Kabanata 42: Ganda
"Phone. I want you to buy a phone. Don't worry, ibibigay ko sa 'yo 'yan." Paliwanag niya.
Tumango at pagkapatapos tiningnan siya. "Aanhin ko ang phone na 'yan?" Tanong ko sa kanya.
"At anong 'I want you to buy a phone', wala nga akong pambili ng pagkain eh."Tanong ko sa kanya.
Nag-smirk lang siya bago sumagot. " Para sa 'yo. Para magkausap tayo 24/7," Sagot niya bago ako hinila papasok ng nagbebenta ng mga cellphones.
"Ako naman ang magbabayad. Libre ko nalang, treat ba gano'n." Sabi niya habang nakaharap kami sa mga nakahilerang cellphones.
Napangiwi ako no'ng makita ko 'yong presyo ng latest nila. Jusko, pangkain ko na 'yan sa tatlong buwan!
"Ayaw ko nga. Baka mag compound interest pa 'tong modus mo. Marami pa akong bayarin kaya huwag mo akong pagtripan boi." Sabi ko at akmang aalis na sana doon no'ng hinawakan niya a
Kabanata 43: SampalIt's been three days since Stell showed up to me. Ang last naming pagkikita ay 'yong binilhan niya ako ng cellphone na ginagamit ko ngayon para mag edit ng pictures. Ito na rin ang ginagamit ko for communication sa mga kakilala ko. Na akin na talaga ang binigay niya, at feeling ko, dapat ko 'tong bayaran pag makaluwag-luwag na ako.Wala namang kaso sa akin kung hindi ako dadalawin ni Stell dahil una, ayaw ko rin ng gulo. Hanggang sa maaari, iiwasan ko ang gulo. Pangalawa, hindi rin naman ako bilanggo para dalawin.Panghuling pasok ko na ngayon dahil Friday. Weekdays lang kasi ang pasok ko dahil hindi binubuksan ang boutique pagka Sunday ay sa Saturday naman ang fitting ng mga dresses. Nakagawian ko na rin ang pagsasakay mag-isa sa mga tricycle na dumaan. Inshort, nasasanay ko na ang sarili kong mag-isa.Pero...Kung kailan pa nasanay ka na mag-isa, doon
Kabanata 44:"Hanggang ngayon pakealamera ka pa rin." Malamig na sabi niya habang walang emosyong nakatingin sa akin.Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko at tsaka nahawakan ko ang pisngi kong humahapdi na dahil sa pagkakasampal niya.What was that? Ano na namang mali ang nagawa ko? Napapikit ako at nagbuntong-hininga bago humarap sa kanya.Nakasalubong ko ang mukha niyang walang emosyon pati na rin ang mga mata niyang malamig pa sa yelo na nilagay sa freezer. Wala kang mababasang emosyon na nakapaskil sa mukha niya at nanatili lang siyang nakatingin sa akin."Kailan ka ba magbabago Aishia? Kailan mo ba matatak diyan sa mahina mong kokote na hindi lahat ng pagkakataon, mangengealam ka sa buhay ng iba?! Hindi ka ba napapagod? Hindi ka ba nagsasawang makisawsaw sa iba?!" Sigaw niya sa akin kaya mas lalong napapikit ako at napa-atras.Naramdaman kong hinawakan niya ang balikat ko at pinapirmi ako sa pagkakatayo. Hinawakan niya ang panga ko at pi
Kabanata 45:"I'm not leaving you... I always be here for you. Please, take good care of yourself and continue to chase your dreams. I'm rooting for you and always remember that no matter what happen to you, I always be proud of your decision." Sabi niya pagkatapos tumayo at iniwan akong mag-isa dito sa labas habang naka-upo sa semento at nababasa na dahil sa malakas na pagbuhos ng ulan.Iniyak ko lahat ng frustrations at lahat ng pangamba. Wala na akong pakealam kung pinagpi-pyestahan na ako ng mga tao rito. Wala na akong pakealam kung nababasa na ako rito. Wala nang natitirang pake sa katawan ko. Ang gusto ko lang ay ang umiyak para mawala ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.Napaangat ako ng tingin no'ng biglang may yumakap sa akin at tinabunan ang uluhan ko. Mas lalong sumikip ang dibdib ko no'ng makita ang mukha ni Stell na namamaga ang mata habang basang-basa sa ulan."Sabi ko chase you
