Ilang minuto ang nakalipas…
"Louisse...." malakas na sigaw ni Barney. Halos mapatalon ako sa pagka-gulat sa kaniya habang nakapamewang siya sa tapat ng pintuan ng aming pinaglilinisan. Nakakairita talaga tong amo namin. Noong unang mga lingo ko dito sa trabaho ay medyo takot pa ako sa kaniya, pano ba naman sa itsura pa lang niya ay matatakot ka na. Kung makatingin siya ay akala mo papatay ng tao. Pero habang tumatagal ay nawala na ang takot ko sa kaniya. Napalitan na ito ng matinding pagkainis dahil literal na bruha ‘tong si Barney. Pahirap sa buhay ko. Kung anu-ano ang inutos niya sa akin. Pagsapit ng gabi, sobrang pagod na pagod ako. "kamusta ang trabaho?! ininis ka na naman ba ni Barney at hindi na naman maipinta yang mukha mo?!" tanong sakin ni Dianne ng mabisita siya sa bahay."haist ano pa nga ba?! Ewan sa bruhang yun! Ako ang apple of the eye niya. Siguro walang tumo-torjak sa kaniya kaya hindi lang kepyas ang inaagiw kundi pati utak!” naiinis kong sabi habang nakahiga ako sa kama at nakataas ang paa ko sa dingding.“Naku girl, baka naman inggit sa beauty mo! Trip na trip ka ee… ayaw mo pa bang mag-apply sa company namin? Hiring kami! Mag- management ka na kasi. Ano bang kinakatakutan mo? Dito ka naman talaga nababagay, saka girl, bakit hindi mo sinabi sakin na ganito ang aparmtent mo! Lumipat ka na kaya, delikado para sayo. Mag-isa ka lang dito.” Huminga ako ng malalim at umayos ng pagkakaupo sa kama. “Amm… siguro hindi pa sa ngayon Dianne… kapag handa na akong bumalik sa amin, siguro ay babalik na ako sa management. Pero friend thank you!” nakangiti kong sabi kay Dianne. "Hay okay fine. May magagawa ba ako?! sige na, hindi na din ako magtatagal kinamusta lang kita. Next time girl, sana naman maganda na ang apartment na tinitirhan mo! Yung grocery na dala ko , iwan ko na lang dito!” "mmm hmmm. Sige na salamat sa pagbisita, I appreciate." sabi ko sa kaniya at hinatid ko na siya hanggang makasakay sa sasakyan niya.KINABUKASANKinabukasan dahil sa rest day ko , pinili kong bumisita sa bahay namin para sana kamustahin man lang si Mommy. Sa labas palang ay naamoy ko na ang paborito kong banana cake. Dahil wala naman ang sasakyan ni Daddy kaya naman nagmadali na akong pumasok."Surprise Mom!" "ay p*****a kang bata ka! hay naku naman talaga. Muntik ko ng maitapon itong ginawa ko. Nasan ka ba nitong mga nakaraang araw? parang hindi kita masyadong nakikita?" tanong niya sa akinUnbelievable ang mga magulang ko. Hindi talaga nila alam na umalis na ko sa bahay. “Mmm diyan lang po sa tabi-tabi. Teka Mommy bakit mukhang puyat ka?”Tumawa lang siya. “ alam mo naman ang dahilan diba?! Wala pa ring pagbabago. Ganuon pa rin ang desisyon ng ama mong sutil.” ngumiti siya sa akin saka humarap pagkababa sa ginawa niyang cake “ But im fine anak.”“Kasi naman Mommy hindi ko maintindihan , pwede niyo namang pabilisan ang annulment niyo ni Daddy. Bakit hindi na lang kasi kayo magkasundo sa terms tutal wala nang chance ang pagsasama niyo? Hindi na natatapos ang araw ng hindi kayo nagbabangayan.” “Hindi naman ganun kadali ang lahat Louisse” natatawa pero garalgal ang boses niya, nagpatuloy siya sa pagde-decorate niya sa cake. Alam ko namang mahal pa rin ni Mommy si Daddy pero indenial lang siya. Masyadong mataas ang ihi niya at ayaw magbaba ng pride kaya humantong sila sa ganitong sitwasyon.“What if mag-usap na lang po kaya kayo?!. Kung hindi niyo naman ma let-go ang relasyon niyo ni Daddy?” Tanong ko kay Mommy habang nakapangalumbaba ako sa itaas ng aming central island na lamesa.