Share
Prologue
"Sadya bang ganito kalupit ang buhay ko? Puro pasakit at hinagpis ang natatamasa ko sa mundong 'to. Bakit hindi niyo na lang ako hayaang sumuko?" - Samara
"Hindi lahat ng paghihirap ay napapalitan ng gantimpala Mara, ang ilan ay nananatiling ala ala na lang."
"Ipangako mo saking lalaya tayo sa bangungot na 'to Josh. Lalaban tayo nang sabay"
Hindi ako matibay na tao para subukin ng napakaraming pagsubok, nais kong mamuhay ng payak at masaya ngunit bakit para bang lahat ng pinapangarap ko ay ipinagkakait sa akin?
Ayoko nang magpatuloy, napapagod na ako.
"Would you live for me, Mara?"
No. Unless I'm with you.
Decay of Dawn
©All rights reserved.
Bab terkait
Decay of Dawn I
"Law without justice is like a wound without a cure, do you agree on this saying?" tanong ni Prof. Alfonso.Mataman niyang tinitigan ang bawat isa sa buong klase na tila ba naghihintay ng kasagutan sa mga estudyante niya.Of course yes, I agree. Lahat naman ata ay alam kung paano i-explain ang saying na ito at lahat din ay alam ang malalim na kahulugang nakapaloob dito.I was a college student and soon to be a degree holder. And I'm currently taking up a pre-law course. Disinuwebe na ako at hindi na madali para sakin ang landas na tinatahak ko ngayon. I need to focus nang sa gayon ay 'di masayang ang napakaraming taon na ginugol ko sa pag-aaral. Dahil pag college kana, lahat ng detalye sa kursong kinuha mo ay dapat alam mo."Yes Mr. De Veyra?" Nakangiting tawag ni prof sa lalaking nasa likuran nang magtaas ito ng kamay.Agad namang tu
Decay of Dawn II
Mga ilang minuto ko ring tinitigan ang litrato ng estudyanteng dalawang araw na raw nawawala. Si Demi Lobusta. Isang engineering student, ang pagkakaalam ko ay napakahirap ng engineering pero bakit kase nakuha niya pang umattend ng mga parties? At alam naman niyang mahirap malasing pero bakit umuwi pa siya ng mag isa? Sa dis oras pa ng gabi.Isinara ko na ang laptop ko saka pumasok na sa banyo para maligo. Nang matapos na ako ay sinimulan ko nang gawin ang presentation na kailangan ko nang ipresent pagkatapos ng dalawang araw.Ibinuklat ko na ang librong inuwi ko na siyang pagkukunan ng mahahalagang impormasyon o detalye sa magiging report ko. Sinabayan ko na rin to ng madaliang research para sigurado at walang malilito sa mga makikinig.Halos nangangalahati palang ako ay nararamdaman ko na ang pagbigat ng mga mata ko.Sinilip ko ang orasan, saktong alas dyes na ng gabi. Kailangan k
Decay of Dawn III
Nagising ako dahil sa ingay. Mga babaeng umiiyak, nagmamakaawang mga sigaw. Gusto kong gumalaw pero hindi ko magawa.Unti unting tumulo ang mga luha ko, nais kong pigilan ngunit tila di ito nagpapaawat, naririnig ko ang pag ragasa ng saganang ulan na tila ba nakikiramay sa akin.Sinubukan kong kumilos, pero sobrang bigat ng katawan ko.Nang idilat ko ang mga mata ko ay wala akong makita. Madilim. Walang kahit na anong makikita bukod sa dilim.Ngunit ang iyak ng mga taong nandidito ay tila mas malakas pa sa ingay na gawa ng ulan. Nararamdaman ko ang mabigat at matigas na bagay na nakapulupot sa aking buong katawan.Hilong hilo ako, para akong nanggaling sa napakatagal na pagtulog, pero inaantok pa rin ako.Wala akong ibang magawa kundi umiyak, naguunahan ang mga luha ko ngunit walang hagulgol na lumalabas sa bibig ko.
