TEXT MESSAGE FROM BARNEY : [sorry Louisse, dahil nag-co-cost cutting ang company. Isa ka sa mga na terminate. Kuhain mo na lang ang salary mo last month at bibigyan ka namin ng clearance. Pakidala na lang din ang keycard mo at locker key!]
Parang huminto ang paligid ko. Bigla bigla akong tinanggal sa trabaho? Anong dahilan? Hindi ko alam.Gayunpaman . Nag reply ako sa kaniya [okay Mam!] saka ko bnilocked ang number niya. Pero dahil masama ang loob ko. Tinawagan ko si Greyson.“Girl, ano bang mabisang gawin para mabawasan ang bigat ng pakiramdam ko?!” Tanong ko sa kaniyaNarinig ko naman ang pagmamaktol nito mula sa kabilang linya “p*****a naman Louisse, tinawagan mo ko ng dahil lang diyan?! Mag inom ka na lang. Matutulog na ako.” Hindi pa man ako nakakasagot ay pinatayan na niya ako ng tawag. Kaya naman uminom na lang ako. Nang malasing na ako ay kinausap ko ang sarili mo.“Ikaw p*****a ka Barney” na ngo ngongong sabi ko habang kausap na literal na Barney stuffed toy na nasa harapan ko. “ stress na stress na ko sayo. Bwisit ka kala mo naman dito lang ang trabaho. Palibhasa ang panget panget mo!. Bwisit ka. Baboy!” Sigaw ko sa Barney. “Oh anong tinitingin tingin mo diyan?! Papalag ka?!” Sigaw ko sa Barney. “Ay hihi sorry naman.”Pagkatapos kong makausap si Barney at kunin ang aking sahod at bonus, umalis ako sa hotel ng taas-noo, hindi ako lumilingon, at ipinakita ko sa babaeng iyon na wala siyang halaga. Ang totoo, wala talaga akong pakialam, kung galit ako ipapakita ko talagang galit ako. Hindi na makatarungan ang ginagawa niyang pagpapahirap saming lahat. Okay na din ang sinahod ko ngayon kahit papano makakadagdag ito sa mga pang gastos ko sa mga dadating pang mga araw."girl, ayos ka lang ba?! mamimiss ka namin." sabi ni Greyson na halos maiyak na. Siya kasi ang partner ko sa paglilinis ng mga rooms. Naluluha din akong yumakap sa kaniya "mamimiss ko din kayo, kaya lang girl okay na din siguro ang nangyari kasi pag nagtagal pa ko dito baka mukha na ni Barney ang ma plantsa ko. Pwede naman tayong magkita pa rin. Alam mo naman ang apartment ko" tugon ko sa kaniya. Hindi na din ako nagtagal. Nagpaalam na ako sa lahat ng kasamahan ko at umalis na kaagad. Nalulungkot ako sa biglaang pagtanggal sa akin sa hindi ko malamang dahilan.Pag uwi ko sa bahay ay pabagsak akong nahiga sa aking kama, ang sama-sama ng loob ko. Matinding galit at pagkainis ang nararamdaman ko sa tuwing maiisip ko kung sino ang nagbagsak ng desisyon na basta na lang ako i terminate. Kahit anong isip ko ay wala akong alam na ginawa kong mali, unless ang mabuksan ko ang isang kwarto na may nag-se-sex by accident pero hindi naman nag complaint ang guest naming yun. Siguro ang bruhang Barney na yun nagsumbong. Masyadong s****p, tapos ang tangang may ari naniwala naman kagad sa mga maling paratang laban sakin. Hindi din nag-iisip. Hindi talaga ako naniniwala sa eksplenasyon ni Barney na dahil nag-co-cost cutting kaya ako tinanggal, sa lahat ng staff. Ako lang talaga?! Haist. Napapabuntong hininga ako pero hindi ko to palalampasin ng ganun ganun na lang. Gusto kong makausap mismo ang boss namin ang problema ay hindi ko kilala ang mismong may ari; ni minsan hindi ko siya nakita. Si Greyson lang ang kumuha sa akin, na dapat sana’y pinag-isipan ko noon pa. Wala din naman kasing kapangyarahin ang shift manager namin na sagipin ako. Isang salita lang ng may ari ay tinanggal na ako kaagad. Gusto ko lang tanggalin ang boss namin kung bakit niya ako tinanggal.Maghapon kong sinubukang tawagan si Greyson, pero laging busy ang kaniyang line. Siguro kausap na naman niya ang kaniyang boyfriend.
