Ngayon ang araw na nakatakda para sa lunch kasama ang family ni Steve. Kinakabahan ako sa maaaring sabihin sa 'kin ng parents niya. Malamang alam nila na hindi naman ako 'yong inalok niya ng kasal, pero ako ang pakakasalan.
Kahit na labag sa loob ko ay naligo at nag-ayos pa rin ako ng aking sarili. I'm dressed in a black bodycon dress and black pumps. I simply pinned a cute hairpin near my ear to the side of my hair. I look like I'm on my way to a funeral. However, the reality is, pinagluluksaan ko na ang mga natitirang sandali ng buhay pagkadalaga ko. Bumaba ako sa sala at doon naabutang naghihintay sina Mommy at Daddy. Tumaas ang isang kilay ni Daddy habang tinitignan ang kabuuan ko na nababa ng hagdanan. Pagkarating ko sa gawi nila ay bigla itong umismid. “Hindi masiyadong halata na nagluluksa ka sa pagpapakasal, Czes. Let's go...” ani Daddy. Sumunod lamang ako sa kanila palabas. Gustuhin ko man na kausapin si Mommy, hindi ko magawa. Ito na agad ang naiwas kapag malapit na ako sa gawi niya. Aaminin ko, ang sakit sa pakiramdam na ganito na kaming dalawa. Sobrang close ako kay mommy, bine-baby niya ako kapag kaming dalawa lamang. Ngayon, I feel as if I don't exist because she never takes the time to give me a glimpse. And it's excruciating. Her actions are excruciating. And I despise myself as a result. Habang nagmamaneho si Daddy, nasa passenger seat naman si Mommy. Walang kahit sino sa 'min ang nagsasalita. Ako naman ay nakatingin lamang sa dinadaanan namin. Nakarating kami sa Delux Resto, isang mamahaling Resto rito sa Batangas. Ang kaba sa dibdib ko ay lalo lamang tumindi sa mga minutong nalalapit naming pagkikita. Hindi ko alam kung paano s'ya haharapin, sa tuwing makikita ko s'ya, nakikita ko ang nasasaktang mukha ng girlfriend niya. Apat na tao ang naghihintay sa 'min sa isang mahabang mesa. Tingin pa lamang ay masasabi mong mayaman ang pamilya nina Steve. Tumayo ang mga ito nang makita kaming paparating. Si Steve ay hindi sana tatayo kung hindi pa tinignan ng kan'yang ama. “Pleasure to finally meet you Mr. And Mrs. Dela Cruz,” nakangiting bati ng Daddy ni Steve kina Mommy at Daddy. Tinanggap naman nila ang pakikipagkamay nito. “So do I Mr. Harisson, and to your wife too,” ani Daddy. “Oh, by the way, my eldest, Lincoln Asher.” “Nice to meet you, Sir,” nakipagkamay din ang Lincoln kay Daddy. “Nice to meet you, Hijo.” Samantala, si Steve naman ay parang walang pakialam sa paligid. Parang tamad na tamad ito sa nangyayari. Ilang segundo lamang ay nagpahanda na ang mga matatanda ng pananghalian naming lahat. Habang kumakain ay naguusap-usap din ang mga ito. “So, Mr. Dela Cruz, how's business world? We didn't have a chance to meet,” paunang tanong ng Daddy ni Steve. “So far, getting better, there's so much in our plate. You know, buildings and houses.” “Oh, yeah. Construction firm is not easy, but worth to have, right?” “Yeah,” Puro business lamang ang pinag-uusapan nila, kami naman ay tahimik na kumakain. Nang matapos na kumain, hindi talaga nila pinalampas ang usapin pagdating sa kasal. “So, kailan ang kasal?” Tanong agad ng Mommy ni Steve. “Mom!” Agad namang sabi ni Steve. “What? The main purpose of this lunch is because of your wedding.” “She's not my fiance!” “Oh, you mean, your girlfriend, Nicole?” Her mom asked him. “Yeah, she's my fiance and not her.” Tinignan pa ako nito nang masama, agad naman akong napayuko. “Well, not now.” His Dad said. “What?” Salubong na salubong na ang kilay ni Steve. “You're not going to marry Nicole, because you're marrying Ms. Dela Cruz.” Sinulyapan ako ng Daddy