chapter 4

Kitana put the finishing touches to her make-up, then stood back to the mirror to scrutinize her reflected image. An image she had deliberately orchestrated to attract one man’s attention. That it would undoubtedly gain the interest of many men was immaterial.

Sandali niya pang sinipat ang sarili sa salamin para lamang mapangiti nang makita ang sariling itsura doon, bumagay sa kanya ang kulay pulang halter gown, bakat sa silk na tela niyon ang magandang hubog ng kanyang katawan mula sa malulusog niyang dibdib, maliit na baywang hangang sa malaki niyang balakang.

Satisfied, Kitana caught up her evening coat, collected her purse and exited the mansion like house her father, the great king Sheikh Shalef Bin Yousaf Al-Sayed had given to her.

Sa labas ay mag nag hihintay nang isang tila mamahaling sasakyan, hindi na siya nagulat doon, bilang siya si Kitana Dawn Yousaf Al-Sayed, iginagalang na prinsesa ng bansang kanyang kinasusuklaman ay nararapat lamang na tratuhin siya ng tama.

Taas noong sumakay si Kitana sa sasakyang iyon at walang sabing inabot lamang sa driver ang address ng isang event na kailangan niyang puntahan, matapos maibigay ang address ay pabagsak na naupo si Kitana sa malambot na upuan ng sasakyang iyon at tahimik na pinagmasdan lamang ang mga nag lalakihan at nag gagandahang gusali mula sa bintana ng sasakyan.

Ilang minuto lamang ang lumipas ay narating din ni Kitana ang lugar na pag dadausan ng isang malaking party para sa mga socialites na siyang kinabibilangan ng pamilya ni Kitana.

May ilang tauhan ang agad na lumapit nang makita ang pag hinto ng sasakyang kinalululanan niya, bahagya pa siyang napangisi nang ang mga taong lumapit na mismo ang kusang nag bukas ng pinto ng sasakyan para sa kanya.

‘Peasants…’

Pa bulong niyang sabi saka taas noong nag lakad papasok sa event hall.

Kitana’s perfectly plucked eyebrows creased as a loud music mixed with voices coming from all the guests greeted her on the entrance of the event hall.

The noise reminded her of that she often hears to each and every fashion events she have attended, except that she wasn’t in the Philippines right now.

The decision to travel to Paris had been her own since there will be another fashion event that’s going to be held in Paris and she and her co-models have to attend in the next few weeks.

Nauna lamang siyang mag tungo roon dahil bukod sa may mahalaga siyang kailangang ayusin bilang utos na rin ng kinasusuklaman niyang ama ay mayroon din siyang mahalagang bagay na kailangang gawin at kailangang bawiin.

The decision to replace her father, the King Shalef Bin Yousaf with Kitana had been instigated by a telephone call to the hosts of the event and had been closely followed by a fax notifying them that the king had fallen prey to a virus and not be able to attend.

It had gone on to ask if there would not be any objection for Kitana taking the great king’s place.

There wasn’t much of details to ask for security purposes as Kitana was very well known to be the first born princess of her father’s reigning kingdom.

Kitana smirk widely as she saw Adira Marqueza, she was the only reason kung bakit agad niyang sinangayunan ang utos ng kanyang ama.

It wasn’t so long ago that a big auction event happened in the same place and it wasn’t far from Kitana’s knowledge na si Adira Marqueza na ang bagong nag mamay-ari ng emerald gem stone na siyang sadya niya sa pag punta doon.

That precious gem belongs to someone else, not to someone like Marqueza.

She knew for a fact that Marqueza spent a huge amount of money to have that emerald auctioned, but for Kitana despite the fact that Marqueza bought it, she still doesn’t own it, no one was.

“You look ravishing, princess Kitana.”

Agad na bati ni Adira Marqueza nang lapitan niya ito.

“Thank you mademoiselle, you are too.”

Sagot ni Kitana na nag pilit ng ngiti habang pa sekretong tinitigan ang ginang, may katandaan na ito, sa tantsa niya ay nasa edad singkwenta pataas ngunit kahit ganoon ay sumisigaw pa rin ng kapangyarihan at kayamanan sa awra ng ginang.