"pakshit, ano bang nangyayari sa buhay ko. " sigaw ko sa sarili ko. Ang hirap maghanap bastahan ng trabaho sa ganitong sitwasyon. Biglaan na lang akong nawalan ng pagkakabuhayan, mabuti kung hihinto ang mga bayarin ee hindi naman. "girl pasensya na kanina ang dami mo palang mis calls" pang bungad niya sa akin."oo girl nagtataka kasi ako. Hindi ka naman kasi nagme-message kaya ayun. Kaya tinawagan na kita, ah girl pwede ka bang pumunta dito sa apartment?" tanong ko sa kaniya"ay pasensya na girl sobrang busy talaga. ""ganun ba? itatanong ko lang pala. Diba si Mr. Duavit ang General Manager natin? tingin mo girl kaya niyang sagutin kung tatanungin ko siya kung bakit ako biglaang tinanggal?" tanong ko sa kaniya na puno ng kuryosidad."Louisse pasensya na, pinag overtime ako, sige na next time na lang" pagmamadali niyang sabi. Napataas ang kilay ko dahil lahat ng i-message ko ay parehas ang nagiging tugon sakin. Hindi ko maintindan ang nararamdaman ko. Madaming kahina-hinalang nangyari, bakit ba takot sila sa tuwing mababanggit ko ang pangalan ni Lester Duavit?. "what the fvck! ano bang meron sa mga hayup na yun at lahat ay iniiwasan ako sa tuwing maririnig nila ang pangalan ng manyakis na yun?! malalaman ko din ang itinatago niya" sabi ko sa sarili ko.Nang napagtanto niyang ako iyon, masunurin siya naman siyang sumunod sa akin, halos hindi nakikisabay.“Anthony.” Nakapantalon siya at halos magkanda tisod tisod na dahil sa pagkakahila ko. Ang hallway na papunta sa mga kwarto ay mas tahimik, na nagpapahintulot sa akin na marinig ang aking sarili sa pag-iisip.“Ikaw!”"Wala kang ideya kung gaano mo ako pinahirapan." I ti-nap ko ang aking gold card mula sa card reader. At ng bumukas ang pinto ay tinulak ko ang babae sa loob. Ang kwarto ay magkakapareho ng atmospera, tulad ng lahat ng iba pa. Kulay pula ang dingding at may mga puting kumot, isang supply ng condom. Lahat ng kailangan mo ay nasa loob na. “Alam mo na ang gagawin." Hinubad ni Sandra ang kanyang damit, iniwan niya ang kanyang lacy underwear, at yumuko agad niyang hinubad ang aking pantalon.Isang segundo lang ay kumawala kaagad ang aking talong sa pagitan ng kanyang magaling na labi. Gutom na dinilaan niya ang ulo, na para bang na-miss niya ang aking talong, at pagkatapo
Hindi ko maiwasang mapaisip habang nakaupo ako sa gilid ng kama, hawak pa rin ang kumot na kanina pa’y hindi ko namamalayang nilalamutak ng mga daliri ko.Gagamitin niya ba ako bilang sariling pantanggal ng stress?Hindi ko gustong isipin ‘yon. Pero mas lalo akong natatakot kapag pilit kong itinatanggi iyon sa isipan ko.Nagustuhan ko siya. Oo, maaaring nahulog pa nga ako. Ang bait at maalaga niya noong nasa ospital ako ni hindi siya umalis sa tabi ko, hindi niya ako pinaramdam na mag-isa ako sa gitna ng sakit at takot. Pero ngayon, parang may biglang nabago.Bakit nga ba gusto niya akong dalhin sa bahay niya? Ano ba talaga ang intensyon niya? Hindi ba halata?Tinapunan ko siya ng tingin, at hindi ko napigilan ang sariling mga tanong. Hindi ko na rin napigilan ang tono ng boses ko mapanliit, puno ng alinlangan at takot.At doon ko siya nakita. Bigla siyang umatras na parang sinampal ko siya ng salita.Tumagos ang tingin niya sa akin hindi galit, hindi rin parang dahil sa lungkot niya
