ALIYAH'S POVGabi na nang magising ako dahil sa isang tawag. I saw Shaira's caller ID on my phone screen, reason why I had no choice but to answer her call."Aliyah!" bungad niya sa akin sa tila nahihirapang tono."W-why?" bumangon ako at pinasadahan ng kamay ang aking buhok."Do you have a computer available? Gusto ka makausap ng Papa mo..."My forehead creased. I immediately got up and grabbed the laptop on my study table. I powered it on while throwing questions at Shaira."Bakit gusto niya akong makausap?""I'm sorry. I had to ask him to reconsider our option, then he asked me to call you. He wanted to talk to you face to face," she cleared her throat. "I'm sorry, Ali."Mariin akong napapikit ng mga mata. Hindi ko alam kung kakayanin ko bang makita ang mukha ni Papa. Matagal na din ang huli..."Don't worry, Shaira..." I said.Nang ready na ang laptop ay naglog-in ako sa Skype kagaya ng sabi ng pinsan ko. It only took a minute before I receive a video call from her. I accepted it a
ALIYAH'S POVI have no idea how long we have been in this position; he is embracing me as if I were a fragile object that could break at any moment if he lets go of his hold.I didn't understand why, despite the fact that I was holding everything inside, I never spoke a word... those painful words against him— only waiting to be spoken.I didn't know why it feels surreal. Him, hugging me from my behind then here I am, looking down at the rapids of this river, and both of us that giving each other the silence we both need.Masakit...Kung may isang bagay man ang pinakamabigat sa akin ngayon, iyon ay ang sakit.Sakit dahil sa pagkabigo sa lahat ng bagay. Sakit na dinulot ng pagkasirang pangako't pagtitiwala. Ang sakit dulot ng pagkakaiwan sa ere.Masakit...And it hurts more knowing he's here. His presence makes me weak. He makes me feel the searing pain of being that woman whom he left behind. He left me and brought all these struggles upon us.I closed my eyes and swallowed the lump i
ALIYAH'S POV"Balitaan mo na lang ako kapag pumayag na si Papa," saad ko sa aking cellphone nang makausap ulit si Shaira sa sumunod na araw.Inayos ko ang mga gamit ko para sa trabaho habang hinihintay ang pagsagot ng pinsan ko."Sure, Aliyah. Kinausap ko na rin ang Mama mo. Sana maconvince natin si Tito," si Shaira sa kabilang linya."Sana nga. Call me if something happens, Shai. Maraming salamat," I said."No worries, Aliyah. Take care!"Pagkatapos ng tawag na iyon ay bumaba na ako ng dining area para samahan sila Sydney at Lola Helga sa almusal. Natuon agad ang titig nila sa akin nang maupo ako sa harapan nila."Hija, you look sick. Talaga bang papasok ka ngayon?" nag-aalala ang boses ni Lola Helga habang nakatitig sa akin."I'm fine, Lola." I nodded at her and started eating."Sure ka, Ali? Ang putla mo..." puna pa sa akin ni Sydney."I'm okay. Huwag na kayong mag-alala." pahayag ko dahil kaunting init ng katawan lang naman ang nararamdaman ko.Isang linggo pa dito si Sydney kaya
ALIYAH'S POVMinulat ko ang mga mata ko galing sa mahimbing na pagkakatulog at ang isang pamilyar na painting agad ang sumalubong sa paningin ko. I stared at it carefully, feeling confused as to why I am seeing it here all of a sudden. Naramdaman ko ang kung anong basang bagay ang nakapatong sa noo ko. Doon ko lang napagtanto na basang bimpo iyon.Napakurap pa ako nang hindi lang iyon ang mapansin. The bed is unfamiliar. Not just that... Isang pamilyar na braso ang nakapulupot sa aking baywang. Lumunok ako at dahan dahang nilingon ang lalaking nasa likod ko.Umawang ang labi ko nang makita ang mukha ni Reid. Mahimbing itong natutulog sa tabi ko habang nakayakap sa akin ang braso. My eyes widened in disbelief. Awtomatikong naghuramentado ang puso ko dahil sa nakikita ko ngayon.Ang tagal na rin nang huli kong makita ang mukha niya. Pakiramdam ko ay nabubuhay ang lahat ng emosyong nagpapabaliw sa akin noon sa tuwing nawawala ang distansya namin sa isa't-isa...Hindi ko inaasahan na mang