Decay of Dawn IV
Muli nila akong dinala sa kwartong pinanggalingan ko. This time, mas madilim at mas nakakatakot. Wala nang lubid na nakapulupot sa katawan ko pero ikinadena nila ang mga paa ko.Iniwan nila akong mag isa sa nakakatakot na lugar na 'to.Nararamdaman kong pagabi na dahil balot na balot na ng dilim ang buong paligid. Humiga ako sa manipis na karton na nakalatag sa malamig na simento nito saka niyakap ang sarili.Ang lamig at ang lungkot.Napatitig ako sa pinakamataas na parte ng kwarto na 'to nang mapansin ko ang kakarampot na liwanag mula dito.May bintana, isang transparent window na may kaliitan ngunit sapat na para masilayan ang kalangitan. Nakita ko ang buwan. Buong buo ito gayundin ang liwanag na hatid nito.My tears suddenly burst down when a painful memory came back rushing my mind. "Ate tama na po!" Sigaw
Decay of Dawn V
Blangko ang ekspresyon ko habang pinapakinggan ang pagmamakaawa ng ilang babaeng nakakulong rin kagaya ko, di ko sila masyadong marinig pero dahil tahimik dito sa kwarto ko, malinaw na umiiyak sila. Nanghihina ang katawan ko. Para akong pagod kahit wala naman akong ginagawa.Ang daming naglalakbay sa isipan ko nang bigla akong natigil ng isang maamong boses."Bago ka lang ba dito?" Tanong nito, nakasilip siya sa isang maliit na bintana, taga kabilang kwarto."Oo"Lumapit ako dito at umupo sa may sulok malapit sa siwang. May spring na nakaharang dito pero hindi iyon naging hadlang para di ko maaninag ang itsura nito."Ilang taon kana?" Wala sa sariling tanong ko sa kanya nang mapansin kong medyo bata pa ang itsura niya."I'm 20" Sagot nito na ikinagulat ko."You have a pair of pretty eyes" Aniya.
Decay of Dawn VI
Napakapit ako sa paanan ng kama ko nang pumasok ang tatlong kalalakihan sa kwarto ko. Napasigaw na lang ako nang hilahin nila ako palabas."Wag niyo siyang gagalawin!" Rinig kong sigaw ni Lia. Nakita kong nakabukas ang bintana at pilit na hinahawakan ni Lia ang paa ng isang lalake.Sinipa siya nito at tinadyakan ang bintana para sumara. Napaaray ako nang higpitan pa nila ang pagkakakapit sa braso ko. Hindi ko kayang manlaban kaya't hinayaan ko na lang na tangayin na ko.Akmang palabas na kami sa hallway nang matigilan ang mga ito."Huwag siya" Anang isang lalakeng matangkad at maputi. Seryoso itong nakatingin sa lalakeng nakahawak sa braso ko.
Decay of Dawn VII
"Grabe ka naman! Hindi kaba natatakot lia? Sanay kana ba na laging ganon nakikita mo?" Singhal ko kay Lia na kinatigil niya. Alam kong baguhan lang ako dito at di pa lahat ng napagdaanan nila ay naranasan ko na. Pero bakit gano'n na lang ang reaksyon niya? Di ba siya nanghihinayang sa buhay ng iba?Babalik na sana ako sa pagkakahiga nang sunod sunod na kalabog ang narinig ko mula sa labas.Napabalikwas ako at medyo hilong bumangon at sinilip ang nangyayare sa labas. Nakita ko ang grupo ng kalalahkihan na pumasok sa isang kwarto katapat ng kay Lia.Narinig ko ang pagmamakaawa ng babaeng nandoon na pakawalan siya ng mga ito. Nang ilabas nila ang babae ay gano'n na lang ang pagkagulat ko.She can't even look. I think she's losing her eyesight pero pinipilit parin nila itong tumayo at maglakad. Namamaga ang buong mukha nito lalo na sa may bandang mata at halos hindi na ito makakit
Decay of Dawn VIII
"You're doing it wrong" Reklamo ko kay Josh nang maramdaman kong mali yung direksyon ng kamay niya.He's currently braiding my hair pero parang di naman braid yung ginagawa niya."Mag antay ka kasi, ikaw may gusto nito diba? Pulupot ko 'to sa leeg mo e." He murmured"Ang iingay niyo naman, magpatulog naman kayo aba"Sabay kaming napalingon sa gawi ni Lia na nakadungaw na sa maliit na bintana. Tinanggal na ni Josh ang spring no'n kaya kitang kita na namin siya."Alas dose na umaalingawngaw parin mga boses niyo" Aniya bago bumalik sa kama.Nagkatinginan kami ni Josh. Tinawanan na lang namin siya at nagpatuloy na ito sa ginagawa."Ikaw kase--""Anong ako?" Pagdepensa ko kay Josh nang sisihin niya 'ko.Narinig ko ang mahinang pag hagikhik niya kaya siniko ko siya dahilan
Bab terbaru
