St. Claire Medical HospitalMula sa malayo, tanaw ang matayog na gusali ng ospital. Puting-puti ang facade nito, at sa malalaking glass window ay makikita ang abalang paggalaw ng mga pasyente, nurse, at doktor. Sa labas ng main entrance, patuloy ang daloy ng tao—may mga nakangiting pamilya na sinusundo ang kaanak na gumaling na, kadalasan sakay ng mga mamahaling sasakyan. Sa kabilang banda naman, may mga dumadating na pamilya na bitbit ang bagong pasyente, bakas sa mukha ang kaba at lungkot.Sa loob ng ospital na ito nakaconfine si Marcela, hindi alam ng marami na may mas malalim na plano ang unti-unting nagaganap sa paligid.Samantala, sa parking lot sa likod ng ospital, huminto ang isang sleek na itim na kotse. Bumukas ang pinto, at mula rito ay bumaba ang isang babae. Hindi maitatanggi ang kanyang kariktan—ang kanyang office suit ay eleganteng nakatahi, sa kamay niya ay isang branded handbag, at nakasuot siya ng malapelikulang sunglasses. Sa unang tingin, mistulang isa siyang artis
Sa villa ng kabilang kampoAng masayang halakhak nina Victor at Richmond kanina ay biglang naglaho. Ang sala na kanina'y puno ng tawanan at pagbubunyi ay nabalutan ng bigat at katahimikan.Nakatayo si Victor, hawak pa ang baso ng alak na hindi niya naituloy inumin, habang si Richmond naman ay nakaupo pa rin sa leather chair—pero ang mukha ay itim na itim ang ekspresyon, punong-puno ng pagkabigo at galit."Hindi… hindi puwede ito," mariing bulong ni Richmond, halos bumaon ang daliri sa baso ng alak na hawak niya bago tuluyang ibagsak sa mesa. Ang tunog ng salamin ay tumama sa kahoy na mesa na may halong pwersa, dahilan para magulat si Victor."Faerie White…" halos durugin ni Richmond ang pangalan habang nakatitig sa TV screen na kaka-patay lang niya. "Hindi ko man lang inisip na magiging banta siya. Mas nakatuon ako kay Richard…"Umiling si Victor, naglalakad paikot na para bang sinusubukang intindihin ang sitwasyon. "Mukhang nagkulang tayo ng pagsusuri. Inisip natin na wala siyang lab
Napailing si Fae at marahang nag-roll ng eyes kay Ariel."Ang OA ha," sabi niya habang pinipigilang matawa.Ngumiti si Ariel na parang bata at nag-blink nang mahigit isang daang beses sabay paypay ng pamaypay na parang nagpa-cute."Richard," ani Ariel na may kasamang pa-fall na tono, "alam mo, kung hindi ko lang bestfriend si Fae, baka sinagot na kita.""ARTEEEE!" sabay hagikgik ng ilang empleyado sa gilid.May sumabat pa na, "Kung ganun, love triangle pala 'to?!" sabay tawa ng iba.Isa namang bibo ang sumigaw, "Si Director Fae ang heroine! Si Sir Richard… eh edi male lead!""Tapos si Sir Ariel… extra!" dagdag pa ng isa na sinadyang pahigpitin ang boses na parang announcer.Nagkatawanan ang buong lobby, kahit may ilan pang tila shock pa rin sa mga pangyayari.Pero sa kabila ng lahat ng iyon, hindi man lang kumurap si Richard. Hindi siya nagpatawa, hindi siya tumawa sa biro, at hindi rin siya napatinag sa kakulitan ni
Sa loob ng Everest Corp Headquarters, matapos ang huling sagot ni Fae sa interview at tuluyang pumasok siya sa loob ng gusali, tila biglang nagkaroon ng instant chaos. Ang dating tahimik at busy na atmosphere ng opisina ay napuno ng bulungan at gulat ng mga empleyado."Grabe… si Director Fae? Siya pala 'yong tumuklas nung sindikato?""Paano niya nagawa 'yon?!""Ni hindi ko nga alam na may ganoong kalaking problema sa loob…""Kung hindi siya kumilos… baka nakapasok talaga ang mga kriminal sa kumpanya natin!"Ang bawat department ay nag-uusap-usap, halos hindi makapaniwala. Ang mga mata ng lahat ay nakatuon sa HR Director na tahimik lang na naglalakad, simple pa rin ang kilos, pero ngayon ay parang may aura ng heroism na dumadagundong sa buong lobby.At syempre, bago pa siya tuluyang makapasok, agad nang lumutang si Ariel, naka-pink floral suit, kumikislap ang brooch, at may hawak na pamaypay na animadong inaalon-alon na parang kasama sa choreography."Ayyyyy hija!" malakas na sigaw ni
Humagalpak sa tawa sina Victor at Richmond, sabay taas ng kanilang baso ng alak na tila mga hari sa sariling mesa. Nag-clink ang kanilang mga baso, at sabay nilang ininom ang mamahaling alak na parang nagdiriwang ng isang tiyak na tagumpay."Ha! Richmond, tingnan mo," ani Victor habang pumapahid ng luha sa kakatawa. "Isang simpleng galaw lang, at buong Everest Corporation, pati ang Gold Prime, yayanig! Ang ganda ng pagkakahanay ng plano."Ngumisi si Richmond, ang mga mata'y kumikislap sa kasiyahan. "Sabi ko na nga ba… walang makakakontrol sa sitwasyon kapag ako na ang humawak ng tali. Tingnan mo—isang ulat lang sa TV, at parang tinanggalan ng ngipin ang tigre."Umiling si Victor, napapailing habang natatawa. "At ang nakakatawa pa… si Richard Gold, ang paboritong apo ng matandang Bernard. Hindi man lang na-predict ng tinatawag nilang Prophet ang pagkatalo nila ngayon!"Tumawa silang muli, puno ng pangungutya."Prophet daw," dagdag pa ni Victor. "Kung tunay na propeta 'yon, dapat nakita
Naglakad ang dalawa patungo sa unit, mabigat ang bawat hakbang, parang eksena mula sa isang Hollywood action movie. Bawat tunog ng sapatos nila ay umaalingawngaw sa sementadong pasilyo. Nilapag ni Mendoza ang supot ng chips sa gilid ng hallway, kumaluskos ang plastik, saka siya dahan-dahang dumukot ng baril mula sa loob ng sling bag. Ganun din ang ginawa ni Arthur, marahan at kalkulado.Nakita ito ng mga tambay na tenant sa dulo ng pasilyo. Nanlaki ang mga mata ng mga ito, at halos sabay-sabay na nagmamadaling pumasok sa kani-kanilang unit, ini-lock ang pinto, nagbukas ng kurtina, at palihim na sumisilip mula sa loob. Tahimik bigla ang hallway—tanging tunog ng aircon at mga yabag na lang nila Arthur at Mendoza ang maririnig.Huminto sila sa tapat ng unit. Tumingin nang matalim si Arthur kay Mendoza, mababa at malamig ang tinig."Handa ka na ba?"Umiling si Mendoza, nakatingin kay Arthur na parang tulala pero mahigpit ang kapit sa baril. "Hindi pa, Chief… ano ba ulit yung Plan E?"Sand