“Tang ina naman! Bakit ba ayaw magsisagot ng mga ‘to!” Halos ibalibag ko ang sarili ko kama. Tumingin ako sa kisame ng ilang minuto at saka ako mabilis na bumangon.
Haist walang mangyayari kung magmumukmok ako sa loob ng apartment na ‘to. Hindi ako matutulungan ng mga ipis at daga na mawala ang pagka badtrip ko.Kaya sa sobrang inis ay nagpagdedisyunan kong mag unwind sa bar ni Kelly, ang kaibigan kong bakla. Nakaupo ako sa harapan ng bar counter at nagpakalasing ng husto.
Okay, siguro sabihin na nating hindi naman ganap na lasing, pero pangatlong beer ko na ito at alam na alam ni Kelly na hindi ako pala-inom, at hindi ko kaya ang sibrang pag-iinom kaya pinagmamasdan niya ako ng naka kunot-noo
"spill it girl! Ano na naman bang katangahan ang nangyari sayo?” tanong niya sa akin, sa kaniyang tono ay alam mong nagtataka siya sa nangyayari.
"wala”“Anong wala tignan mo yang itsura mo wasted na wasted ka!”
“Haha! Wala nga... just chillin." tugon ko sa kaniya. Gusto kong sabihin sa kanya ang lahat, maglabas ng sama ng loob, at makarinig ng ilang advice, pero sa huli, nagpasya akong huwag na lang. AyokoNg dagdagan pa problema ni Kelly. Matapos ang kabi-kabilaang problema na pinagdadaanan niya. Makakadagdag lang ako sa isipin niya.
Pasado alas dose na ng madaling araw, habang tinatapos ko ang isa pang beer, may umupo sa tabi ko, at dahil sa kalasingan ko hindi ko na maaninag kung sino ba iyon dahil sa nasa bar naman ako hindi ko na lang siya pinansin. Baka kung sasawayin ko siya ay masabihan pa akong feelingera at baliw dahil sa nasa counter bar naman ako para manita. “At hindi ka talaga nag-paawat. Hey Louisse, kilalang-kilala kita. Wag ka nang magpanggap na kaya mo pa. Baka hindi ka na makauwi mamaya!” Biglang lumitaw si Kelly, yumuko siya ng bahagya at pinitik ang dulo ng ilong ko. Tumawa ako na parang bata, habang ang lalaking katabi ko ay hindi mapakali. Hindi ko alam kung ano ba ang plano niya, wala akong pakielam at wala akong balak na alamin. Pumunta akong mag-isa dito sa bar kaya uuwi akong mag-isa. "Haha girl, ,mataas ang alcohol tolerance ko, don’t worry. Pero seryoso, gusto kong magpaka-ngayong araw, gusto kong magpakalunod sa alak, ang problema ayaw makisama ng katawan ko. Parang juice lang itong beer sakin ngayon!" sagot ko sa kaniya "hindi ako tinatamaan, fvck!" “Ewan ko sayo, ayaw mo namang mag-share. Tama na yan. Wag kang magpakasagad. Mag-isa ka lang uuwi mamaya. “ Tumawa si Kelly at kumuha ng isang baso, nag pump ng beer mula sa barel at inabot sa lalaking katabi ko habang patuloy na nakikipag-usap sa akin. “Gusto mo bang tawagan na lang kita ng taxi?”“Hoy, teka lang! Pinapauwi mo na ba ako? Bakit girl ayaw mo na ba akong makita na pakalat kalat dito sa bar mo?” tanong ko sa kaniya na medyo iritable pero may halong pagbibiro. "At yan ang pinaka-panget na ideyang naisip mo. Siyempre hindi, anytime welcome ka dito sa bar. Oh siya sige ganito na lang para safe kang makauwi ipapahatid na lang kita kay Keith? Okay ba? Para naman mas panatag ang loob kong makakauwi ka darling. Ano sa tingin mo?” nakangiti niyang sabi sa akin. Si Kelly ay isang mabait at maalalalahanin na kaibigang bakla. Palagi ko siyang inaasar na kapag nagka-ubusan na ng lalaki sa mundo papatulan ko na talaga siya. Na diring-diri naman siya sa ideyang iyon. "Ano si Keith? Girl naman!" napakagat ako sa aking labi ng ma-imagine ko si Keith. Nagta-trabaho siya rito bilang part-timer, tumutulong sa pag-se-serve ng mga beer at kapag peak season, lalo na tuwing weekend. “Matagal ko na siyang hindi nakita. Nasaan na ba siya?” “Ee nag-abroad siya, sa restaurant daw sa Saudi. Hindi niya nagustuhan kaya ayun, bumalik na siya kahapon. Dito na lang daw siya, hindi ata kinaya ang trabaho sa abroad. Inaasar ko nga, baka nami-miss ka kaya bumalik , baka naman kasi pinatikim mo ng pukelya mo? Aminin mo nga sakin, bruha ka!” malakas siyang tumawa matapos mang-asar.