CHAPTER 14"GOOD MORNING, MA'AM AND SIR! WELCOME IN...""CORDOVA'S CLOTHING COMPANY!"Tatlong saleslady ang sumalubong sa amin pagpasok namin sa loob ng parang isang Mall."WOW! DAEBAK!" Manghal usal ko nang makita ang loob ng building.Walang sementong humaharang sa giitna pataas, tanging mahabang escalator ang sasakyan mo paakyat para makarating ka sa bawat floor.Sobrang ganda ng loob. Napakaraming panindang damit, dress at kung anu-ano pa, na mukhang mamahalin dahil sa ganda ng style ng mga ito. Mapa-pambabae man o panlalaking damit ay nakakasilaw ang karangyaan...kahit nga ang price ay parang ginto.Kung wala ako ngayon sa trabaho kong ito, hindi ko maafford kahit isa sa mga damit na tinda rito.At iyong mga damit sa walk-in-closet sa mansion, galing ang mga 'yon dito. Iyong mga usual na damit sa bahay ay hindi nagmumukhang pambahay. Kaya kapag suot ko para lang akong rarampa sa runway.Ang sososyal at ganda naman kasi talaga ng mga damit."Mr. Hanz kayo po pala. Anak n'yo po o
CHAPTER 15NANONOOD ako ng My Roommate is a Gumiho sa aking bagong biling laptop, nang makita kong pababa ng hagdan si Sir Boss. Bihis na bihis ito at parang may pupuntahan.With his half-tucked retro striped shirt, black jeans paired with white shoes, it makes Sir Boss simple but elegant. He also looks like an Russian model who's walking in a runway with dominant and badboy aura.Ang gwapo ng datingan. Ilang taon na nga ulit ang boss ko? 25? 28? 30? Mukhang wala pa itong 40 plus eh. Siguro nasa mid 20s or 30s gano'n. Nakalimutan ko ngang itanong."Sir Boss may lakad ka?"Tumayo ako at lumapit pagkababa n'ya."May kailangan lang akong gawin." Iwas ang tinging sagot n'ya."Magtatagal ka po ba sa pupunatahan mo? Mga ilang araw?""Why you're asking Arissa?"Kasi mamimiss kita. Charot!"Eh kasi Sir Boss... mag-isa lang ako sa malaking mansion na ito. Hindi ba nakakatakot iyon? Saka babae pa ako. Paano na lang kung may mangyaring masama sa'kin mamayang gabi, edi walang tutulong sa akin.
CHAPTER 16I DON'T think this will be a good idea. Me? With this two? I don't think it'll be great.I don't know, I just felt it. Or is it just me?Though I don't know what's bothering me, really. Minsan ko lang kasi sila nakasama at napakaikling oras pa iyon. Maiilang pa ako syempre.Pero siguro katulad sa isa nilang pinsan, kailangan ko na lang din mag-adjust. Ngayong gabi lang naman at bukas. Sa Sunday ay darating na rin naman si Sir Boss.At isa pa, dito sila nakatira sa mansion kaya kailangan ko talagang makitungo ng maayos sa dalawa. Sasanayin ko na lang ang sarili ko na makakasama ko ang tatlong Cordova dito sa mansion."Kanina pa kayo?" I asked them."Ah, not really?" Patanong na sagot ni Tyron. Napaismid ako.Anong oras na ba?Nilingon ko ang wall clock na nasa living room. 1:30 am na pala?"Kumain na ba kayo? Baka kasi nagugutom kayo, ipagluluto ko kayo ng pagkain. Steak lang din ba ang kinakain n'yo? Eh red juice?" Sunod-sunod kong tanong.Umiling iling si Tyron sabay upo
CHAPTER 17MALIWANAG na nang magising ako kinaumagahan. Hindi ko nga alam kung natulog ba talaga ako o buong madaling araw akong gising.Hindi kasi mawala sa isip ko iyong ginawa ni Tyron.Nawala lang naman s'ya sa harapan ko.Nang bigla-bigla. Ni walang pasabing biglang mawawala.For petes' sake! Kumurap lang ako saglit, nawala na sa harapan ko.Sinong hindi mabibigla roon? Di ba?How can he even do that?Kahit ang ordinaryong tao hindi kayang gawin iyong ginawa n'ya.Naghahallucinate na naman ba ako kagabi? Namalik-mata? O baka naman tulog pa ang diwa ko that time kaya wala pa sa tamang huwisyo?Pero damn it!Gising na gising ako ng mga oras na iyon kasi nga hindi ako tulog.Malamang! Kaya nga gising, kasi hindi tulog. Lutang ka pa self? Gising na, hoy!So iyon nga. Gising ako kasi hindi ako tulog. Kaya naman nakita ko talaga na bigla na lang s'yang nawala sa harap ko. Naiwan nga akong mag-isa sa ibaba dahil iniwan nila ako doon.Bumangon ako ng kama at nagtungo agad sa banyo para
