Chapter 3

Akira's POV

Time flies so fast. 2 months had already passed. And today, it's saturday. I am wearing a short and a Tshirt para pumunta ng palengke.

Inutusan ako ng mama na bumili ng stock dito sa bahay dati naman siya talaga bumibili ng stock dito para raw makatipid siya and ewan ko nalang ngayon. Umalis na naman siya and I don't know kung saan nagpunta.

"Ayanna, tara na." Sabi ko kay Aya. Sasamahan niya kasi ako ngayon. "Kish, bantayan mo si Axel, ha."

Umalis na kami ni Aya. Alas nuebe pero marami rami na rin namimili. Hindi talaga ako sanay dito mamili ng ganito pero ewan ko lang baka gusto ni mama na maging independent na kami.

Namili ako ng mga gulay at tumitingin sa ibang mabibili. I was looking for a fish when Aya called someone.

"Nay Mila." Si Aya kaya napatingin ako dun sa tinignan niya. S***a, 'yung may ari ng karenderya kasama si Atlas? Oh my gosh? Totoo ba ito?

"Hello, Aya." Bati ni Nanay Mila habang namimili ng Isda. Tumingin ako kay Atlas and na realized ko lang na 'di siya bagay rito kasi naman ang gwapo niya. Out of place siya s***a halatang halata talaga na mayaman sa tindig ba naman.

"Hi, kuya Atlas." Napatingin tuloy ako kay Aya nang batiin niya ito. Kilala niya si Atlas? True ba? Kung maka hi akala mo close ah.

"Hello, Ayanna." Bati niya rin. Shocks ganda talaga ng boses. Hindi ko nalang sila pinansin busy ako rito kay ante, eh. Mamaya 'yan si Ayanna sa akin.

"130 kilo niyan, Ineng." Sabi ng tindera nang tinanong ko siya sa kilo ng isda.

"Pwedeng patawad po? Kahit 110 nalang?" Hingi ko ng tawad sa tindera. Siniko pa ako ni Aya kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Ay hindi pwede, yun na talaga, neng mahal na isda ngayon tsaka fresh na fresh pa ito." Sagot niya sa akin habang pinapaypayan 'yung mga benta niya. Tatawad pa sana ako kaso nandyan na sila Atlas sa tabi namin kaya nevermind nalang.

"Sige po isang kilo." Sabi ko nalang at naghintay. Last na ito namin at uuwi na kami.

"Tara na," yaya ko kay Aya. Napating din si Nanay Mila sa amin at si Atlas. Hindi naman mataas boses ko, ah. "Una na po kami, Nay."

"Sabay na kayo sa amin, pauwi na rin kami. " Yaya ni Nanay Mila. I was about to protest nang sumagot ang kapatid ko. Walanghiya talaga.

"Yes po, Nay." Sabi niya. Ang kapal ng mukha ni gaga!

"Hindi po, Nay okay lang po kami." Sabi ko sabay pasimpleng kurot kay Ayanna. Ayaw ko ng makipag interact kay Atlas after I had learn na he has a girlfriend at gusto ko na rin mawala pagka crush ko sa kanya 'no.

Pero I don't think mawawala pa. 'Di ko naman ginusto pero wala eh happy crush ko. Tsaka I am already happy and contented naman by watching him from afar pero 'yung nga lang baka pagmalapit kami ng husto, eh mahalata niya na crush ko siya. And I don't want him to know about it.

"Ito si ate oa. Close ko kaya si Nanay Mila at Kuya Atlas kaya sabay na tayo para makatipid." Reklamo ng kapatid ako tuloy nahiya kasi natawa si Nanay Mila. I'm not really close with her kasi minsan lang naman ako bumibili roon sa kanila.

Ba't nakakapagtaka itong kapatid ko na ito. Paano niya naging close sila aber? Napangiti tuloy ako ng hilaw sa kawalanghiyaan ng kapatid ko. Wala na rin akong nagawa ng sumunod si Ayanna kay Nanay Mila samantalang kasabayan ko lang si Atlas.

Nakakahiya naman oh hindi ako nag ayos ngayon tapos siya pormang porma at  ang bango pa ako nito amoy isda.

"I haven't seen you last week. Did you perhaps resign?" He asked. Napatingin tuloy ako sa kanya. Ay, oo nga pala mid term kasi naman last week kaya hindi ako pumasok the whole week. 'Yun kasunduan namin nung may ari, eh.

Ganito kami minsan casual lang na akala mo naman interesado siya sa buhay ko.

"Hindi, midterm kasi naman kaya ayun." Sagot ko sa kanya. Tumango lang siya. Oh, 'di ba 'yun na 'yun. And besides, I don't want to talk to him knowing na he has a girlfiend, it feel so illegal knowing na I have a huge crush on him.

Nakarating kami sa sasakyan niya at papasok na sana ako sa backseat kaso, "Akira, diyan ka nalang sa harap nasusuka kasi ako pagsa harap."