Hanggang ngayon hindi ko alam kung paano ako nakaligtas. Inabot ba ng konsensya si Lester? Dahil kung mayroon siya, namatay na ako kaagad, hindi niya ako hahayaang magkakaroon ng pagkakataong mabuhay kung gugustihin niya. Baka may nakabantay sa akin at hindi ako hinahayaang masaktan? O ito ba ay tadhana? Baka hindi pa ito ang oras ko para mamatay?Walang saysay na pag-isipan ito. Sa ngayon, kailangan kong mag-focus sa pag-survive at huwag magpakita ng anumang emosyon sa paligid ni Lester. Kung may nararamdaman man si Anthony, tapos na ako. Delikado rin siya gaya ni Harold, though hindi ko pa naiisip kung ano ang ginagawa niya. Sa ngayon ay mayroon akong ibang bagay na dapat ipag-alala, tulad ng pagkakaroon ng dalawang mapanganib na lalaki na napakalapit sa akin.“Naiistorbo ba kita?” Ang malambing niyang boses ang bumasag sa katahimikan sa loob ng banyoInangat ko ang ulo ko at sinalubong ang repleksyon ng nakatitig sa salamin, pati na rin ang umbok ng jeans nito na kanina pa gustong
LOUISSE POVNagkibit-balikat si Jake bago ito mahinahong humigop ng kape, akala mo ay walang pakiealam sa paligid pero alam kong malayo ito sa katotohanan. "Louisse, friendly reminder lang," biglang seryoso ang tono ng kumag na ito. "Huwag mong hayaang lokohin ka ng kagwapuhan ng aking boss at ang pinapakita niyang magandang ugali. Hindi mo pa lubusang kilala ang boss ko. Wala kang ideya kung gaano siya kapanganib. Pero ang mas dapat mong alalahanin? Hindi mo rin alam kung ano ang kaya kong gawin."Naiitindihan ko ang ibig niyang sabihin. Gusto niya akong takutin para hindi magsalita ng kahit na ano kay ANthony. Hindi naman na niya kailangan pang paulit-ulit na sabihin iyon. Sa tuwing magkikita kami puro na lang pagbabanta ang inaabot ko sa kaniya. “Sinabi ko na ngang oo diba? Hindi pa ba sapat yun?”"Kaya bantayan mo ang mga salitang binibitawan mo," pagpa-patuloy nito at mas idiniin niya ang kanyang tono sa bawat salitang binibitiwan niya. "Tandaan mo ang sinabi ko sayo sa ospita
Matapos ang hapunan, unti-unting lumambot ang tensyon sa paligid. Ang bigat ng katahimikan ay napalitan ng mahihinang bulungan at tunog ng kubyertos na tinatanggal mula sa mesa. Ngunit kahit na naging mas magaan ang atmosphere, ramdam pa rin ni Louisse ang nananatiling banta na hindi pa tuluyang nawawala.“Manang, hayaan niyo na po akong tulungan kayo! Hindi kasi talaga ako sanay na walang ginagawa.” Malambing ngunit matigas ang tono ni Louisse habang sinusubukan niyang tumulong sa pagliligpit.Agad naman siyang itinaboy ng matandang kasambahay. “Naku, Ma’am Louisse, hindi po pwede! Wag na po kayong mag-alala, kaya ko na ito! Dun ka na lang sa may lanai area,” sagot ni Beb. Napansin niyang umiling si Anthony sa gilid na tila sinasang-ayunan ang sinabi ng kasambahay. Napakunot ang noo ni Louisse at gusto sana niyang magreklamo, pero alam niyang wala rin siyang magagawa.Lumayo siya mula sa hapag-kainan at tinungo ang pool area, hawak ang tasang puno ng mainit na kape na inihanda ni A
Ang katahimikan sa loob ng dining table ay tila isang manipis na pisi na handa nang maputol anumang oras. Sa bawat galaw ng kutsara at tinidor, sa bawat malalim na buntong-hininga, ramdam na ramdam ang bigat ng hindi sinasabing alitan.Sa gitna ng lahat, si Lester ay nakaupo mahigpit ang hawak sa kanyang tinidor na tila ba gustong tuhugin nang tuluyan ang inosenteng karne sa kanyang plato. Halos maubos na rin ang whisky sa kanyang baso isang bagay na hindi niya karaniwang ginagawa habang kumakain. Ngunit ngayong gabi, tila walang saysay ang mga dati niyang nakasanayan.Sa tabi niya si Louisse ay tahimik na nakaupo at mapagkumbaba ngunit halatang balisa. Ang dating palaging may ngiti sa kanyang labi ngayon ay napalitan ng matinding kaba. Kahit naman anong tanong niya sa sarili niya, alam niyang wala siyang nagwang mali. Kaya siguradong kung anong ginagawa niyang mali, pero sa titig pa lang ni Lester ay niyang siya ang dahilan ng bigat sa hapag-kainan.Si Anthony ay tahimik lang na