“Oh, Louisse my dear, naiintindihan kong ayaw mo ng broken family pero ang Daddy mo wala ng pagbabago, wag na nating pag usapan ang inaayos na namin ng Daddy mo! Hindi ako susuko kung nakikita kong may chance pero hindi ko din kayang basta siya pakawalan” Malungkot ang boses na sabi ni Mommy “ikaw anak!, mukhang namamayat ka ata?! Kumakain ka pa ba? Bagsak ang katawan mo ngayon! Pasensya na kung madalas si Mommy na mag stay sa office. Dun kasi nagiging busy ako. Nawawala ang masasakit na iniisip ko” Tanong niya sa akin. “Ok naman ako Mommy, siguro pagod lang sa trabaho.” Sagot ko sa kaniya.“ Narinig ko nga kay Dianne, may trabaho ka na daw sa motel. Ikaw naman kasi hindi ko maintindihan sayo kung bakit nagpapakahirap ka sa pagtatrabaho, kaya mo namang magpatakbo ng sarili mong negosyo.” Sagot niya sa akin. “Kung nakinig ka na lang kasi sakin noon na ikaw na ang mag handle ng business natin edi sana may katuwang na ako. Sana magising ka din one day sa kalokohan mong iyan. Hay Louisse Nicolas manang mana ka sa ama mong matigas ang ulo! Hindi talaga kayo mauubusan ng sagot” naiinis na sabi niya“Oo nga pala Mommy wala na naman sasakyan ni Daddy. Nasan siya ngayon?” Tanong ko sa kaniya“Edi malamang nagpapakasaya na naman sa piling ng kabet niya. Ano pa nga ba?!” Galit na sabi ni Mommy ng maisip na naman niya ang pambababae ni Daddy. Hindi pa man kami nagtatagal na nag uusap ni Mommy ay biglang dumating na si Daddy ng lasing na naman.“Speaking of the devil!. Ayan na pala ang magaling mong ama.”Nang pumasok si Daddy ay nagsimula na naman silang mag murahan. Walang katapusang sagutan na naman ang umalingawngaw sa tahimik naming bahay. Kaya iniwan ko na sila at umalis na ako.Nang napagtanto niyang ako iyon, masunurin siya naman siyang sumunod sa akin, halos hindi nakikisabay.“Anthony.” Nakapantalon siya at halos magkanda tisod tisod na dahil sa pagkakahila ko. Ang hallway na papunta sa mga kwarto ay mas tahimik, na nagpapahintulot sa akin na marinig ang aking sarili sa pag-iisip.“Ikaw!”"Wala kang ideya kung gaano mo ako pinahirapan." I ti-nap ko ang aking gold card mula sa card reader. At ng bumukas ang pinto ay tinulak ko ang babae sa loob. Ang kwarto ay magkakapareho ng atmospera, tulad ng lahat ng iba pa. Kulay pula ang dingding at may mga puting kumot, isang supply ng condom. Lahat ng kailangan mo ay nasa loob na. “Alam mo na ang gagawin." Hinubad ni Sandra ang kanyang damit, iniwan niya ang kanyang lacy underwear, at yumuko agad niyang hinubad ang aking pantalon.Isang segundo lang ay kumawala kaagad ang aking talong sa pagitan ng kanyang magaling na labi. Gutom na dinilaan niya ang ulo, na para bang na-miss niya ang aking talong, at pagkatapo
Hindi ko maiwasang mapaisip habang nakaupo ako sa gilid ng kama, hawak pa rin ang kumot na kanina pa’y hindi ko namamalayang nilalamutak ng mga daliri ko.Gagamitin niya ba ako bilang sariling pantanggal ng stress?Hindi ko gustong isipin ‘yon. Pero mas lalo akong natatakot kapag pilit kong itinatanggi iyon sa isipan ko.Nagustuhan ko siya. Oo, maaaring nahulog pa nga ako. Ang bait at maalaga niya noong nasa ospital ako ni hindi siya umalis sa tabi ko, hindi niya ako pinaramdam na mag-isa ako sa gitna ng sakit at takot. Pero ngayon, parang may biglang nabago.Bakit nga ba gusto niya akong dalhin sa bahay niya? Ano ba talaga ang intensyon niya? Hindi ba halata?Tinapunan ko siya ng tingin, at hindi ko napigilan ang sariling mga tanong. Hindi ko na rin napigilan ang tono ng boses ko mapanliit, puno ng alinlangan at takot.At doon ko siya nakita. Bigla siyang umatras na parang sinampal ko siya ng salita.Tumagos ang tingin niya sa akin hindi galit, hindi rin parang dahil sa lungkot niya