"Po?" Sabi ko sabay tingin kay Atlas. Kakasabi ko lang 'di ba na it feel so illegal tapos mapupunta ako sa passenger seat. Alam ko mukha akong tanga kasi ako lang nag-iisip ng ganito pero masisi niyo ba ako eh crush ko talaga itong isang ito.

"He opened the door for me." No wonder I like him. What a smart, handsome, gentleman, and kind man. Umandar na 'yung BMW niya. Grabe nga naman oh BMW sa palengke ang sosyal, ha.

"'Wag ka nalang muna pumunta sa lunes, Ayanna magsasarado ako may pupuntahan kasi ako." Saad ni Nanay Mila napatingin tuloy ako kay Ayanna nanghihingi ng sagot. Ngumit lang siya ng alanganin sa akin bago sinagot si Nanay Mila.

"Ano pong mayroon kay Ayanna, Nay?" Tanong ko. I have a bad feeling about this.

"Hindi mo alam na tumutulong siya sa karenderya?" I knew it. Ayaw ko siyang pagtrabahuin kasi aside sa minor pa siya, she has to focus on her study. Importante ang grades ng senior high school for college admissions although may exams pero malaking factor pa rin 'yung grades and 'yan lagi kong pinapaalala sa kanila.

"Hindi po, eh." Sinamaan ko ng tingin si Ayanna. No wonder close raw sila ni Atlas. Kaingayan ba naman ng babaeng ito eh sinong hindi makaka close nito.

"Hayaan mo na hindi naman mabigat trabaho ron sa karenderya at pumayag na rin ako kasi sabi niya pang allowance raw niya." Paliwanag ni Nanay Mila. Humingi nalang ako ng tawad. I can't be upset at my sister because she do what she think is right. Alam kong ayaw niya akong pahirapan sa allowance naming tatlo.

Hindi kasi makakabigay si mama ng pero sa amin kasi kulang kulang 'yung sahod niya sa karenderya na pinagtatrabahuhan din niya dahil may maintainance pa si papa.

Nakarating kami sa bahay ng tahimik lang ako. I still can't get over the fact na kahit sobrang bata pa ng kapatid ko, pera agad iniisip.

"Sorry na ate 'di ko naman pinapabayaan school ko, eh." Sabi niya pagkapasok namin sa bahay. Nasa sala si papa tsaka mga kapatid ko nanunood ng television. Dumiretso ako sa kusina kasama ng mga pinamili para makapagluto na rin.

"Siguraduhin mo lang 'yan, Ayanna." Sabi ko. There's no point to get mad or upset at her. I understand her kahit na ayaw ko man.

"Pero alam mo ate siya kuya Atlas 'yung palagi kong sinasabi sa 'yo na parang si Kim Taehyung, I mean 'yung boses." Pakikipag chikahan niya sa akin habang tinutulungan ako magligpit.

"Puro ka Kim Taehyung eh hindi ka naman nun kilala tsaka 'di magugustuhan nun." Pakikipag bayangan ko sa kanya.

"Eh bakit ikaw magugustuhan ka ba ng crush mo? Kilala ka ba ng crush mo? Hindi rin naman kaya parehas lang tayo." Sagot niya sa akin. Tinawanan ko siya kaya nagalit.

"Ay, teh 'di ka aware kilala ako ng crush ko, nakasakay pa nga ako sa BMW niya, eh." Sabi ko bago tumalikod para hugasan 'yung gulay na binili.

"Sus, BMW lang 'yan mas- ay teka si kuya Atlas?" Gulat niyang sabi. Pumunta pa talaga siya sa gilid ko. "Siya 'yung lagi mong kinkwento?"

"Oo, at 'wag kang maingay. " Sabi ko. Bumalik ako sa lamesa para ilagay 'yung mga hinugasan, sumunod naman siya sa akin.

"Hala, omg! Ate nice choice, mahirap tayo pero maganda ka naman kaya go ka dun approve ako dun." Sabi niya pa habang umaakting na kinikilig.

"Tanga, may jowa 'yun at tsaka kahit wala 'di ako magugustuhan nun. Amoy 'di ka magugustuhan nun, eh." Sagot ko sa kanya at umupo sa upuan para maghiwa.

"Anong jowa? Walang jowa 'yun." Depensa niya akala mo naman kilala talaga 'yung tao.

"Ay close kayo para maka react ka riyan na wala." Sagot ko sa kanya.

"Huli ka na sa balita, close kami 'no lagi 'yun pumupunta dun kapag saturday at minsan sunday. Tapos chini chika ko 'yun si kuya at sabi niya wala siyang girlfriend, busy raw siya. " Nakikinig lang ako sa kanya. Hindi naman talaga nakakagulat na close sila, eh sa kadaldalan ba naman nito at tsaka ilang months na ba itong nagtratrabahong bruha ito?

"Kapal talaga ng mukha mo!" Sabi ko sa kanya tinawanan lang niya ako at sinabihang inggit kasi raw 'di ko close crush ko. Eh, ano naman? Pero at least pinapansin niya ako at masaya na ako nun 'no. 

