lalaking aalalay niya ay sapol sana siya sa bala mula sa sniper. “We need to get out of here!” Dagdag na sigaw ni Emilia at kinasa ang baril na hawak.

Mabilis siyang umiling, “No, Damon will going to die if we get out right now, Emilia! Can you still hold the enemy? I just need to pull out the fuc—kíng bullet and be done!” Sigaw niya.

Tinitigan niya si Emilia, hindi pwedeng lumabas sila dito na hindi pa tapos ang ginagawa niya, mauubusan ng dugo si Damon at ang malala ay baka mamamatay ito habang tumatakas sila.

Mabuti na lang at pumayag naman ito. Binalik niya naman ang tingin niya sa sugat na patuloy pa din na umaagos ang dugo, “Hold it tight, don't you dare let it go!” Taranta na paalala niya sa lalaki na hindi din yata alam kung ano ang gagawin.

Pinasok niya ulit ang dalawang daliri niya at hinanap ang eksaktong lokasyon ng bala. Nang hugutin niya sana ulit ang daliri nang may nararamdaman siyang matigas na bagay sa mas ilalim. Napalunok siya dahil mas magiging peligro ang buhay nito, lalo na mas malalim ang lokasyon ng bala niya sa dibdib kumpara sa bandang tiyan.

“M-miss mauubusan na yata ng dugo si boss.” wika nito habang nakatingin sa kanya.

Ayaw niyang ipakita sa kanya na natatakot siya kaya Hindi niya siya tinignan at hinanda ang sarili upang bunutin ang bala na nasa ilalim pa din. Walang pag-dalawang isip na pinasok niya ulit ang daliri niya at kinapa ang bala, nang masagi niya ito ay hindi na siya nagalangan pa at agad na binunot.

“Fu—ck!” Sigaw niya nang tumalsik ang dugo niya sa mukha niya.

Mabilis niyang dinikit ang towel na malinis upang maagapan ang dugong dumadaloy, “Tape,” utos niya sa lalaki. Wala silang panahi ng sugat kaya kailangan nilang makuha ang medical kit sa dressing room.

Nang matapos ang ginawa niya ay kaagad siyang lumapit kay Emilia na tahimik na nagmamasid sa buong paligid. “We need the medical kit, I need to stitch him.” ani niya at lumingon pa sa banda ni Damon na walang malay.

“We don't have much time, we need to go now. Aragon is coming.” Mariin nasambit ni Emilia.

Naiintindihan niya ang ibig nitong sabihin, kaya Naman ay tumango siya. Pwede silang aalis pero kailangan nilang bumili ng medical kit.

Huminga siya ng malalim at agad na bumalik sa lamesa kung saan si Damon, medyo humupa na ang dugo kaya lumingon ulit siya kay Emilia. “Pwede na tayong umalis, pero kailangan nating bumili sa labas ng medical kit. Kailangan kong tahiin ang sugat niya.”

Agad na tumango sa kanya si Emilia kaya naman ay inalalayan nila si Damon na makatayo, ngunit nahulog lang ito sa sahig dahil wala itong malay. Naiiyak siyang tumingin kay Emilia, “Paano tayo makakalis?” tanong niya rito.

“Jerome, kaya mo bang pasanin siya?” tanong ni Emilia sa lalaking kasama niya kanina habang nagtanggal ng bala.

Agad naman itong tumango at hinawakan si Damon, pinasan niya ito sa balikat niya. Medyo malaki ang katawan ni Damon kaya panigurado na mabigat ito.

“Kristen, follow him. Here you need this, I will cover you just follow Jerome he knows where's the yacht.” Sabi ni Emilia.

Ilang kalaban ang nadaanan nila hanggang sa natanaw niya ang yacht sa Hindi kalayuan. Panigurado na makakaalis sila rito ng ligtas at mailigtas din nila si Damon.