niya sabay ngiti, gano'n din ang ginawa ng kaniyang Mommy. “But Dad... That's not what you promised! You told me, you're going to do something to stop this nonesense marriage!” He exclaimed, his brother hold him to his shoulder to calm him down. “I changed my mind, you will marry their daughter. In fact, Nicole is not suit with our family. She's poor, and came from a broken family. While here, Brianna, beautiful, kind, and rich as we. See the big difference?” Tumango-tango naman ang Mommy nito, samantala ang kuya niya ay walang emosyon na nakikinig. Si Steve ay umiigting na ang panga sa galit. “You wanna know the real difference?” Seryosong tanong nito sa kan'yang ama at tinignan isa-isa ang mga kasama namin sa mesa. Tumigil ang paningin nito sa 'kin, mata sa mata, seryosong seryoso.“Nicole is the one I love, only Nicole can complete me. Yes, they different, but the best difference is... I love Nicole, and I hate you...” Tumalim ang tingin nito sa 'kin. “Steve!” Saway sa kaniya ng Daddy niya. Bigla akong napahiya dahil sa kan'yang mga sinabi. Pakiramdam ko ay sinaksak na naman ako nang paulit-ulit. Sobrang pagpipigil ng luha ang ginawa ko. “What? I’m just telling the truth here, what the essence of marrying her if I don't love her?” “So, what is your girlfriend's reaction about that night with my daughter?” Tanong bigla ni Daddy na nagpatigil kay Steve. “I bet, you didn't tell her that you made sex with my daughter, after proposing to her? Am I right?” Biglang ngumisi si Daddy.Sh*t! Daddy! What are you thinking? “Don't you dare.” Matigas na sabi ni Steve kay Daddy. “Sure, because I don't need to tell her. She already heared it all...” Tumingin ito sa kabilang mesa, sa isang babaeng nakatalikod sa 'min. Agad naman nanlaki ang mga mata ko nang makilala ko na ito. No! Mabagal na tumayo ang babae sa isang mesa, at mabagal din itong lumingon sa gawi namin. Ang mga mata nito ay puno na ng luha, kagat-kagat na nito ang kan'yang pang-ibabang labi na nangangatal na. Ang sakit! I'm sorry... “C-Congrats...” Basag na boses na sabi nito kay Steve, “W-Wala ka pa lang balak sabihin sa 'kin ang lahat. P-Pero, salamat na rin at narinig ko lahat...” Hindi na niya napigilan ang mga luha niya na nag-unahan na sa pagpatak. Kahit anong punas niya, at kahit halata mong pinipilit niyang pigilan, wala rin. “B-Baby...” Tumayo si Steve, kitan- kita sa mga mata niya ang takot. Ang galit at maangas niyang mukha kanina ay biglang nawala pagkakita niya sa umiiyak na si Nicole. Sobrang mahal talaga niya... Ngumiti si Nicole kay Steve, sa pagngiti nito ay ang pagpatak ng kaniyang luha. “Tama naman ang Daddy mo, hindi ako bagay sa pamilya mo.” Tumingin ito sa Daddy ni Steve, “maaaring mahirap lang po ako, pero hindi ako masamang tao.” Inalis nito ang singsing sa kaniyang daliri na nagpalaki sa mga mata ni Steve. “N-No... B-Baby no...” Akmang lalapitan s'ya ni Steve pero pinigilan s'ya ng kuya niya. “Let me go Kuya, please...” Pagmamakaawa nito sa kuya niya. Umiling ang kuya nito. “Huwag mo nang gawing komplikado ang lahat, madadamay lang siya...” Mahinang sabi nito sa huling salita pero rinig ko pa rin. Madadamay? Nagsusumamong tumingin ito kay Nicole, awang-awa na ako sa kanilang dalawa pero wala akong magawa. Wala kaming magawa... Ibinaba ni Nicole ang singsing sa dulo ng lamesa na kinaroroonan namin. “C-Congrats... I w-wish you the best. Reach our dream...with her.” Tumingin ito sa 'kin saglit bago tumingin muli kay Steve. “M-Maging mabuti kang asawa, g-gaya ng ipinangako mo sa 'kin. Kahit na...hindi na a-ako ang misis mo...” Umiling-iling