Pero 'di pa rin ako makapaniwalang fake news si Tasha. 'Yong pakikipag away ko sa sarili ko na i-un crush ko na siya dahil may jowa na siya ay walang kwenta pala. Okay lang at least alam ko na ngayon. I may never have a crush way back in my teen age years ay shunga teen pa rin pala ako ngayon. Well, way back in high school pero I still know the feeling based on the books and movies I have watched pero I am unsure if may alam ba talaga ako when it comes to this. Crush lang naman 'di naman ako mahuhulog kasi alam ko naman din ang layo ng agwat namin which means malabong magustuhan niya ako. 

"Ate, 'yong may-ari ng bahay hinahanap si mama." Napatingin ako kay Akisha ng tinawag niya ako. Pagkakita ko sa sala wala na si papa, nasa kwarto siguro.

"Bantayan mo itong niluluto ko puntahan ko lang." Bilin ko sa kanya bago lumabas. At pagkalabas ko sumalubong kaagad sa akin ang may-ari ng inuupahan namin. Ayaw ko pa naman humarap dito kasi lagi nalang galit. 

"Asan mama mo? Ang taas na ng listahan ko sa pabalik balik ko rito tapos walang akong nadadala. Ubos na pasensya ko sa mama mo at mapapalayas ko na talaga kayo." Bungad niya agad sa akin. I don't know what to answer kasi wala akong alam dito. I thought mama at least was paying our rent since mahalaga ang bahay namin kesa sa kuryente or tubig. 

"Wala po si mama Ante. Tatanungin ko nalang po siya mamaya." Sabi ko sa kanya. 

"Hindi ako aalis dito hanggat hindi lumalabas 'yang mama mo. Kung ayaw niyo magbayad aba sige lumayas nalang kayo." Saad niya. Ang taas pa ng tinig na akala mo naman nasa malayo kausap. I know it's our fault kasi 'di nakagbayad si mama.

"Ilang buwan po ang hindi nabayaran ni mama?" Tanong ko. I don't have a choice but to use my allowance once again. Manghingi nalang din ako kay mama 'no. Or 'di kaya magtrabaho kahit sunday. 

"Pangatlong buwan na ito. Kung ano ano sinasabi ng mama mo tapos 'di naman pala tumutupad sa usapan." Sabi niya. I told her na paki hintay ako at may kukunin lang sa loob. 

Pumasok ako sa loob ng kwarto para kunin ang wallet ko at pagkatapos ay lumabas na rin. Naabutan ko si papa na sinisigawan ng may ari kaya dali dali akong lumapit kay papa. 

"Pasensya ka na talaga, Leth naghahanap pa kasi ng bagong trabaho si Lena." Rinig kong sabi niya kaya napatingin ako sa kanya at nagulat din siya nang makita ako. All this time wala na palang trabaho si mama?

"Puro nalang pasenya pasenya! Babalik ako dito sa susunod na linggo at kung wala pa rin, umalis na kayo dito!" Sabi niya. Tatalikod na sana siya pero tinawag ko siya at binigay 'yong 1000. 2500 upa namin sa bahay na ito, but I can work naman sa ibang paraan para makakuha ng pera.

"Pasensya na po, Ante 'yan lang talaga pera ko. Pupuntahan ko nalang po kayo pag mayroon na ako maidagdag." Sabi ko. Pumayag siya at umalis na rin kaso bago siya umalis ang dami niya pang salita. 

"Pa, anong wala ng trabaho si mama?" Harap ko kaagad sa papa ko. Nandito pa rin kami sa labas. He's in his wheel chair while I am standing beside him.

"Hindi na nagtitinda 'yong may ari pero naghahanap naman mama mo kaya 'wag kayong magalit na pati sabado at linggo ay wala siya. Pasensya na talaga kayo wala akong magawa para makatulong dito. " Sabi niya. That made me sad. I know it's his responsibility to provide our needs pero 'di talaga siya pwede, eh. All i want is to graduate as soon as possible. 

"Okay lang naman, Pa ikaw naman din nagbabantay kay Axel. Pasok na tayo sa loob para kumain. " Sabi ko sa kanya at hinawakan ang wheel cheer para itulak siya.

"Kaya ikaw pagka graduate mo tulungan mo agad mama mo, ha." That made me stopped a bit. I don't know if he realized that it's an unfavorable words for me. I know I also want to graduate as soon as possible to help them, but hearing your father wants you to help them as soon as you graduate makes me sad because he's never like this. 

Kahit noon pa man hindi na maganda buhay namin pero lagi niya sinasabi sa akin, sa amin ni ate na dapat unahin namin sarili namin bago sila kasi sabi niya okay na siya makita lang kaming makapagtapos ay mabubuhay ang sarili kung sakaling wala na sila. But right now, he wants me to help them as soon as I finish college. 

Iyon din naman gusto ko bakit ba ako malulungkot na sinabihan ako ng papa ko ng ganun? Hindi ko maintindihan sarili ko or maybe naiintidihan ko dahil kilala ko ang ako, eh. I know my dreams for myself. I know what kind of job, I'd like to take pero kahit anong gawin ko alam kung hinding hindi ko iyon makukuha kasi marami akong responsibilidad. Being a doctor now is like a star that's hard to reach kasi malayo.