Hindi naman na bago kay Kitana ang bagay na iyon, pagmamay-ari ni Marqueza ang maraming tindahan ng mamahaling alahas kaya hindi na rin nakapag tataka kung ito ang naka bili ng target niyang emerald.

Ilang minuto na rin ang lumipas at halos maubusan na si Kitana ng sasabihin sa mga kapwa bisitang agad siyang nilapitan.

Sandaling inilibot niya ang tingin sa kabuoan ng malaking silid na iyon at napairap na lamang sa pagka dismaya nang makitang halos pamilyar na mga mukha lamang naman ang naroon.

“My daughter is becoming a tad anxious Kitana dear.”

Nabalik ang atensyon ni Kitana sa mga kasamahan niya sa lamesa nang mag salitang muli si Adira. “Luis Harrington warned he might be unavoidably late.”

Curiosity sparked Kitana’s interest.

“Luis?”

“Harrington, Filipino- American origin relatively new money, respectably earned, newest member of the elite society.”

Sagot ni Marqueza, nangunot naman ang noo ni Kitana dahil sa narinig.

“If he is Filipino-American, what is he doing in

Paris?”

Tanong niya pa sa ginang.

“He has a penthouse in La Ville Lumiere.”

Pag lilinaw ni Adira, napa tango na lamang naman si Kitana.

“The man is a consummate strategist, word has it he’s about to close a huge deal. Instead of flying straight to America or the Philippines, he chose to negotiate in Paris.”

Dagdag pang sabi ng ginang, nakaramdam naman ng kaunting pag hanga si Kitana para sa lalaking sinasabi nito, kung isa nga ring pinoy ang tinatawag nitong Luis Harrington, magiging masaya siya kung makikila niya ito.

“Hmm, impressive.”

Kitana acknowledged.

“Very dear.”

Nakangiting sabi ng ginang, mag sasalita pa sana ulit si Kitana nang agawin ang kanyang atesyon ng tila ba isang kaguluhan sa entrance ng event hall na iyon.

Curios, Kitana lifted her head trying hard to check what was the commotion all about.

“Luis.”

Hindi na nagawang pansinin pa ni Kitana ang halos pa bulong na pag sasalita ni Adira nang maging abala siya sa pag tanaw sa matangkad na lalaking kapapasok lamang sa silid ng kasiyahan.

‘That’s Luis Harrington?’

Kitana whispered unable to believe her eyes when she sees the man.

He possessed broad-boned feature, strong jaw, his lips was perfectly curved, his eyes was dark that Kitana thought could melt anyone he throws a glance at.

‘A man…’

Muling bulong ni Kitana sa sarili.

Sandali pa niyang tinitigan ang lalaking bagong dating para lamang makita ang sa pakiramdam niya ay hindi naman nakikita iba.

Luis Harrington was a man and for Kitana, he was a predatory warrior.

Kita sa matipunong tindig ng lalaki ang matalim kung tumitig ngunit napaka ganda nitong mga mata ang sandaling pag ikot ng tingin nito sa kabuoan ng silid na iyon maging sa mga taong naroon na tila ba may hinahanap itong kung sino.

Sandaling nag isip si Kitana kung sino kaya ang taong hinahanap nito, agad namang nasagot ang tanong niyang iyon nang tumigil sa kanyang direksyon ang tingin nito, bahagya pa siyang napaiktad nang mag tama ang mga mata nila ng lalaki.

Kitana felt the faint shivery sensation travelled down her spine at the intensity of his glare. Yes, glare was the only perfect word that can describe the way he stares at her.

Malagkit at mapanuri ang tinging ibinibigay sa kanya ng lalaking bagong dating, it irked Kitana as she felt as if he stripped away all the conventional barrier of clothes and his eyes stoked her naked skin.

Pilit sinalubong ni Kitana ang mga tingin sa kanya ng lalaki.

