Share

WMS7: Chapter 4

Author: Nicole Park
last update Huling Na-update: 2023-02-20 14:53:01

"Can you elaborate on what are you talking about. . .Grandpa?" nang-uuyam na tanong ko kay lolo. Pagkalabas ko ng banyo ay agad niya akong kinausap. Ni hindi ako inayang kumain man lang muna sa halip ay alak ang inihanda para sa akin kaya lalong uminit ang ulo ko sa mga sinasabi niyang hindi ko maintindihan. Ni damit ay wala akong pagpilian dahil nakahanda na agad ito sa aking paglabas. Ayon dito ay ipinahanda niya ito sa kanyang mga tauhan. Napaismid ako.

"Look! This room is creepy. I can't live in this dark room with giant candles lit up, draperies that are dancing with the breeze-

"Atlas-

"Daxon!" putol ko sa kanyang pagsasalita, "my friends and people in the Philippines are calling me Daxon or Dax whatever, just don't call me Atlas. I'm not a book!" inis ko pang wika.

Grandpa scoffs. "Mana ka talaga sa akin."

Tumungga ito ng alak mula sa kanyang kopita at saka muli akong tiningnan nang matiim.

"I'm not! Hindi ako magiging lider nitong kulto mo!" mariin kong wika.

Halos mabasag ang eardrum ko nang malakas itong halakhak. Lalo ko pang ikinainis ay tila nagbunyi pa ang mga apoy na nagmumula sa mga kandilang halos kasinglaki na ng mga braso ko. Tila nagsasayawan ito sa saliw ng halakhak ni lolo. Napahaplos ako sa aking balat dahil pakiramdam ko nagsitayuan ang mga balahibo ko sa mga nakikita at nararamdaman.

'Shit! Totoo yatang may kulto. Tang-ina!'

"I am the one who gave you that name, Atlas. Ikaw ang unang apo kong lalaki kaya naisip ko na balang-araw magiging tagasunod kita. Ikaw ang magiging tagapagmana kung anong meron ako," wika ni lolo habang Palakkad-lakad ito sa harapan ko bitbit ang kanyang kopita.

"Just give me your wealth or everything that you wanted me to have but not as a leader of your cult," I answered him. My voice amplified the room and echoed.

"Wait!" He raises his right hand to stop me. He then walked toward the table and put his wine glass on it before he turned to face me. "Why do you keep saying about a cult? Where'd you get that stupid idea, Atlas?"

My brows knitted. Nagtataka ako sa mga tanong niya like he didn't know what I am talking about which in fact, pagpasok ko pa lang amino'y may pagtitipon sila and that guy, whoever that is ay isang alay.

"Come on, Grandpa. Stop pretending! You're a leader of a cult. And the gift that you presented to me earlier proves that you-

"No!"

His voice stopped me from talking nonchalantly about him and his group.

"I think, you misunderstood everything. Listen, Atlas. You are wrong with your perceptions. I. . .am NOT a leader of a cult," mariin niyang wika.

My mind is in chaos after I heard what my grandpa said. If he is not a cult leader then why he has this huge group? Why does his house look like this? Inilibot ko ang aking paningin sa paligid at muling sinuyod ang ayos ng kanyang silid.

"I think you're tired kid. Take a rest and we'll talk again."

Hindi na ako muling nagsalita pa. I followed him quietly out of his room and told his men to send me to the room they prepared for me.

"Are you sure this is my room?" naitanong ko sa tauhan niyang sumama sa akin sa loob mismo ng silid.

"Yes, it is! This room was maintained for many years as this is intended for you," tugon ng tauhan. "Since you were young, Master Louis prepared this for you."

My mouth went ajar after hearing what the man has told me. I can't believe it. Grandpa prepared the room since I was young? That means, he really planned all these?

The room is a lot different from his room though. Mas marangya lang 'to kumpara sa silid ko sa bahay ko sa Pilipinas. It seems like a Prince room that I saw from movies.

The man walked toward the draperies and pulled it on the side and brightness flooded the room that infiltrated through that glass panels which are divided my room from the balcony.

I walked towards the glass panels and opened one which I thought a sliding door to have access to the balcony. A warm breeze touches my skin as soon as I opened it. I was amazed with the cascading view of the ocean.

Tunog ng isinarang pintuan ang nagpatinag sa akin sa aking kinatatayuan. Nagpasya akong bumalik sa loob ng silid at doon, natagpuan ko ang nag-iisang dala kong maleta. To avoid myself getting bored, I took my clothes out of my luggage and opened the wardrobe to put them in but I was surprised as it is full of clothes. Suits, casual shirts and pants, even underwears, kompleto lahat pati medyas. Pinaghandaan talaga ng lolo ko ang pagdating ko. I am about to continue putting my clothes inside the wardrobe when my phone started ringing. Dinampot ko ito when I saw my twin's caller ID on the screen.

"Yes, Dev?"

"How's your trip? How is grandpa?" sunod-sunod na tanong ng kakambal ko. Bago ko siya tinugon ay naglakad ako palapit sa kama at naupo doon.

"Well, I had a circuitous journey as my flight was redirected to a different airport." tugon ko kay Devon. "Anyway, grandpa is doing good."