“Siraulo! Hindi noh, pero yummy nga siya. Pero walang time sa lovelife. Putsa sa trabaho nga hindi na magkanda-tuto. Mag-la-lovelife pa?! dyusmiyo!.”"Okay! Okay! Sabi mo eh…Back to work na siya by friday, pero kung gusto mo, tatawagan ko siya. Para maihatid ka sa apartment mo siguradong darating yun bigla.”Na touch naman ako kay bakla. Ngumiti ako saka bago muling nagsalita. "Salamat Kelly, maasahan talaga kita, pero kaya ko pa naman. Malapit lang naman ang apartment ko. "" Alam ko, pero hindi pa rin ako panatag ee…nag-aalala ako sayo uuwi ka ng tipsy, yang itsura mong yan. Hay naku Louisse. Nakita mo naman ang nangyayari ngayon dito sa lugar natin. Baka kung may makasalubong kang lalaki, mapagkamalan ka pang p****k. Uuwi ka nang lasing , sa ganda mong yan at sexy , iniisip ko ang safety mo! Ayokong mawalan ng super-duper friend!" "i'm okay! kaya ko pa promise" Kumindat ako sa kanya at tinapos na ang beer ko."Tama na ‘yan. Wala ka nang aasahan sakin p*****a ka!" sinigiwan niya ang mga bar tender at pinagsabihang wag na akong bibigyan ng alak . Pagkamura niya ay bigla siyang umalis sa harapan ko para puntahan ang isang lalaki na kanina pa kumakaway sa kaniya."Haha bitch ka talaga Kelly! " sigaw ko sa kaniya bilang ganting pang-aasar."Kung gusto mo, ihahatid kita pauwi." sabi ng lalaki sa katabi ko pagka-alis ni Kelly. Sinipat ko siya nang buo, ang lalaking tahimik kanina. Nakasuot siya ng itim mula ulo hanggang paa. Parang nagluluksa yata ito? Pero ang weird hindi ko naman siya kilala. Tsh…Nang napagtanto niyang ako iyon, masunurin siya naman siyang sumunod sa akin, halos hindi nakikisabay.“Anthony.” Nakapantalon siya at halos magkanda tisod tisod na dahil sa pagkakahila ko. Ang hallway na papunta sa mga kwarto ay mas tahimik, na nagpapahintulot sa akin na marinig ang aking sarili sa pag-iisip.“Ikaw!”"Wala kang ideya kung gaano mo ako pinahirapan." I ti-nap ko ang aking gold card mula sa card reader. At ng bumukas ang pinto ay tinulak ko ang babae sa loob. Ang kwarto ay magkakapareho ng atmospera, tulad ng lahat ng iba pa. Kulay pula ang dingding at may mga puting kumot, isang supply ng condom. Lahat ng kailangan mo ay nasa loob na. “Alam mo na ang gagawin." Hinubad ni Sandra ang kanyang damit, iniwan niya ang kanyang lacy underwear, at yumuko agad niyang hinubad ang aking pantalon.Isang segundo lang ay kumawala kaagad ang aking talong sa pagitan ng kanyang magaling na labi. Gutom na dinilaan niya ang ulo, na para bang na-miss niya ang aking talong, at pagkatapo
Hindi ko maiwasang mapaisip habang nakaupo ako sa gilid ng kama, hawak pa rin ang kumot na kanina pa’y hindi ko namamalayang nilalamutak ng mga daliri ko.Gagamitin niya ba ako bilang sariling pantanggal ng stress?Hindi ko gustong isipin ‘yon. Pero mas lalo akong natatakot kapag pilit kong itinatanggi iyon sa isipan ko.Nagustuhan ko siya. Oo, maaaring nahulog pa nga ako. Ang bait at maalaga niya noong nasa ospital ako ni hindi siya umalis sa tabi ko, hindi niya ako pinaramdam na mag-isa ako sa gitna ng sakit at takot. Pero ngayon, parang may biglang nabago.Bakit nga ba gusto niya akong dalhin sa bahay niya? Ano ba talaga ang intensyon niya? Hindi ba halata?Tinapunan ko siya ng tingin, at hindi ko napigilan ang sariling mga tanong. Hindi ko na rin napigilan ang tono ng boses ko mapanliit, puno ng alinlangan at takot.At doon ko siya nakita. Bigla siyang umatras na parang sinampal ko siya ng salita.Tumagos ang tingin niya sa akin hindi galit, hindi rin parang dahil sa lungkot niya
