Kabanata Pito

Matapos ang bangayan na iyon ay tinapos ko na ang aking pagkain. Kahit na nawalan ako ng gana, inubos ko pa rin ang pagkain sa plato. Maaaring tama si tita. Mapapasubo ako sa labanang ito. Hindi ito ang unang pagkakataon na magbilang ng poste but I hoped kagaya ito dati na isang beses lang ay pasok kaagad ako. Alam kasi nilang pamangkin ako ni Mr. Joseph Vallejo.

"Dito nalang," walang emosyon kong sabi. I immediately unbuckled my seatbelt. "Thanks for the ride."

Hindi siya umimik which made me lose myself. Ayaw na ayaw ko sa ganitong eksena. Hindi ako sanay na hindi siya kinakausap. Sa pagiging makulit kasi nito, mapipilitan kang kausapin siya. Kaya heto ako ngayon, nagkakandarapa.

"I'm really sorry about what happened," he suddenly said.

Saglit na naputol ang paghinga ko pero kaagad ding nakabawi. Tuluyan ko ng tinanggal ang nakapulupot na seatbelt sa aking katawan.

"It's nothing," walang