naman si Steve habang isa-isang pumapatak ang kan'yang mga luha. Pigil-pigil pa rin ito ng kaniyang kuya. Ang sakit... Sa pagtalikod ni Nicole, roon na nagpiglas ng sobra si Steve. Galit na galit ito hanggang sa hindi na s'ya kaya pang pigilan ng kuya niya. Mabuti na lamang at kakaunti ang tao sa resto. Tumakbo ito patungo kay Nicole na nakalabas na ng pinto. Nang maabutan niya ito ay bigla na lamang niya itong niyakap mula sa likod. T*ngina! Ang sakit sa puso! Umiiling-iling ito habang nakayakap kay Nicole, lahat kami ay pinapanood lamang sila. Umaalog na ang balikat ni Steve habang nagsasalita si Nicole, pareho silang umiiyak sa labas ng resto. Pinilit ni Nicole na alisin ang pagkakayakap ni Steve. At nang maialis niya ito ay tumakbo na ito palayo. Hindi man namin rinig, pero kitang-kita ang pagsigaw ni Steve sa pangalan ni Nicole na tumatakbo palayo sa kan'ya. Napaluhod pa ito sa daan at napasabunot sa kaniyang buhok. Hindi ko na mapigilan ang aking luha dahil sa sakit na nasaksihan. “Puntahan mo kapatid mo Asher,” utos ng kanilang ama. Ang ina nito ay nagpupunas na ng gilid ng kan'yang mata. Ganoon din si Mommy, pero sina Daddy ay parang wala lang. Pilit na pinapatayo ng kapatid niya si Steve na nakalupagi na sa daan. Kitang-kita mo ang sakit na nararamdaman niya mula rito. “Daddy...” Tawag ko kay Daddy, tumingin silang lahat sa 'kin. “T-Tama na po... A-Ayoko pong magpakasal...” Pagmamakaawa ko. “No, huwag kang maawa sa kanila. Isipin mo ang sarili mo.” “Pero Dad... Please...” “No! And that's final!” galit nitong sabi. Tumayo ako at tumakbo palabas ng resto, rinig ko pa ang tawag sa 'kin ni Daddy. Naabutan ko pang katatayo lamang ni Steve, habang nakaalalay ang kan'yang kapatid. At nang makita niya ako ay agad nagdilim ang tingin nito. “Are you happy now? You ruined us, iniwan na ako ng taong sobrang mahal ko! Iniwan ako ng nag-iisang tao na nakakaintindi sa 'kin! Lahat 'yon ay dahil sa 'yo at sa pamilya mo!” Galit na galit na sigaw nito sa 'kin habang dinuduro ako. Napatakip ako sa aking bibig habang nagpipigil na mapahagulhol. Kung hindi ito hawak ng kuya niya ay malamang nasaktan na ako nito sa sobrang galit. “Kasal?” Tanong nito at biglang ngumisi na ikinatakot ko. “Sige, ibibigay ko ang kasal na gustong-gusto ng parents mo. At ipararanas ko sa 'yo ang impyerno! Kung paano niyo kami sinira ni Nicole! Kung paano niyo sinira ang buhay ko, gagawin ko rin sa buhay mo! Tandaan mo 'yan!” Sigaw nito sa 'kin. “Steve!” Saway ng kan'yang kuya.Aaminin ko, sobrang kinabahan ako sa kan'yang sinabi. Dahil sa halo-halong nararamdaman ay tinalikuran ko na sila at tumakbo palayo. Palayo sa mapanakit na mundong meron ako. Palayo sa mga taong nasasaktan ng dahil sa 'kin at sa pamilya ko. Away from him... Even just for a day... Without pain…Sumakay ako ng taxi papuntang mall, habang nasa taxi ay pinunasan ko ang aking mukha. Pagkarating ko ay pumasok ako sa loob at naghanap ng coffee shop. Hindi naman ako nahirapan maghanap, umorder agad ako at tinawagan ang aking kaibigan. “Amirah...” Basag na boses kong tawag sa pangalan niya. Nagsisimula na naman manubig ang aking mga mata. [B! Hey... Are you crying? Where are you? Are you okay? Please tell me where are you, I'm coming.] Napangiti naman ako sa sunod-sunod nitong tanong sa 'kin. Pangalan pa lamang niya ang sinasabi ko, sobrang nagaalala na s'ya. “A-Are you free today?” Tanong ko habang nagpipigil na maiyak dahil ibinaba na ang order kong coffee at bread. [I'm always free for you B, you know that...] Oo, ni minsan hindi niya ko tinanggihan. We're best friends since ten years old kami. Bagong lipat sila sa subdivision namin noon dahil friends pala ang mga parents namin. “Can you pick me up?” [Of course! Where?] Mabilis nitong sagot. “Mall, I'll text yo
