Where the heck is Bituin? tanong ni Leticia sa sarili after a couple of times of trying to locate the woman’s whereabouts, but failed. Nalingat lang siya sandali, ang bilis nitong mawala sa mga mata niya. Sinadya ba ni Bituin na iwan siya? Or nawala lang talaga ito?
Hays. Ewan niya sa babaeng iyon. What's the point of approaching her kung bigla naman itong mawawala? Pakiramdam niya, pinaglalaruan lang siya ng babaeng iyon.
Babalik na nga lang siya sa sasakyan. Baka nandoon na ito at iniwan lang siya. Baka rin nandoon na ang dalawang lalaki. Bakit ba hindi naging malinaw ang instructions nila? Wala namang sinabi ang dalawang lalaki na magkikita sila sa parking area after a couple of hours.
Sa huli, wala siyang nagawa kundi hanapin niya ang pa
Tumaas ang sulok ng labi ni Alpha Naji. “Sigurado ka ba sa gusto mo, babae? Hihingi ka ng tulong sa akin? Sa taong may pakana ng kamatayan ni Teban? You cried when he died, right? I saw your tears and your anger when he died in your arms,” anito na sinabayan ng ngisi.Naikuyom niya ang kamao.Damn him!Wala siyang magawa kundi lunukin lahat ng galit niya ngayon sa lalaking ito.Hindi na rin siya nagulat sa sinabi nito. It was already expected.Leticia had already a hunched that he was the man behind Teban’s death. And she hated him for that. Alpha Naji was the real mastermind of the crime. Bakit nito nagawang ipapatay ang isang inosenteng tao?
Thankfully, Leticia made it back to the hotel. In their room. Completely shaken by what happened but still alive. Thank God.Hindi pa nakarating ang tatlo. She tried to go back at the palace, to no avail. Kailan kaya niya magagawang kontrolin itong sumpang? Kahit simpleng pagpunta sa isang lugar, hindi pa rin niya magawa. Napaka-incompetent niya talaga.Pasalampak siyang umupo sa kama.The room was surprisingly quiet. Iba pa rin talaga ang aura ng lugar kapag wala si Bituin. The woman was loud at mukhang hindi nito alam na iyon ang personality nito.How will she find Samuel? Hindi niya alam kung nasa present, past, or future ito.If only she knows how to trace. That would be quite handy given her
Ilang beses na napabuntong-hininga si Andro. Kanina pa sila nakarating sa bahay. Nakatambay si Milo sa kwarto niya kahit ilang beses na niyang ipagtabuyan ang lalaki na magpahinga na muna ito sa kwarto nito. They should be sleeping. Resting. After driving for a couple of hours. But his mind could not fathom to sleep. His mind was bombarded with Leticia. The woman who always make him confuse and“Am I that weak, bro?” tanong niya sa kaibigan. As usual, naglalaro ito ng online games. Hihinto at mag-re-reply sa gf nito tapos babalik sa paglalaro.“Weak? In what aspect?" tanong nito. "Bakit mo naman naiisip iyan?" Nakadikit pa rin ang lalaki sa screen ng cellphone nito.Walang ano-ano ay ibinaba niya ang phone ng lalaki para maging maayos ang pag-uusap nila.
Nagtatanong pa rin ang mga mata ni Esmeralda. After a couple of months of blaming herself for what happened to her lover, biglang nabuhay ito. Nagkaroon ng buhay ang mga mata nito na dating walang emosyon. And she was not thinking about her dead lover right now. Only about the mysterious woman in front of her.“Kahit saang anggulo...ang mga mukha natin,” napaawang na wika ng babae. “Kailangan kong sabihin kay Ama ang tungkol sa bagay na ito. Baka may inililihim siya sa akin.”Natigilan siya sa sinabi nito.What the…Esmeralda was questioning her father’s loyalty to her mother?That is not the problem right now, Leticia. Bakit hindi mo unahin kung paano makawala sa babaeng ito?