Sinabi ko na lang iyon para umiwas sa marami pang katanungan mula kay Devon.

"Is it true?" muli nitong tanong. Napahugot ako ng hininga at sumandal sa headboard ng kama. Hindi na lingid sa kanya ang tungkol sa sinasabi kong kulto ng lolo namin.

"Anong ibig mong sabihin?" balik kong tanong sa kanya. Kunwari ay hindi ko alam ang ibig niyang sabihin.

"About the kulto—"

"Devon, I'm sorry but I haven't spoken to grandpa, yet," pagputol ko sa mga nais pa niyang sabihin. Wala rin naman kaso akong masasabi sa kanya dahil palaisipan pa rin sa akin anh mga sinabi ni lolo kani-kanina lamang. Hindi sapat ang nakita ko pagpasok ko kanina para ikumpirma ang kanilang grupo na isa ngang kulto.

Sa iniisip ay muli kong naramdaman na nagsitayuan ang aking mga balahibo kaya nagpaalam na ako kay Devon.

"Just keep me updated, Dax. Ingat ka!" bilin nito bago namin kapwa tuluyang pinutol ang aming pag-uusap.

Balak ko sanang umidlip pero hindi pa man nakalapat ang aking likod sa kama ay tumunog ang intercom. Dumukwang ako at inabot ang button para i-receive ang tawag.

"Monsieur Atlas, someone will be there to accompany you to have an early dinner with Master Louis," wika ng nasa kabilang linya hindi pa man ako nakapagsalita.

"Okay!" maikling tugon ko at kinansela na ang tawag.  Mabuti naman at naalala akong pakainin ng abuelo ko.

Ilang minuto ang nakalipas ay tumunog ang doorbell ng kuwarto ko. Ito na siguro ang sinabi ng tumawag ngayon-ngayon lang na susundo sa akin para samahan ako papunta sa kainan kung saan man 'yon.

I checked on the peephole to see who is outside though I have already an idea. Mas mabuti na ang mag-double check para sigurado. Agad kong pinagbuksan nang makita ko kung sino ang nasa labas. Ito rin ang taong naghatid sa akin dito kanina sa silid na ito. He immediately bowed his head when he saw me before he spoke.

"Master Louis sent me to accompany you to have lunch with him," he said.

"Yes, someone told me a while ago," tugon ko. "Is there any protocols, or dress code that I need to follow before going with you?"

Napatanong ako kasi ito ang napapansin ko simula pumasok ako, lahat yata ay may kanya-kanyang uri ng kasuotan depende sa kung anong trabaho mo sa grupo o organisasyon na meron sila.

"No, Sir! For now. You will be having a meal with Master Louis alone so you can wear whatever comfortable for you," sagot nito na nakayuko pa rin.

"Will you stop bowing your head? I'm not your master, I am just a guest here."

"We have a protocol to follow, Sir. Sorry if it makes you uncomfortable but we have to do it as part of our duty," he answered defensively.

I scoffed and smirked as I think of my grandpa. I know he is all behind these and I wanted to know everything at this moment. Ito lang talaga ang pakay ko sa mapunta rito; ang maliwanagan sa uri ng grupong mayroon siya at tungkol sa sinabi ni dad na tuparin ang kahilingan ng lolo ko and he will be proud of me. Ito raw ang paraan para malaman ko kung sino ang responsable sa pagkawala ni mommy sa amin.

"Sir?"

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • Daxon Atlas Walker(Wild Men Series #7)   WMS7: Chspter 16

    6.45 P.M.I arrived with my men fifteen minutes earlier at a place where the leader of the Italian group wanted to meet me. I fixed my tie before I got out of the car. Nanatili muna akong nakatayo ng ilang saglit at marahang pinasadahan ang paligid. “Ichiro, follow me. The rest, stay here as lookout,” utos ko sa mga kasama kong tauhan. Alam kong may mga miyembro ang organisasyon na nakabase dito sa Italya at alam kong inalerto na sila ni lolo pero hindi pa rin ako maaaring pakampante. Kahit pa alam kong kilala ang lider nitong grupong kikitain ko, inalam ko pa rin kung anong klaseng tao siya. Ito ang una naming paghaharap at wala pa akong ideya kung ano ang magiging kahihinatnan ng paghaharap namin ngayon. I took a breath in and out before I started to step inside the building. It’s a five star hotel which is controlled by the person I’m going to meet. He is clever. He knows the assignment. Well, he is a known leader underground, what should I expect? According to Ichiro, he became

  • Daxon Atlas Walker(Wild Men Series #7)   WMS7: Chapter 15

    The next day, Pablo came to report again. He found the whereabouts of one of the people involved in my mom's death a decade ago. "I want you to continue getting information about these people as fast as you can, Pablo." "Oui, Monsieur!" Agad kong nilagok ang alak na nasa hawak kong kopita. Lalong nagpasidhi sa pagnanasa kong mahuli ang mga responsable sa pagkamatay ni Mommy ang init at pait ng alak na humahagod sa aking lalamunan. "You can leave, Pablo." "Yes, boss!" Yumukod si Pablo bago tuluyang umalis. Itinuon ko ang tingin sa harap ng laptop at muling inisa-isang sinuyod ng tingin ang mga nakasulat doon. Mga impormasyong magtuturo sa akin sa kung sino ang mga salarin kung bakit maaga akong naulila sa ina at umani ng pangungundena ng aking ama hanggang sa kasalukuyan. But, I don't think he will change his treatment toward me if I manage to avenge my mom's death. Sagad hanggang buto na yata ang galit niya sa akin at ni minsan, hindi ko naalalang itinuring niya akong anak. I h

