Kabanata Uno

Nakatingin ako sa malayo habang nakahiga ako sa hospital bed. Ginagamot ako ng doctor at ng isang nurse napapangiwi na lang ako kapag nilalagyan nila ako ng gasa sa braso.

"Elisa, sariwa pa rin ang mga sugat mo at alam kong pati dyan sa puso mo sariwa pa rin ang ginawa sa'yo ng asawa mo." sabi ng doctor sa akin.

Napatingin ako sa doctor at napangiti na lang siya hindi naman ako makapagsalita gusto tanungin kung nasaan ang mga anak ko.

"Adik talaga ang asawa mo?" tanong ng nurse tumingin siya tahimik lang ako.

Napatingin ako sa nurse nang tignan niya ako sa mata hindi ako nakapagaalita at tumango na lang ako.

"Mahal mo siguro kaya naging martyr ka para sa pamilya mo, ano ganyan na ganyan ang kwento sa teleserye sa TV pero hindi ko pa nararanasan makakita ng ganito." sabi ng nurse sa tabi ko.

Hindi naman talaga adik ang asawa ko—naging adik lang siya ng mapunta sa pinag-trabahuan nitong warehouse sa amin.

"Na—s—aan ang m—ga anak ko?" naiiyak kong utal at tanong sa nurse nasa tabi ko inaayos niya ang dextrose ko.

"Nasa DSWD na ang mga anak mo, ate iyak nang iyak nang dalhin sila doon hindi pumayag ang namamahala sa DSWD na iwan sila sa magulang ng asawa mo." sabi ng nurse.

Hindi ako nakasagot sa sinabi ng nurse huminga na lang ako at lumuha hindi na ako nahiya sa nurse.

"Huwag ka umiyak, ate hay..miss mo na ang mga anak mo alam ko 'yan, ina rin ako." sagot ng nurse.

"Mama! Papa.." tawag ko at umiiyak na lang ako habang tinatawag ang biyenan ko.

"Saglit," sabi ng nurse at lumayo na siya.

Sinundan ko ng tigin ang nurse at lumabas ng ward.

"Kawawa naman siya binugbog daw ng kinakasama 'yon ang dinig ko," rinig ko sa mga nag-uusap na kamag-anak ng pasyente sa ward.

"Oo, lalo na ang mga anak niya noong dinala siya dito puro sugat din daw ang katawan nila grabe.." they said, minahal ko ang live-in partner ko pero kung nagbago na siya gusto ko na siya iwanan.

"Anak.." tawag ni mama nang lumapit siya at yakapin niya ako hinawakan ko ang braso niya.

"Anak.." tawag ni papa mula sa likod ni mama.

"Papa..bakit.." umiiyak kong tanong sa biyenan ko ng tumingala ako.

Hindi na sumama ang nurse nang pumasok ang biyenan ko.

"Hindi ko rin alam, anak mahal ka ng anak ko pero hindi ko maiisip na magagawa niya ang ganyan sa'yo." bulalas ni papa sa akin.

"Sinakripisyo ko ang lahat para sa pamily—a namin..oo may mali ako pero para sa mga anak ko 'yon eh.." sagot ko.

"Alam namin para sa mga anak mo 'yon nagbago na siya," sabat ni mama sa amin pinunasan niya ang luha ko.

"Mama, gusto ko na po siyang iwan, Mama patawad po.." amin ko.

"Ayos lang, naiintindihan ko nasa DSWD ang mga anak mo kapag magaling ka na daw pwede mo sila dalawin." sagot ni Mama tumango na lang ako sa kanya.

"Kapag magaling ka na, anak kahit gusto kang makita ng anak ko at ang mga anak niya ilalayo ko siya ayoko nang makitang ganito ka sa piling niya kahit magulang niya ako hindi ko kukunsimtihin ang ginawa niya napaka-buti mo," sabi ni papa sa akin at hinawakan niya ang kamay ko.

"Papa.." tawag ko.

"Huwag na huwag na kayo bumalik sa Noveleta, anak mas panatag ang kalooban ko kung nandito kayo ng mga apo ko." ngting sabi ni Papa sa akin.

Napatingin ako sa kanila naiiyak na ako sa sinasabi nila sa harap ko.

"Tama si Papa, anak mas magiging panatag kami kapag nandito kayo kakausapin ko ang kaibigan ko dito at may F******k naman pwede mo kami i-video ba 'yon magpapa-gawa ako ng F******k sa hipag mo nag-aalala sila sa inyo." sabi ni Mama sa akin.

Umupo si mama sa tabi ko at hinawakan ang kamay ko.

"Gumawa ka ng panibagong buhay kasama ang mga apo ko huwag mo lang kami kalimutan ah?" sabi ni Mama sa akin at naramdaman ko ang pisil sa kamay ko.

"Mama.." tawag ko.

"Mahal na mahal ko kayo at lalo ka na sobrang bait mo kung pwede lang na huwag pero iniisip ko pa rin ang kinabukasan mo kasama ang anak ko, ayoko na maulit at makita ang ganitong sitwasyon mo." lumuluhang sabi ni Mama sa akin.