Napunta na sa ibang lugar si Leticia nang may maalala. Caloy had touched her! The boy! Gusto niyang bumalik at tanungin kung ayos lang ba ito. Damn. What if may mangyari rito? Will he also have the memories just like Milo and Andro? Wait. Pero kay Cathy naman, parang walang nangyari sa babae? Selective ba ang sumpa na mayroon siya? What are the basis para maipasa niya ang sumpa sa isang tao? Gender? Being weak or strong? Hays. Kahit ilang beses siyang magtanong sa sarili niya, wala namang makakasagot sa tanong niya. Mas maganda ring mag-focus na lang siya sa kung nasaan siya ngayon para magawa na niya ang lahat ng dapat gawin. Babalikan niya ang bata
The stranger was hungry and thirsty as a whole. Takam na takam ito sa isang corned beef na dala at mga biscuit. Leticia had no choice but to hold the food for her so that she could eat it. Properly. Wala rin itong kaarte-arte sa katawan at animo nakalimutan na ang dignidad nito basta makakain lang. Animo isang taon itong hindi nakakain dahil sa bagsak nitong magkabilang pisngi.Hinaplos ng awa ang puso ni Leticia.She wanted to ask her a lot of questions pero makakapaghintay naman ang mga ito. Hahayaan na muna niyang kumain at uminom ang babae. Mabuti na lang at hindi napanis ang pagkain na dala niya.When the woman finished, Leticia asked her, "What is your name? Paano ka napunta sa bahay ni Felipe?"The strange woman burped. “Thank goodness. Nabusog din ako. I thought I was a goner with no one to help me.” Mayamaya ay sinulyapan siya nito. "Mas importante pa ba ang tanong na iyan kumpara sa pagbalik sa akin sa nakaraan? Help me heal th
Zephanie was the most infuriating woman Leticia had ever encountered. Daig pa nito ang mga magulang niya kung makautos sa kanya. Ang dami-dami nitong mga utos sa kanya. Unlimited. Na para bang naging instant yaya siya nito dahil sa sitwasyon nito— nakaposas ang dalawang kamay. Nagrereklamo na rin ito na masakit na ang mga kamay dahil sa posas pero hanggang doon lang ang magagawa ng babae.Wala siyang magagawa dahil wala siyang kapangyarihan. Wala ring magagawa ang babae niya na kasama niya bahay na ito.Tinalo rin ang mga professors niya sa dami ng pinapagawa sa kanya. She bit the inside of her cheeks whenever she was tempted to say something nasty to the woman. Until she could taste the metallic taste of blood in her mouth.Leticia held her tongue.Kung hindi lang niya kailangan ang tulong nito, marahil kanina pa niya ito nasabihan ng hindi maganda. Sobrang bossy nito na wala na sa lugar. Animo hindi tao ang turing sa kanya. Bakit? Dahil sa pagiging tao niya?Magtiis ka na lang, ani
“There’s nothing beautiful in this curse,” deklara ni Leticia kay Zephanie. “Wala itong naging epekto sa buhay ko kundi magpahirap sa mga taong nakakasalumuha ko. Kung sana pwede itong mawala, gagawin ko ang lahat para mangyari iyon.”Ang daming gusto niyang gawin pero hindi niya magawa sa takot na baka maipasa niya ang sumpa. Going to Tagaytay was the best experience of all. Sana mabigyan pa siya ng chance na makabalik doon. Pinitik nito ang noo niya. Hinimas ni Leticia ang nasaktang noo pero hindi na lang nagkomento sa ginawa ng babae. Maliit na bagay pa naman. Kaya pa niya itong ipagsawalang-bahala. “It will never be gone. You are a fool for believing it will vanish. Nakaimprinta na iyan sa pagkatao mo. Kung mawawala ang abilidad na iyan magiging kulang ang pagkatao mo. Hindi na magiging Leticia si Leticia. Ganyan ka simple, tao. Hindi naman kailangang ituring na kumplikado ang lahat ng bagay.”She stretched her hand to remove the soreness she was feeling right now. Marahil mula