Ilang araw na akong namamalagi sa rest house ni Amirah. Pareho naming pinatay ang mga phone namin para walang istorbo. So far, I feel relax because of the ambiance and because of the sea. Pero, hindi naman ako gano'n kasama para hindi isipin kung nagaalala ba sila sa'kin. Lalo na si Mommy, baka nai-istress na. Pero kay Daddy? Alam ko namang hahanapin n'ya lamang ako dahil sa pag merge ng company nila ni Mr. Harrison.“Girl! Halika rito dali!” Sigaw ni Amirah mula sa baba, dahil nakatambay ako sa veranda ay nakatingala ito sa'kin.“Bakit?” “Basta! Ngalay na batok ko pisti ka! Bumaba ka na lang!!” Tinawanan ko naman ito bago napag pasyahan na bumaba.Pagkababa ko ay may mga kasama na ito. “Come here B, I want you to meet these beautiful family!” Masiglang sabi ni Amirah at hinila ako palapit sa pamilyang tinutukoy nito.“A... Baka mamaya maisumbong tayo n'yan kina Daddy...” Bulong ko rito.“Gaga! Hindi nila kilala 'yon!” Nakangiti na ang mga ito sa'min, mag-asawa ito na may dalawang
Kanina pa ako sa harap ng salamin, kanina pa ako nakaayos. Pero, ang sarili ko ay hindi pa rin handa. Magkikita na naman kami, ngayong gabi ang plano nilang pag-set kung kailan ang kasal na magaganap.Nakatingin lamang ako sa aking sarili, walang emosyon, pero pagod na pagod ang pakiramdam. Nagising ang diwa ko sa katok na nagmumula sa labas ng kuwarto ko. Hindi ko na pinansin ito at hindi na rin nag-abala pang buksan ito.Mommy . . .Naglakad ito nang mabagal papunta sa kinauupuan ko. Pinanood ko lamang siya sa salamin, gano'n din naman ang kaniyang ginawa. Pumuwesto ito sa likuran ko habang hindi kami nag-aalis nang tingin sa isa't-isa.“I hope, you wouldn't hate us for doing this, Czes.” “You want me to marry that guy who really hates me to death, and you expecting me not to hate you? Mom, this is torture. Is that how dad really hates me?” Nagyuko ito ng kaniyang ulo, ako naman ay nagsisimula na naman manubig ang mga mata.“I'm sorry, no. He didn't hate you,” Mom said.“He
Imbes na maglibang para sa natitira kong araw bilang malaya, eto ako at nagmumukmok sa aking kuwarto. Walang lakas na lumabas o mamasyal manlang para malibang. Kahit anong gawin ko, nasa isip ko pa rin ang mga nangyayari.Paano ako maglilibang, kung ang bigat-bigat nang pakiramdam ko dahil sa sama ng loob?Nakasandal lamang ako sa headboard ng kama habang naka-earphones. Kung puwede lang na hindi na lang ako lumabas, ginawa ko na. Pero, sabi ni daddy ay darating ang mga may dala ng gown ko para isukat sa 'kin. Bumili raw sila ng yari na, ire-repair na lang daw kung may problema. Tss.Before, I'm dreaming about wearing a beautiful white gown walking down the aisle. But now, I'm hoping it won't happen . . . Not like this . . . Nang marinig ko na ang katok mula sa labas ng aking kuwarto ay tumayo na ako. Inilapag ko muna ang phone at earphones ko sa kama bago pumunta sa pinto para buksan ito.Magandang ngiti ng dalawang bakla ang bumungad sa 'kin, kasama ng mga ito si mommy na se