CHAPTER 18LUMINGON ako sa aking likuran kung saan nanggaling ang boses. At natagpuan kong nakasandal sa railing ng hagdan si Tyron."T-Tyron. K-Kanina ka pa ba d'yan?"Naglakad ako palapit sa kanya."Si Sage?"Tumingin s'ya sa ibaba kaya sumunod din ako. Nakita kong naka-upo si Sage sa couch na nasa living room habang may hawak na libro."P-Pasensya na. Akala ko kasi tulog pa kayo, kaya gigisingin ko sana kayo para mag-almusal.""It's okay, Dollface. But next time, h'wag kang magpapahuli kay Travis na umaakyat ka rito sa itaas." Then Tyron flashed his friendly smile.Tumango naman ako."Let's go down stairs."Nauna nang bumaba si Tyron at sumunod naman ako."Nagugutom na ako. Pagpasok pa lang namin naamoy ko na agad 'yong niluto mo. Ano ba iyon?""Ah, nagluto ako ng sopas. Kumakain ba kayo no'n?"He chuckled. "Si Travis lang naman ang hindi nagsasawa sa steak. Sa pamamalagi ko sa Hacienda, napag-aralan ko nang kainin ang pagkain ng mga tao. Kaya anything na walang bawang, okay sa ak
CHAPTER 19IT'S BEEN what? Two days? Yeah, it's been two days since that unexpected accident happened.At two days na rin akong pinag-iisip nang pangyayaring iyon.Nang tanungin ko si Sage kung paano s'ya nakapunta sa ibaba ng ganoon kabilis at kung anong nilalang ba ito. Tinawanan lang ako ng siraulo.Sa tuwing napapatingin ako sa kanya, tatanungin ko s'ya tungkol sa nangyari. Pero isa lang ang isasagot n'ya sa akin."I run as fast as I could so I can saved you, stupid witch. Sino ba kasing stupido ang aakyat sa hagdan para lang ayusin ang kurtina ng mag-isa? Nagpapakamatay ka ba?"Iyan ang palagi n'yang isasagot sa akin kapag nagtatanong ako. Napapaismid na nga lang din ako dahil dati crazy witch lang ang tawag nito sa akin, pero ngayon stupid witch na rin.Pero sa huli nagpasalamat pa rin ako dahil kung hindi sa kanya, siguro bumagsak na ako at nabalian ng buto. Kahit na may panglalait pang kasama kapag nagsasalita s'ya.Okay na rin. At least ngayon alam kong hindi masamang tao si
CHAPTER 20HINDI AGAD ako nakasagot. Hindi ko naman kasi alam kung anong isasagot ko. Saka...Bakit naman naisip ni Sage na galit ako sa kanya? Baka naman nakokonsensya dahil palaging ako ang napag-iinitan ng ulo."I'm asking you, Paige. Galit ka ba?""Hah? Ah, hindi. Hindi ako galit. Bakit naman ako magagalit? Baka nga pag ako ang nagalit, mapaalis pa ako sa trabaho ko eh.""But you're so quite the whole ride. Nagsalita ka lang noong nasa Village na tayo."Eh? Why naman so affected ang lalaking ito sa pananahimik ko? "Hindi ako galit. Actually, natatahimik talaga ako kapag pinagmamasdan ko ang paligid.""Hhmmm..."Hindi na ulit kami nag-usap. Sa labas lang ako nakatingin habang busy sa pamamaneho si Sage.Pumasok kami sa isang tunnel. Sobrang dilim, walang ilaw manlang sa paligid. "Sage..." "Hhmm? Takot ka ba sa dilim?""Ah, hindi naman. Nagtataka lang ako... Paano kayo nakakapagdrive ng maayos dito kung wala kayong makita? Paano kung may bigla na lang dumaan at mabungguan?"Sa
CHAPTER 21LUMABAS kami ng OdS campus at nagtungo sa nigth market lulan ng sasakyan ni Sage.Namamangha pa rin ako sa lugar habang nakatanaw sa labas ng bintana. Tumigil ang sasakyan sa isang bakanteng lote malapit sa plaza.Nauna akong bumaba ng kotse at sumunod naman si Sage. He's now wearing his black avaitor.Artistahin yarn?Grabe ang taas ng araw. Sobrang nakakasilaw. Kailangan talaga naka-sunglass sa gabi?Hindi na rin n'ya suot ang coat, pero hawak-hawak naman ito. Tinanggal na rin ang blazer, tanging white long sleeve na lamang at necktie ang natitira."Wear this."Inabot n'ya sa akin ang hawak na coat. Nagtatakang kinuha ko naman iyon."T-Thanks."Jacket naman ang suot ko pero croptop nga lang. Kahit na, hindi naman ako nilalamig. Kinuha ko na lang din ang coat para walang masabi.Nang masuot ko iyon ay nagulat ako nang bigla na lang hinawakan ni Sage ang wrist ko sabay hila. "Hoy, dahan-dahan naman. Saka huwag mo nga akong hilahin."Pero hindi n'ya ako pinakinggan at tulo