Kabanata 46:Lumipas ang ilang buwan simula no'ng nangyari ang trahedya sa akin. Naayos na naman ang nangyari at kagaya nga ng inaasahan ko, kalat na kalat sa social media ang pictures at video ko that time. Ginawang katatawanan, sinumpa, binash at iba-ibang mga malalaswang salita ang nagkalat.I suffer alone. Mas pinili kong mag suffer na ako lang mag-isa. Mas pinili kong tiisin na ako lang mag-isa. Ako ang nadawit. Then I must solve this alone.Naalala ko pa nga, sa ilang sigundo na nagka-ganon ako, ako lang mismo ang bumangon sa sarili ko. Ilang minuto pa akong nabugbog bago natulungan ng iba. At hindi lang iyon, may lagnat pa akong nararamdaman no'n.Alam ko naman ang lahat na mangyayari talaga ito. Bago ako sumalang, I know the consequences behind my actions. Hindi ako tanga na nagbubulagan na walang mangyayari sa akin kapag na-expose ako sa social media. Kaya ayaw na ayaw ko eh, per
Kabanata 47: Applicants"Abay tibay ka rin sa pag-aalok ng serbisyo mo eh no?" Bungad sa akin ni Lily no'ng nakita na niya akong papalapit sa table niya.Hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya at umupo nalang ako sa designated table ko. Actually, ako lang dapat mag-isa rito sa kwartong ito pero si Lily, mapapel... pinilit ang daddy niya na dito siya mags-stay.Siguro ginawa niya lang 'yon para guluhin ako sa mga nakaraan ko. Kung muntikan na akong nabaliw noong kasagsagan ng pag-aaral ko, may isang mas baliw pa pala rito sa tabi ko.Fan din pala siya ng high-end at halos gumawa na siya ng reckless decision dahil sa pagkabaliw niya. Gusto kasi niya na ipagpaliban ang exam niya para makadalo sa guesting ng high-end doon sa France. Sabi niya, kaya niya raw mag take ng another exam pero ang guesting, hindi na raw mauulit pa. Buti nalang, naagapan ng daddy niya ang pagka-baliw niya.
Kabanata 48: Understand HimHow could he! How could he denied me in front of this fucking people?!I rolled my eyes and calm myself. Breathe Aia. Kung papatulan mo siya, mawawalan ka ng trabaho. Dapat alam mo kung saan lulugar... wala kang kaya ngayon, boss mo siya, empleyado ka niya, matuto kang makibaba.I breathed deeply before I actually chuckled. "I'm sorry Mr. Talavera, It's just that... I remembered my friend telling me that."Tumaas naman ang kilay niya sa sinabi ko. "Is that so? Leave then, tell your friend that it's a lame joke."I bit my lower lip before I awkwardly smiled to them. Nakita kong kumunot ang noo ni Ojwa bago nagsalita."Stop this nonsense. Hey lady, proceed with your answers earlier." He coldly said.I nodded and sighed before I continue talking. I didn't take a glimpse on Stell so that he can't distra
Kabanata 49: Welcome"Kamusta?" tanong ni Lily no'ng nakapasok na ako sa kompanya nila.Inilagay ko ang mga gamit ko sa lamesa at umupo na sa swivel chair ko. Hindi ko muna siya sinagot bagkus ay inabot ko ang mineral water na nasa gilid ko at nilaklak iyon.Mamamatay yata ako dahil sa ang hirap humagilap ng hangin para sa katawan ko. Wala akong maisip na tamang gagawin o desisyon dahil sa nangyari kanina. Nagkabuhol-buhol yata ang desisyon ko sa buhay at hindi ko alam kung bakit giniba ko iyon.Habang nagkausap kami ni Ken kanina sa kotse niya, hindi na talaga ako mapakali. Alam kong hindi lang siya concern sa akin kaya niya ako hinatid. Alam kong may malalim pa iyong dahilan kaya niya ginawa sa akin iyon. Hindi naman ako ganoon ka bobo para hindi mahalata kung ano ang ginawa niya kanina.Basically, klarong-klaro na kaya lang niya ako hinatid para pag-usapan ang buhay ko... lalo na si Stell. Alam kong alam niya ang relasyon namin ni Stel
Kabanata 50: Do you still?"Sure kang hindi mo na ako isasama?" Tanong ni Lily sa kabilang linya."Huwag na. Kaya ko na naman. At tsaka, hindi na naman ako magdadala ng gamit dahil provided na naman nila." Sagot ko sa kanya.Narinig ko naman ang buntong-hininga niya bago siya sumagot sa akin. "Ganoon ba? Hihiramin mo ba ang kotse ko?" Tanong niya."Kung papayagan mo ako? Or pwede ko naman rentahan," "Come on, mukha naman akong kontrabida niyan. Syempre, papahiramin kita. Malakas ka sa'kin eh." Aniya.Tumawa lang ako at tsaka nagsalita ulit, "Sige. Papahatid mo ba? Haha joke." Biro ko."Anong joke? 'Yong galawan mo, lumang style na. Sige, ihahatid ko na now na. 10 ang alis niyo diba? On the way na ako ngayon." Tugon niya."Anong on the way? Sabihin mo na umuupo ka pa jan sa swivel chair mo," Narinig ko naman ang pagtawa niya sa kabilang linya at kasunod no'n ang pagtunog ng sasakyan. "Anong s