  • Daxon Atlas Walker(Wild Men Series #7)   WMS7: Chapter 14

    Two years later, I continued being a leader of the cult while digging all the information that would lead to the person who took my mom's life. "Monsieur Atlas, Pablo is here," bungad ni Ichiro pagpasok nito sa silid na nagsisilbing opisina ko. Ito rin ang silid na ginamit ni Grandpa noong siya pa ang namumuno ng organisasyon. "Let him in!" tugon ko. Napasandal ako sa upuan habang hinihintay si Pablo. Si Pablo ay isa sa pinagkakatiwalaan kong tauhan ng organisasyon. Grandpa recommended him to me when I asked him to give me people I could trust inside the organization. "Bonne Soirée, Monsieur Atlas!" bati ni Pablo sabay lapag ng brown envelope sa mesa. Walang tugon kong dinampot ang envelope at binuksan. My jaw tightened as I gnashed my teeth when I read what was stated inside. It's the list of people who were suspected to be the accomplices of those who are behind my mom's assassination. Pabagsak kong nilapag ang envelope at padaskol na tumayo. "Pablo, send all the data and info

  • Daxon Atlas Walker(Wild Men Series #7)   WMS7: Chapter 13

    Napatigil ako sa paglalakad sabay marahas na napalingon at nakaambang suntukin ang sinumang sumuntok sa aking balikat pero mukha ni Elliot ang sumalubong sa akin. "Ba-"Halos magkasabay naming bigkas pero napatigil at nagsukatan ng tingin. "You first!" utos niya sa akin. "You!" ganting tugon ko sa kanya. "Dax!" "Okay, fine!"I told Ichiro to wait for me outside and asked my cousin to have coffee at the cafe located outside the building, facing the parking area. "Why are you here? I mean, what makes you join the group?" I asked him while we were waiting for our coffee. "How about you? Is it to take revenge? Do you think it is necessary?" Elliot sounds unhappy with my decision to join the group of Lev Petrov. "So, you mean, you have the right to join but I don't have? That. . .that your decision is necessary but mine is not?" Gigil kong tugon sa kanya."Look, Dax! Don't get me wrong. You're still young and-""And also, you! We are just two years apart. Stop telling me that you m

  • Daxon Atlas Walker(Wild Men Series #7)   WMS7: Chapter 12

    The year 2013, two years after I finally decided to assume my grandpa's position as a leader of Les paragones de l'éternité or The Paragons of Eternity. I'm now in Manila to meet Lev Petrov. The guy I met two years ago, asked me to join the group he was planning to create. I have no idea what group it is but I accepted his invitation. "Boss, are you sure of this? I mean, you told me that Petrov said that there are other people he invited for this meeting? How can you be so sure that you are safe with them?" tanong ni Ichiro na nasa upuan kaharap ko dito sa loob ng sasakyan.Maliban kay Grandpa, si Ichiro lang ang napagsabihan ko tungkol sa imbitasyon noon ni Lev Petrov. Hindi ko ito sinabi sa pinsan kong si Elliot dahil alam kong hindi ito papayag at baka iparating na naman kay Tita Erina. Even Dad knows nothing about it. For what, anyway? He doesn't care about me. Baka nga hindi niya pa rin alam that I already killed a few who defy the law of the cult. Yeah, it's a cult! Legit! Even

  • Daxon Atlas Walker(Wild Men Series #7)   WMS7: Chapter 11

    "Welcome back, dude!" salubong na bati ng pinsan kong si Elliot nang pumasok ako sa kanilang bakuran sakay ng aking motor. Hindi pa man ako tuluyang nakababa ay kinabig niya ako at niyakap. "Hey!" saway ko sa kanya. "Can you let me get down first?" natatawa kong wika sa kanya. I park my bike on the usual spot kapag nandito ako sa bahay nila Tita Erina. Milagro walang Sabino na umeksena. "This is for you!" Dinamba ko nang bahagya sa dibdib niya ang dala kong wine na nasa loob ng wine carrier. I brought him the wine that I tasted a couple of days ago. The wine is produced by Sanctuario de Atlas winery. "Wow! Pasalubong. You miss me that much?" wika nito na kinuha ang wine. Ngumisi pa itong nanunudyo at may kasamang kindat. "Huwag mo 'kong inisin. Inis na ako kanina pa," saad ko at nagpatiunang tunguhin ang kanilang pintuan. "Why?" "May sumusunod sa 'kin." Pasalampak akong naupo sa couch nang marating namin ang sala. "Who?" "Grandpa sent three of his men with me," I answered vex

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status