Why does she have this strange feeling that she was damned if she would concede him any sort of victory by glancing away.

Itim na buhok, maayos at makisig na tindig, mamahaling damit, sandaling bumaba ang tingin ni Kitana sa suot nitong sapatos at agad na tumaas ang kanyang kilay nang makitang maging iyon ay tila mamahalin, nanginginitab din iyon sa linis.

Sa tantsa ni Kitana ay nasa edad trenta pa lang ang lalaki, kabaliktaran ng na-imagine niyang itsura nito kanina habang nag ku-kwento si Adira tungkol dito.

Kitana wanted to laugh at herself after she remembered that she’d envisioned this man as a middle-aged paunchy balding man.

Hindi maalis ni Kitana ang tingin sa lalaking ngayon ay dahan dahan nang nag lalakad palapit sa kinaroroonan niya, hindi rin naka ligtas sa kanyang paningin ang suave at magandang ngiti nito, o kahit maging ang matipuno nitong katawan na natatakpan ng isang kulay itim at mamahaling tuxedo.

“Bonjour mademoiselle.”

Agad na pagbati nito nang maka lapit sa kanya, saglit ding lumipat ang tingin nito sa kinaroroonan ng upuan sa tabi niya kung naasan si Adira Marqueza.

“Princess Kitana Dawn Yousaf Al-Sayed, first born princess of Jalil.”

Pormal na pagpapakilala sa kanya ni Adira.

Muling bumalik ang tingin ni Luis Harrington sa kanya at ngayon ay bahagya pang yumuko para kunin ang kanyang kamay at dahan dahan iyong dalhin sa mga labi nito para gawaran iyon ng isang masuyong halik.

Nanlalaki ang mga matang wala namang nagawa si Kitana kundi ang hayaan na lamang sa ginagawa ang gwapong lalaki kahit pa nga ang totoo ay gustong gusto niya nang hilahin ang sariling kamay para bawiin mula sa pagkakahawak nito.

Gwapo?

Aminado si Kitana doon, gwapo ang lalaking nag ngangalang Luis Harrington at alam niyang wala nang saysay kung ku-kontrahin niya pa ang katotohanang iyon.

“Princess Kitana.”

Kulang na lang ay mapa pikit si Kitana nang marinig ang baritonong tinig ng lalaki, pilit pinigil ni Kitana ang sariling hawakan ang tila ba pakiramdam niya ay napasong kamay kung saan siya nito hinalikan.

“We meet again.”

‘Again?’

She thought. Kitana have never met him in this lifetime, if she had she’s sure she’d remember.

No woman alive could possibly forget someone like this man.

“You have already met?”

Singit ni Adira sa usapan, kunot noo naman siyang umiling bilang sagot.

“Not as far as I can remember.”

Sabi niya habang hindi pa rin nagagawang alisin ang tingin kay Luis Harrington.

Napangiti naman ito saka mataman siyang tinitigan.

“Your capacity to remember surprises me, your highness.”

Malaki ang nakaka lokong ngiting sabi nito sa kanya, lihim niya naman itong inismiran.

Sigurado siyang hindi pa sila nagkakilala noon, yet she couldn’t say anything, she knew that as soon as words left her lips, she would wonder at the wisdom of playing his game.

Katulad niya ay hindi rin inaalis ni Luis ang mapanuring tingin nito sa kanya, masyadong malalim ang mga titig nito na pakiramdam niya ay nagagawa na rin nitong basahin ang kanyang isipan dahil doon.

The intensity of his stares doesn’t give her a comfortable feeling, but then Kitana doubted if there was anything comfortable about this man.

“Indeed?”

Sabi niya ng nakataas pa ang kilay dito.

There was something about this man that Kitana doesn’t like, something she felt dangerously intimidating.

“I don’t remember crossing paths with you in anywhere Mr. Harrington.”

Dagdag niya pa saka pilit sinalubong ang malalim na pares ng mata ng gwapong lalaki sa harap niya.

Nakita niya rin ang bahagyang pag ngiti nito na siya namang labis niyang ikina-inis.