Hanggang ngayon hindi ko alam kung paano ako nakaligtas. Inabot ba ng konsensya si Lester? Dahil kung mayroon siya, namatay na ako kaagad, hindi niya ako hahayaang magkakaroon ng pagkakataong mabuhay kung gugustihin niya. Baka may nakabantay sa akin at hindi ako hinahayaang masaktan? O ito ba ay tadhana? Baka hindi pa ito ang oras ko para mamatay?Walang saysay na pag-isipan ito. Sa ngayon, kailangan kong mag-focus sa pag-survive at huwag magpakita ng anumang emosyon sa paligid ni Lester. Kung may nararamdaman man si Anthony, tapos na ako. Delikado rin siya gaya ni Harold, though hindi ko pa naiisip kung ano ang ginagawa niya. Sa ngayon ay mayroon akong ibang bagay na dapat ipag-alala, tulad ng pagkakaroon ng dalawang mapanganib na lalaki na napakalapit sa akin.“Naiistorbo ba kita?” Ang malambing niyang boses ang bumasag sa katahimikan sa loob ng banyoInangat ko ang ulo ko at sinalubong ang repleksyon ng nakatitig sa salamin, pati na rin ang umbok ng jeans nito na kanina pa gustong
LOUISSE POVNagkibit-balikat si Jake bago ito mahinahong humigop ng kape, akala mo ay walang pakiealam sa paligid pero alam kong malayo ito sa katotohanan. "Louisse, friendly reminder lang," biglang seryoso ang tono ng kumag na ito. "Huwag mong hayaang lokohin ka ng kagwapuhan ng aking boss at ang pinapakita niyang magandang ugali. Hindi mo pa lubusang kilala ang boss ko. Wala kang ideya kung gaano siya kapanganib. Pero ang mas dapat mong alalahanin? Hindi mo rin alam kung ano ang kaya kong gawin."Naiitindihan ko ang ibig niyang sabihin. Gusto niya akong takutin para hindi magsalita ng kahit na ano kay ANthony. Hindi naman na niya kailangan pang paulit-ulit na sabihin iyon. Sa tuwing magkikita kami puro na lang pagbabanta ang inaabot ko sa kaniya. “Sinabi ko na ngang oo diba? Hindi pa ba sapat yun?”"Kaya bantayan mo ang mga salitang binibitawan mo," pagpa-patuloy nito at mas idiniin niya ang kanyang tono sa bawat salitang binibitiwan niya. "Tandaan mo ang sinabi ko sayo sa ospita
Matapos ang hapunan, unti-unting lumambot ang tensyon sa paligid. Ang bigat ng katahimikan ay napalitan ng mahihinang bulungan at tunog ng kubyertos na tinatanggal mula sa mesa. Ngunit kahit na naging mas magaan ang atmosphere, ramdam pa rin ni Louisse ang nananatiling banta na hindi pa tuluyang nawawala.“Manang, hayaan niyo na po akong tulungan kayo! Hindi kasi talaga ako sanay na walang ginagawa.” Malambing ngunit matigas ang tono ni Louisse habang sinusubukan niyang tumulong sa pagliligpit.Agad naman siyang itinaboy ng matandang kasambahay. “Naku, Ma’am Louisse, hindi po pwede! Wag na po kayong mag-alala, kaya ko na ito! Dun ka na lang sa may lanai area,” sagot ni Beb. Napansin niyang umiling si Anthony sa gilid na tila sinasang-ayunan ang sinabi ng kasambahay. Napakunot ang noo ni Louisse at gusto sana niyang magreklamo, pero alam niyang wala rin siyang magagawa.Lumayo siya mula sa hapag-kainan at tinungo ang pool area, hawak ang tasang puno ng mainit na kape na inihanda ni A
Ang katahimikan sa loob ng dining table ay tila isang manipis na pisi na handa nang maputol anumang oras. Sa bawat galaw ng kutsara at tinidor, sa bawat malalim na buntong-hininga, ramdam na ramdam ang bigat ng hindi sinasabing alitan.Sa gitna ng lahat, si Lester ay nakaupo mahigpit ang hawak sa kanyang tinidor na tila ba gustong tuhugin nang tuluyan ang inosenteng karne sa kanyang plato. Halos maubos na rin ang whisky sa kanyang baso isang bagay na hindi niya karaniwang ginagawa habang kumakain. Ngunit ngayong gabi, tila walang saysay ang mga dati niyang nakasanayan.Sa tabi niya si Louisse ay tahimik na nakaupo at mapagkumbaba ngunit halatang balisa. Ang dating palaging may ngiti sa kanyang labi ngayon ay napalitan ng matinding kaba. Kahit naman anong tanong niya sa sarili niya, alam niyang wala siyang nagwang mali. Kaya siguradong kung anong ginagawa niyang mali, pero sa titig pa lang ni Lester ay niyang siya ang dahilan ng bigat sa hapag-kainan.Si Anthony ay tahimik lang na