ALIYAH'S POVUmakyat ako sa aking kwarto at nahiga sa kama. Binalot ko ang sarili ko ng makapal na kumot habang pilit na inaalis sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni Reid.Ang kapal niya... He even had the audacity to point out that I am not happy in this life. It was all his fault! Kung bakit ganito ang nararamdaman ko at kung bakit nag-iba ang pananaw ko sa buhay! Kasalanan niya 'yon!I could still feel the searing pain inside my chest. Pati ang makipagtitigan sa kanya ay napakasakit din. He made me feel worse than ever!The door opened and I saw Sydney's worried eyes immediately. Sinara niya ang pinto at saka lumapit sa akin sa kama. Hinaplos niya ang noo ko at pagkatapos ay suminghap."May sakit ka daw," nag-aalala niyang sabi sa akin."Kaya ko, Syd...""Kailangan mong—""Alam mo ba simula palang na nandito siya sa Bohol?" I cut her off.Nagulat siya sa tanong ko na iyon. I looked at her carefully. She became uncomfortable as I can see it right through her eyes. Yumuko ito at mara
ALIYAH'S POVHapon na nang magising ako. Hindi kagaya kaninang umaga, I feel more better now. Hinaplos ko ang leeg ko at napansing wala na akong sinat. That gave me a sigh of relief.Bumangon ako at pinagmasdan ang masiglang kalangitan na makikita mula sa bintana ng kwarto ko. Mukhang tapos na ang pag-uulan sa Tagbilaran. The daylight glows perfectly, and the bright sky brings nothing but a little comfort to me.Bumukas ang pinto dahilan para bumaling ang atensyon ko doon. Nakita ko si Sydney na bahagyang sumilip mula sa labas at halatang nag-aalinlangan kung papasok ba o hindi.Her eyes widened when she saw me looking at her. Hindi ko naiwasan ang pag-irap."Come in, Syd..." kalmado kong paanyaya sa kanya.She nodded slowly. Marahan siyang pumasok sa kwarto ko na parang maamong bata at tahimik na sinara ang pinto. Nanatili siyang nakatayo sa gilid no'n na tila ba naghihintay ng sunod kong sasabihin."Lumapit ka nga rito. Para kang sira riyan," sabi ko dahil kung makaarte siya, parang
ALIYAH'S POVNamalayan ko ang sarili ko sa washroom habang nililinis ni Sydney ang paligid ng bibig at dibdib ko. Hindi ako makatayo ng diretso sa tindi ng pagkahilo ko."Syd..." nanghihina kong tawag sa kanya. "Uwi na tayo..."She just laughed at me. Kumuha siya ng tissue at pinunasan ako. Bumabaliktad pa din ang sikmura ko dahil sa lasadong tequila sa aking panlasa. Umakbay ako sa kanya at hinayaan siyang ayusin ang pustura ko."Nahihilo na din ako, Ali..." She chuckled, "Hindi ko na yata kayang mag-drive...""Saan tayo matutulog?"Halos hindi ko makilala ang sarili ko nang mapabaling sa salamin. I look so wasted. Pakiramdam ko ay babagsak ang mundo sa sobrang pagkahilo. Inalalayan na lamang ako ni Sydney palabas ng washroom hanggang sa marinig ko ang malakas na musika ng bar na 'to."Uwi na tayo... Please, uwi na tayo..." paulit-ulit kong pakiusap sa kaibigan ko habang pareho kaming pagewang-gewang ang lakad pabalik sa beach front.Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari. Naramdam
ALIYAH'S POV"Gago talaga ang mokong na 'yon," narinig kong wika ni Vash nang makaalis na si Klaus habang abala ako sa paninitig kay Reid."Iniwan lang kayong saglit dito, ganyan na ang pinaggagawa niyo." pahayag naman ni Seiji."Reid..." I called him once again.He remained silent. While his jaw still clenching firmly that indicates how difficult this must be for him, he looked at me straight in the eyes. He breathed in sharply and then uttered a curse."Aliyah..." tawag sa akin ni Sydney pero ni hindi ko magawang alisin ang tingin ko sa lalaking kaharap ko ngayon."Iwan niyo muna kami." Si Reid na sa wakas ay nagsalita na rin.Huminga ako ng malalim at hinintay ang paglabas ng tatlong kasama namin. Hindi ko pa din mabali ang paninitig ko sa kanya dahil natatakot akong kapag umiwas ako ng tingin ay magsisinungaling siya.Parang may punyal na nakasaksak sa puso ko ngayon. My chest feels so heavy because of the unwanted feelings it contains due to what has been revealed to me. Pakiramd