Hindi pa man nag tatagal ang pakikipag usap niya sa Luis Harrington na ito ay nakikitaan niya na ito agad ng pagka presko at kahambogan.

Pinanliitan niya ito ng mata nang muli itong mag salita.

“Well I guess I should make you remember, Kitana

Dawn Yousaf Al-Sayed.”

Sabi nito habang suot pa rin ang kanina pang nakaka inis na ngisi nito.

At ano daw?

Kitana’s temper rose almost instantly.

How dare he call her by her name? Does this Harrington have no Idea who she is?

“Uhm Luis, you must allow Tala to get you a drink.”

Adira said out of nowhere, hindi niya naman masisi ang ginang, masyado na rin marahil halata ang namumuong tensyon sa pagitan nila ng hambog na lalaking ito.

At alam niyang hindi maganda kung hahayaan niyang magka gulo sila ng lalaking ito sa ganitong lugar at higit sa ganitong event.

At mas lalong hindi maganda kung hahayaan niyang masira nag image niya dahil lamang sa pagka pikon niya sa ka-hambogan ng lalaking ito.

Kitana forced herself to breath as something in his expression moved, then he smiled, inclining his head in mockery as he allowed the woman whom Adira named Tala to stir him away for a drink.

An accomplished host, Adira Marqueza skillfully handled her guests into chairs as dinner has been finally served.

Adira shuffled them on the table so there were six on the side at lima naman sa kabila, pinili ni Kitana na maupo sa may bandang dulo ng lamesa na sa huli ay tingin niyang isang maling disesyon.

Sa dami ba naman kasi ng bakanteng upuan sa lamesang iyon ay pinili pa ring sa tabi niya maupo ng hambog na si Luis Harrington.

Halos mag dikit man ang maganda niyang kilay sa inis, Kitana forced herself to calm down a bit and chose to ignore the man’s presence beside her.

There were thirteen of them in the table and Kitana hates to have a strange feeling as if it was only her and Luis was there.

‘Oh hell! Thirteen at the dinner table on Friday the thirteenth. Could it get any worse?’

Kitana whispered.

“Come on Kitana, don’t tempt fate by even thinking about it!’

Muling bulong niya sa sarili saka pilit na inilipat ang atensyon sa mga kapwa niya bisita.

“I know who you are, Kitana.”

Luis’s voice that’s faintly accented with what seemed like an American accent have stirred her senses. His voice was deep and Kitana fight the urge of closing her own eyes as she heard him whisper.

“What is your view, Harrington?”

Tanong ni Kitana na katulad ni Luis ay pilit ring hininaan ang boses.

“Well let’s just say na alam ko kung ano ang tunay mong pagkatao, it’s inconsequential I imagine. Lalo pa at alam kong kahit ano man ang sasabihin ko sayo, hindi ka magiging apektado.”

His sexy voice lingered in her ear.

‘Sexy voice? Damn it Kitana!’

Kastigo niya sa sarili at hindi na rin pinag abalahan pang bigyan ng pansin ang pag tatagalog ng lalaki, Katulad niya ay taga PIlipinas ito kaya hindi na rin nakapag tataka na marunong din itong managalog.

“Nevertheles, I would be interested to hear it.” Kinakabahan man ay pinilit niyang ayusin ang nanginginig niyang boses.

Sandali pa siyang nag isip kung ano nga ba ang ibig sabihin ng lalaking ito, kung tama ang hinala niya na alam nito ang mga bagay na pinag gagawa niya sa ibang katauhan, hindi alam ni Kitana kung paano pa itong tatakasan.

Kitana forced herself to throw him a glance, his eyes caught hers. She watched in silence as his lips parted to reveal even white teeth.

“Let’s just say, I know your dirty little secret, princess.”

Pa bulong na sagot nito na siyang dahilan ng malakas na pagkabog ng kanyang puso. “Who the hell are you?”

Puno ng katapangang bulong niya rito na ginantihan lamang naman nito ng isang nakaka lokong ngiti.