Dumating na ang araw na pinakahihintay ng magulang ko. Pero hindi ako, kung kailan hindi ko hinihintay ang araw ay s'ya namang bilis nitong dumating.Suot ang napakagandang gown, naka make-up at nakaayos ng maganda ang buhok. Walang emosyon kong tinitignan ang aking sarili sa harapan ng salamin. Ilang minuto na lamang at aalis na kami papuntang simbahan. Wala manlang akong maramdamang excitement, pakiramdam ko lamay ang pupuntahan ko. Gano'n kabigat ang pakiramdam ko sa mga oras na 'to.Napabalik ako sa sarili dahil sa katok ng nasa labas."Czes! Come out now, we're heading to church!" Sigaw ni Daddy mula sa labas.Isang malalim na buntonghininga muna ang aking pinakawalan bago tumayo at tumungo sa pinto. Pagbukas ko ay nag-aabang na si Daddy, suot ang kaniyang black tuxedo. Guwapong-guwapo itong matikas na nakatayo at naghihintay sa 'kin.Kung totoong kasal ko lang 'to, sa taong mahal ko at mahal ako. Pupurihin ko sana si Daddy, kaya lang . . . parang lamay ko 'tong magaganap na
Nakatayo kami ngayon sa tapat ng isang malaking bahay sa subdivision na pagmamay-ari nina Steve. Ang bahay na ito ay regalo sa 'min ng mga parents niya. Mayroon sana kaming dalawang maids pero tinanggihan ni Steve. Ang dahilan niya sa mga magulang namin ay para raw matuto kami. Pero, alam ko naman talaga ang totoo kaya ayaw niya.Pumasok kami sa loob ng bahay, malinis ito at kumpleto na rin ang gamit.“Dalawa ang kuwarto rito, kaya tig-isa tayo. Ayoko ng may kasama sa kuwarto.” Sabi ni Steve at iniwan na ako. Umakyat na ito sa kuwarto niya dala ang kaniyang gamit.Napatingin ako sa maleta ko, tapos ay sa hagdan na aakyatan ko dala ang maleta. Napabuntonghininga na lamang ako sa kawalan ng choice. Iaakyat ko mag-isa ang mga gamit ko.Nahirapan man at natagalan ay naiakyat ko pa rin ang mga gamit ko. Pagkapasok ko sa kuwarto ko ay ibinagsak ko ang aking sarili sa kama dahil sa pagod. Muntik na akong makatulog kung hindi lamang kumatok nang malakas si Steve.“Hoy! Magluto kana ng ta
Napapansin ko na ilang araw nang umaalis si Steve. Hindi s'ya rito kumakain, kaya naman mag-isa palagi akong kumakain.Hindi ko alam kung saan ba s'ya nagpupunta, pero umuuwi s'ya na nakainom. Hindi man lasing na lasing dahil nakakapagmaneho pa ito pauwi. Madalas akong nasisigawan nito sa tuwing may inom s'ya. Pero lahat 'yon ay binalewala ko kahit na nasasaktan ako. Inintindi ko na lamang.At ngayon nga ay naghihintay na naman ako sa kaniyang pag-uwi. Kahit ilang beses niya akong ipagtabuyan, wala akong pakialam. Hindi ko alam kung kailan nagsimula, pero . . . ‘yng crush ko lang sa kaniya na nararamdaman noon ay biglang lumala. Bigla na lamang akong nagising na gusto ko s'yang alagaan, na gusto kong matanggap n'ya rin ako.Gusto ko rin tuparin ang hiniling ni Nicole na h'wag kong sukuan si Steve. Dahil gusto kong maniwala na, matututuhan din ako nitong mahalin.Agad akong tumayo sa pagbukas ng pinto. Hindi ako magtataka kung isang araw ay sira na ang aming pinto. Dahil sa tuwing
Ang balak kong gigising ng maaga para hindi maabutan ni Steve ang nangyari ay hindi ko nagawa. Dahil nagising ako na wala na sa tabi ko ang binata. Hindi ko tuloy alam kung ano ang naging reaction niya nang malamang ako ang kasiping niya kagabi. Umupo ako at sumandal sa headboard ng kama, binalot ang sarili sa comforter ni Steve. Napapikit ako sa isiping baka nandidiri na sa' kin ngayon si Steve dahil hindi si Nicole ang nakatabi niya.Napamulat ako dahil sa pagbukas ng pinto sa banyo. Doon, lumabas ang hinahanap ko. Nakatabing lamang ito ng towel sa pambaba at walang saplot pang itaas. Itinaas ko naman lalo ang comforter habang napapalunok sa kaba.Walang emosyon ako nitong tinignan habang nagtutuyo ito ng kaniyang buhok.“Ano pang ginagawa mo r'yan? Bakit hindi ka pa magbihis at bumalik sa kuwarto mo?” Malamig nitong tanong bago pumasok sa loob ng kaniyang walk-in-closet.Nanlulumo naman akong nagbihis habang nasa loob pa s'ya. Pagkatapos ko magbihis ay lumingon pa ako sa pina