"Mama.." tawag ko.

"Salamat at naging parte ka ng pamilya ko," lumuluhang sabi ni Mama.

"Ito ang ipon namin ng mama mo, kahit anong gawin mo sa pera 'to basta maging maayos lang kayo ng apo ko," sabat ni Papa may tinago siya sa bag nasa tabi ko.

"Ipon nyo 'yon, Pa kunin nyo po ulit.." tanggi ko.

"Sa inyo na 'yan," sabi ni Papa at hinawakan niya ang buhok ko sa ulunan.

"Aalis na kami, basta ang bilin ko 'yon lang mahal na mahal kita, anak parang tunay na anak na kita masakit para sa amin ang desisyon na 'to para sa kaligtasan nyo ito." umiiyak sabi ni Mama sa akin.

"Mama.." tawag ko.

Umalis na sila ni papa sa ward at umiiyak akong sinundan sila ng tingin.

"Nurse! Ang sugat niya!" tawag ng isang babae sa labas.

"Shit!" bungad ng doctor sa akin.

"Doc..wala po akong pambayad sa bill ng hospital." amin ko.

"May kakilala akong tutulong sa inyo," panimula ng doctor sa tabi ko inaayos ang sugat ko.

"Nakakahiya po," sagot ko.

"Hindi, kakilala ko naman sila at mababait ang namamahala sa kanila." ngiti niyang sabi sa akin.

Pero.." angal ko na lang.

"Pwede mo sila bayaran kung utang ang nasa isip mo sa pag-tulong mo sa kanila," naka-ngiting sabi ng doctor sa akin.

Pina-tagilid ako ng doctor at ginamot ang sugat na dumugo napapapikit na lang ako dahil ramdam ko ang kirot.

"Saan po 'yon, doc?" tanong ko.

"Sa Payatas, malapit lang dito." sabi ng doctor habang inaayos at nililinis ang sugat ko.

"Anong pangalan po?" tanong ko.

"Bahay Pag-asa, isang shelter na tumutulong sa katulad mo," sabi nito sa akin.

Hindi naman ako nakasagot at nakatulog na lang ako.

Dumilat ako ng may narinig na ingay sa tabi ko at nakita ko ang isang babae nakatayo.

"Magandang tanghali," bati ng babaeng katabi ng doctor ko.

"Magandang umaga po," nahihiya kong sabi sa kanya.

"Ako si Dra. Aki Rolles, doctor ako sa bahay pag-asa kami ang mag-bibigay ng pangangailangan mo dito." bungad nagngangalang Dra. Aki Rolles.

"Salamat po," nahihiya ako sa kanila at wala man lang akong masabi.

"Walang anuman, Elisa nalaman ko ang nangyari sa'yo mula sa kanya magiging maayos rin ang kalagayan nyo," sagot ni Dra. Aki at hinawakan niya ang kamay ko.

"Hindi ko alam kung paano ko makukuha ang mga anak ko kapag nakalabas ako dito sa hospital, dok wala akong alam sa kalakaran," pag-amin ko sa dalawang doctor na kasama ko.

"Tutulungan ka namin, Elisa kapag nakalabas ka na dito sa hospital sa ngayon sa pagbabayad ng bill mo dito ang dapat unahin," sabat ni Dra. Aki.

Napatingin ako kay Dra. Aki nakikita ko sa kanya ang kakaibang aura sa mukha niya.

"Salamat po, kahit ano gagawin ko para maka-ganti sa tulong nyo." sabi ko na lang.

"Pwede kang tumulong sa amin, kahit 'yon lang basta magpa-galing ka," sagot ni Dra. Aki.

Tumango na lang ako at muling nagpasalamat sa kanilang tulong sa akin. Umiiyak na namiss ko ang mga anak ko ngayon lang sila nawalay sa tabi ko.

Mahal na mahal ko kayo..anak, miss na miss na kayo ni mama.

Bumangon ako at nagpa-tulong sa kamag-anak ng pasyenteng kasama ko sa ward na binigay ang cellphone ko.

"Ito oh.." it said to me and I was embarrassed to thank her.

"Salamat," ngumiti na lang ako sa kanya.

"Wala 'yon," she said to me.

Nagbukas ako ng text message dumagsa ang message mula sa kakilala ko.

"That smile of yours is what I remember," said a voice, I turn my gaze to that 'man'.

I was surprised to see he was the man I had been in a relationship with before.

"Troy...." I called him.

"What happened to you, I found out from your friend that you were taken to this hospital," he said when he touched me I just shook.

"Long story, Troy and just leave," I said.

"No, I won't leave you here and in your condition even if you just deceived me before," he replied.

"Why?" I asked.

Bakit may ganitong tao sa harap ko?

Naka-titig lang ako sa kanya at umiwas ako ng tingin ayoko ng kinakawaan ako ng mga tao.