Hanggang ngayon hindi ko alam kung paano ako nakaligtas. Inabot ba ng konsensya si Lester? Dahil kung mayroon siya, namatay na ako kaagad, hindi niya ako hahayaang magkakaroon ng pagkakataong mabuhay kung gugustihin niya. Baka may nakabantay sa akin at hindi ako hinahayaang masaktan? O ito ba ay tadhana? Baka hindi pa ito ang oras ko para mamatay?Walang saysay na pag-isipan ito. Sa ngayon, kailangan kong mag-focus sa pag-survive at huwag magpakita ng anumang emosyon sa paligid ni Lester. Kung may nararamdaman man si Anthony, tapos na ako. Delikado rin siya gaya ni Harold, though hindi ko pa naiisip kung ano ang ginagawa niya. Sa ngayon ay mayroon akong ibang bagay na dapat ipag-alala, tulad ng pagkakaroon ng dalawang mapanganib na lalaki na napakalapit sa akin.“Naiistorbo ba kita?” Ang malambing niyang boses ang bumasag sa katahimikan sa loob ng banyoInangat ko ang ulo ko at sinalubong ang repleksyon ng nakatitig sa salamin, pati na rin ang umbok ng jeans nito na kanina pa gustong
LOUISSE POVNagkibit-balikat si Jake bago ito mahinahong humigop ng kape, akala mo ay walang pakiealam sa paligid pero alam kong malayo ito sa katotohanan. "Louisse, friendly reminder lang," biglang seryoso ang tono ng kumag na ito. "Huwag mong hayaang lokohin ka ng kagwapuhan ng aking boss at ang pinapakita niyang magandang ugali. Hindi mo pa lubusang kilala ang boss ko. Wala kang ideya kung gaano siya kapanganib. Pero ang mas dapat mong alalahanin? Hindi mo rin alam kung ano ang kaya kong gawin."Naiitindihan ko ang ibig niyang sabihin. Gusto niya akong takutin para hindi magsalita ng kahit na ano kay ANthony. Hindi naman na niya kailangan pang paulit-ulit na sabihin iyon. Sa tuwing magkikita kami puro na lang pagbabanta ang inaabot ko sa kaniya. “Sinabi ko na ngang oo diba? Hindi pa ba sapat yun?”"Kaya bantayan mo ang mga salitang binibitawan mo," pagpa-patuloy nito at mas idiniin niya ang kanyang tono sa bawat salitang binibitiwan niya. "Tandaan mo ang sinabi ko sayo sa ospita
Matapos ang hapunan, unti-unting lumambot ang tensyon sa paligid. Ang bigat ng katahimikan ay napalitan ng mahihinang bulungan at tunog ng kubyertos na tinatanggal mula sa mesa. Ngunit kahit na naging mas magaan ang atmosphere, ramdam pa rin ni Louisse ang nananatiling banta na hindi pa tuluyang nawawala.“Manang, hayaan niyo na po akong tulungan kayo! Hindi kasi talaga ako sanay na walang ginagawa.” Malambing ngunit matigas ang tono ni Louisse habang sinusubukan niyang tumulong sa pagliligpit.Agad naman siyang itinaboy ng matandang kasambahay. “Naku, Ma’am Louisse, hindi po pwede! Wag na po kayong mag-alala, kaya ko na ito! Dun ka na lang sa may lanai area,” sagot ni Beb. Napansin niyang umiling si Anthony sa gilid na tila sinasang-ayunan ang sinabi ng kasambahay. Napakunot ang noo ni Louisse at gusto sana niyang magreklamo, pero alam niyang wala rin siyang magagawa.Lumayo siya mula sa hapag-kainan at tinungo ang pool area, hawak ang tasang puno ng mainit na kape na inihanda ni A
Ang katahimikan sa loob ng dining table ay tila isang manipis na pisi na handa nang maputol anumang oras. Sa bawat galaw ng kutsara at tinidor, sa bawat malalim na buntong-hininga, ramdam na ramdam ang bigat ng hindi sinasabing alitan.Sa gitna ng lahat, si Lester ay nakaupo mahigpit ang hawak sa kanyang tinidor na tila ba gustong tuhugin nang tuluyan ang inosenteng karne sa kanyang plato. Halos maubos na rin ang whisky sa kanyang baso isang bagay na hindi niya karaniwang ginagawa habang kumakain. Ngunit ngayong gabi, tila walang saysay ang mga dati niyang nakasanayan.Sa tabi niya si Louisse ay tahimik na nakaupo at mapagkumbaba ngunit halatang balisa. Ang dating palaging may ngiti sa kanyang labi ngayon ay napalitan ng matinding kaba. Kahit naman anong tanong niya sa sarili niya, alam niyang wala siyang nagwang mali. Kaya siguradong kung anong ginagawa niyang mali, pero sa titig pa lang ni Lester ay niyang siya ang dahilan ng bigat sa hapag-kainan.Si Anthony ay tahimik lang na