Chapter 20

SA loob ng kanyang tinutuluyan na hotel ay hindi maka-isip ng maayos ang binata. It was seven in the evening and he kept on walking back and forth as he ran his fingers through his hair. Tumingin ito sa labas ng bintana at tinanaw ang kalangitan na tila ba anumang oras ay papatak ang malakas na ulan.

Pakiramdam n’ya ay sinasabayan ng panahon ang nararamdaman nito. He sat down and closed his eyes, hoping that an idea would pop into his mind. Maya-maya ay nakatanggap ito ng tawag mula sa isang hindi kilalang numero.

“Hello?” he answered the phone in curiosity. Agad naman s’yang sinagot ng kausap at kahit hindi nagpakilala ay alam n’ya kung sino ang nagmamay-ari ng boses na ‘yun..

“Let’s meet. I am at the lobby,” sagot sakanya ng isang binata. Batid n’yang lobby ng hotel ang sinasabi nito kaya naman agad s’yang lumabas ng kwarto at pinuntahan ang lalaki.

There he saw his brother sitting on the couch while patiently waiting for him. Agad na umupo si Jace sa bakanteng upuan na nakap